Γεώργιος Κοντογιώργης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιώργος Δημ. Κοντογιώργης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Γεώργιος Κοντογιώργης (Ελληνικά)
Γέννηση1947
Νυδρί Λευκάδας
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Γαλλικά[1]
νέα ελληνική γλώσσα[2]
ΣπουδέςΑνώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού
Πανεπιστήμιο Παντεόν-Ασσάς
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών[3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός επιστήμονας
διδάσκων πανεπιστημίου
πολιτικός
ιστορικός[4]
ΕργοδότηςΠάντειο Πανεπιστήμιο
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Τύπου της Ελλάδας
δεδομένα

Ο Γιώργος Δημ. Κοντογιώργης είναι καθηγητής και επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Οραντέα, επίτιμο μέλος του Διεπιστημονικού Κέντρου Αριστοτελικών Μελετών (ΔΙΚΑΜ).

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1947 στο Νυδρί Λευκάδας. Πραγματοποίησε σπουδές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, μεταπτυχιακές σπουδές πολιτικής επιστήμης, κοινωνιολογίας και ιστορίας στο Παρίσι, ενώ το 1975 ανακηρύχθηκε Docteur d’ Etat πολιτικής επιστήμης[5] από το Πανεπιστήμιο Παρισίων 2. Η διατριβή του τιμήθηκε με άριστα και βραβεύθηκε.Aπό το 1984 μέχρι το 1990 υπήρξε Πρύτανης της Παντείου ΑΣΠΕ[6]. Σύνδεσε το όνομά του με τη μεταρρύθμιση του πανεπιστημιακού συστήματος, ιδίως σε ότι αφορά στην πανεπιστημιοποίηση των πέντε Ανώτατων Σχολών της χώρας (Παντείου, ΑΣΟΕΕ, ΑΒΣΠ, ΑΒΣΘ, Γεωπονικής) και αιχμή του δόρατος τη μετεξέλιξη της Παντείου ΑΣΠΕ σε πλήρες Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών με οκτώ ολοκληρωμένα τμήματα, καλύπτοντας το μεγαλύτερο φάσμα των κοινωνικών επιστημών, με νέους ερευνητικούς θεσμούς (Κέντρα Ερευνών, δίκτυα συνεργασίας κ.λπ.), με άνοιγμα του Πανεπιστημίου στην κοινωνία και την παραγωγή, με διεθνείς συνεργασίες, παρεμβάσεις και αναγνώριση. Υπήρξε από τους πρώτους που εισήγαγε τα ευρωπαϊκά προγράμματα (Erasmus, επιμορφωτικά κ.λπ.) στο ελληνικό πανεπιστήμιο, ενώ ήταν επίσης υπεύθυνος γι’ αυτά και για τη διεθνοποίηση του Ινστιτούτου Πολιτικών Επιστημών (I.E.P.) του Παρισιού στο οποίο δίδασκε. Υπό την ιδιότητά του αυτή εισηγήθηκε την ιδέα και συμμετείχε ως μέλος της Διοίκησης (1996-2002) στη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Δικτύου Πολιτικής Επιστήμης (EPSNET), που εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη ένωση ευρωπαϊκών πανεπιστημίων με αντικείμενο την πολιτική επιστήμη, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης. Στο πλαίσιο αυτό το 1989 οργάνωσε στο Παρίσι την πρώτη πανευρωπαϊκή συνδιάσκεψη για την κατάσταση της πολιτικής επιστήμης στην Ευρώπη.

Μέλος ελληνικών και ξένων επιστημονικών ενώσεων έχει διδάξει σε πολλά ξένα Πανεπιστήμια.

Υπήρξε ιδρυτικός συντελεστής (με τον Ι. Κίννα) και για τα πρώτα χρόνια ο Γεν. Γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης. Διετέλεσε ή εξακολουθεί να είναι μέλος ευρωπαϊκών ακαδημαϊκών και ερευνητικών θεσμών, όπως του Ανωτάτου Συμβουλίου και του Συμβουλίου Ερευνών του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας (και μέλος της επιτροπής που πραγματοποίησε τη συνταγματική του μεταρρύθμιση), της Γ.Σ. του Πανεπιστημίου της Ευρώπης, των Επιστημονικών Συμβουλίων του Κέντρου Ευρωπαϊκών Σπουδών του Άαχεν, του Κέντρου Περιφερειακών Πολιτικών (OPPES/CEPEL) του Πανεπιστημίου του Μονπελλιέ και του Centro di ricerca sull’integrazione europea (CRIE) του Πανεπιστημίου της Σιένα, εμπειρογνώμονας της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, υπεύθυνος Ευρωπαϊκών πανεπιστημιακών και ερευνητικών προγραμμάτων, επιστημονικός εταίρος της Revue Internationale de Politique Comparée, της συντακτικής/επιστημονικής επιτροπής της Revue de science politique Pôle Sud, της συντακτικής επιτροπής του Journal Southeastern Europe, επίτιμο μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του περιοδικού Eurolimes, μέλος του επιστημονικού συμβουλίου των Analele Universitatii din Oradea, δημιουργός και επί σειρά ετών επιστημονικός υπεύθυνος ενός Master Européen en Science Politique με έδρα το Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού, ιδρυτικός εταίρος, μέλος του επιστημονικού συμβουλίου και καθηγητής του Master in European Studies με έδρα το Πανεπιστήμιο της Σιένα και εταίρους δώδεκα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Υπήρξε επίσης μέλος του επιστημονικού συμβουλίου των επιστημονικών περιοδικών Το Βήμα των Κοινωνικών Επιστημών[7] και Τετράδια Πολιτικής Επιστήμης[8], Επιθεώρηση κοινωνικών ερευνών[9] κ.α.

Συγχρόνως, διετέλεσε Τιτουλάριος της έδρας Franqui στο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών και Διευθυντής Ερευνών (Directeur de Recherche) στο γαλλικό CNRS.

Τέλος είναι επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Οραντέα, επίτιμο μέλος του Διεπιστημονικού Κέντρου Αριστοτελικών Μελετών (ΔΙΚΑΜ)[10] του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αντεπιστέλλον μέλος της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών[11], και αντεπιστέλλον μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας του πολιτισμού της Πορτογαλίας

Το Φθινόπωρο του 1985 διατέλεσε επί δίμηνο Γενικός Διευθυντής της ΕΤ 1 και το 1989 (από 1ης Ιουλίου έως την 31η Δεκεμβρίου 1989) Πρόεδρος-Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΡΤ ΑΕ. Η περίοδος αυτή συμπίπτει με τον εκδημοκρατισμό της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, με τη δημιουργία της Διεύθυνσης Αρχείου Μουσείου που διέσωσε τον οπτικό/ακουστικό/ψηφιακό πολιτισμό της χώρας, την εξυγίανση των οικονομικών της και τη δημιουργία με εισήγησή του της πρώτης ανεξάρτητης αρχής στη χώρα, του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Στις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου 1993 διατέλεσε υπηρεσιακός υφυπουργός Τύπου και ΜΜΕ[12].

Έχει δημοσιεύσει 45 βιβλία[13] και περισσότερα από 500 επιστημονικά άρθρα στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες, ενώ αρθρογραφεί τακτικά σε έντυπα/ιστολόγια γνώμης[14] με παρεμβάσεις του στα δημόσια πράγματα. Ο ερευνητικός προσανατολισμός του Γ.Κοντογιώργη εστιάζεται στην οικοδόμηση της κοσμοσυστημικής γνωσιολογίας[15] και στη διαμόρφωση μιας εκ βάθρων νέας κοινωνικής επιστήμης που καλύπτει τα θεμέλια πεδία του κοινωνικού βίου: από την εννοιολογία και την τυπολογία των κοινωνικών φαινομένων έως την εξελικτική βιολογία του σύνολου κοινωνικού γίγνεσθαι.

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κυριότερα έργα του στην ελληνική γλώσσα[16][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το ελληνικό κοσμοσύστημα, τ. Α. Η κρατοκεντρική περίοδος της πόλης, Εκδόσεις Σιδέρη, Αθήνα, 2006[17].
  • Το ελληνικό κοσμοσύστημα, τ. Β', Η περίοδος της οικουμενικής οικοδόμησης, Εκδόσεις Σιδέρη, Αθήνα, 2014[18].
  • Η δημοκρατία ως ελευθερία. Δημοκρατία και αντιπροσώπευση, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2007[19].
  • Γνώση και μέθοδος, Εκδόσεις Παρουσία/Αρμός, Αθήνα 2017[20].
  • Κοινωνική δυναμική και Πολιτική αυτονομία, Τα  ελληνικά κοινά της τουρκοκρατίας, Αθήνα, Εκδόσεις Λιβάνη, 1982[21].
  • Πολίτης και πόλις. Έννοια και τυπολογία της πολιτειότητας, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα, 2003[22].
  • Η θεωρία των Επαναστάσεων στον Αριστοτέλη, Αθήνα, Εκδόσεις Λιβάνη, 1982[23].
  • Οικονομικά συστήματα και ελευθερία, Εκδόσεις Σιδέρη, Αθήνα, 2010[24].
  • Η Ελλαδική λαϊκή ιδεολογία. Πολιτικο-κοινωνική μελέτη του δημοτικού τραγουδιού, Αθήνα, Εκδόσεις Λιβάνη, 1979.
  • Το Ιερατείο. Η δεσποτική μετάλλαξη της ελλαδικής Εκκλησίας, Εκδόσεις ΤerzoBook, Αθήνα, 2000.
  • Η ελληνική δημοκρατία του Ρήγα Βελεστινλή, Εκδόσεις Παρουσία/Αρμός, Αθήνα, 2008.
  • "Ο Ρήγας, η νεοτερικότητα και το μέτρο της προόδου", Επιστημονικό περιοδικό Πάπυροι, Πρακτικά συνεδρίου, Θεσσαλονίκη, 2013.
  • «Ο Ρήγας και η ελληνική κοσμοπολιτειακή δημοκρατία της οικουμένης απέναντι στην πρωτο-ανθρωποκεντρική νεοτερικότητα, Δημ. Καραμπερόπουλος (Επιμ), Πρακτικά ΣΤ΄Διεθνούς Συνεδρίου «Φεραί, Βελεστίνο, Ρήγας, Βελεστίνο, Οκτώβριος 2012.
