Γεώργιος Κανουπάκης
| Γεώργιος Κανουπάκης | |
|---|---|
 Ο Γεώργιος Κανουπάκης (στη μέση) | |
| Δήμαρχος Ιεράπετρας | |
| Περίοδος 16 Μαρτίου 1961 – 16 Φεβρουαρίου 1972 | |
| Προκάτοχος | Δημήτριος Μαρκόπουλος |
| Διάδοχος | Εμμανουήλ Σκύβαλος (υπηρεσιακός) |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 12 Μαΐου 1894, Ιεράπετρα |
| Θάνατος | 25 Νοεμβρίου 1974 (80 ετών) Αθήνα |
| Εθνότητα | ελληνική |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Πολιτικό κόμμα | Προοδευτικό Δημοκρατικό Κόμμα |
| Κατοικία | Ιεράπετρα |
| Επάγγελμα | στρατιωτικός |
Ο Γεώργιος Κανουπάκης (Ιεράπετρα, 12 Μαΐου 1894 - Αθήνα, 25 Νοεμβρίου 1974) ήταν Έλληνας στρατιωτικός, ο οποίος υπηρέτησε ως Δήμαρχος Ιεράπετρας από τις 16 Μαρτίου 1961 ως τις 16 Φεβρουαρίου 1972. Ήταν μέλος του Προοδευτικού Δημοκρατικού Κόμματος. Στη βιβλιογραφία το επώνυμό του απαντάται και ως Κανούπης (από το ενετικό kanuto<kanupo=τα πρώτα μαλλιά του παιδιού μετά τη γέννηση).
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πατέρας του ήταν ο Νικόλαος Κανούπης και μητέρα του η Ειρήνη, το γένος Τριχά. Ο μικρότερος αδερφός του, Ιωάννης, ήταν αντιστασιακός οδηγός μικρού λεωφορείου και πέθανε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί στη Γερμανία, ενώ ο γιος του αδερφού του γλίτωσε το θάνατο στους φούρνους των Ναζί και επέστρεψε στην Ελλάδα. Ο Γεώργιος Κανουπάκης παντρεύτηκε την Ευθυμία Δουμιανάκη (Αλεξάνδρεια 1920- Ιεράπετρα 2006) και απέκτησαν 2 γιους.
Στρατιωτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γεώργιος ήταν αξιωματικός εξ εφέδρων, με σπουδές στη Στρατιωτική Σχολή των Αθηνών (κατατάχθηκε στο στρατό σε ηλικία 17 ετών[1]) και έλαβε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία (ως Ανθυπολοχαγός), όπου τραυματίστηκε. Τέθηκε σε πολεμική διαθεσιμότητα με το βαθμό του Λοχαγού. Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο επανήλθε στο στράτευμα, ανέπτυξε αντιστασιακή δράση και κατέφυγε στη Μέση Ανατολή (Αλεξάνδρεια). Μετά το τέλος του πολέμου επέστρεψε στη γενέτειρά του. Αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη σε πολεμική διαθεσιμότητα.
Δήμαρχος Ιεράπετρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κανουπάκης έγινε μέλος της επιτροπής για τη συμφιλίωση που αποσκοπούσε στην αποτροπή του εμφυλίου πολέμου. Το Μάρτιο του 1961 παραιτήθηκε ο Δήμαρχος Ιεράπετρας Δημήτριος Μαρκόπουλος για επαγγελματικούς λόγους και το δημοτικό συμβούλιο εξέλεξε στις 12 Μαρτίου τον Αντισυνταγματάρχη σε πολεμική διαθεσιμότητα Γεώργιο Κανουπάκη στο αξίωμα[2] μέχρι να διεξαχθούν νέες εκλογές. Στις δημοτικές εκλογές που ακολούθησαν, το 1964, ο Κανουπάκης εξελέγη δήμαρχος και ξεκίνησε δύο σημαντικά έργα για την πόλη: το φράγμα στα Μπραμιανά και το λιμάνι. Επίσης, κατά τη δημαρχία του χτίστηκε το κτήριο του Δημαρχείου (τη δεκαετία του '60), εξέπεμπε ο ραδιοφωνικός σταθμός Ανατολικής Κρήτης, προβάλλοντας τα προβλήματα της Ιεράπετρας και ενημερώνοντας τους γεωργούς και τους καλλιεργητές των πρωίμων κηπευτικών. Μερίμνησε επίσης για την ανακατασκευή του κρηπιδότοιχου στην παραλιακή οδό της Ιεράπετρας, που είχε καταστραφεί σε θαλασσοταραχή. Καθήκοντα Δημάρχου ως τις 2 Μαρτίου 1972 ανέλαβε ο Αντιδήμαρχος Εμμανουήλ Σκύβαλος, ο οποίος εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από τη χούντα. Τον Κανουπάκη διαδέχθηκε ως Δήμαρχος ο Παναγιώτης Ματθαίου.
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γεώργιος Κανουπάκης απεβίωσε στην Αθήνα, το Νοέμβριο του 1974 και κηδεύτηκε στις 26 Νοεμβρίου 1974 στην Ιεράπετρα, με δαπάνες του Δήμου[3].
Η πλατεία που ονομαζόταν πρώτα "πλατεία 21ης Απριλίου 1967" μετονομάστηκε σε "πλατεία Γεωργίου Κανουπάκη" προς τιμήν του.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μαρκόπουλος Γ., "Γεράπετρος και Γεραπετρίτες", Μορφωτική Στέγη Ιεράπετρας, 2002, σελ. 166.
- Τζώρτζης Νίκος, "Τα Οδωνυμικά της Ιεράπετρας", εκδ. Δήμου Ιεράπετρας, Ιεράπετρα 2002 (β΄έκδοση).