Γενικές εκλογές στην Αργεντινή 2015

Στην Αργεντινή διεξήχθησαν γενικές εκλογές στις 25 Οκτωβρίου 2015, με τον δεύτερο γύρο της ψηφοφορίας για πρόεδρο να διεξάγεται στις 22 Νοεμβρίου ανάμεσα στους δύο πρώτους υποψηφίους που προηγήθηκαν στον πρώτο γύρο.^[1] Νικητής στον πρώτο γύρο δεν αναδείχθηκε κανείς, αλλά προηγήθηκαν δύο υποψήφιοι, ο κυβερνήτης του Μπουένος Άιρες Ντανιέλ Σιόλι και ο Μαουρίσιο Μάκρι.^[2] Προηγήθηκαν οι προκριματικές εκλογές στις 9 Αυγούστου 2015. Η αντιπολίτευση κέρδισε τις ταυτόχρονες εκλογές για κυβερνήτες. Η Μαρία Εουχένια Βιδάλ εξελέγη ως η πρώτη γυναίκα κυβερνήτης του Μπουένος Άιρες, επικρατώντας του Ανίμπαλ Φερνάντες.^[3] Στον δεύτερο γύρο πρόεδρος εξελέγη ο Μαουρίσιο Μάκρι, επικρατώντας του Σιόλι με οριακή πλειοψηφία.^[4] Ο Μάκρι ορκίστηκε πρόεδρος στις 10 Δεκεμβρίου 2015.

Πλαίσιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρόεδρος Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ επανεξελέγη το 2011. Καθώς το Σύνταγμα της Αργεντινής δεν επιτρέπει περισσότερες από 2 συνεχείς θητείες, αρκετοί πολιτικοί από το Μέτωπο για τη Νίκη (FPV) σύμφωνα με φήμες ετοιμάζονταν για αναθεώρηση του συντάγματος με σκοπό να επιτραπούν επανεκλογές χωρίς περιορισμό.^[5] Η ιδέα εκείνη συνάντησε την σθεναρή αντίσταση^[6] wτων κομμάτων της αντιπολίτευσης. Στις ενδιάμεσες εκλογές του 2013 το FPV απέτυχε να κερδίσει την πλήρη πλειοψηφία, διαλύοντας κάθε ελπίδα για συνταγματική αναθεώρηση.^[7]

Εκλογικό σύστημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εκλογή του προέδρου γίνεται με τη χρήση ψηφοδελτίων, έναν σύγχρονο τύπο του συστήματος με 2 γύρους. Αυτό σημαίνει ότι ένας υποψήφιος θα κερδίσει αν συγκεντρώσει το 45% των ψήφων ή εάν λάβει το 40% των ψήφων και 10 ποσοστιαίες μονάδες περισσότερες από τον υποψήφιο της δεύτερης θέσης.^[8] Η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική για τους πολίτες ηλικίας από 18 ως 70 ετών.^[9] Αν και το δικαίωμα ψήφου επεκτάθηκε και για τους 16χρονους και για τους 17χρονους, για τους τελευταίους η ψήφος δεν ήταν υποχρεωτική στις εκλογές του 2015.^[10]

Τα 130 μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων εξελέγησαν από 24 πολυεδρικές περιφέρειες με βάση τις 23 επαρχίες της Αργεντινής και στο Μπουένος Άιρες. Η κατανομή των εδρών έγινε με τη μέθοδο Ντ' Οντ και αναλογικά. Για να εισέλθει ένα κόμμα στη βουλή έπρεπε να συγκεντρώσει τουλάχιστον το ποσοστό του 3%.^[9] Τα 24 μέλη της Γερουσίας σε τριεδρικές περιφέρειες με τη χρήση του συστήματος κλειστών λιστών. Το κόμμα που συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους κέρδισε 2 έδρες και το δεύτερο κόμμα κέρδισε μία.^[11]

Τα κόμματα και οι συνασπισμοί έδωσαν τα δικά τους ψηφοδέλτια, τα οποία οι ψηφοφόροι έβαλαν σε σφραγισμένο φάκελο. Ωστόσο, οι εκλογείς μπορούσαν να κόψουν τα ψηφοδέλτια και να τα τοποθετήσουν σε διαφορετικούς τομείς από διαφορετικά κόμματα εντός του φακέλου σε περίπτωση που ήθελαν να ψηφίσουν για διαφορετικούς υποψηφίους ή λίστες για διαφορετικές θέσεις.

Προκριματικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 9 Αυγούστου 2015 διεξήχθησαν προκριματικές εκλογές. Έτσι, οι υποψήφιοι που είχαν λάβει λιγότερο από το 1,5% των ψήφων δεν τους επιτράπηκε να συμμετάσχουν στις πλήρεις εκλογές. Ο Σιόλι κέρδισε το 38,41% των ψήφων και προηγήθηκε του Μάκρι. Στην 3η θέση ήρθε ο Σέρχιο Μάσα.

Κόμμα		Υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές	Συνυποψήφιος με το ίδιο κόμμα	Ψήφοι υποψηφίων		Συνολικές ψήφοι
Κόμμα		Υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές	Συνυποψήφιος με το ίδιο κόμμα	Ψήφοι	%	Ψήφοι	%
	Μέτωπο για τη Νίκη	Ντανιέλ Σιόλι	Κάρλος Ζανίνι	8.720.573	100	8.720.573	38,67
	Cambiemos	Μαουρίσιο Μάκρι	Γκαμπριέλα Μιτσέτι	5.523.413	81,33	6.791.278	30,12
		Ερνέστο Σανς	Λούκας Γιαχ	753.825	11,10
		Ελίσα Καριό	Έκτορ Φλόρες	514.040	7,57
	Ενωμένοι για Νέους Εναλλακτικούς	Σέρχιο Μάσα	Γκουστάβο Σάενς	3.230.887	69,64	4.639.405	20,57
	Ενωμένοι για Νέους Εναλλακτικούς	Χοσέ Μανουέλ ντε λα Σότα	Κλαούντια Ρούτσι	1.408.518	30,36	4.639.405	20,57
	Progresistas	Μαργαρίτα Στόλμπισερ	Μιγκέλ Άνχελ Ολαβιάγκα	769.316	100	781.472	3,47
	Αριστερό Μέτωπο Εργατών	Νικολάς ντελ Κάνιο	Μίριαμ Μπρέγκμαν	375.874	51,29	732.851	3,25
	Αριστερό Μέτωπο Εργατών	Χόρχε Αλταμίρα	Χουάν Κάρλος Τζιορντάνο	356.977	48,71	732.851	3,25
	Ομοσπονδιακή Δέσμευση	Αδόλφο Ροδρίγκες Σαά	Λιλιάνα Νέγρε ντε Αλόνσο	472.341	100	472.341	2,09
	Μέτωπο του Λαού	Βίκτορ ντε Χέναρο	Εβανχελίνα Κοντόνι	106.324	100	106.324	0,47
	Κίνημα για Σοσιαλισμό	Μανουέλα Καστανιέιρα	Χόρχε Αϊάλα	103.742	100	103.742	0,46
	Σοσιαλιστικό Κίνημα Εργατών	Αλεχάντρο Μποντάρτ	Βίλμα Ρίπολ	95.780	100	95.780	0,42
	Λαϊκό Κόμμα	Μαουρίσιο Γιάτα	Μαρία Μορέτα	67.798	100	67.798	0,30
	Κίνημα Δράσης Γειτονιάς	Ραούλ Αλμπαρασίν	Γκαστόν Ντιμπ	39.512	100	39.512	0,18
Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια						1.267.552	–
Σύνολο						24.021.816	100
Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι/συμμετοχή							74,91
Πηγή: Elecciones Argentinas Αρχειοθετήθηκε 2015-11-06 στο Wayback Machine. (pdf)

Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόεδρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον πρώτο γύρο προηγήθηκε αλλά χωρίς το απαιτούμενο ποσοστό για να εκλεγεί πρόεδρος ο υποστηριζόμενος από την απερχόμενη πρόεδρο Κίρχνερ, Ντανιέλ Σιόλι. Ο Σιόλι συγκέντρωσε ποσοστό 37% και πέρασε στον δεύτερο γύρο μαζί με τον Μαουρίσιο Μάκρι που έλαβε 34%.^[3] Για πρώτη φορά στην ιστορία της Αργεντινής χρειάστηκε και δεύτερος γύρος για την εκλογή προέδρου.^[12] Ο Μάκρι ήταν ο νικητής του τελικού γύρου στις 22 Νοεμβρίου, με ποσοστό 51,40% έναντι 48,60% για τον Σιόλι.^[4]

Κόμμα		Υποψήφιος πρόεδρος	Συνυποψήφιος από το ίδιο κόμμα	1ος γύρος		2ος γύρος
Κόμμα		Υποψήφιος πρόεδρος	Συνυποψήφιος από το ίδιο κόμμα	Ψήφοι	%	Ψήφοι	%
	Cambiemos	Μαουρίσιο Μάκρι	Γκαμπριέλα Μιτσέτι	8.601.063	34,15	12.903.301	51,40
	Μέτωπο για τη Νίκη	Ντανιέλ Σιόλι	Κάρλος Ζανίνι	9.338.449	37,08	12.198.441	48,60
	Ενωμένοι για Νέους Εναλλακτικούς	Σέρχιο Μάσα	Γκουστάβο Σάενς	5.386.965	21,39
	Αριστερό Μέτωπο Εργατών	Νικολάς ντελ Κάνιο	Μίριαμ Μπρέγκμαν	812.530	3,23
	Progresistas	Μαργαρίτα Στόλμπισερ	Μιγκέλ Άνχελ Ολαβιάγκα	632.551	2,51
	Ομοσπονδιακή Δέσμευση	Αδόλφο Ροδρίγκες Σαά	Λιλιάνα Νέγρε ντε Αλόνσο	412.577	1,64
Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια				864.185	–		–
Σύνολο				26.048.320	100
Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι/συμμετοχή					81,23
Πηγή: Infobae

Κογκρέσο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Βουλή, το κυβερνών κόμμα έχασε την απόλυτη πλειοψηφία παίρνοντας 114 έδρες. Ωστόσο, διατήρησε τον απόλυτο έλεγχο της Γερουσίας, αυξάνοντας μάλιστα τη δύναμή του: από τις συνολικά 72 έδρες, οι περονιστές κατέκτησαν 42 έδρες.^[3]

Γερουσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κόμμα		Σύνολο εδρών	Έδρες που δεν διεκδικήθηκαν	Έδρες που διεκδικήθηκαν
	Μέτωπο για τη Νίκη & Σύμμαχοι	39	31	8
	Δικαιοκρατικό Κόμμα—Μέτωπο για τη Νίκη	32	28	4
	Πολιτικό Μέτωπο για το Σαντιάγο	2	2	0
	Δικαιοκρατικό Κόμμα—Λα Πάμπα	2	0	2
	Μέτωπο για Ένταξη	2	0	2
	Λαϊκό Μέτωπο	1	1	0
	Cambiemos	20	8	12
	Ριζοσπαστική Πολιτική Ένωση	10	3	7
	Ένωση PRO	2	2	0
	Πολιτικό και Κοινωνικό Μέτωπο της Καταμάρκα	2	0	2
	Πολιτικό Μέτωπο Κόρντομπα	2	0	2
	Πολιτικός Συνασπισμός ARI	1	1	0
	Ένωση για το Τσάκο	1	1	0
	Ένωση για το Έντρε Ρίος	1	1	0
	Φιλελεύθερο Κόμμα του Κοριέντες	1	0	1
	Ομοσπονδιακοί περονιστές & Σύμμαχοι	5	3	2
	Δικαιοκρατικό Κόμμα—Ομοσπονδιακή Δέσμευση	2	2	0
	Δικαστική 8η Οκτωβρίου	1	1	0
	Ομοσπονδιακή Σάντα Φε	1	0	1
	Ομοσπονδιακό Σανταφεσίνο	1	0	1
	Progresistas	4	2	2
	Proyecto Sur	1	1	0
	Γενεά για Εθνική Αναμέτρηση	1	1	0
	Σοσιαλιστικό Κόμμα	1	0	1
	Μέτωπο για Όλους	1	0	1
	Ενωμένοι για νέους Εναλλακτικούς	1	1	0
	Παραγωγή και Εργασία	1	1	0
	Λοιπά	3	3	0
	Λαϊκό Κίνημα Νεουκέν	2	2	0
	Λαϊκό Κίνημα Φουεγκίνο	1	1	0
Σύνολο		72	48	24