  • Το αυταρχικό φαινόμενο. 4η Αυγούστου-21η Απριλίου. Ερμηνευτικές προσεγγίσεις,Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα, 2003, σελ. 170.
  • Μετά τον κομμουνισμό. Οι ανατροπές στην πολιτική θεωρία, Αθήνα, Παπαζήσης, 1997 (Επιμέλεια, Εισαγωγή, Γ.Κοντογιώργη), Συμμετοχές των MarioTelo, GuyHaarscher, Philippe Nemo, Immanuel Wallenstein, Furio Cerutti, PeterGlotz, Georg eContogeorgis etc.
  • «Γνωσιολογία της Δημοκρατίας και Νεωτερικότητα. Το Διακύβευμα της υπέρβασης του Δυτικοευρωπαϊκού Διαφωτισμού», στο Πάπυροι - Επιστημονικό Περιοδικό ΔέλτοιPapyri - Scientific Journal Delti τόμος 4, 2015.
  • Έθνος και ‘εκσυγχρονιστική’ νεοτερικότητα, Εναλλακτικές εκδόσεις, Αθήνα, 2006.
  • Περί έθνους και ελληνικής συνέχειας, Εκδόσεις Ιανός, Αθήνα, 2011.
  • «Το ζήτημα της "ελληνικής συνέχειας" και ο λευκάδιος πνευματικός κόσμος. Η περίπτωση ιδίως του Σπυρίδωνος Ζαμπέλιου» , Πρακτικά του 10ου Διεθνούς Πανιονίου Συνεδρίου, Κέρκυρα, 2014.
  • «Το έθνος ως συνείδηση κοινωνίας. Το ελληνικό παράδειγμα», Α. Κουρταλίδης (Επιμ), Παιδεία και εθνική συνείδηση στον ελληνικό κόσμο, Αθήνα, 2014.
  • «Το "κράτος" του Καποδίστρια. Μια συγκριτική αποτίμηση σε σχέση με την απολυταρχία της εποχής και το κράτος έθνος», "Αίνος μνήμης καθηγητού Ηλία Κρίσπη", Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα, 2015, σελ. 447-460.
  • «Σχετικά με το τέλος της αρχαιότητας», Πρακτικά διεθνούς συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Νεοελληνικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη (2014) 2015.
  • Ελληνικότητα και διανόηση (ομού με Μίκη Θεοδωράκη), Εκδόσεις Ιανός, Αθήνα, 2007[25].
  • 12/2008. Οι νέοι, η ελευθερία και το κράτος, Εκδόσεις Ιανός, Αθήνα, 2009[26].
  • Κομματοκρατία και δυναστικό κράτος, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2012[27].
  • « Η Αριστερά αντιμέτωπη με τις εξελίξεις και το μέλλον της προόδου. Η περίπτωση της Αριστεράς της νότιας Ευρώπης και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ”, D. Morfakidis Motos, J.A.Ruiz Jimenez (Eds), Balcanes. Procesos HistoricosyDesafiosActuales, Granada, 2017, pp. 217-237.
  • «Οικονομική μετανάστευση ως εργασία εμπόρευμα», Πολιτικές μετανάστευσης, Πρακτικά συνεδρίου των Δελφών, 2009.
  • «Η Πολιτική στο έργο του Θουκυδίδη. Το διαλεκτικό αποτέλεσμα της πολιτικής ως σχέσης δύναμης, εξουσίας ή ελευθερίας», Πρακτικά τρίτου συνεδρίου για τον Θουκυδίδη, Αθήνα, 2006.
  • «Πολιτεία και πόλις στον Θουκυδίδη. Αρχαϊσμοί στις νεότερες προσεγγίσεις της δημοκρατίας και του κράτους», Πρακτικά τετάρτου συνεδρίου για τον Θουκυδίδη, Αθήνα, 2010.
  • «Η γεωπολιτική του ελληνικού κοσμοσυστήματος και το ερμηνευτικό πρόβλημα της νεοτερικότητας. Αποσαφηνίσεις στο έργο του Θουκυδίδη", Μελέτες προς τιμήν του Απόστολου Λάζαρη, Πειραιάς, Πανεπιστήμιο Πειραιώς, (1997) 2003, τ. 1, σελ. 137-161.
  • «Το πραγματολογικό υπόβαθρο των Νόμων του Πλάτωνα: Ελευ-θερία, ισότητα, δικαιοσύνη στο ελληνικό κοσμοσύστημα», Εμμ. Μικρογιαννάκη (επιμ.), Πλάτωνος Νόμοι, Αθήνα, Αντ. Ν. Σάκκουλας, (2001) 2003, σελ. 31-52.
  • «Η γνώση της μεγάλης κοσμοσυστημικής κλίμακας και ο νέος ρόλος του πανεπιστημίου», Τεχνολογικά Χρονικά, 12/2008.
  • «Νέες τεχνολογίες και κοινωνική επιστήμη»,  Πρακτικά συνεδρίου, Πάπυροι, Θεσσαλονίκη, 2013.
  • «Η έννοια και ο σκοπός της πολιτικής στον Κωνσταντίνο Τσάτσο», στο Κ.Τσάτσος. Ο συγγραφέας, ο φιλόσοφος, ο πολιτικός, Αθήνα, 2010.
