Βαγγέλης Κουτσονίκας (προπονητής)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βαγγέλης Κουτσονίκας
Προσωπικά στοιχεία
Πλήρες όνομα Ευάγγελος Κουτσονίκας
Ημερ. γέννησης 3 2 1961
Τόπος γέννησης Λαμία,
Αριθμός φανέλας 10
Σύλλογοι
1976–1981 Α.Σ Φθιώτις
1981–1999 Άρης
Εθνική ομάδα
Δεκαετίες του '80 και του '90
Προπόνηση συλλόγων
2012 000000 Άρης (εφηβικό)
2013–2014 0 Άρης

Ο Βαγγέλης Κουτσονίκας είναι Έλληνας πρώην διεθνής πετοσφαιριστής και προπονητής πετοσφαίρισης, ο οποίος γεννήθηκε στην Λαμία και αγωνίστηκε στην ομάδα του Άρη από το 1981 ως το 1999.

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κουτσονίκας ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα του Α.Σ Φθιώτις και μεταγράφηκε στον Άρη το καλοκαίρι του 1981, κατακτώντας την πέμπτη θέση του ελληνικού πρωταθλήματος. Η ομάδα των "κίτρινων" αποτέλεσε την τρίτη δύναμη της ελληνικής πετοσφαίρισης κατά την δεκαετία του '80, κατακτώντας επτά φορές την τρίτη θέση του πρωταθλήματος, με αθλητές όπως ο Κουτσονίκας, ο Θανάσης Μουστακίδης, ο Γιώργος Λυκούδης, κ.α.. Αποτέλεσμα αυτού ήταν ο Κουτσονίκας να αποτελέσει αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής εθνικής ομάδας, φθάνοντας στην τρίτη θέση της Ευρώπης το 1987 στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Γάνδης, όταν στον μικρό τελικό κέρδισε με 3-2 την ομάδα της Σουηδίας.[1][2]

Με τους "κίτρινους" συμμετείχε για δεκαεπτά συνεχόμενες σεζόν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με μεγαλύτερες επιτυχίες τις συμμετοχές στο φάιναλ-φορ του κυπέλλου Κυπελλούχων το 1993 και το 1995.[3]

Κατά την δεκαετία του '90, κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή το 1997, δύο φορές αναδείχθηκε δευτεραθλητής Ελλάδας και άλλες τέσσερις χρονιές κατέκτησε την τρίτη θέση του πρωταθλήματος.[4]

Μετά το τέλος της καριέρας του, ασχολήθηκε με το βόλεϊ ως προπονητής σε κάποιους συλλόγους μικρότερου βεληνεκούς και το 2012 ανέλαβε τα τμήματα υποδομής του Αρη. Τον Μάρτιο του 2013, αντικατέστησε τον Γιώργο Γιάτση στο τιμόνι της ανδρικής ομάδας, κατακτώντας την έκτη θέση στο πρωτάθλημα της Α1.[5]

Την επόμενη σεζόν, επιστρατεύτηκε και πάλι για να αναλάβει τον πάγκο των "κίτρινων", αντικαθιστώντας τον Σπύρο Φίνο τον Φεβρουάριο του 2014.[6]

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]