Γεώργιος Βλαστός (στρατιωτικός)
| Γεώργιος Βλαστός | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1769 Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 29 Ιανουαρίου 1837 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Περίοδος ακμής | 1790 |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | αντιστράτηγος/πεζικό |
| Πόλεμοι/μάχες | Ναπολεόντειοι Πόλεμοι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Β΄ Τάξη Χρυσό Ξίφος για γενναιότητα Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Γ΄ Τάξη Order of Saint Anna, 1st class with diamonds Τάγμα του Αγίου Γεωργίου Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου Τάγμα του Ερυθρού Αετού |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γεώργιος Ιβάνοβιτς Βλάστοφ ή Γεώργιος Βλαστός (ρωσικά: Егор Иванович Властов, 10 Φεβρουαρίου 1769 (Π.Η. 29 Ιανουαρίου) - 29 Ιανουαρίου 1837) ήταν Αντιστράτηγος του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Στρατού, που συμμετείχε στον Πατριωτικό Πόλεμο του 1812 .
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γιεγκόρ Βλάστοφ γεννήθηκε το 1770 στην πόλη της Κωνσταντινούπολης. Στα Ορλωφικά εκεί οι Ρώσοι στρατιώτες περιμάζεψαν ένα ορφανό και τον πήραν μαζί τους στην Αγία Πετρούπολη.
Μαθήτευσε στο ελληνικό γυμνάσιο και το 1790 ολοκλήρωσε τις σπουδές του ως υπολοχαγός. Ως μέλος της ομάδας των κωπηλατών του πρίγκιπα Κ. Γ .Νασσάου- Ζίγκεν συμμετείχε στον Ρώσο-Σουηδικό πόλεμο (1788-1790),. Διακρίθηκε και έλαβε τον βαθμό του υπολοχαγού.Το 1792, μπήκε στο τακτικό ρωσικό στρατό και πολέμησε στην Πολωνία.
Διακρίθηκε στη μάχη για τη γέφυρα του ποταμού Ζέλβα, όπου καθοδηγώντας τους σκοπευτές του ανέτρεψε τον εχθρό και κατέλαβε δύο γέφυρες. Αργότερα συμμετείχε στις μάχες του Μπρέστ-Λιτόφσκ και στη κατάληψη της Βίλνα. Για τη διάκριση στις μάχες παρασημοφορήθηκε και δύο φορές ανέβηκε στο βαθμό. Στις 25 Ιουνίου συμμετείχε στη μάχη του Πάστσουγκ, στις 29 Ιουνίου πολέμησε στη Ζέλβα, όπου χτύπησε τον εχθρό και κατέλαβε δύο γέφυρες, οι οποίες διευκόλυναν σημαντικά τη διέλευση των σωμάτων του στρατηγού Φέρζεν. Στις 21 Ιουλίου πολέμησε στο Μπρεστ-Λιτόφσκ> .
Στις 8-9 Ιουνίου 1794, πολέμησε στη Βίλνα και στις 31 Ιουνίου εισέβαλε στην ίδια την πόλη.
Το 1795 μετατέθηκε στο Σύνταγμα της Αγίας Πετρούπολης .
Το 1806 διορίστηκε διοικητής του 24 ου Συντάγματος πεζικού , με τον οποίο συμμετείχε στον Ρωσικό-Πρωσικό -Γαλλικό πόλεμο(1806-1807.) Έλαβε μέρος στη μάχη του Πουλτούσκ, μετά στις μάχες του Πρέισις –Έιλάου και Γκέιλσμπεργκ, όπου τραυματίστηκε..
Επικεφαλής του συντάγματος συμμετείχε στον Ρώσο-Σουηδικό πόλεμο (1808-1809), όπου και πάλι διακρίθηκε στη μάχη του Καρστουλού, όπου με προσωπικό παράδειγμα , επανειλημμένα καθοδηγούσε το σύνταγμα στην επίθεση. Στην αρχή του Πατριωτικού Πολέμου του 1812, το 24 ο Σύνταγμα πεζικού , αποτελούσε μέρος της 5 ης μεραρχίας πεζικού, του 1 ου Σώματος πεζικού του 1 ου Δυτικού μετώπου. Ο Βλαστόβ , που διοικεί την ταξιαρχία, παίρνει μέρος στις μάχες του Γιακούμποφ, του Κλιαστίτσα και της Γκολοβτσίτσα. Για τη διάκριση στις μάχες αυτές προήχθη σε στρατηγό.-λοχαγό Αργότερα συμμετείχε στην υπεράσπιση του Πόλοτσκ. Διοικώντας τα πρωτοπόρα τμήματα του στρατού του στρατηγού Π. Κ. Βίτγκενστέιν , νίκησε το βαυαρικό στρατό του στρατηγού Κ. Βρέντε. Στη επιχείρηση του Μπερεζίνσκι , τα στρατεύματα υπό τη διοίκησή του διέλυσαν το γαλλικό τμήμα του στρατηγού Λ..Πορτούνο στο Στάριι Μπορίσοβ.
Το 1812 ο Βλάστοφ διακρίθηκε και προήχθη σε στρατιωτικό.
Το 1815, ο Βλάστοφ συμμετείχε στις μάχες της 14ης και 15ης Αυγούστου κοντά στη Δρέσδη. Αναλυτικότερα, κατά τη διάρκεια των εκστρατειών του ρωσικού στρατού το 1813-1814. διοικούσε την ταξιαρχία στις μάχες της Δρέσδης, του Ντον, στο Πέτερσβαλντ και κοντά στη Λειψία. Αργότερα συμμετείχε στην καταδίωξη του εχθρού μέσω της Βεστφαλίας και της Βυρτεμβέργης. Συμμετείχε στην περικύκλωση και αποκλεισμό του Στρασβούργου. Στην εκστρατεία του 1814, πολέμησε στο Μπάρ-σιούρ- Ομπ ,στο Άρσι-σιούρ-Ομπ, στο Φέρ-Σαμπενουάζ και στο Παρίσι. Το 1815, μετά τη απόδραση του Ναπολέοντα από τη φυλακή στο Έλβα, πραγματοποίησε μια εκστρατεία στη Σιλεσία. Μετά την επιστροφή του στη Ρωσία, διοικούσε διαδοχικά τη 6 η, 5 η και 2 η ταξιαρχίες πεζικού.
Το 1822, αποχώρισε από την ενεργό δράση και ζούσε στο κτήμα του στο Kνιάζεβο της επαρχίας Βλαντίμηρ, όπου και πέθανε στις 29 Ιανουαρίου του 1837. Ενταφιάστηκε κοντά στο κτήμα όπου ζούσε. Δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου την οποία είχε χτίσει ο ίδιος.
Στις 3 Οκτωβρίου του 2012, ένα μνημείο ανεγέρθηκε προς τιμήν του στο χωριό Γιεγκόρι, κοντά στη πόλη Ιβάνοβο.
Παρασημοφορήθηκε με το μετάλλιο Αγ. Βλαντιμίρου 2ου και 3ου βαθμού, το παράσημο της Αγίας Άννας 1ου βαθμού με διαμάντια και 2ου βαθμού, το παράσημο Αγίου Γεωργίου 3ου βαθμού, το πρωσσικό μετάλλιο Κόκκινου Αετού 2ου βαθμού και με το χρυσό σπαθί "Για θάρρος" με διαμάντια.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Словарь русских генералов, участников боевых действий против армии Наполеона Бонапарта в 1812—1815 гг. // Российский архив. История Отечества в свидетельствах и документах XVIII—XX вв. : Сборник. — М.: студия «ТРИТЭ» Н. Михалкова, 1996. — Т. VII. — С. 338-339. — ISSN 0869-20011 Parameter error in {{issn}}: Invalid ISSN.. (Комм. А. А. Подмазо)
- Глинка В. М., Помарнацкий А. В. Властов, Егор Иванович // Военная галерея Зимнего дворца. — 3-е изд. — Л.: Искусство, 1981. — С. 87-89.