Γεώργιος Σουρίας

Γεώργιος Σουρίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1811
Θάνατος	11  Ιουνίου 1881 Ερμούπολη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	καθηγητής
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Αργυρός Σταυρός του Σωτήρος

Ο Γεώργιος Σουρίας ήταν Δάσκαλος του Γένους. Γεννήθηκε το 1811 στα Λουτρά Θολοποταμίου Χίου και απεβίωσε 11 Ιουνίου 1881 στην Ερμούπολη Σύρου.

Βίος και σπουδές

Πρώτος του δάσκαλος ήταν ιερεύς ονόματι Πέτρος από τη Μύκονο, εφημέριος του ναού των Λουτρών, Αγ.Πέτρου. Κατά τις ημέρες της σφαγής της Χίου το 1822, αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους και πουλήθηκε πρώτα στο σκλαβοπάζαρο της Κωνσταντινούπολης, έπειτα του Αϊδινίου και τέλος της Αλεξανδρείας, όπου το 1828 τον αγόρασε έμπορος αποικιακών από την Τεργέστη, που εκτίμησε τα πνευματικά του χαρίσματα και τον είχε σαν παιδί του.

Απελεύθερος, πλέον, φοίτησε στην τότε ακμάζουσα Ελληνική Σχολή της Τεργέστης 5 χρόνια και αποφοίτησε με έπαινο. Στην Τεργέστη έμενε στου Θεσσαλού ιεροδιδάκαλου Δ. Σκαλιώρα.

Μεταξύ των καθηγητών του, εκτός του Σκαλιώρα, ήταν ο Κ. Κούμας, ο Σ. Ιατρός, οι αδελφοί Κ.Οικονόμου και Σ.Οικονόμου, ο Κ. Ασώπιος κά, συνδέθηκε δε με παντοτινή φιλία με τον καθηγητή της Θεολογίας Κωνσταντίνο Κοντογονά (Κ. Κόντο). Ήταν φιλομαθής και δε σταμάτησε ποτέ να εκπαιδεύεται.

Πολυγλωσσότατος, εγνώριζε άριστα εκτός των Ελληνικών, Γερμανικά, Γαλλικά, Τουρκικά και Ιταλικά. Πρωτοδιορίστηκε από τον Χρυσόγελο δημόσιος Ελληνοδιδάσκαλος στη Παροικία της Πάρου.

Γυμνάσιο Σύρου

Μετά από πρόσκληση του πρώτου γυμνασιάρχη και ιδρυτή του Γυμνασίου Σύρου Νεοφύτου Βάμβα, εγκαταστάθηκε στην Ερμούπολη το 1834.

Το 1835 διορίστηκε Σχολάρχης στο Γυμνάσιο Σύρου, το 1846 καθηγητής και το 1849 με το βαθμό του Γυμνασιάρχη διαδέχθηκε τον αποβιώσαντα Γεώργιο Σερούϊο στο Γυμνάσιο Σύρου στην Ερμούπολη μέχρι το 1862. Εδίδαξε Ιστορία, Γεωγραφία, Πολιτική, Ηθική, Φιλολογία και Φιλοσοφία.

Πρώτος εισήγαγε εμπορικά μαθήματα βασισμένα στη θεωρία του Γάλλου οικονομολόγου Jean-Baptiste Say.

Υπήρξε έφορος του Ελληνικού Μουσείου Ερμούπολης μαζί με τον Α. Ναύτη και Μ. Σαλβάγο τα έτη 1845 και 1846.

Το 1862 για πολιτικούς λόγους (θεωρήθηκε φιλοβασιλικός) μετατέθηκε δυσμενώς στον Πειραιά, όπου όμως δεν παρουσιάστηκε αφού ήδη είχε αποδεχθεί τη πρόταση των εφόρων του Γυμνασίου Χίου.

Γυμνάσιο Χίου

Ο διορισμός του στη Χίο θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία, ώστε οι δημογέροντες με επιστολή τους στον έφορο Κ. Καραθεοδωρή ανήγγειλαν την άφιξή του στη Χίο με αισθήματα χαράς και ελπίδας για την πρόοδο της Σχολής, της οποίας ιδρυτής ήταν ο Αθανάσιος Πάριος.

Από τη 1η Φεβρουαρίου 1863 και μέχρι τον θάνατό του ήταν γυμνασιάρχης στο Γυμνάσιο Χίου, καθώς και επόπτης των σχολείων της Χίου.

Δύο ήταν οι έγκριτοι γυμνασιάρχες της εποχής στην Ελληνική επικράτεια. Ένας ήταν ο Σουρίας στη Σύρο και ο άλλος ο Γεώργιος Γεννάδιος στην Αθήνα.

Ηταν υπόδειγμα ήθους και ευπρέπειας, πολυμαθής, ικανός, έμπειρος, εργατικός, ευσυνείδητος, φιλόπατρις (θεωρούσε ότι το μεγαλύτερο αγαθό ειναι η ελευθερία της πατρίδας), διέθετε μεγάλη διδακτική και γυμνασιακή εμπειρία, είχε τη φήμη σε όλους τους Ελληνες σοφού διδασκάλου (διδάσκαλος του Γένους) και έχαιρε εκτίμησης από τους διδασκάλους του Γένους, όπως τον Α. Κοραή και τον Ν. Βάμβα, με τους οποίους αλληλογραφούσε για θέματα φιλολογικά και φιλοσοφικά.

Αποτέλεσμα της εκτίμησης και της απόλυτης εμπιστοσύνης που έτρεφαν πρός το πρόσωπό του οι πανεπιστημιακοί κύκλοι στην Αθήνα, ήταν η αναγνώριση του Γυμνασίου Χίου ισοτίμου πρός τα Γυμνάσια της ελεύθερης Ελλάδας και κατά συνέπεια η εγγραφή, άνευ εξετάσεων, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών των αποφοίτων του.

