Ανδρέας Ευδαίμων-Ιωάννης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανδρέας Ευδαίμων-Ιωάννης
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηΜάρτιος 1566[1]
Χανιά
Θάνατος24  Δεκεμβρίου 1625[2]
Ρώμη
ΨευδώνυμοPhilopater Alithosius
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Θρησκευτικό τάγμαΑδελφότητα του Ιησού
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Πάδοβας
Ποντιφικό Γρηγοριανό Πανεπιστήμιο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθολικός ιερέας
δεδομένα

Ο Ανδρέας Ευδαίμων-Ιωάννης (Andreas Eudaemon-Joannis, 1566–1625)[3] ήταν Έλληνας Ιησουίτης, φυσικός φιλόσοφος και ικανός λιβελογράφος σε θρησκευτικές αντιμαχίες. Ορισμένες φορές αναφέρεται και με το όνομα Κυδώνιος (Cydonius)[4], δεδομένου ότι καταγόταν από την Κρήτη.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ευδαίμων-Ιωάννης γεννήθηκε στα Χανιά και έγινε Ιησουίτης το 1581 στην Ιταλία.[5] Βρισκόταν στο Ρωμαϊκό Κολέγιο, όπου το 1597–1598 παρέδιδε διαλέξεις επί των Φυσικών και άλλων έργων του Αριστοτέλη. Ο ίδιος συνέγραψε έργο για την κίνηση των βλημάτων. Από το 1601 τον βρίσκουμε στην Πάντοβα[3], όπου συζήτησε το «πείραμα του καταρτιού» με τον Γαλιλαίο.[6][7] Η συνάντησή τους αυτή έγινε πριν από το 1606.[5]

Ο Ευδαίμων-Ιωάννης απέσπασε το 1621 μια δήλωση από τον θνήσκοντα Άγιο Ροβέρτο Μπελλαρμίνε.[8] Το επόμενο έτος έγινε πρύτανης του Ελληνικού Κολλεγίου της Ρώμης.[3] Διετέλεσε θεολογικός σύμβουλος του Καρδιναλίου Φραντσέσκο Μπαρμπερίνι σε μία παπική αποστολή στο Παρίσι το 1624/5. Σε αυτή αποδόθηκε στον Ευδαίμονα-Ιωάννη μία μη αρεστή επιμονή σε τυπικότητες, σε μία εποχή εντάσεων ανάμεσα στους Ιησουίτες και στη γαλλική Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.[9] Ο Ευδαίμων-Ιωάννης απεβίωσε στη Ρώμη στις 24 Δεκεμβρίου 1625, σε ηλικία 59 ετών.[5]

Τα έργα του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ευδαίμων-Ιωάννης υπερασπίσθηκε τον Άγιο Ροβέρτο Μπελλαρμίνε, ιδίως έναντι των επιθέσεων των Άγγλων σχετικώς με το θέμα του «όρκου υπακοής» που επέβαλε ο βασιλιάς Ιάκωβος Α΄ της Αγγλίας. Σε ένα έργο του, ο Ευδαίμων-Ιωάννης επιχειρηματολογεί κατά του Έντουαρντ Κουκ, συνεχίζοντας την άμυνα υπέρ του Χένρυ Γκάρνετ.[10] Αυτός ο «πόλεμος φυλλαδίων» προσέλκυσε τον Ισαάκ Καζομπόν και ο Ευδαίμων-Ιωάννης δέχθηκε ονομαστική επίθεση από τον Άγγλο πανεπιστημιακό και επίσκοπο Τζων Πριντώ (J. Prideaux, 1578-1650).[11]

Στη συγκεκριμένη διαμάχη θεωρήθηκε κατά καιρούς ότι το όνομα «Ευδαίμων-Ιωάννης» χρησιμοποιήθηκε από άλλους ως ψευδώνυμο, π.χ. από τον Σκιόπιο[12] ή από τον Γάλλο Ιησουίτη Ζαν Λερέ (Jean L'Heureux), θεωρία που επαναλαμβάνεται στο βιβλίο Criminal Trials του David Jardine τον 19ο αιώνα.[13][14] Το βιβλίο του 1625 Admonitio, που επιτίθεται στον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΓ΄ της Γαλλίας, με συγγραφέα υπό το ψευδώνυμο «G.G.R.», έχει αποδοθεί τόσο στον Ανδρέα Ευδαίμονα-Ιωάννη, όσο και στον Γερμανό Ιησουίτη θεολόγο και συγγραφέα Γιάκομπ Κέλερ (1568-1631).[15] Ο Καρδινάλιος Ρισελιέ πίστευε ότι ο Ευδαίμων-Ιωάννης ήταν ο συγγραφέας.[16] Με βεβαιότητα πάντως αποδίδονται στον Ανδρέα Ευδαίμονα-Ιωάννη τα παρακάτω επώνυμα έργα:

  • Adversus Roberti Abb. Oxoniensis de Antichristo sophismata (1609)
  • Ad actionem proditoriam Edouardi Coqui, apologia pro R.P. Henrico Garneto (1610)
  • Confutatio Anti-Cotoni (1611)
  • Parallelus Torti ac Tortoris (1611), κατά του Λάνσελοτ Άντριους υπέρ του Μπελλαρμίνε.[17]
  • Castigatio Apocalypsis apocalypeos Th. Breghtmanni (1611), κατά του Τόμας Μπράιτμαν.[18]
  • Responsio ad epistolam Isaaci Casauboni, επίθεση κατά του Καζομπόν και απάντηση στην επιστολή του στον Fronto Ducaeus (Fronton du Duc).[17] Σε αυτή ο Ευδαίμων-Ιωάννης υποστηρίζει ότι ο Καζομπόν έγραψε επί πληρωμή για λογαριασμό του Ιακώβου Α΄.[19]
  • Epistola monitoria, ad Ioannem Barclaium (1613), κατά του Τζων Μπέρκλυ, ο οποίος είχε γράψει προς υπεράσπιση του έργου του δικαστή πατέρα του Γουίλιαμ De potestate papae.[20]
  • Epistola ad amicum Gallum super dissertatione politica Leidhresseri (1613), μια απάντηση στον Desiderius Heraldus (Didier Hérault ή Hérauld), που έγραφε ως David Leidhresserus.[21][22]
  • Refutatio exercitationum Isaaci Casauboni libris duobus comprehensa (1617)
  • Defensio annalium ecclesiasticorum Caesaris Baronii (1617)
  • Admonitio ad lectores librorum M. Antonii de dominis (1619)
  • Excerpta ex litteris de pio obitu Rob. cardinalis Bellarmini (1621)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960.
  2. ↑ (πολλαπλές γλώσσες) Virtual International Authority File. OCLC. Dublin. 22181660. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Charles E. O'Neill: Diccionario histórico de la Compañía de Jesús: biográfico-temático σελ. 1343; Google Books.
  4. ↑ WorldCat page
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Stillman Drake: Galileo at Work: His Scientific Biography (2003), σελ. 447. Google Books.
  6. ↑ Mordechai Feingold (επιμ.): Jesuit Science and the Republic of Letters (2003), σελ. 107; Google Books.
  7. ↑ John W. O'Malley (editor): The Jesuits II: cultures, sciences, and the arts, 1540-1773, τόμος 2 (2006), σελ. 326; Google Books.
  8. ↑ Rivka Feldhay: Galileo and the Church: political inquisition or critical dialogue? (1995), σελ. 44, Google Books.
  9. ↑ Anthony D. Wright: The Divisions of French Catholicism, 1629-1645: The Parting of the Ways (2011), σελ. 146. Google Books.
  10. ↑ W.B. Patterson: King James VI and I and the Reunion of Christendom (2000), σελ. 102.
  11. ↑ Castigatio cujusdam Circulatoris, qui R.P. Andream Eudaemon-Johannem Cydonium e Societate Jesu seipsum nuncupat . . . Opposita ipsius calumniis in Epistolam J. Casauboni ad Frontonem Ducæum, Οξφόρδη 1614.  «Prideaux, John (1578-1650)» Dictionary of National Biography London: Smith, Elder & Co 1885–1900 
  12. ↑ Deutsches Pseudonymen-Lexikon (1906)
  13. ↑ Lexicon pseudonymorum (1886)
  14. ↑  Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Garnet, Henry» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 11 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 470 
  15. ↑ Joseph Michaud & Louis Gabriel Michaud: Biographie universelle (1815), σελ. 462. Google Books.
  16. ↑ Ludwig Pastor: The History of the Popes τόμ. 28 (μετάφρ. του 1891), σελ. 91: archive.org
  17. ↑ 17,0 17,1 Charles Howard McIlwain: The Political Works of James I (2002), σελ. lxvi; Google Books.
  18. ↑ de:Die Offenbarung Johannis/Die englischen Kommentatoren
  19. ↑ Considine, John: «Casaubon, Isaac». Αρχειοθετήθηκε 2014-10-13 στο Wayback Machine. Λήμμα στο Oxford Dictionary of National Biography (έκδ. online), Oxford University Press.
  20. ↑  «John Barclay». Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. 1913. 
  21. ↑ Biographie universelle (Supplement), λήμμα για τον Hérauld.
  22. ↑ Jean Baptiste Joseph Boulliot, Biographie ardennaise, τόμος 2 (1830), σελ. 40. Google Books.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ανδρέας_Ευδαίμων-Ιωάννης&oldid=8509940"