Ανεμόπτερο Ράιτ
| Wright Glider | |
|---|---|
 Ο Γουίλμπουρ (αριστερά) και ο Όρβιλ (δεξιά) χρησιμοποιούν το Ανεμόπτερο του 1902 ως χαρταετό | |
| Τύπος | πειραματικό ανεμόπτερο |
| Χώρα προέλευσης |  ΗΠΑ |
| Σχεδιασμός | αδελφοί Ράιτ |
| Μονάδες που παρήχθησαν | 1 χαρταετός, 3 ανεμόπτερα |
| Εξελίχθηκε σε | Wright Flyer |
Οι αδελφοί Ράιτ σχεδίασαν, κατασκεύασαν και πέταξαν με σειρά τριών επανδρωμένων ανεμοπτέρων την περίοδο 1900–1902 καθώς εργαζόταν για την επίτευξη της μηχανοκίνητης πτήσης. Πραγματοποίησαν επίσης προκαταρκτικές δοκιμές με χαρταετό το 1899. Το 1911 ο Όρβιλ πραγματοποίησε δοκιμές με ένα πιο περίπλοκο ανεμόπτερο. Δεν έχουν διατηρηθεί ούτε ο χαρταετός αλλά ούτε και τα ανεμόπτερα, ωστόσο έχουν κατασκευαστεί αντίγραφά τους.
Χαρταετός του 1899[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο χαρταετός του 1899, με τον οποίο ο Γουίλμπουρ πέταξε κοντά στο σπίτι του στο Ντέιτον του Οχάιο, είχε άνοιγμα πτερύγων μόλις 1,5 μέτρου. Αυτό το σκάφος από ξύλο ελάτης, αν και ήταν αρκετά μικρό για τη μεταφορά ενός κυβερνήτη, δοκίμασε την έννοια των πτερύγων σάρωσης και του πλευρικού ελέγχου που ήταν ουσιαστικής σημασίας για την επίλυση του προβλήματος της ελεγχόμενης πτήσης από τους αδελφούς. Οι Ράιτ έκαψαν τον χαρταετό το 1905.[1]
Ανεμόπτερο του 1900[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ανεμόπτερο του 1900 ήταν το πρώτο σκάφος των αδελφών που μπορούσε να μεταφέρει έναν άνθρωπο. Η συνολική δομή του βασιζόταν στο ανεμόπτερο δύο επιφανειών του Οκτάβ Σανούτ του 1896. Η αεροτομή της πτέρυγας του προερχόταν από τους δημοσιευμένους πίνακες του Ότο Λίλιενταλ σχετικά με την αεροδυναμική άνωση του. Το ανεμόπτερο σχεδιάστηκε με δυνατότητα για σάρωση πτερύγων για πλήρεις δοκιμές πάνω στην έννοια που δοκιμάστηκε στον Χαρταετό του 1899.
Το ανεμόπτερο δοκιμάστηκε για πρώτη φορά ως μη επανδρωμένος χαρταετός στις 5 Οκτωβρίου 1900 πλησίον του Κίτι Χόουκ της Βόρειας Καρολίνας. Στη συνέχεια ο Γουίλμπουρ το κυβέρνησε ενώ άνδρες στο έδαφος κρατούσαν σχοινιά στήριξης τα οποία κρατούσαν το αεροσκάφος που βρισκόταν στον αέρα. Έπειτα, ο Γουίλμπουρ πραγματοποίησε δώδεκα ελεύθερες πτήσεις μέσα σε μία μέρα, ολοκληρώνοντας τις δοκιμαστικές προσπάθειες του. Τα αδέλφια εγκατέλειψαν το ανεμόπτερο όταν έφυγαν εσπευσμένα στις 23 Οκτωβρίου, και εν τέλει εξαφανίστηκε λόγω των ισχυρών καταιγίδων που έπληξαν την περιοχή. Το ύφασμα που κάλυπτε τα στοιχεία της πτέρυγας δόθηκαν στη σύζυγο του βοηθού των Ράιτ, Μπιλ Τέιτ, στου οποίου το σπίτι διέμεναν την πρώτη φορά που βρέθηκαν στο Κίτι Χόουκ το 1900. Η κυρία Τέιτ χρησιμοποίησε το υλικό για να υφάνει φορέματα για τις κόρες της.[2]
Ανεμόπτερο του 1901[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ανεμόπτερο του 1901 ήταν το δεύτερο από τα πειραματικά ανεμόπτερα των αδελφών. Το δοκίμασαν πάνω από το Κιλ Ντέβιλ Χιλς, νότια του Κίτι Χόουκ. Το ανεμόπτερο ήταν παρόμοιο με αυτό του 1900, αλλά διέθετε μεγαλύτερες πτέρυγες. Η πρώτη του πτήση πραγματοποιήθηκε στις 27 Ιουλίου 1901, ενώ αποσύρθηκε στις 17 Αυγούστου, έχοντας πραγματοποιήσει μεταξύ 50 και 10 ελεύθερων πτήσεων μαζί με αρκετές προσδεδεμένες πτήσεις ως χαρταετός.
