Αμπού Γκανίμ
| Αμπού Γκανίμ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 9ος αιώνας |
| Θάνατος | 10ος αιώνας[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Γρηγόριος Α΄ του Ταρόν |
Ο Αμπού Γκανίμ, Abu Ghanim, αρμενικά: Abułanam, στις βυζαντινές πηγές: Απογάνεμ, ήταν Αρμένιος ευγενής τού Οίκου των Βαγρατιδών της Αρμενίας (Μπαγκρατούνι) και ηγεμόνας τμήματος της νότιας αρμενικής περιοχής Tαρόν στις αρχές του 9ου/10ου αι.
Βιογραφίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν αδελφός τού πρίγκιπα Γρηγόριου Α΄ τού Ταρόν και ήταν ο ίδιος ο de facto ηγεμόνας τού μισού περίπου πριγκιπάτου. [2] Όπως και άλλες Αρμενικές μορφές της περιόδου, είναι γνωστός στην ιστορία μόνο με το αραβικό του όνομα, για το οποίο οι απόψεις ποικίλλουν: ορισμένοι μελετητές το θεωρούν απλό παρωνύμιο ή όνομα, άλλοι το θεωρούν κανονικό όνομα βαπτίσματος. [2] Σύμφωνα με το Προς τον υιόν Ρωμανόν περί διοικήσεως της Αυτοκρατορίας τού Αυτοκράτορα των Ρωμαίων Κωνσταντίνου Ζ΄ των Μακεδόνων τού Πορφυρογέννητου (βασ. 913–959), ο Αμπού Γκανίμ και οι ανιψιοί του, οι «γιοι τού Αρκάικα» —ο «Αρκάικας» έχει ταυτιστεί με τον Ασότ Β΄ τού Ταρόν, είτε με τον πατέρα του Δαβίδ [2]— συνόδευσε τον Βυζαντινό απεσταλμένο Κωνσταντίνο Λίβα στη βυζαντινή πρωτεύουσα, την Κωνσταντινούπολη, κατά τη διάρκεια της βασιλείας τού Λέοντος ΣΤ΄ των Μακεδόνων τού Σοφού (βασ. 886–912) και έλαβε τον βαθμό τού πρωτοσπαθάριου. [2] Η επίσκεψη επαναλήφθηκε κάποια στιγμή αργότερα, με διάφορες χρονολογήσεις από σύγχρονους μελετητές π. 900 ή μεταξύ τού 906 και τού τέλους τού Λέοντα ΣΤ΄ το 912. Κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης, ο Aπογάνεμ έλαβε τον τίτλο τού πατρικίου και κανονίστηκε ένας γάμος μεταξύ τού Aπογάνεμ και της κόρης τού Κωνσταντίνου Λιβός. Ο γάμος όμως δεν έγινε ποτέ, γιατί ο Απογάνεμ απεβίωσε σε ένα ταξίδι στην πατρίδα του, πριν προλάβει να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. [2] Ο Αμπού Γκανίμ προφανώς ήταν ήδη νυμφευμένος μία φορά, διότι έχει καταγραφεί ότι είχε έναν ή περισσότερους ανήλικους γιους τη στιγμή τού τέλους του: ο μόνος γιος του που βεβαιώνεται ξεκάθαρα είναι ο:
- Τορνίκης, αλλά πιθανώς υπήρχαν περισσότεροι, οι οποίοι κατονομάζονται στις σύγχρονες αρμενικές πηγές ως:
- Βαχάν και
- Σμπάτ. [2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Lilie, Ralph-Johannes; Ludwig, Claudia; Pratsch, Thomas; Zielke, Beate (2013). Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit Online. Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften. Nach Vorarbeiten F. Winkelmanns erstellt (in German). Berlin and Boston: De Gruyter.