Ηταν μέλος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας και της Αρχαιολογικής Εταιρείας στην Αθήνα.

Τιμήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση με τον αργυρό σταυρό των ιπποτών του Σωτήρος και από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο με μετάλλιο για σπουδαία ανεύρεση.

Είχε την εκτίμηση των συμπολιτών του και την ιδιαίτερη αγάπη των μαθητών του. Πολλοί επιφανείς άνδρες της εποχής υπήρξαν μαθητές του, όπως ο συγγραφέας του Λουκή Λάρα Δ. Βικέλας, ο δικηγόρος, ιστορικός και γλωσσολόγος Κ. Σγουρός, ο ιστορικός και λόγιος Γ. Ζολώτας και άλλοι.

Θάνατος

Στις 22 Μαρτίου 1881 με τον μεγάλο σεισμό της Χίου το Γυμνάσιο της Χίου έπαθε μεγάλες ζημιές και αμέσως άρχισαν επισκευές. Επωφελούμενος της αναγκαστικής αργίας εξαιτίας των καταστροφών του Γυμνασίου, μετέβαινε για λουτρά στην Κύθνο, όταν απεβίωσε αιφνιδίως στην Ερμούπολη της Σύρου στις 11 Ιουνίου 1881. Η κηδεία του έγινε με μεγάλες τιμής στο ναό του Αγ. Νικολάου και μεταξύ αυτών που εκφώνησαν επικήδειο λόγο ήταν και ο γυμνασιάρχης Ιωάννης Παντούρης. Ετάφη στον οικογενειακό τάφο του Αγ. Γεωργίου.

Στο μνημόσυνό του που έγινε στη Χίο στις 20 Ιουνίου 1881, μεταξύ άλλων, λόγο εκφώνησε και ο συγχωριανός και φίλος του Γρηγόριος Φωτεινός, Επίσκοπος Μυριοφύτου και Περίστασης καθώς και ο μαθητής του Ζ. Γ. Φυτίλης.

Σημειώσεις

1.Στα Λουτρά Θολοποταμίου, κοντά στο ναό του Αγ.Πέτρου υπάρχουν ερείπια του "πύργου" Σουρϊα. 2.Ενυμφεύθηκε την Ασπασία, θυγατέρα του Γάλλου ευπατρίδη Ιακώβου Μαρσάν (Μαρσάνου) με την οποία απέκτησε τον Επαμεινώνδα, τον Κωνταντίνο, τον Ιάκωβο, την Πολυκρέτη, την Μαριγίτσα και τον Αριστείδη. Οι απώλεια του Κωνσταντίνου, της Μαριγίτσας και στη συνέχεια το 1858 της συζύγου του τον συγκλόνισε. Το 1862 εγκαταστάθηκε με τα ανήλικα παιδιά του, Ιάκωβο και Πολυκρέτη (πέθανε το 1866 σε ηλικία 18 ετών) στο κτήμα του πρόκριτου Ιωάννη Δαμαλά, που αγόρασε από τον φίλο του, σύντροφό του στην αιχμαλωσία και ομοϊδεάτη του, τον Χιώτη έμπορο και Δήμαρχο Ερμούπολης Αμβρόσιο Δαμαλά στο Φραγκοβούνι του Κάμπου της Χίου. Οι θάνατοι των μελών της οικογενείας του έβλαψαν την υγεία του ιδιαίτερα τα μάτια (παρολίγο να τυφλωθεί).

Πηγές

• Γρηγόριος Φωτεινός:"Τα κατά το μνημόσυνον του αειμνήστου διδασκάλου του Γένους Γεωργίου Σουρία τελεσθέντα εν τώ Μητροπολητικώ ναώ την 20ην Ιουνίου 1881 υπό των κατά καιρούς ευγνωμονούντων μαθητών αυτού". Νέων Ιδεών, Αθήνησι 1881, σ.
• Λ.Μ.Καλβοκορέσης:"Η εκπαίδευση εις την Χίον μετά το 1822", Χίος, 1953, σ.14.
• Ζ.Γ.Φυτίλη: "Επιμνημόσυνος λόγος περί του Γ.Σουρία", Αθήνησι, 1881
• Γ.Ι.Ζολώτα:"Ιστορία της Χίου",Εν Αθήναις, 1921-1923, Γ'1, σσ.632-634,652-655
• Α.Ν.Χαροκόπου:"Η Περιώνυμη Μεγάλη Σχολή της Χίου",Θεσσαλονίκη, 2006 σσ. 369-399
• Ι.Τραυλού-Α.Κόκκου: "Ερμούπολη", Εμπορικής Τράπεζας της Ελλάδος, Αθήνα 1980, σσ. 50, 54, 217
• Π.Γαβαλά-Ε.Γαρέζου: "Τα γλυπτά μνημεία του κοιμητηρίου Αγ.Γεωργίου", Γνώση, Αθήνα 1994, σσ. 141, 142
• Κοραή:"Εκλίπουσα φυσιογνωμία", Χιακό ημερολόγιο 1912, σσ. 202-203
• Ι.Κ.Παντούρη:"Λόγος εις τον Γεώργιον Σουρίαν,Γυμνασιάρχην, επί τη κηδεία αυτού εν τω ιερώ ναώ του Αγίου Νικολάου",Τυπογραφείο της προόδου Αφών Καμπάνη,Ερμούπολη 1881.
• Πελινναίο τεύχος 52, άρθρο "Οικογένεια"