Ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Βουλγαρίας και Ρουμανίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εθνοτικές ομάδες στη Δοβρουτσά γύρω στο 1918. Για τις επόμενες δύο δεκαετίες, το ρουμανικό κράτος θα εφάρμοζε μια πολιτική αποικισμού στο νότιο τμήμα.

Η ανταλλαγή πληθυσμού μεταξύ Βουλγαρίας και Ρουμανίας ήταν ανταλλαγή πληθυσμών που πραγματοποιήθηκε το 1940 μετά τη μεταφορά της Νότιας Δοβρουτσάς στη Βουλγαρία από τη Ρουμανία. Περιλάμβανε 103.711 Ρουμάνους, Αρμάνους και Βλαχομεγλενίτες που ζούσαν στη Νότια Δοβρουτσά και 62.278 Βούλγαρους από τη Βόρεια Δοβρουτσά. Μετά από αυτή την επιχείρηση, εξετάστηκε η εφαρμογή ανταλλαγής πληθυσμών σε άλλες περιπτώσεις όπως η Τρανσυλβανία.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1913, το Βασίλειο της Ρουμανίας κατέλαβε τη Νότια Δοβρουτσά μετά τη βουλγαρική ήττα στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο. Η χώρα είχε ήδη αποκτήσει τη Βόρεια Δοβρουτσά το 1878. Αυτό πυροδότησε επαναστατικά στη Βουλγαρία. Μετά την κατάληψη των ρουμανικών περιοχών της Βεσσαραβίας και της Βόρειας Βουκοβίνας από τη Σοβιετική Ένωση τον Ιούνιο του 1940, η Ρουμανία αναζήτησε προστασία μεταξύ των Δυνάμεων του Άξονα, αλλά της ζητήθηκε να επιλύσει πρώτα τις εδαφικές της διαφορές με τους γείτονές της. Έτσι, στις 30 Αυγούστου, η Ρουμανία παραχώρησε τη Βόρεια Τρανσυλβανία στην Ουγγαρία στη Δεύτερη Απόφαση της Βιέννης, ενώ στη Συνθήκη της Κραϊόβα της 7ης Σεπτεμβρίου, η Ρουμανία επέστρεψε τη Νότια Δοβρουτσά στη Βουλγαρία.[1]

Σε αντίθεση με τη Βόρεια Τρανσυλβανία, η Νότια Δοβρουτσά θεωρήθηκε πολύ λιγότερο σημαντική από τους Ρουμάνους εθνικιστές. Εκείνοι οι Ρουμάνοι που παρέμειναν στη Βόρεια Τρανσυλβανία ενθαρρύνθηκαν να παραμείνουν εκεί και ορισμένοι εθνικιστές υποσχέθηκαν να ανακαταλάβουν την περιοχή.[2] Από την άλλη πλευρά, στη Νότια Δοβρουτσά, οι ρουμανικές αρχές επέμειναν να πραγματοποιηθεί ανταλλαγή πληθυσμών με τη Βουλγαρία.[3] Συνολικά 103.711 Ρουμάνοι που ζούσαν στην περιοχή μεταφέρθηκαν στη Ρουμανία, ενώ 62.278 Βούλγαροι με καταγωγή από τη Βόρεια Δοβρουτσά μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία.[4] Οι Αρμάνοι άποικοι, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν γηγενείς στην Ελλάδα, μετρήθηκαν ως Ρουμάνοι και ως εκ τούτου έφυγαν και αυτοί από την περιοχή.[5] Το ίδιο συνέβη και με τους Βλαχομογλενίτες της περιοχής. Αυτοί εγκαταστάθηκαν στο χωριό Τσέρνα, όπου αντικατέστησαν τον γηγενή βουλγαρικό πληθυσμό.[6] Η ανταλλαγή πληθυσμών γινόταν σύμφωνα με τους διεθνείς νόμους της εποχής.[2] Η Ρουμανία πρότεινε επίσης να ανταλλάξουν τις υπόλοιπες αντίστοιχες μειονότητές τους που εξακολουθούσαν να κατοικούν έξω από τη Δοβρουτσά στις δύο χώρες, αλλά η Βουλγαρία δεν το ενέκρινε.[4]

Μετά την ανταλλαγή πληθυσμών, στη Ρουμανία, από τις 21.897 κυρίως αγροτικές οικογένειες που έφτασαν, οι 11.678 εγκαταστάθηκαν στη Βόρεια Δοβρουτσά, ενώ οι υπόλοιποι εγκαταστάθηκαν σε ομάδες σε όλη τη χώρα όπου υπήρχε διαθέσιμη γη για αυτούς.[2]

Επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ανταλλαγή πληθυσμού, η οποία έγινε αντιληπτή από ορισμένους ως επιτυχία, έδωσε στην ιδέα μεγαλύτερη δημοτικότητα στη Ρουμανία. Στην πραγματικότητα, κάποιοι άνθρωποι, όπως ο Σαμπίν Μανουίλε, σχεδίαζαν να πραγματοποιήσουν άλλη μια ανταλλαγή πληθυσμού μεταξύ Ουγγαρίας και Ρουμανίας για να λύσουν τη διαμάχη στην Τρανσυλβανία, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ.[2]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Χίτσινς, Κιθ (2014). A concise history of Romania. Cambridge University Press. σελίδες 1–327. ISBN 9780521872386. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Σολονάρι, Βλαντιμίρ (2007). «An important new document on the Romanian policy of ethnic cleansing during World War II». Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών 21 (2): 268–297. doi:10.1093/hgs/dcm039. https://academic.oup.com/hgs/article-abstract/21/2/268/649076. 
  3. ↑ Bolovan, Sorina· Bolovan, Ioan. «Inițiative românești privind problema schimbului de populație în primii ani ai celui de'al Doilea Război Mondial (1939–1941)» (PDF) (στα Ρουμανικά). σελίδες 90–116. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Deletant, Dennis (2006). Hitler's forgotten ally: Ion Antonescu and his regime, Romania 1940-1944. Palgrave Macmillan. σελίδες 1–376. ISBN 9781403993410. 
  5. ↑ Costea, Maria (2009). «Aplicarea tratatului româno-bulgar de la Craiova (1940)» (στα ρουμανικά). Anuarul Institutului de Cercetări Socio-Umane "Gheorghe Șincai" al Academiei Române (12): 267–275. http://ceeol.com/search/article-detail?id=257706. 
  6. ↑ Țîrcomnicu, Emil (2014). «Historical aspects regarding the Megleno-Romanian groups in Greece, the FY Republic of Macedonia, Turkey and Romania». Memoria Ethnologica 14 (52–53): 12–29. https://www.memoria-ethnologica.ro/wp-content/uploads/me_vol_52_53/pdf/me_52_53_p_012_029_emil_tircomnicu.pdf. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ανταλλαγή_πληθυσμών_μεταξύ_Βουλγαρίας_και_Ρουμανίας&oldid=9155952"