Βουλή των Αντιπροσώπων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κόμμα		Σύνολο εδρών	Έδρες που δεν διεκδικήθηκαν	Έδρες που διεκδικήθηκαν
	Μέτωπο για τη Νίκη & Σύμμαχοι	132	48	84
	Δικαιοκρατικό Κόμμα—Μέτωπο για τη Νίκη	119	42	77
	Πολιτικό Μέτωπο για το Σαντιάγο	7	3	4
	Νέο Μέτωπο Αναμέτρησης	3	1	2
	Δικαιοκρατικό Κόμμα—Λα Πάμπα	1	1	0
	Λαϊκό Κίνημα Αλληλεγγύης	1	1	0
	Μέτωπο για Κοινωνική Ένταξη	1	0	1
	Cambiemos	68	47	21
	Ριζοσπαστική Πολιτική Ένωση	36	23	13
	Ένωση PRO	18	14	4
	Πολιτικός Συνασπισμός ARI	3	3	0
	Πολιτικό και Κοινωνικό Μέτωπο της Καταμάρκα	2	2	0
	Sum +	2	2	0
	Πολιτικό Μέτωπο της Κόρντομπα	2	0	2
	Λαϊκό Συντηρητικό Κόμμα	1	1	0
	Φιλελεύθερο Κόμμα του Κοριέντες	1	1	0
	Ένωση για το Έντρε Ρίος	1	1	0
	Δημοκρατικό Κόμμα (Μεντόσα)	1	0	1
	UDESO Salta	1	0	1
	Ενωμένοι για νέους Εναλλακτικούς	28	20	8
	Δικαιοκρατικό Κόμμα—Μέτωπο Ανανέωσης	17	13	4
	Συνασπισμός Ένωση για την Κόρντομπα	3	3	0
	Εργασία και Αξιοπρέπεια	2	2	0
	Πολιτισμός, Παιδεία και Εργασία	2	1	1
	Ένωση Σελέστε ι Μπλάνκο	1	1	0
	Peronismo Más Al Sur	1	0	1
	Unir	1	0	1
	Bloque Fe	1	0	1
	Progresistas	14	5	9
	Σοσιαλιστικό Κόμμα	8	3	5
	Γενεά για Εθνική Αναμέτρηση	4	1	3
	Proyecto Sur	1	1	0
	Ελεύθεροι του Κινήματος του Νότου	1	0	1
	Ομοσπονδιακοί περονιστές & Σύμμαχοι	5	2	3
	Δικαιοκρατικό Κόμμα—Ομοσπονδιακή Δέσμευση	5	2	3
	Αριστερό Μέτωπο Εργατών	3	3	0
	Κόμμα των Εργατών—Αριστερό Μέτωπο Εργατών	2	2	0
	Σοσιαλιστικό Κόμμα Εργατών—Αριστερό Μέτωπο Εργατών	1	1	0
	Λαϊκό Μονοπάτι	3	0	3
	Λαϊκό Μονοπάτι	3	0	3
	Λοιποί	4	2	2
	Λαϊκό Κίνημα Νεουκέν	3	2	1
	Λαϊκό Κίνημα Φουεγκίνο	1	0	1
Σύνολο		257	127	130