  • “Πολυπολιτισμικότης ή πολιτισμική πολυσημία? Το πολιτικό διακύβευμα των εννοιών», στο Ευρωπαϊκοί θεσμοί και πολιτισμική κληρονομιά, Πρακτικά συνεδρίου του Ιδρύματος Ι.Κρίσπη, Αθήνα, 2011-«Θρησκεία και πολιτισμός. Το Ισλάμ στον κοσμοσυστημικό χρόνο», Ι.Μάζης, Κ.ΝικολάουΠατραγά (Επιμ.), Αι Αραβικαί εξεγέρσεις και η αναδιαμόρφωσις του αραβοϊσλαμικού κόσμου, Αθήνα 2013.
  • «Η πολιτική Ευρώπη και το δίλημμα του Πολυβίου», Διεθνής και ευρωπαϊκή πολιτική, 45/2019., σελ.52-68.
  • «Αποστασία και εκτροπή. Το γινόμενο δύο στιγμών του Ψυχρού Πολέμου», Από τον αγώνα για τη δημοκρατία στη δικτατορία, Αθήνα, 2009.
  • «Γλώσσα και ελευθερία. Το ζήτημα της «Δημοκρατίας» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Σωτήρης Ντάλης (επιμ.), Βύρων Θεοδωρόπουλος. Ο διπλωμάτης και δάσκαλος. Κείμενα στα χνάρια της σκέψης του, Παπαζήσης, Αθήνα, 2010, σελ. 189-201.
  • «Το Βυζάντιο ως παράμετρος το υελληνικού κοσμοσυστήματος και η δυτικο-ευρωπαϊκ ήμετάβαση στον ανθρωποκεντρισμό», στο E. Motos Guirao *M. Morfakidis Filaktos (eds.), Constantinopla. 550 anosdesucaida,  Γρενάδα, 2006, τ. Α, σελ.13-34.
  • «Η ιδεολογία της σχόλης και ο Αριστοτέλης» Βίος Θεωρητικός, Αφιέρωμα στον Δημ. Κούτρα, Αθήνα, 2006, σελ. 227-248.
  • «Οι ανθρωποκεντρικές σταθερές του Δημοτικού Τραγουδιού»,  Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, (2006). 119, 3-26.
  • «Η πολιτειότης ως φαινόμενο», Το Βήμα των κοινωνικών επιστημών, 38/2004.
  • «Το ελληνικό κοσμοσύστημα στην ύστερη οικουμένη. Τα κοινά της οθωμανοκρατίας», στο J. Alonso Aldama, C.Garcia Roman, I.Mamolar Sanchez (eds.), Homenajeala professora Olga Omatos, UniversidadedelPaisVasco, 2007, σελ. 457-473.
  • «Το Βυζάντιο ως παράμετρος του ελληνικού κοσμοσυστήματος και η δυτικο- ευρωπαϊκή μετάβαση στον ανθρωποκεντρισμό», στο    E.Motos Guirao-M.Morfakidis Filaktos (eds.), Constantinopla. 550 anosdesucaida, Γρενάδα, 2006, τ. Α, σελ.  13-34.
  • «Διαφθορά και πολιτικό σύστημα», Κλ. Κουτσούκης, (επιμ.), Διαφθορά και σκάνδαλα στη δημόσια Διοίκηση και την πολιτική, Αθήνα, (Πρακτικά Συνεδρίου), 2003.
  • «Η κομματοκρατία ως πολιτικό σύστημα», Τετράδια πολιτικής επιστήμης, 4/2004.
  • «Η δημοκρατία στην τεχνολογική κοινωνία», Το Βήμα των κοινωνικών επιστημών, 18/1996-«Το πρόβλημα της πολιτικής εξουσίας των ‘βαρβαρικού’ τύπου κρατών στον Αριστοτέλη», Επιστημονική Επετηρίδα Παντείου ΑΣΠΕ, Αθήνα, 1978 (1981), σελ. 177-191.
  • «Το πολιτικό σύστημα της ‘Αισυμνητείας’», Αφιέρωμα στον Ευάγγελο Παπανούτσο, Αθήνα 1980, τ. Α΄, σελ. 463-487.
  • «Πολιτική μισθοφορία και δημοκρατία στην αρχαία Ελλάδα», Τιμητικός Τόμος Γ. Πετρόπουλου, Αθήνα, 1984, τ. Β΄, σελ. 11-23.
  • «Πολιτισμός και πολιτεία: τα θεμέλια του πολιτικού πολιτισμού», Χρ. Κωνσταντοπούλου κ.α. (επιμ.), «Εμείς» και οι «άλλοι». Αναφορά στις τάσεις και τα σύμβολα, Αθήνα, 1999, σελ. 61-72
  • «Νεοτερικότητα και πρόοδος. Η ελληνική πραγματικότητα». Το Βήμα των Κοινωνικών Επιστημών, 28/2000, σελ. 5-22-«Η περίοδος του Χαρίλαου Τρικούπη. Ένας σταθμός από το ελληνικό κοσμοσύστημα στο κράτος-έθνος», Μ. Τσίχλη (επιμ.), Ο Χαρίλαος Τρικούπης και η εποχή του, Αθήνα, Παπαζήσης, 2000, σελ. 503-532.
