Ανεμάς (απεβ. 971)
| Ανεμάς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 971 Σιλίστρα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Αμπντ αλ Αζίζ ιμπν Σουάιμπ |
Ο Αν Νουμάν ιμπν Αμπντ αλ Αζίζ ιμπν Σουάιμπ ιμπν Ουμάρ αλ Κουρτουμπί, γνωστός στους Βυζαντινούς ως Ανεμάς ήταν γιος του Αμπντ αλ Αζίζ ιμπν Σουάιμπ, τελευταίου εμίρη της Κρήτης.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την πολιορκία του Χάνδακος (Ηρακλείου) και την ανακατάληψη της Κρήτης από τους Βυζαντινούς, ο Ανεμάς και ο πατέρας του αιχμαλωτίστηκαν και ακολούθησαν στον θρίαμβο, που τέλεσε ο Νικηφόρος Φωκάς στην Κωνσταντινούπολη.[1] Όταν εγκαταστάθηκε στη Βασιλεύουσα, ο Ανεμάς μετεστράφη στον Χριστιανισμό και εισήλθε στον Βυζαντινό στρατό ως μέλος της αυτοκρατορικής σωματοφυλακής (Εταιρειάρχης).[2][3]
Το 971 ο Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής έκανε εκστρατεία εναντίον των Ρως που είχαν καταλάβει τη Βουλγαρία. Ο Ανεμάς ακολούθησε την επιχείρηση και συμμετείχε σε αρκετές συγκρούσεις κατά την πολιορκία του Δοροστόλου.[3] Σύμφωνα με τον Λέοντα τον Διάκονο κατά τη διάρκεια μίας εφόρμησης, ο Ανεμάς σκότωσε τον Ίκμορ, υπαρχηγό των Ρως.[4] Την επόμενη ημέρα (ο Λέων αναφέρει πως ήταν η Παρασκευή 24 Ιουλίου, αλλά η 24 Ιουλίου 971 ήταν Δευτέρα) οι Ρως ξεκίνησαν μια ολομέτωπη, τελική έφοδο κατά τη δύση του ηλίου, ελπίζοντας ότι θα διασπάσουν τον Βυζαντινό κλοιό. Ο Ανεμάς επιτέθηκε στον αρχηγό τους Σβιατοσλάβο, τον χτύπησε στο λαιμό και τον έριξε από το άλογό του. Η πανοπλία που έφερε έσωσε τον Σβιατοσλάβο· οι Ρως ήρθαν γρήγορα προς βοήθειά του και επιτέθηκαν στον Ανεμά, που σκότωσε μερικούς, τελικά όμως έπεσε ο ίδιος.[5] Τότε με ανανεωμένη την πεποίθησή τους οι Ρως έκαναν επίθεση, αλλά απωθήθηκαν με σοβαρές απώλειες. Έτσι ο Σβιατοσλάβος συνθηκολόγησε με τον Τσιμισκή.[6]
Τα μέλη της Οικογένειας Ανεμά, που εμφανίζονται στη Βυζαντινή αριστοκρατία τον 11ο-12ο αι. πιθανόν να είναι απόγονοί του.[3]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Kaldellis 2017, σελ. 37.
- ↑ Talbot & Sullivan 2005, σελ. 192.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 PmbZ, Anemas (#20421).
- ↑ Talbot & Sullivan 2005, σελίδες 192–193.
- ↑ Talbot & Sullivan 2005, σελ. 196.
- ↑ Talbot & Sullivan 2005, σελίδες 196–199.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Kaldellis, Anthony (2017). Streams of Gold, Rivers of Blood: The Rise and Fall of Byzantium, 955 A.D. to the First Crusade. Oxford University Press. ISBN 0190253223.
- Lilie, Ralph-Johannes; Ludwig, Claudia; Pratsch, Thomas; Zielke, Beate (1998–2013). Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit (in German). Berlin and Boston: De Gruyter.
- Talbot, Alice-Mary; Sullivan, Dennis F., επιμ. (2005). The History of Leo the Deacon: Byzantine Military Expansion in the Tenth Century. Washington, DC: Dumbarton Oaks. ISBN 978-0-88402-324-1.