Αρμενικές εθελοντικές μονάδες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αρμενικές εθελοντικές μονάδες
Αρμένιοι εθελοντές
Ενεργό1914–1917
ΧώραΡωσική Αυτοκρατορία
ΠίστηΑρμένιοι
ΡόλοςΑπόσπασμα
Δύναμη150.000
Διοίκηση
Αξιοσημείωτοι
διοικητές		Αντρανίκ Οζανιάν

Οι αρμενικές εθελοντικές μονάδες (αρμενικά: Հայ կամավորական ջոկատներ‎‎ Hay kamavorakan jokatner) ήταν στρατιωτικές μονάδες που αποτελούνταν από Αρμένιους εντός του Αυτοκρατορικού Ρωσικού Στρατού κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αποτελούταν από διάφορες μονάδες ταγμάτων, οι τάξεις αποτελούνταν κυρίως από Αρμένιους από τη Ρωσική Αυτοκρατορία, αν και υπήρχε επίσης ένας αριθμός Αρμενίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι ρωσοαρμενικές εθελοντικές μονάδες έλαβαν μέρος σε στρατιωτικές δραστηριότητες στο Θέατρο της Μέσης Ανατολής του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Δημιουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κέρι από το 4ο τάγμα, ο Χαμαζάσπ από το 3ο τάγμα και ο Βαρτάν του συντάγματος του Αραράτ

Τον Αύγουστο του 1914, μετά την κήρυξη πολέμου εναντίον της Ρωσίας από τη Γερμανία, ο Κόμης Ιλαρίων Βορόντσοφ-Ντάσκοφ, ο Ρώσος αντιβασιλέας του Καυκάσου, πλησίασε μια ομάδα Αρμενίων ηγετών στη ρωσική πόλη της Τιφλίδας για να τους μιλήσει σχετικά με την ιδέα του σχηματισμού ενός ξεχωριστού σώματος εντός του Ρωσικού στρατού από αρμένιους υπηκόους της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Οι Αρμένιοι είχαν ήδη εγγραφεί στον τακτικό ρωσικό στρατό εστάλησαν στο Ανατολικό μέτωπο, αλλά ο Βορόντσοφ-Ντάσκοφ προσφέρθηκε να παράσχει όπλα και εφόδια για να εξοπλίσει τέσσερα αποσπάσματα που ήταν οραματισμένα να λάβουν μέρος σε μάχες εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (οι Οθωμανοί δεν μπήκαν στον πόλεμο μέχρι τον Οκτώβριο του ίδιου έτους). Η προσφορά του έλαβε θερμή υποδοχή και σε λίγες εβδομάδες Αρμένιοι εθελοντές απ'όλο το Καύκασο ξεκίνησαν να στρατολογούνται. Η ευθύνη για τη δημιουργία του δόθηκε σε μια ειδική επιτροπή που δημιουργήθηκε από το Αρμενικό Συνέδριο των Ανατολικών Αρμένιων, το οποίο συντόνιζε τις δραστηριότητές του από την Τιφλίδα, το Γερεβάν και το Αλεξαντραπόλ.[1]

Δημιουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δημιουργία των αρμενικών εθελοντικών μονάδων στον ρωσικό στρατό χρονολογείται από το καλοκαίρι του 1914. Ο Κόμης Ιλαρίων Ιβάνοβιτς Βορόντσοφ-Ντάσκοφ έκανε διαβούλευση με το Δήμαρχο της Τιφλίδας Αλεξάντρε Χατσιάν, τον προκαθήμενο της Τιφλίδας, τον Επίσκοπο Μεσρόπ Τερ-Μοβσισιάν, και τον εξέχων πολιτικό ηγέτη Δρ. Χακόμπ Ζαβρίεφ για τη δημιουργία αρμενικών εθελοντικών μονάδων.[2] Αυτές οι μονάδες θα απασχολούνται στον Μέτωπο του Καυκάσου στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι αρμενικές εθελοντικές μονάδες ήταν ως επί το πλείστον από την περιοχή του Καυκάσου και ήταν κυρίως ανυπόμονοι να πάρουν τα όπλα "για να απελευθερώσουν την πατρίδα τους". Σε πολλές πόλεις που κατελήφθησαν από τις ρωσικές δυνάμεις, οι Αρμένιοι φοιτητές ήταν έτοιμη να ενταχθούν στον αρμενικό εθελοντικό στρατό της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.[3] Εκτός από τους τακτικούς στρατιώτες του Ρωσικού Στρατού του Καυκάσου, σχεδόν 20.000 Αρμενικές άτακτες μονάδες εξέφρασαν την ετοιμότητα τους να πάρουν τα όπλα για να πολεμήσουν εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το μέγεθος αυτών των μονάδων αυξήθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου και ο Μπογκός Νουμπάρ έδωσε την περίληψη αυτών των μονάδων σε δημόσιο γράμμα στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού το 1919, αναφέροντας 150.000 Αρμένιους στις εθελοντικές μονάδες της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και περίπου 40.000 Αρμενικές άτακτες μονάδες.[4]

  • Το 1ο Αρμενικό τάγμα
    Το 1ο Αρμενικό τάγμα
  • Το 2ο Αρμενικό τάγμα
    Το 2ο Αρμενικό τάγμα
  • Το 3ο Αρμενικό τάγμα
    Το 3ο Αρμενικό τάγμα
  • Το 4ο Αρμενικό τάγμα
    Το 4ο Αρμενικό τάγμα

Τάγμα Μάχης, 1914[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προσωπικό των Αρμενίων εθελοντών το 1914

Ο προσωρινός διοικητής ήταν ο Αντρανίκ Οζανιάν.

  • Οι επικεφαλής των ταγμάτων ήταν οι εξής:

Το απόσπασμα του Αντρανίκ ανατέθηκε στην Περσική Εκστρατεία μαζί με αυτό του Τοβμάς Ναζαρμπεκιάν. Η δεύτερη, τρίτη και τέταρτη μονάδα ανατέθηκε στην Εκστρατεία του Καυκάσου. Ο Ντρασταμάτ Καναγιάν και ο Αρμέν Γκαρό διεύθυναν το 2ο τάγμα στις επιθέσεις γύρω από τη Λίμνη Βαν (Βασπουρακάν). Το 3ο & 4ο τάγμα διευθυνόμενο από τον Χαμαζάσπ και τον Κέρι ανατέθηκαν σε θέσεις κατά μήκος της Περιφέρειας Καρς. Η επίθεση του Ενβέρ Πασά είχε μεγάλη πιθανότητα επιτυχίας αν οι τρεις πτέρυγες του Τρίτου Στρατού έφθαναν τους στόχους τους στην ώρα τους. Το Οθωμανικό Δέκατο Σώμα Στρατού, κατά τη διάρκεια του περάσματος του από το Ολτί στο Σαρίκαμις, υπέστη μια καθυστέρηση 24 ωρών στο πέρασμα Μπαρντούζ, χάρη στην ηρωική αντίσταση των "Αρμενίων εθελοντών του 4ου τάγματος".[5] Αυτή η καθυστέρηση επέτρεψε στον Ρωσικό Στρατό του Καυκάσου να συγκεντρώσει μια επαρκή δύναμη γύρω από το Σαρίκαμις, με αποτέλεσμα την καταστροφή του τρίτου Οθωμανικού Στρατού στη Μάχη του Σαρίκαμις.[6]

Τάγμα Μάχης, 1915[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Βαν υπηρετούσαν 20.000 Αρμενικές εθελοντικές μονάδες στον ρωσικό στρατό.[7] Ο ρωσικός στρατός εισέβαλε στο Βαν στις 16 Μαΐου 1915.[8][9] Αργότερα, στις 15 Οκτωβρίου, μετά από βαριά μάχη γύρω από τη Λίμνη Βαν, αυτά τα τάγματα είχαν χάσει πεντακόσιους αρμένιοι στρατιώτες και πάνω από δώδεκα χιλιάδες τραυματίες ή αγνοούμενους.[10]

Τάγμα Μάχης, 1916[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η απόσπαση των αποσπασμάτων των εθελοντών, οι οποίοι αγωνίζονται υπό τους Αρμένιους διοικητές, παρατηρήθηκαν στον Ρωσικό Στρατό του Καυκάσου ως τάγματα όπλων υπό ρώσους αξιωματικούς. Γύρω στο 1916, περισσότεροι από 1.000 Αρμένιοι στρατιώτες αποχώρησαν από το ρωσικό στρατό στο Ανατολικό Μέτωπο και εντάχθηκαν στις αρμενικές άτακτες μονάδες (Φενταγί).

Τάγμα Μάχης, 1917[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ρωσικό Μέτωπο του Καυκάσου κατέρρευσε μετά την παραίτηση του Τσάρου. Το 1917, το Αρμενικό Συνέδριο των Ανατολικών Αρμένιων ζήτησαν από τους διάσπαρτους Αρμένιους στρατιωτικούς και αξιωματικούς στις περιοχές κατεχόμενες από τη Ρωσία να συγκεντρωθούν σταδιακά. Το σχέδιο ήταν να κινητοποιηθούν οι Αρμένιοι στο μέτωπο του Καυκάσου. Με αυτό το σκοπό κατά τη γνώμη του, μια αρμενική Στρατιωτική Επιτροπή συγκροτήθηκε με την Μπαγκραντούνι ως πρόεδρο. Αυτοί οι Αρμένιοι στρατιώτες και εθελοντές από το ρωσικό Στρατό αργότερα δημιούργησαν τον πυρήνα των ενόπλων δυνάμεων της Πρώτης Δημοκρατίας της Αρμενίας.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αρμενικό φενταγί
  • Γαλλική Αρμενική Λεγεώνα

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Hovannisian, Richard G. (1967). Armenia on the Road to Independence, 1918. Berkeley: University of California Press. σελίδες 43–44. ISBN 0-520-00574-0. 
  2. ↑ Hovannisian "The Armenian People from Ancient to Modern Times " p 280
  3. ↑ The Washington post Friday, 12 November 1914. ARMENIANS JOIN RUSSIANS; the extended information is the image detail for explanation
  4. ↑ By Joan George "Merchants in Exile: The Armenians of Manchester, England, 1835–1935" page 184
  5. ↑ ([[#CITEREF|]])
  6. ↑ ([[#CITEREF|]])
  7. ↑ July, 1915 Letter from Mr. E. Vartanian, an Armenian-American Volunteer in the Russian Service, to His Brother-in-law in Egypt; Dated 9/22 July 1915, and Published in the Armenian Journal "Houssaper," of Cairo.
  8. ↑ Richard G Hovannisian, Armenians' road to Independence in The Armenian People from Ancient to Modern Times: Foreign Dominion to Statehood
  9. ↑ [Sv. 2000: T. 30, pp. 101–102]: "On the 6th of May the Armenian flag waved over the citadel of Van. The Vaspourakanis welcomed with great love the Russian soldiers and the Armenian volunteers under the leadership of General Andranik Ozanian."
  10. ↑ Like One Family: The Armenians of Syracuse by Arpena S. Mesrobian p,53

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

    • Pasdermadjian, Garegin; and Torossian, Aram. Why Armenia Should be Free: Armenia's Role in the Present War, Hairenik Pub. Co., 1918.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρμενικές_εθελοντικές_μονάδες&oldid=10291514"