Αλά πρίμα
Η αλά πρίμα (ιταλικά: alla prima, με την πρώτη προσπάθεια), ή au premier coup, είναι μια τεχνική ζωγραφικής κατά την οποία στρώσεις υγρού χρώματος εφαρμόζονται σε προηγούμενες στρώσεις υγρού χρώματος. Η τεχνική χρησιμοποιείται κυρίως στην ελαιογραφία, και απαιτεί γρήγορο τρόπο εκτέλεσης, επειδή το έργο πρέπει να ολοκληρωθεί πριν στεγνώσουν οι πρώτες στρώσεις.[1][2]
Τεχνική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραδοσιακά, μια νέα στρώση ελαιοχρώματος εφαρμόζεται στα περισσότερα μέρη ενός πίνακα μόνο αφότου αφεθεί η προηγούμενη στρώση να στεγνώσει πλήρως- αυτή η διαδικασία στεγνώματος μπορεί να διαρκέσει από αρκετές ημέρες έως αρκετές εβδομάδες, ανάλογα με το πάχος του χρώματος. Αντίθετα, η εργασία που εκτελείται με αλά πρίμα μπορεί να πραγματοποιηθεί σε μία ή περισσότερες περιόδους (ανάλογα με τα είδη των χρωμάτων που χρησιμοποιούνται και τους αντίστοιχους χρόνους στεγνώματος), και είναι σύνηθες ένα τέτοιο έργο να ολοκληρώνεται σε μία μόνο περίοδο.[3]
Στο μέσο της ακουαρέλας, η ζωγραφική αλά πρίμα απαιτεί μια ορισμένη επιδεξιότητα στην αποδοχή του απρόβλεπτου. Εξαιρετικά ημιδιαφανές και επιρρεπές σε ατυχήματα, το χρώμα της ακουαρέλας εξαπλώνεται με απρόβλεπτους τρόπους που, ανάλογα με την ψυχική κατάσταση του καλλιτέχνη, μπορεί να αποτελέσει χάρισμα ή εμπόδιο.[4]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ζωγραφική αλά πρίμα εφαρμόζεται παράλληλα με άλλες τεχνικές από την ανάπτυξη της ελαιογραφίας και χρησιμοποιήθηκε από αρκετούς από τους σημαντικότερους πρώιμους φλαμανδούς ζωγράφους σε τμήματα των πινάκων τους, όπως ο Γιαν βαν Άικ στο πορτρέτο των Αρνολφίνι και ο Ρόχιερ φαν ντερ Βάιντεν.[5]
Από τα μέσα του 19ου αιώνα, η χρήση των εμπορικά παραγόμενων χρωμάτων σε μικρά πτυσσόμενα σωληνάρια διευκόλυνε τη χρήση ποικιλίας χρωμάτων εύκολα προσβάσιμων για γρήγορη και επιτόπια ζωγραφική. Ιμπρεσιονιστές όπως ο Κλωντ Μονέ, μεταϊμπρεσιονιστές όπως ο Βίνσεντ βαν Γκογκ, ρεαλιστές όπως ο Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ και οι Ρόμπερτ Χένρι και Τζορτζ Μπέλλοους, εξπρεσιονιστές όπως ο Σαΐμ Σουτίν και ο αφηρημένος εξπρεσιονιστής Βίλεμ ντε Κούνινγκ χρησιμοποίησαν με διάφορους τρόπους αυτή την τεχνική, η οποία εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό τόσο από παραστατικούς όσο και από μη παραστατικούς καλλιτέχνες.[6]
Στη βιομηχανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι εφαρμογές αλά πρίμα είναι συνηθισμένες στην αυτοκινητοβιομηχανία.[7] Ορισμένα προϊόντα επιτρέπουν τη χρήση εφαρμογών αλά πρίμα στη βαφή εσωτερικών χώρων, αλλά η πρακτική αυτή δεν είναι ευρέως διαδεδομένη.[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Tate, Elizabeth. «Αλά πρίμα». Εγκυκλοπαίδεια των τεχνικών της ζωγραφικής. Νοέλα Ελιασά (μεταφράστρια), Μιχάλης Εμ. Αρφαράς (επιμελητής). Αθήνα: Ίων. ISBN 9789604110681.
- ↑ Chilvers, Ian (21 Μαΐου 2015). alla prima. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-178276-3.
- ↑ «Oil Painting process, the alla prima method». easy-oil-painting-techniques.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ "Art 101: Primer in Wet Media" Medium.com.
- ↑ National Gallery Catalogues: The Fifteenth Century Netherlandish Paintings by Lorne Campbell, 1998, (ISBN 1-85709-171-X).
- ↑ Al Gury (2008). Alla Prima: A Contemporary Guide to Traditional Direct Painting. Watson-Guptill Pub. ISBN 978-0-8230-9834-7.
- ↑ 7,0 7,1 «Painting Wet on Wet...Really? [Exploring the Myths]». KTA-Tator (στα Αγγλικά). 25 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2023.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Wet-on-wet στο Wikimedia Commons