Οι ραβδώσεις της πτέρυγας κάμπτονταν υπό το βάρος του κυβερνήτη, στρεβλώνοντας το σχήμα των αεροτομών των πτερύγων. Τα αδέλφια επιδιόρθωσαν το πρόβλημα, αλλά οι πτέρυγες ακόμη απέδιδαν λιγότερη άντωση από την αναμενόμενη, ενώ η σάρωση των πτερύγων έκανε το ανεμόπτερο να στρέφεται προς την αντίθετη από την επιθυμητή κατεύθυνση. Μετά την ολοκλήρωση των δοκιμών, τα αδέλφια τοποθέτησαν το ανεμόπτερο στο υπόστεγο τους. Στη συνέχεια το υπόστεγο και το ανεμόπτερο καταστράφηκαν από ανεμοθύελλες. Οι δοκοί των πτερύγων διασώθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για το Ανεμόπτερο του 1902, αλλά το υπόλοιπο τμήμα εγκαταλείφθηκε.
Ως αποτέλεσμα των μετρήσεων άντωσης και οπισθέλκουσας που πραγματοποιήθηκαν με το προσδεδεμένο ανεμόπτερο, τα αδέλφια κατέληξαν πως τα δεδομένα του Λίλιενταλ ήταν ανακριβή. Με την επιστροφή τους στο Ντέιτον, σχεδίασαν και κατασκεύασαν μια μικρή αεροδυναμική σήραγγα για να συλλέγουν τα δεδομένα τους.[3]
Ανεμόπτερο του 1902[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ανεμόπτερο του 1902 ήταν το τρίτο ανεμόπτερο ελεύθερης πτήσης των αδελφών. Ήταν το πρώτο τους ανεμόπτερο που είχε τη δυνατότητα ελέγχου εκτροπής με τη χρήση ενός εμπρόσθιου πηδαλίου, και το σχέδιο του οδήγησε στο μηχανοκίνητο Wright Flyer του 1903.
Τα αδέλφια σχεδίασαν το ανεμόπτερο του 1902 κατά τη διάρκεια του χειμώνα 1901/02. Το σχέδιο της πτέρυγας βασιζόταν σε εκτεταμένες δοκιμές μικροσκοπικών αεροτομών στην αεροδυναμική σήραγγα τους. Κατασκεύασαν τα επιμέρους στοιχεία του ανεμόπτερου στο Ντέιτον και ολοκλήρωσαν τη συναρμολόγηση τους στο Κιλ Ντέβιλ Χιλς τον Σεπτέμβριο του 1902. Οι πτήσεις έλαβαν χώρα μεταξύ 19 Σεπτεμβρίου και 24 Οκτωβρίου. Το νέο εμπρόσθιο πηδάλιο βελτίωσε τον έλεγχο της περιστροφής, αλλά αρκετές φορές ο κυβερνήτης δεν μπορούσε να σταματήσει την περιστροφή με αποτέλεσμα τη σύγκρουση με το έδαφος. Για την επίλυση του προβλήματος αυτού, τα αδέλφια αποφάσισαν να κάνουν το εμπρόσθιο πηδάλιο χειριζόμενο από τον κυβερνήτη. Με αυτήν την τροποποίηση, επέτυχαν τον πραγματικό έλεγχο και πραγματοποίησαν μεταξύ 700 και 1000 αιωρήσεις (όπως υπολογίζουν τα αδέλφια, χωρίς να κρατούν ακριβή στοιχεία). Η μεγαλύτερη αιώρηση κάλυψε απόσταση 187,7 μέτρων σε 26 δευτερόλεπτα.
