Βασίλειος Μπάλκος
| Βασίλειος Μπάλκος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1874 Πρέβεζα |
| Θάνατος | 5 Απριλίου 1943 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Αγγελική Μπάλκου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δήμαρχος Πρέβεζας (1914–1915) μέλος της Βουλής των Ελλήνων (1917–1920, εκλογική περιφέρεια Θεσπρωτίας) μέλος της Βουλής των Ελλήνων (1920–1922, εκλογική περιφέρεια Πρέβεζας) Νομάρχης Καστοριάς (1933–1934) Νομάρχης Φλώρινας (1930–1932) Δήμαρχος Πρέβεζας (1922–1925) Δήμαρχος Πρέβεζας (1925–1929) Δήμαρχος Πρέβεζας (1934–1939) Δήμαρχος Πρέβεζας (1939–1941) Νομάρχης Ηλείας (Μαΐου 1930 – Οκτώβριος 1930) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βασίλειος Μπάλκος (1874 - 5 Απριλίου 1943) ήταν Έλληνας θεολόγος και πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε βουλευτής Πρέβεζας (1917-20, 1920-22), Δήμαρχος Πρέβεζας (1923, 1924-29, 1934-41), Νομάρχης Ηλείας (1930), Νομάρχης Φλώρινας (1930-32) και Νομάρχης Κεφαλονιάς (1933).
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1874 και καταγόταν από καλή οικογένεια της πόλης. Σπούδασε θεολογία στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης από την οποία αποφοίτησε το 1895. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και ως κληρικός, διορίστηκε διευθυντής των Ελληνικών σχολείων της Ρουμανίας. [1] Εκεί αγάπησε τη δασκάλα Ματρώνα, την οποία παντρεύτηκε χωρίς να αποκτήσουν απογόνους.
Το 1903 πήγε στο Μοναστήρι (Μπίτολα) ως αντιπρόσωπος του Μακεδονικού Κομιτάτου.[2] Εκεί γνωρίστηκε και συνδέθηκε με στενή φιλία με τον Δημήτριο Λαμπράκη, εκδότη κατόπιν της εφημερίδας το Βήμα.
Το 1911 επέστρεψε στη γενέτειρά του, Πρέβεζα. Το 1912-13 διετέλεσε διοικητικός Επίτροπος του Καζά Μαργαριτίου.[1] Το 1913 απέβαλε τα ράσα και έγινε θερμός οπαδός του Ελευθέριου Βενιζέλου. Εκλέχτηκε βουλευτής Πρέβεζας το 1917-1920 και 1920-1922. Διορίστηκε Δήμαρχος Πρέβεζας το 1923 και εκλέχτηκε δήμαρχος τις ίδιας πόλης το 1924, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1929.
Στις 7 Μαΐου του 1930 ο Ελευθέριος Βενιζέλος τον διόρισε, μετά από υπόδειξη του Δημητρίου Λαμπράκη, νομάρχη Ηλείας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 3 Οκτωβρίου 1930.[3] Διορίστηκε νομάρχης Φλώρινας από το 1930 μέχρι το 1932,[4] και Καστοριάς το 1933. Το 1934 εκλέχθηκε και πάλι δήμαρχος της Πρέβεζας και παρέμεινε μέχρι τις 20 Απριλίου 1941, οπότε παύτηκε από τους Ιταλούς. Είναι ο μακροβιότερος συνολικά δήμαρχος Πρέβεζας με 15 περίπου χρόνια δημαρχίας σε τέσσερις θητείες. Πέθανε φτωχός το 1943 στην Αθήνα.[2]
Στην πόλη της Πρέβεζας κεντρική οδός, στην οποία στέκει το κτήριο της Λαϊκής Αγοράς, που κτίστηκε επί δημαρχίας του, φέρει το όνομά του. Ο οικογενειακός τους τάφος είναι στο κοιμητήριο της Πρέβεζας.
Βιβλιογραφικές Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Ιωάννης Χ. Χατζηιωάννου, «Δήμος Πρεβέζης», Πανελλήνιον Λεύκωμα Εθνικής Εκατονταετηρίδος 1821-1921. Η χρυσή βίβλος του Ελληνισμού, τόμος ζ΄ (Ναυτιλία - Βιομηχανία - Εμπόριον), Αθήνα, 1928, σελ. 236.
- ↑ 2,0 2,1 Ηλίας Βασιλάς, Η οικογένεια Μπάλκου της Πρεβέζης, Άπαντα Ηλία Β. Βασιλά, (Επιμ. Νίκος Δ. Καράμπελας), Δήμος Πρέβεζας & Ίδρυμα Ακτία Νικόπολις, Πρέβεζα 2012, σελ. 581-585.
- ↑ Αφίχθη στον Πύργο στις 24 Μαΐου 1930 και εγκαταστάθηκε στο ξενοδοχείο Ξενίας Μέλαθρον. Ήταν ο πρώτος νομάρχης της Ηλείας μετά την επαναφορά του θεσμού το 1930. Βλ. Βύρων Δάβος, Στον Πύργο και στην Ηλεία του 1821-1930, Αθήνα.
- ↑ Την άφιξή του και την ανάληψη των καθηκόντων του ως Νομάρχη Φλώρινας πληροφορούμαστε από την τοπική εβδομαδιαία εφημερίδα Έλεγχος, φύλλο 451 της 11.10.1930, σελ. 4. Η διακήρυξη αποχώρησής του φαίνεται στην τοπική εβδομαδιαία εφημερίδα Έθνος, φύλλο 97 της 10.12.1932, σελ. 1.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα/μία Έλληνα/ίδα πολιτικό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |