Απόστολος Μαργαρίτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Απόστολος Μαργαρίτης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση5  Αυγούστου 1832
Αβδέλλα Γρεβενών
Θάνατος19  Οκτωβρίου 1903
Μπίτολα
Πληροφορίες ασχολίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Απόστολος Μαργαρίτης ή Απόστολ Μάργκαριτ (ρουμανικά: Apostol Mărgărit) (5 Αυγούστου 1832, Αβδέλλα – 19 Οκτωβρίου 1903, Μπίτολα) ήταν Αρμάνος δάσκαλος και συγγραφέας. Υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές φωνές της αρμάνικης χειραφέτησης τον 19ο αιώνα και καθόρισε την πολιτική της Ρουμανίας απέναντι στους Αρμάνους, οι οποίοι άρχισαν να έχουν τα δικά τους σχολεία στη γλώσσα τους, χάρη στις προσπάθειες του.[1]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μαργαρίτης γεννήθηκε στη Μακεδονία, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το 1862, ο Μαργαρίτης έγινε δάσκαλος στο Βλάχο-Κλεισούρα, κοντά στα Γρεβενά και δίδασκε στα παιδιά ελληνικά, αλλά και αρμάνικα. Το 1864, στο Τύρνοβο, άνοιξε τις πόρτες του για τα παιδιά του το πρώτο αρμανικό σχολείο στη Μακεδονία. Το σχολείο χρηματοδοτήθηκε από τη Ρουμανία και εποπτευόταν από τον Μαργαρίτη.[2] Ιδρύθηκε από τον Ντιμίτρι Ατανασέσκου, ο οποίος ήταν δάσκαλος του σχολείου και γέννημα θρέμμα του χωριού.[3]

Λόγω της δραστηριότητάς του, κατηγορήθηκε για προδοσία από τους Έλληνες,[1] ως είτε Αυστριακός είτε Καθολικός πράκτορας. Έγιναν πολλές απόπειρες δολοφονίας εναντίον του: μαχαιρώθηκε με στιλέτο στη Θεσσαλονίκη, ρίχτηκε δύο φορές στον ποταμό Βαρδάρη και πυροβολήθηκε ενώ βρισκόταν στα βουνά της Οχρίδας. Τελικά στάλθηκε στη φυλακή, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει και εγκαταστάθηκε στο Βουκουρέστι, όπου έλαβε υποστήριξη από τον Ρουμάνο μονάρχη.

Μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1877–1878) και την ανεξαρτησία της Ρουμανίας, η οθωμανική κυβέρνηση τον δέχτηκε ως σχολικό επιθεωρητή των ρουμανικών σχολείων στην τουρκική επικράτεια. Υπό αυτή τη θέση, ο Μαργαρίτης ίδρυσε πολλά από τα ρουμανικά σχολεία της Μακεδονίας και της Αλβανίας, μερικές φορές μαζί με τον Γάλλο ιερέα Ζαν-Κλοντ Φαβεριάλ.[4]

Ο Μαργαρίτης κατάφερε να γίνει μια από τις σημαντικότερες φωνές της χειραφέτησης των Αρμάνων στα Βαλκάνια, καθώς καθόρισε τη στάση του Βουκουρεστίου έναντι των Αρμάνων. Για τα πλεονεκτήματά του έγινε μέλος της Ρουμανικής Ακαδημίας στις 3 Απριλίου 1889 και είχε εθνική κηδεία το 1903.[1]

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από μια σειρά από αιτήματα που απευθύνθηκαν στην Υψηλή Πύλη εκ μέρους του Αρμάνικου λαού, έγραψε επίσης:

  • Μπροσούρα Réfutation d'une grecque par un Valaque épirote («Διάψευση ελληνικής μπροσούρας από έναν Ηπειρώτη Βλάχο», 1878)
  • Etudes historiques sur les Valaques du Pinde («Ιστορικές μελέτες των Βλάχων της Πίνδου», 1881)
  • Les Grecs, les Valaques, les Albanais et l'Empire turc par un Valaque du Pinde («"Οι Έλληνες, οι Βλάχοι και οι Αλβανοί της Τουρκικής Αυτοκρατορίας" από έναν Βλάχο από την Πίνδο» 1886)
  • La politique grecque en Turquie («Η ελληνική πολιτική στην Τουρκία», 1890)
  • Raport despre persecuţiile şcoalelor române în Macedonia din partea Grecilor («Έκθεση σχετικά με τη δίωξη των Ρουμάνων λογίων στη Μακεδονία από την πλευρά των Ελλήνων», 1875)
  • Memoriu privitor la şcoalele de peste Balcani («Απομνημονεύματα του επόπτη των σχολείων πέρα από τα Βαλκάνια», 1887)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Motta, Giuseppe (Σεπτέμβριος 2011). «The Fight for Balkan Latinity. The Aromanians until World War I.». Mediterranean Journal of Social Sciences 2 (3): 254. doi:10.5901/mjss.2011.v2n3p252. http://www.mcser.org/images/stories/2_journal/mjssso203september2011/28.%20motta.pdf. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2014. 
  2. Ethnologia Balkanica. LIT Verlag Münster. σελίδες 148–. GGKEY:ES2RY3RRUDS. 
  3. Crețulescu, Vladimir (2015). «The Aromanian-Romanian national movement (1859-1905): an analytical model». Balcanica Posnaniensia. Acta et studia 22 (1): 99–121. doi:10.14746/bp.2015.22.8. https://yadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.ojs-doi-10_14746_bp_2015_22_8. 
  4. Elsie, Robert. «Jean-Claude Faveyrial: Histoire de l'Albanie» (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2010. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]