Τον Σεπτέμβριο του 1903 επανέφεραν το ανεμόπτερο του 1902 και πραγματοποίησαν πάνω από 200 αιωρήσεις για να βελτιώσουν τις πτητικές τους ικανότητες ενώ προετοίμαζαν το μηχανοκίνητο Flyer. Μία από τις φωτογραφίες τους δείχνει πως τοποθέτησαν ένα δεύτερο κάθετο πτερύγιο ως τμήμα του χειριζόμενου εμπρόσθιου πηδαλίου, ταιριάζοντάς το με το αρχικό σχέδιο όπως και με αυτό του διπλού εμπρόσθιου πηδαλίου του μηχανοκίνητου Flyer. Το ανεμόπτερο πέταξε για τελευταία φορά τον Νοέμβριο του 1903. Μετά τις επιτυχημένες μηχανοκίνητες πτήσεις τους, τοποθέτησαν και πάλι το ανεμόπτερο στο υπόστεγο προτού επιστρέψουν στην πατρίδα τους για τις εορτές των Χριστουγέννων. Όταν επισκέφθηκαν και πάλι το Κίτι Χόουκ το 1908 για να δοκιμάσουν το βελτιωμένο Flyer III, οι καιρικές συνθήκες είχαν καταστρέψει το υπόστεγο και το ανεμόπτερο στο εσωτερικό του.[4]
Σήμερα ένα διατηρημένο τμήμα του ακροπτερυγίου του Ανεμοπτέρου του 1902 εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο Αέρα και Διαστήματος.
Χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γενικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Πλήρωμα: 1
- Μήκος: 4,9 m
- Άνοιγμα πτερύγων: 9,8 m
- Ύψος: 2,4 m
- Εμβαδόν πτερύγων: 28,3 m2
- Απόβαρο: 53 kg
Ανεμόπτερο του 1911[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1911 ο Όρβιλ Ράιτ επέστρεψε στο Κιλ Ντέβιλ Χιλς με ένα νέο ανεμόπτερο, μαζί με τον Άγγλο φίλο του Άλεκ Ογκίλβι. Ο Όρβιλ σκόπευε να δοκιμάσει ένα αυτόματο σύστημα ελέγχου στο ανεμόπτερο, αλλά δεν το έκανε λόγω της παρουσίας των δημοσιογράφων (τελικά τελειοποίησε το σύστημα σε ένα μηχανοκίνητο αεροπλάνο το 1913). Το ανεμόπτερο διέθετε κάτι που πλέον θεωρείται «συμβατικό ουραίο πτερύγιο» αντί για ελκτικό έλικα στο μπροστινό του τμήμα. Υπήρχε επίσης θέση για τον κυβερνήτη με χειριστήρια χειρός, αντί για επικλινή θέση, όπως είχαν τα αρχικά ανεμόπτερα. Με ταχύτητα ανέμου 65 χλμ/ώρα στις 24 Οκτωβρίου 1911, ο Όρβιλ αιωρήθηκε πάνω από το Κιλ Ντέβιλ Χιλς για 9 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα, σπάζοντας το ρεκόρ που κατείχε ο αδελφός του από το 1903 χρησιμοποιώντας το Ανεμόπτερο του 1902 και πετώντας για 1 λεπτό και 12 δευτερόλεπτα. Το νέο ρεκόρ διατηρήθηκε για 10 χρόνια μέχρι να σπάσει στη Γερμανία.[5]
Γενικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Πλήρωμα: 1
- Μήκος: 6,5 m
- Άνοιγμα πτερύγων: 9,8 m
- Ύψος: (3 m)
- Εμβαδόν πτερύγων: 28 m2
- Απόβαρο: 77 kg
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Virginia Aviation Museum» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 12 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ Smithsonian National Air and Space Museum Photographic Card Deck: 100 Treasures from the World's Largest Collection of Air and Spacecraft. Washington: Running Press. 2015. σελ. 18. ISBN 9780316393287.
- ↑ Gibbs-Smith, Charles Harvard (2002). The Wright Brothers: Aviation Pioneers and Their Work, 1899-1911. London: NMSI Trading Ltd. σελ. 36. ISBN 9781900747448.
- ↑ Kelly, Fred C. (2012). The Wright Brothers: A Biography. New York: Courier Corporation. σελ. 166. ISBN 9780486138107.
- ↑ Gibbs-Smith, Charles Harvard (2002). The Wright Brothers: Aviation Pioneers and Their Work, 1899-1911. London: NMSI Trading Ltd. σελ. 34. ISBN 9781900747448.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Crouch, Tom (April/May 1998). «The Thrill of Invention». Air&Space/Smithsonian: 22–30.
- Wescott, Lynanne· Degen, Paula (1983). Wind and Sand: The Story of the Wright Brothers at Kitty Hawk. New York, New York: Harry N. Abrams, Inc.
