Βαχτάνγκ (γιος του Δαβίδ Δ΄ της Γεωργίας)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βαχτάνγκ (γιος του Δαβίδ Δ΄ της Γεωργίας)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1118[1]
Θάνατος1138
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΓονείςΔαβίδ Δ΄ της Γεωργίας και Guranduht of the Kipchaks
ΑδέλφιαZurab Bagrationi
Δημήτριος Α΄ της Γεωργίας
Κατά της Γεωργίας
Ταμάρ
ΟικογένειαΔυναστεία των Μπαγκρατιόνι

Ο Βαχτάνγκ, γεωργιανά: ვახტანგი Vakhtang ή Τσουάτα, γεωργιανά: ცუატა Tsuata, (π. 1118 – 1138) από τον Οίκο των Βαγρατιδών-Ιβηρίας ήταν πρίγκιπας της Γεωργίας και γιος του βασιλιά Δαυίδ Δ΄ του Κτίστη (βασ. 1089–1125), πιθανότατα από τον δεύτερο γάμου του με την Κουμανο-Κιπτσάκα «πριγκίπισσα» Γκουραντούχτ, κόρη του Ότροκ.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έγγραφο του 12ου αιώνα Η Διαθήκη του βασιλιά Δαβίδ περιέχει ένα ασαφές και αμφιλεγόμενο απόσπασμα, όπου ο Δαβίδ Δ΄ δίνει εντολή στον πρωτότοκο γιο και διάδοχο Δημήτριο Α΄ να αναθρέψει τον μικρότερο αδελφό του Βαχτάνγκ και να τον κάνει διάδοχο του θρόνου, εάν ο τελευταίος αποδειχθεί «ικανός». Δεδομένης της Γεωργιανής σειράς διαδοχής που βασίζεται στη διαδοχή στον πρωτότοκο και την ένδειξη ότι έγινε μία απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Δημητρίου Α΄ τη δεκαετία του 1130 από τον Βαχτάνγκ, πολλοί σύγχρονοι μελετητές στη Γεωργία θεωρούν ότι το απόσπασμα είναι πλαστογραφία των τελευταίων ημερών από τους συμπαθούντες του Βαχτάνγκ. Μία αναφορά στη συνωμοσία των ευγενών εναντίον τού Δημητρίου Α΄ για λογαριασμό του Βαχτάνγκ βρίσκεται στο σύγχρονο Αρμενικό χρονικό τού Βαρντάν, αν και ο συγγραφέας δεν κατονομάζει άμεσα τον επαναστατημένο πρίγκιπα. Αυτό το σχέδιο, που είχε σκοπό να δολοφονήσει τον Δημήτριο Α΄, σκηνοθετήθηκε από τον σημαντικό ευγενή Iβάνε Aμπουλετίσντζε και τον γιο του Kιρκίς. Ο βασιλιάς προειδοποιήθηκε έγκαιρα από τον πατέρα τού Ιβάνε, τον Αμπουλέτ. Ο Βαχτάνγκ συνελήφθη, τυφλώθηκε και οδηγήθηκε στη φυλακή, όπου μάλλον απεβίωσε λίγο αργότερα. [2]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 26  Νοεμβρίου 2018.
  2. Lordkipanidze, Mariam (1987), Georgia in the XI-XII Centuries, p. 129. Tbilisi: Ganatleba