Γενί Καλέ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 45°20′58.016″N 36°36′16.380″E / 45.34944889°N 36.60455000°E / 45.34944889; 36.60455000

Γενί Καλέ
Yeñi Qale
Χάρτης
Είδοςερείπια κάστρου και cultural heritage site in Ukraine
Γεωγραφικές συντεταγμένες45°20′58″N 36°36′16″E
Διοικητική υπαγωγήΚερτς
ΧώραΟυκρανία και Ρωσία
Έναρξη κατασκευής1699
Προστασίαμνημείο αρχιτεκτονικής κληρονομιάς Εθνικής Σημασίας της Ουκρανίας και μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς στη Ρωσία[1][2]
Commons page Πολυμέσα

Το Γενί Καλέ (ουκρανικά: Єні-Кале, ρωσικά: Еникале, τουρκικά: Yenikale, κριμαϊκά ταταρικά: Yeñi Qale, αγγλικά: Yeni Kale, επίσης γράφεται και ως Yenikale, Eni-Kale, Yeni-Kaleh ή Yéni-Kaleb) είναι ένα φρούριο στην ακτή του Πορθμού Κερτς στην πόλη Κερτς της Κριμαίας.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Γενί Καλέ χτίστηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους την περίοδο 1699-1706 στη Χερσόνησο Κερτς, η οποία ανήκε στο Χανάτο της Κριμαίας. Το όνομα Yenikale σημαίνει Νέο Φρούριο στα τουρκικά (yeni «νέο» και kale «φρούριο»). Το φρούριο χτίστηκε υπό τις οδηγίες του Γκολόπο, ο οποίος ήταν ένας Ιταλός που είχε προσηλυτιστεί στο Ισλάμ. Αρκετοί Γάλλοι μηχανικοί συμμετείχαν επίσης στην κατασκευή.[3]

Ο Γενί Καλέ ήταν οπλισμένο με ισχυρά κανόνια και ήταν σε μία σημαντική στρατηγική θέση στην ακτή του Πορθμού Κερτς. Το φρούριο καταλάμβανε έκταση 25.000 τετραγωνικών μέτρων και είχε δύο αποθήκες μαύρης πυρίτιδας, ένα οπλοστάσιο, μια δεξαμενή νερού, σπίτια, ένα δημόσιο λουτρό και ένα τζαμί. Περίπου 800 Τούρκοι και 300 Τάταροι της Κριμαίας φυλακίστηκαν στο Γενί Καλέ. Το αδύναμο σημείο του φρουρίου ήταν η έλλειψη πόσιμου νερού στην περιοχή, οπότε κατασκευάστηκε ένας υπόγειος σωλήνας ύδρευσης για να φέρει νερό από μια πηγή που βρίσκεται αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το φρούριο. Το Γενί Καλέ χρησίμευσε επίσης ως κατοικία του πασά.

Κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου της περιόδου 1768-1774, ο ρωσικός στρατός εισέβαλε στην Κριμαία το καλοκαίρι του 1771. Αν και νωρίτερα είχαν φτάσει ενισχύσεις από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι Τούρκοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το Γενί Καλέ. Ρωσικές μονάδες υπό τη διοίκηση του στρατηγού Νικολάι Βλαντίμιροβιτς Μπορζόφ εισήλθαν στο φρούριο στις 21 Ιουνίου 1771.[4] Ο Αμπαζά Μοχάμεντ Πασάς, ο οποίος ήταν διοικητής του Γενί Καλέ, τράπηκε σε φυγή στη Σινώπη και ο σουλτάνος καταδίκασε σε θάνατο για τον συνολικό αριθμό των στρατιωτικών αποτυχιών.

Μετά τη Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή το 1774, το Κερτς και το φρούριο του Γενί Καλέ παραχωρήθηκαν στη Ρωσία. Το φρούριο έγινε μέρος του δήμου Κερτς-Γενίκαλε του Κυβερνείου της Ταυρικής.

Τον 19ο αιώνα, το φρούριο χρησιμοποιήθηκε από τους Ρώσους ως στρατιωτικό νοσοκομείο. Από το 1880 το Γενί Καλέ ερημώθηκε εντελώς.

Σήμερα τα ερείπια του Γενί Καλέ είναι επισκέψιμα για τους τουρίστες. Η γειτονική συνοικία του Κερτς ονομάζεται επίσης Γενί Καλέ.

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Постановление Совета Министров УССР № 970 от 24.08.1963
  2. Распоряжение Правительства Российской Федерации № 2073-р от 17.10.2015
  3. "Крепость Еникале", Тематический сайт Крым[νεκρός σύνδεσμος]
  4. "Крепость Ени-Кале", www.kerch.com.ua

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]