Γιώργος Κωνσταντινίδης
| Γιώργος Κωνσταντινίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1907 Περιφερειακή ενότητα Βοιωτίας |
| Θάνατος | 1944 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Νομική Σχολή ΕΚΠΑ Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο Εργαζομένων της Ανατολής |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δικηγόρος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας |
Ο Γιώργος Κωνσταντινίδης (ή Ασημίδης) (1907-1944) ήταν δικηγόρος και ανώτατο καθοδηγητικό στέλεχος του ΚΚΕ. Εκτελέστηκε από την ΟΠΛΑ τον Δεκέμβρη του 1944.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γιώργος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε το 1907 στο Παρόρι Βοιωτίας και ήταν γιος του γιατρού Δημητρίου Κωνσταντινίδη. Φοίτησε στο Δημοτικό σχολείο της ιδιαίτερης πατρίδας του, αλλά μετά τον θάνατο του πατέρα του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μαζί με τη μητέρα και τα τρία αδέλφια του. [1]
Στην Αθήνα τελείωσε το Γυμνάσιο και το 1925 εισήλθε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και πρωτοστάτησε σε πολλές μαθητικές κινητοποιήσεις. Το 1927 γίνεται μέλος της ΚΕ της ΟΚΝΕ και το 1928 Γραμματέας της ΚΕ.[2] Το 1927 συλλαμβάνεται και εξορίζεται στη Φολέγανδρο απ’ όπου δραπετεύει προς τα τέλη του έτους και επιστρέφει στην Αθήνα, συνεχίζοντας την κομματική του δουλειά. [3]
Στην ηγεσία του ΚΚΕ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το καλοκαίρι του 1928 και ενώ ήταν καταζητούμενος από την Ασφάλεια, το κόμμα τον στέλνει στη Μόσχα για να φοιτήσει στις κομματικές σχολές ΚUTV. Επιστρέφει τον Σεπτέμβριο του 1931, ως μέλος της τριμελούς ηγεσίας του ΚΚΕ (Ζαχαριάδης, Μιχαηλίδης, Κωνσταντινίδης) και του επταμελούς Πολιτικού Γραφείου που διόρισε η Κομμουνιστική Διεθνής (ΚΔ).[4] Με την επέμβαση της ΚΔ τερματίστηκε η λεγόμενη φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές που ταλάνισε το ΚΚΕ τη διετία 1929-1931.[5]
Μέσα στο κόμμα ο Κωνσταντινίδης, προβάλλει ένα διαφορετικό λόγο από αυτόν του Ζαχαριάδη και γρήγορα έρχεται σε αντιπαράθεση μαζί του. Η πρώτη διαφωνία με την ηγεσία του ΚΚΕ ξεκίνησε με τις επαναληπτικές εκλογές στην περιφέρεια της Θεσσαλονίκης, τον Ιούλιο του 1933. Τότε ο Κωνσταντινίδης, σαν υπεύθυνος του κόμματος στη Θεσσαλονίκη ζήτησε να μην κατεβάσει το ΚΚΕ υποψηφίους και να στηρίξει το κόμμα τους Βενιζελικούς υποψηφίους συμβάλλοντας στην ήττα των πολιτευτών του Λαϊκού Κόμματος που ήταν εκφραστές της μοναρχίας.[6] Το ΚΚΕ κατέβηκε στις εκλογές και έχασε μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του που στράφηκαν στους Βενιζελικούς οι οποίοι κέρδισαν και τις 20 επίμαχες έδρες. Το ΠΓ απέδωσε τη μείωση της εκλογικής του δύναμης σε οργανωτικές αδυναμίες και προσωπικά στον ίδιο τον Κωνσταντινίδη.[7] Η σύγκρουση με την ηγεσία του ΚΚΕ και τον ίδιο τον Ζαχαριάδη γενικεύτηκε και ο Κωνσταντινίδης έθεσε γενικότερα ζητήματα δημοκρατικών διαδικασιών στο κόμμα και ζήτησε τη σύγκληση συνεδρίου. Αποτέλεσμα αυτής της αντιπαράθεσης ήταν η διαγραφή του από το κόμμα το 1934 για τη λεγόμενη "οπορτουνιστική πλατφόρμα Ασημίδη" στο 5ο συνέδριο του ΚΚΕ.[8]
Η διαγραφή και η πορεία εκτός του ΚΚΕ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τη διαγραφή του από το ΚΚΕ το 1934 ολοκληρώνει τις σπουδές του στη Νομική Σχολή και αρχίζει να δικηγορεί στην Αθήνα, αποστασιοποιημένος από την ενεργό πολιτική.
Στην περίοδο της Κατοχής φαίνεται ότι δεν εντάχθηκε στο ΕΑΜ, όμως υπεράσπισε πολλούς κατηγορούμενους στα δικαστήρια εκείνη την περίοδο.
Κατέκρινε την απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ να υπογράψει τη Συμφωνία του Λιβάνου το καλοκαίρι του 1944. Όπως χαρακτηριστικά έγραψε στο ημερολόγιό του "οι εκπρόσωποι του λαϊκού επαναστατικού κινήματος καταδέχθηκαν να συζητήσουν και να συμφωνήσουν με τους λεπρούς και αποδιωγμένους από την Ελλάδα εκπροσώπους της κεφαλαιοκρατικής αντίδρασης. ...Και τι μπορεί να προσφέρει ένας λεπρός έξω από τη λέπρα του;".[9] Την ίδια περίοδο αρχίζει επαφές με το Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΕΣΚΕ) του Θωμά Αποστολίδη, οι επαφές όμως διακόπτονται τον Σεπτέμβριο του 1944 με την εκτέλεση του Αποστολίδη από τους Γερμανούς.[10]
Στη διάρκεια των Δεκεμβριανών συλλαμβάνεται από την Πολιτοφυλακή Γκύζη και εκτελείται από την ΟΠΛΑ τις επόμενες μέρες. [11]
Ο Γιώργος Κωνσταντινίδης ήταν παντρεμένος και είχε ένα γιο και μια κόρη.
Η κόρη του Ελένη Κωνσταντινίδη το 2022 έγραψε το βιβλίο "Ο Γ. Ασημίδης 1907-1944", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εύμαρος.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Σωτήρης Γκουντουβάς, Το ΚΚΕ κατά την περίοδο 1939-41. Η Παλιά Κεντρική Επιτροπή και η Προσωρινή Διοίκηση, Διπλωματική Εργασία, Πάντειο, Αθήνα 2019
- Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
- Άγγελος Ελεφάντης: "Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης", Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 1976
- Γαβρίλης Λαμπάτος: "ΚΚΕ και εξουσία 1940-1944", Εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα 2017
- Χρήστος Ν. Τσιντζιλώνης: "ΟΚΝΕ 1922-1943", Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1989
- Γρηγορης Φαράκος: "Δεκέμβρης του 44", εκδόσεις Φιλίστωρ, Αθήνα 1996
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Φαράκος (1996), σελ.136
- ↑ Χρ. Τσιντζιλώνης (1989)
- ↑ Φαράκος (1996), σελ.136
- ↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (2012), σελ. 227-228
- ↑ Ελεφάντης (1976), σελ. 113-114
- ↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (2012), σελ.254-262
- ↑ Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (2012), σελ.254-262
- ↑ Γκουντουβάς (2019), σελ.10
- ↑ Λαμπάτος (2017), σελ.216-217
- ↑ Φαράκος (1996), σελ.139
- ↑ Φαράκος (1996), σελ.139