  • « Η νέα πλανητική τάξη », in Après le communisme (éd. en grec, par G.Contogeorgis), Athènes, 1997.
  • «Οι πραγματολογικές προϋποθέσεις για τη μετακένωση της ελληνικής γραμματείας στη δυτική Ευρώπη», Δημ. Κούτρας (επιμ.) Αθήνα και Εσπερία, Αθήνα, 2001, σελ. 109-124.
  • «Εργασία και ελευθερία. Προλεγόμενα για μια κοσμοσυστημική θεωρία της εργασίας», Δημ. Κούτρας (επιμ.), Εργασία και επάγγελμα, Αθήνα, (1998), 2002, σελ. 66-90.
  • «Προλεγόμενα για μια κοσμοσυστημική θεώρηση του ιστορικού γίγνεσθαι», Δημ. Κούτρα (επιμ.), Φιλοσοφίατηςιστορίαςκαιτουπολιτισμού, Αθήνα, (2002) 2004.
  • "Αυτοδιοίκηση και κράτος στο περιβάλλον της "παγκοσμιοποίησης", Αντ. Μακρυδημήτρης (Επιμ.), Αυτοδιοίκηση και κράτος στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, Αθήνα, 2003, pp 17-77.
  • «Δικαιοσύνη και πολιτικό σύστημα. Το ζήτημα της πολιτικής ευθύνης», Δημ. Κούτρα (επιμ.). Η κατ’ Αριστοτέλη πολιτική ισότητα και δικαιοσύνη και τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας, Αθήνα, 2000, σελ. 205-223.
  • «Η Ελλάδα τον 20ο αιώνα. Κοινωνία και πολιτική», Λ. Βάσσης, (επιμ.), Η Ελλάδα στο γύρισμα του αιώνα, Αθήνα, 2000, σελ. 121-135.
  • «Οι πραγματολογικές προϋποθέσεις για τη μετακένωση της ελληνικής γραμματείας στη δυτική Ευρώπη», Δημ. Κούτρας (επιμ.) Αθήνα και Εσπερία, Αθήνα, 2001, σελ. 109-124.
  • «Η πολιτική ως αντικείμενο της πολιτικής επιστήμης (στη διδασκαλία και την έρευνα)», Στ. Αλεξανδρόπουλος (επιμ.), Προοπτικές και μέλλον των κοινωνικών επιστημών στην Ελλάδα, Ρέθυμνο, Πανεπιστήμιο Κρήτης, 1999, σελ. 175-227.
  • "Η ενότητα του ελληνικού ανθρωπισμού. Από τον βυζαντινό στο νεοελληνικό ανθρωπισμό",Τιμητικός τόμοςΑντώνη Αντωνακόπουλο. Αθήνα, 1997.
  • "Η γνωσιολογία των συλλογικών ταυτοτήτων. Οι νεότερες προσεγγίσεις και η ελληνική ταυτότητα», Κωνσταντίνος Δημάδης (Επιμ), Ταυτότητες στον ελληνικό κόσμο (από το 1204 έως σήμερα, Ευρωπαϊκή Εταιρία Νεοελληνικών Σπουδών, Αθήνα, 2011.
  • «Δικαιοσύνη και πολιτικό σύστημα. Το ζήτημα της πολιτικής ευθύνης», Δ.Κούτρας (επιμ.), Η κατ’Αριστοτέλη πολιτική ισότητα και δικαιοσύνη και τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας, Αθήνα, 2000, σελ. 205-223.
  • «Μέσα Επικοινωνίας και Δημοκρατία»», Λ.Βάσση (Επιμ), Μέσα επικοινωνίας και πολιτισμός, Αθήνα, 2003[28].
  • «Πολιτική συμμετοχή ή πολιτική ομηρία; Η πολιτική συμπεριφορά των νέων στο κατώφλι του 21ου αιώνα», Δημ. Κούτρα (επιμ.), Οι νέοι και η πολιτική, Αθήνα, 1998, σελ. 59-86.

Έργα του σε άλλες γλώσσες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • La théorie des révolutions chez Aristote,Paris, Librairie Générale de Droit et de Jurisprudence, Coll. Bibliothèque de Philosophie du Droit, (1975) 1978[29].
  • Citizen and State. Concept and typology of citizenship, Lambert Academic Publishing, 2013[30].
  • «Prolégomènes à une théorie cosmosystémique. L’approche cosmosystémique de l’histoire et l’hellénisme”, Anales Universitatiidin Oradea, EdituraUniversitatiidin Oradea,  VI, 2014, pp. 85-99.
  • De l'Europe politique, Éditions L'Harmattan, Paris 2011.
  • L'Europe et le Monde, Éditions L'Harmattan, Paris, 2011.
  • «La Grèce en politique. Questions d’ approche et de méthode», in Georges Contogeorgis (Eπιμ), La Grèce du Politique», Revue de science politique, Pôle Sud, 18/2003, σελ. 5-8.
  • «La Grèce moderne: un paradigme national issu du cosmosystème hellénique», in Georges Contogeorgis (Eπιμ), La Grèce du Politique», Revue de science politique, Pôle Sud, 18/2003,,σελ. 113-130.
