Ανδρέας Ζάκκας
| Ανδρέας Ζάκκας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ανδρέας Ζάκκας (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 2 Νοεμβρίου 1892 Πειραιάς |
| Θάνατος | 1971 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κοινωνιολόγος δικηγόρος πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνική Πολιτική Ένωσις Κέντρου, Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά, Δημοκρατικόν Κόμμα Εργαζομένου Λαού και Δημοκρατική Ένωσις |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Α΄ Αθηνών) Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Ελλάδας Έλληνας υφυπουργός Εργασίας |
Ο Ανδρέας Ζάκκας (Πειραιάς, 2 Νοεμβρίου 1892[1] - Ιούλιος 1971) του Λάζαρου, ήταν Έλληνας κοινωνιολόγος και δικηγόρος, ο οποίος υπηρέτησε ως βουλευτής με την Αριστερά. Ήταν επίσης πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και την Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ).
Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1892 στον Πειραιά και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.[1] Αρχικά εισήλθε στην υπηρεσία του Υπουργείου Γεωργίας.[1] Το 1923 ανέλαβε διευθυντής Εργασίας και Κοινωνικής Προνοίας. Απολύθηκε το 1935 για τα πολιτικά του φρονήματα και επανήλθε στην υπηρεσία τον Απρίλιο του 1945, οπότε διορίστηκε διευθυντής στο Υπουργείο Εργασίας. Από τις 11 Απριλίου έως την 1η Νοεμβρίου 1945 ήταν υπουργός Εργασίας στην πρώτη και στην δεύτερη κυβέρνηση του Πέτρου Βούλγαρη[2] και μετά στην κυβέρνηση του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού.[3] Στην ντε φάκτο κυβέρνηση του Θεμιστοκλή Σοφούλη ανέλαβε υφυπουργός Εργασίας από τις 10 Δεκεμβρίου 1945 ως τις 4 Απριλίου 1946.[4] Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αθηνών το 1950 με την ΕΠΕΚ (Κόμμα Προοδευτικών Φιλελευθέρων) και επανεξελέγη το 1956 με τη Δημοκρατική Ένωση (ΔΚΕΛ).[5] Στις εκλογές του 1958 εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθηνών ως ανεξάρτητος με την υποστήριξη της ΕΔΑ.[6] Στα επόμενα χρόνια ανέπτυξε φιλειρηνική δράση και το 1962 επανεξελέγη πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και την Ειρήνη. Απεβίωσε το 1971. Ήταν παντρεμένος με την Πολυξένη Ριμενά,[1] η οποία απεβίωσε τον Φεβρουάριο του 1985.[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Ελληνικόν who's who, Εκδοτικός Οργανισμός Ελληνικών who's who 1962, σελ. 156
- ↑ ΦΕΚ A 91/1945
- ↑ Σπυρίδων Μαρκεζίνης (1994). Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος (1936-1975), τόμος Δεύτερος (1944-1951). Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. σελίδες 177–178.
- ↑ ««Κυβέρνησις Θεμιστοκλή Σοφούλη (De Facto) Από 22.11.1945 έως 4.4.1946»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2015.
- ↑ Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 64, αρ. 319).(pdf)
- ↑ "EΔΑ 1951-1967 το νέο πρόσωπο της Αριστεράς" τόμοι 2 , εκδόσεις "ΘΕΜΕΛΙΟ".
- ↑ Καθημερινή, Κοινωνικά, 5-4-1985, σελ. 2.