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ «Es oficial: hay fecha para las PASO y las elecciones generales». Diario Registrado. 2 Σεπτεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2015. (Ισπανικά)
↑ «Αργεντινή: Στον δεύτερο γύρο θα κριθεί ο νικητής των προεδρικών εκλογών». Η Αυγή. 26 Οκτωβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2015.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 «Δεν πήγαν καλά οι περονιστές». Η Σημερινή/in.gr. 27 Οκτωβρίου 2015.
↑ ^4,0 ^4,1 Simon Romero and Jonathan Gilbert (22 Νοεμβρίου 2015). «In Rebuke to Kirchner, Argentines Elect Opposition Leader Mauricio Macri as President». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2015.
↑ «I'd be glad to see CFK go for another term,' Lawmaker Rossi». Buenos Aires Herald. 2012-04-30. http://www.buenosairesherald.com/article/99626/id-be-glad-to-see-cfk-go-for-another-term-lawmaker-rossi. Ανακτήθηκε στις 2015-11-01.
↑ «Gov't insists on discussing possible constitutional amendment». Buenos Aires Herald. 2012-02-05. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-04. https://web.archive.org/web/20160304063539/http://buenosairesherald.com/article/91968/govt-insists-on-discussing-possible-constitutional-amendment. Ανακτήθηκε στις 2015-11-01.
↑ «Para el kirchnerismo, se acabó el sueño de la re reelección» [For Kirchnerism, the dream of the re-reelection is over] (στα Spanish). Clarín. 12 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2015. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
↑ David Hodari (23 Οκτωβρίου 2015). «Argentina elections 2015: a guide to the parties, polls and electoral system». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2015.
↑ ^9,0 ^9,1 «Chamber of Deputies: Electoral system». IPU.
↑ «Voto de los Jóvenes de 16 y 17 años0». Camara Nacional Electoral. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2015.
↑ «Argentine Republic: Election for Senado (Senate)]». IFES.
↑ «Αργεντινή: Στον δεύτερο γύρο θα κριθεί το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών». news247.gr. 26 Οκτωβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2015.

[1] «Es oficial: hay fecha para las PASO y las elecciones generales». Diario Registrado. 2 Σεπτεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2015. (Ισπανικά)

[2] «Αργεντινή: Στον δεύτερο γύρο θα κριθεί ο νικητής των προεδρικών εκλογών». Η Αυγή. 26 Οκτωβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2015.

[simerini-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 «Δεν πήγαν καλά οι περονιστές». Η Σημερινή/in.gr. 27 Οκτωβρίου 2015.

[rebuke-4] 4,0 ^4,1 Simon Romero and Jonathan Gilbert (22 Νοεμβρίου 2015). «In Rebuke to Kirchner, Argentines Elect Opposition Leader Mauricio Macri as President». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2015.

[5] «I'd be glad to see CFK go for another term,' Lawmaker Rossi». Buenos Aires Herald. 2012-04-30. http://www.buenosairesherald.com/article/99626/id-be-glad-to-see-cfk-go-for-another-term-lawmaker-rossi. Ανακτήθηκε στις 2015-11-01.

[6] «Gov't insists on discussing possible constitutional amendment». Buenos Aires Herald. 2012-02-05. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-04. https://web.archive.org/web/20160304063539/http://buenosairesherald.com/article/91968/govt-insists-on-discussing-possible-constitutional-amendment. Ανακτήθηκε στις 2015-11-01.

[7] «Para el kirchnerismo, se acabó el sueño de la re reelección» [For Kirchnerism, the dream of the re-reelection is over] (στα Spanish). Clarín. 12 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2015. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)

[guide-8] David Hodari (23 Οκτωβρίου 2015). «Argentina elections 2015: a guide to the parties, polls and electoral system». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2015.

[IPU-9] 9,0 ^9,1 «Chamber of Deputies: Electoral system». IPU.

[10] «Voto de los Jóvenes de 16 y 17 años0». Camara Nacional Electoral. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2015.

[IFES-11] «Argentine Republic: Election for Senado (Senate)]». IFES.

[12] «Αργεντινή: Στον δεύτερο γύρο θα κριθεί το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών». news247.gr. 26 Οκτωβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2015.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]