  • «Le citoyen dans la cité», Bertrand Badie, Pascal Perrinaud (Επιμ.), Le citoyen. Mélanges offerts à Alain Lancelot, Presses de sciences po., Paris, 2000.
  • Histoire de la Grèce, Παρίσι, Éditions Hatier, 1992, σελ. 479[31].
  • "Il fenomenoautoritario in Europa" in GiulianaLaschi (dir), Memoriad'Europa, Ed. Franco Angeli, Milano, 2012.
  • "La dittaturamilitare in Grecia (1967-1974).Questioni di approccio del fenomenoautoritario", in GiulianaLaschi (dir), Memoriad'Europa, Ed. Franco Angeli, Milano, 2012.
  • Guy Haarscher, Mario Telo (επιμ.), Après le communisme. Les bouleversements de la théorie politique, Bruxelles, Université Libre des Bruxelles, 1993(Participation :Mario Telo, Guy Haarscher, Philippe Nemo, Immanuel Wallenstein, Furio Cerutti, Peter Glotz, George Contogeorgisetc.
  • «De la démocratie. Questions de concepts et de méthode», στοRevistaEstudos do Século, Democracias, XX, 17/2017 pp. 15-32[32].
  • «Gnoseology of Democracy and Modernity. The Issue at Sake of the Transcendence of the Western European Enlightenment»).
  • «Aristotle and the Democracy of the City-state» στοDemetraSfendoni-Mentzou (Επιμ), Aristotle – Contemporary Perspectives on his Thought, Editions De Gruyter Boston, 2018[33].
  • “Democracy and Representation. The Question of Freedom and the Typology of Politcs”, στοE.Venizelos, A.Pantelis(Επιμ.), Civilization and Public Law, Λονδίνο, 2005, σελ.79–92.
  • «La démocratie comme liberté», Dominique Damamme (επιμ.), La démocratie européenne, les démocraties en Europe, Paris, 2003.
  • «Démocratie et représentation. La problématique de la liberté et la typologie du politique», Anna Krasteva, (επιμ.), Conflits, Confiance, Démocratie, Sofia, 2003.
  • «Religion et politique dans le monde hellène. Le paradigme grec et les églises ‘occidentales’ et ‘slaves’», Revue de Science Politique, Pôle Sud, 17/2002, σελ. 81-97.
  • “Political Culture in Greece”, in Takashi Inogushi, Jean Blondel (Επιμ.), Globalization and Political Culture of Democracy, Τόκιο, 2003.
  • «Citizenship and political action.The case of Political Europe», στοArianeLanduyt(Επιμ.), European Integration Process between History and New Challenges, Il Mulino Publishing House, Bologna, 2011.
  • “Political Science in Greece”, στο H.-D.Klingemenn (ed.),The State of the Political Science in Western Europe, Barbara Budrich Publishers, Opladen, 2007.
  • Revue Internationale de Politique Comparée, 5/1998, (Consacrée aux traveaux du DEA Européen en Science politique, créé par G.Contogeorgis à l’ΙΕΡ de Paris avec pour thématique les identités collectives).
  • «L’ offre identitaire des médias», Revue Internationale de Politique Comparée, 5/1998, σελ. 53-58.
  • «Le phénomène identitaire en Grèce. Entre le cosmosystème hellénique et l’État nation», Revue Internationale de Politique Comparée, 5/1998, σελ. 59-70.
  • “La nation comme concept.La nation de l'État face à la nation de la société des citoyens. La conscience (identitaire) de société comme fondement des frontières politiques » Eurolimes, 14/2012, pp. 36-50.
  • “Medias et système politique. L'enjeu politique du pluralisme culturel”, Eurolimes 12, Communication and EuropeanFrontiers, Oradea: Oradea UniversityPress, 2011, pp 176-189.
  • “État, marché et société. La question de l’équilibre dans la relation entre société et politique”, Eurolimes 8, Europe and itsEconomicFrontiers, Oradea: Oradea UniversityPress, 2009, 129-139.
  • «La crise de la paix et les racines de la guerre. Le déficit interprétatif de la modernité», στοEstudos do seculo XX, (Les crises du XΧeme siècle), n. 10, Coimbra, Imprensa da Universidade de Coimbra, 2010.
  • «Citoyenneté et cosmosystème : Essais d’une théorie et d’une typologie de la citoyenneté»,Eurolimes, 17/2014, σελ. 187-218,
  • Le système politique et l’État. Une problématique sur les fondements et l’avenir de l’État européen, Christian Philip etc (éd.), Réalisations et Défis de l'Union Européenne. Droit, politique, économie. Mélanges en hommage à P.Soldatos, Éd. Bruyant, Bruxelles, 2012, pp. 71-79.
  • «Du concept de frontière”, Ariane Landyit (Eds), Frontieres et image de l’Europe. Firenze, (2011) 2015, pp. 13-26.
  • « Region et democratie. Le cadre conceptuel d’une relation », Carlos E. Pachero Amaral (Ed), Autonomie regionale et relations internationales. Nouvelles relations de la gouvernance multilaterale, L’Harmattan, Paris, 2011.
  • «New world order. AClashbytheReligiousPretext», GodandReligion, 1-2/1998, (ΕπίσηςστηRevuedesciencepolitique, PôleSud, 14/2001: «SamuelHuntingtonet ‘lechocdescivilisations’. ‘Civilisation religieuse’ ou cosmosystème’», σελ. 107-127.
  • «Justice et système politique. La question de la responsabilité politique »,Revue hellénique de droit de l’homme, 23/2004.
  • « De la nature de la crise occidentale. Une crise de transition de la monarchie élective au système représentatif”, M.Brie, A. Stoica, F. Chirodea (Eds), The EuropeanSpace. Borders and Issues, In honorem professor IoanHorga,  Oradea University Press, Debrecen University Press, 2016.
  • « De la crise occidentale à la crise de l'Europe politique. Une crise de transition », Debater a Europa, 13/2015.
  • «Les fondements et les limites du multiculturalisme européen», Maria Manuela Tavares Ribeiro (επιμ.), IdentidadeEuropeia e Mu-lticulturalismo, Coimbra, 2002, σελ. 49-72.
  • « Religion et politique dans l’Europe des 25 », Ariane Landuyt, D. Pasquinucci  (Eds), Gliallargamentidella CEE/UE, 1961-2004, t. II, pp. 753-768., Ed. IlMulino, Bologna, 2005.
  • "Religion and politics in the nation-state and the European Union" in Eurolimes, 5/2008.
  • "Quelle citoyenneté pour quel engagement ?",ΑnnaKrasteva (Éd.), L’engagement citoyen,Sofia, 2007.
  • "L’Europe politique et ses États. De la nature de l’espace politique européen" in Ariane Landuyt, Denis Rolland (Éd.), Construire l'espace politique européen. Historiographies, politiques et territoires, L'Harmattan, Paris, 2013.
  • (avec D.Chrussochoou), "GreekPolitical Science on Europe: aScholarlyOutline" in Ariane Landuyt, Denis Rolland (Éd.), Construire l'espace politique européen. Historiographies, politiques et territoires, L'Harmattan, Paris, 2013.
  • "Médias et système politique. L'enjeu politique du pluralisme culturel" in Eurolimes, 12/2011[34].
  • La Dictaduramilitar en Grecia (1967-1974) ¿Cómoenfocar el fenómenoautoritario?inStudiaHistorica, Historia Contemporanea, 21/2003, EdicionesUniversidad, Salamanca, pp. 17-43.
  • "Culture et civilisation images et représentation des concepts", in Estudos do Seculo XX, n°8 (2008).
  • "De la nature de l'Europe politique" in GiulianaLaschi (a cura di), Oltre i confini. L'UE fra integrazione interna e relazioniesterne, Il Mulino, Bologna, 2012.
  • "Citizenship and political action. The case of Political Europe", in ArianeLanduyt (ed.), European Integration Process between History and New Challenges, Il Mulino Publishing House, Bologna, 2011.
  • « La politique entre l’État pouvoir et l’État puissance », in Revista de Historia dasIdeias, University of Coimbra, 26/2005, pp. 7-33
  • « Bonne gouvernance et démocratie », F.Maron,I.Horga(ed), Media and the Good GovernanceFacing the Challenge of the EU Enlargement, Bruxelles, 2005.
  • « Identité nationale, identité politéienne et citoyenneté à l’époque de la modialisation », MM TavaresRideiro (dir), Europa emMutacao, Coimbra, 2003, 155-174.
  • “Political Culture in Greece », Takashi Inogushi, Jean Blondel (dir), Globalization and Political Culture of Democracy, Tokyo, 2003.
  • “La démocratie comme liberté” Dominique Damamme (dir), La democratie européenne, Paris, 2003.
  • «  Religion et politique dans le monde hellène. Le paradigme grec et les églises ‘occidentales’ et ‘slaves’ », Pôle Sud, 17/2002, pp 81-97.
  • « Le citoyen dans la cité », in Hommage à Alain Lancelot, Paris, 2000.
  • « Towards a New Approach to Athenian Democracy », A.Ubert, B.Caremier (dir), Democracy and the Information Society in Europe, London, 2000.
  • « La science politique en Grèce », in FNSP/CE, La science politique en Europe, Paris 1996.
  • « Système de communication et système d’échange. La télévision », Paul Claeys, André Frognier (eds), L’échange politique, Bruxelles, 1995.
  • “The University in the Year 2000 and the Universal Knowledge”, C. Lee, T.Boyd (ed), Proceedings, Towards thw 21 Century, Taipei, 1987.
  • « La politique comme phénomène chez Aristote et la science politique moderne », D.Koutras (ed), La philosophie politique d’Aristote et son influence, Athènes, 1999.
  • "La minorité en tant que force politique dans le système politique occidental", in Les Cahiers de Droit, Université Laval, Québec, 1986.
  • "Le passé et l'idéntité ethnique dans la chanson populaire grecque de l'époque ottomane", in Représentation du passé et transmission de l'identité dans les Balkans du XIV au XIXe siècle, Paris, 1988.
  • «Les fondements et les limites du multiculturalisme européen», Maria Manuela Tavares Ribeiro (επιμ.), IdentidadeEuropeia e Mu-lticulturalismo, Coimbra, 2002, σελ. 49-72.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11897570s. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. pna2016925136. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  3. ↑ Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2019.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  5. ↑ «Georges Contogeorgis» (στα γαλλικά). Wikipédia. 2020-04-05. https://fr.wikipedia.org/w/index.php?title=Georges_Contogeorgis&oldid=169175719. 
  6. ↑ «panteion.gr - Η Διοίκηση του Πανεπιστημίου 1930 - σήμερα». panteion.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  7. ↑ Χαρχαρου, Ασημινα (2018) (στα αγγλικά). ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ. ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ. http://pandemos.panteion.gr/index.php?op=record&type=&q=&page=0&scope=&lang=el&&pid=iid:18332. 
  8. ↑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΤΕΥΧΟΣ 4 - ΑΝΟΙΞΗ 2004. 
  9. ↑ Κοντογιώργης, Γιώργος (2006). «ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ». Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών 119 (119): 3–26. doi:10.12681/grsr.9531. ISSN 2241-8512. https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/ekke/article/view/9531. 
  10. ↑ «3η Διάλεξη του ΚΥΚΛΟΥ "Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΣΗΜΕΡΑ". Γιώργος Κοντογιώργης: Ο Αριστοτέλης, η δημοκρατία και οι μεθερμηνείες της νεοτερικότητας, 14 Νοεμβρίου 2018, 19:00-21:00 (Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης) | Διεπιστημονικό Κέντρο Αριστοτελικών Μελετών Α.Π.Θ.». www.dikam.auth.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  11. ↑ «Πανηγυρική εκδήλωση για την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και τη μνήμη του προστάτου της πόλεώς μας Αγίου Δημητρίου – Ε.Μ.Σ.». Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  12. ↑ «1974 – 2004: οι κυβερνήσεις». Lagadin's Weblog. 23 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  13. ↑ «.:BiblioNet : Κοντογιώργης, Γεώργιος Δ». www.biblionet.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  14. ↑ «Διεθνισμός – Πατριωτισμός, Κοσμοπολιτισμός – Ελληνικότητα: Σε αναζήτηση της σύγχρονης προοδευτικής ταυτότητας». contogeorgis.blogspot.com. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  15. ↑ «Ακαδημία Κοσμοσυστημικής Γνωσιολογίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  16. ↑ «Γιώργος Κοντογιώργης - Βιβλιογραφία». www.myriobiblos.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  17. ↑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΜΟΣΥΣΤΗΜΑ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ). 
  18. ↑ Contogeorgis, George (26 Ιουλίου 2014). «Cosmosystème -Cosmosystem- Κοσμοσύστημα: Γ.Κοντογιώργη, Το ελληνικό κοσμοσύστημα, τ. Β'. Η περίοδος της οικουμενικής οικοδόμησης. Μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Σιδέρη». Cosmosystème -Cosmosystem- Κοσμοσύστημα. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  19. ↑ «Η δημοκρατία ως ελευθερία. Δημοκρατία και αντιπροσώπευση». vivliopoleiopataki.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  20. ↑ «gnosi kai methodos, κοντογιώργης γιώργος, μέθοδος και γνώση». Εκδόσεις Αρμός. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  21. ↑ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ». Βιβλιοπωλείο IANOS. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  22. ↑ «Πολίτης και πόλις. Εννοια και τυπολογία της πολιτειότητας». Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ. 9 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  23. ↑ «Η θεωρία των επαναστάσεων στον Αριστοτέλη». livanis.gr (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  24. ↑ «Οικονομικά συστήματα και ελευθερία - Γιώργος Δ. Κοντογιώργης - 9789600805246 | Protoporia.gr». www.protoporia.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  25. ↑ «ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΗΣΗ». Βιβλιοπωλείο IANOS. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  26. ↑ «12/2008 ΟΙ ΝΕΟΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ». Βιβλιοπωλείο IANOS. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  27. ↑ «Κομματοκρατία και δυναστικό κράτος. Μια ερμηνεία του ελληνικού αδιεξόδου». vivliopoleiopataki.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  28. ↑ Κοντογιώργης, Γιώργος (20 Απριλίου 2008). «Μέσα Επικοινωνίας και Δημοκρατία». Αντίφωνο. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  29. ↑ «W. Friedmann, Théorie générale du droit, 4e éd.». Revue internationale de droit comparé 19 (4): 1008–1012. 1967. https://www.persee.fr/doc/ridc_0035-3337_1967_num_19_4_14986. 
  30. ↑ Sfendoni-Mentzou, Demetra (23 Ιουλίου 2018). Aristotle - Contemporary Perspectives on his Thought: On the 2400th Anniversary of Aristotle's Birth. Walter de Gruyter GmbH & Co KG. ISBN 978-3-11-056642-0. 
  31. ↑ «Grand Scientific Library on Humanities_Μεγάλη Επιστημονική Βιβλιοθήκη Ανθρωπιστικών Σπουδών». Scribd (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  32. ↑ Brousselle, Astrid, επιμ. (23 Ιανουαρίου 2018). L'évaluation : concepts et méthodes. Paramètres. Montréal: Presses de l’Université de Montréal. ISBN 978-2-8218-9806-6. 
  33. ↑ «Aristotle: Politics | Internet Encyclopedia of Philosophy». www.iep.utm.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
  34. ↑ «Georges Contogeorgis « Médias et système politique. L'enjeu politique du pluralisme culturel »». Bordeauxzob - cité(e) cultivée (στα Γαλλικά). 31 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γεώργιος_Κοντογιώργης&oldid=10473892"