Αιγυπτιακό Μουσείο (Τορίνο)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αιγυπτιακό Μουσείο του Τορίνου
Museo Egizio
Χάρτης
Είδοςεθνικό μουσείο, ιστορικό μουσείο[1], αρχαιολογικό μουσείο[2][3], egyptological museum και d:Q124830284[3]
ΔιεύθυνσηVia Accademia delle Scienze 6[2]
Γεωγραφικές συντεταγμένες45°4′6″N 7°41′4″E
Διοικητική υπαγωγήΤορίνο[2]
ΧώραΙταλία
Έναρξη κατασκευής1824
Ολοκλήρωση1824
Προστασίαιταλικό πολιτισμικό αγαθό[4]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)
Κύρια είσοδος του μουσείου.

Το Αιγυπτιακό Μουσείο του Τορίνου (ιταλικά: Museo Egizio‎‎), είναι αρχαιολογικό μουσείο στο Τορίνο της Ιταλίας, εξειδικευμένο στην αρχαία αιγυπτιακή αρχαιολογία και ανθρωπολογία. Φιλοξενεί μία από τις μεγαλύτερες συλλογές αρχαίων αιγυπτιακών αρχαιοτήτων με πάνω από 30.000 αντικείμενα. Το 2015 δέχτηκε περίπου 772.900 επισκέπτες[5].

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όστρακο με αρχαία Αιγύπτια χορεύτρια.

Το πρώτο αντικείμενο που είχε σχέση με την Αίγυπτο και που έφτασε στο Τορίνο ήταν η Ισιακή Τράπεζα το 1630, μία πλάκα για βωμό σε μίμηση αιγυπτιακού στιλ, που σήμερα γνωρίζουμε ότι προέρχεται από τη Ρώμη και προοριζόταν για ναό της Ίσιδος εκεί[6]. Το αντικείμενο αυτό έξαψε το ενδιαφέρον του βασιλιά Καρόλου Εμμανουήλ Γ΄, ο οποίος ανέθεσε στο βοτανολόγο Βιταλιάνο Ντονάτι την αποστολή να ταξιδέψει στην Αίγυπτο το 1753 με σκοπό να αποκτήσει αρχαία αιγυπτιακά αντικείμενα. Ο Ντονάτι επέστρεψε με 300 αντικείμενα από το Καρνάκ και την Κοπτό, τα οποία αποτέλεσαν τον πυρήνα της συλλογής του μουσείου.

Το 1824, ο βασιλιάς Κάρολος Φήλιξ απέκτησε το υλικό από τη συλλογή Ντροβέτι (5.268 αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων 100 αγαλμάτων, 170 παπύρων, στήλες, μούμιες και άλλα), την οποία είχε αποκτήσει ο γενικός πρόξενος της Γαλλίας στην Αίγυπτο, Πιεμοντέζος Μπερναρντίνο Ντροβέτι. Την ίδια χρονιά, ο Σαμπολιόν μελέτησε την τεράστια συλλογή του Τορίνο για να επαληθεύσει το μεγάλο του επίτευγμα της αποκρυπτογράφησης των ιερογλυφικών.

Το 1833, του Giuseppe Sossio από το Πιεμόντε (πάνω από 1.200 αντικείμενα) προστέθηκε στο Αιγυπτιακό Μουσείο. Η συλλογή συμπληρώθηκε και αυξήθηκε από ευρήματα του αιγυπτιολόγου Ερνέστο Σκιαπαρέλι κατά τις ανασκαφικές του αποστολές μεταξύ του 1900 και 1920. Από τα τελευταία μεγάλα απόκτημα του μουσείου ήταν ο μικρός ναΐσκος από την Ελεσίγια, τον οποίο η αιγυπτιακή κυβέρνηση χάρισε στην Ιταλία, για τη συμμετοχή της τελευταίας στην επιχείρηση διάσωσης των αρχαιοτήτων ενόψει της κατασκευής του φράγματος του Ασουάν τη δεκαετία του 1960.

Όλα αυτά τα χρόνια η αιγυπτιακή συλλογή ήταν πάντα στο Τορίνο, στο κτίριο που είχε σχεδιαστεί για το σκοπό αυτό, να την φιλοξενήσει, στην οδό Via Accademia delle Scienze 6. Μόνο κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου μέρος του περιεχομένου του μουσείου μεταφέρθηκε στη μικρή πόλη Agliè. Το μουσείο έγινε πειραματική δοκιμή για την ιταλική κυβέρνηση στην ιδιωτικοποίηση των κρατικών μουσείων όταν το 2004 ιδρύθηκε επίσημα το Ίδρυμα του Μουσείου Αιγυπτιακών Αρχαιοτήτων|Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 2006]] οι οποίοι πραγματοποιήθηκαν στο Τορίνο, με τις κύριες αίθουσές του να έχουν σχεδιαστεί από τον Ντάντε Φερέτι, με «ευφάνταστη χρήση του φωτισμού και καθρεφτών σε μια φαντασμαγορική παρουσίαση των πιο σημαντικών και εντυπωσιακών φαραωνικών αγαλμάτων της συλλογής του μουσείου»[7].

Συλλογή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χάρτης των χρυσορυχείων.

Μεταξύ των αντικειμένων της συλλογής περιλαμβάνονται:

  • Assemblea dei Re (Σύνοδος Βασιλιάδων) συλλογή αγαλματιδίων των βασιλιάδων του Νέου Βασιλείου
  • Ναΐσκος της Ελεσίγια
  • Σαρκοφάγοι, μούμιες, και Βιβλία των Νεκρών που αρχικά ανήκαν στη Συλλογή Ντροβέτι
  • Ταφικός εξοπλισμός από τον Τάφο του Αγνώστου (Tomba di Ignoti), Παλαιό Βασίλειο
  • Τάφος του Χα και της Μερίτ, βρέθηκε άθικτος από τον Σκιαπαρέλι και μεταφέρθηκε ολόκληρος στο μουσείο
  • Δωμάτιο με συλλογή παπύρων, αρχικά συλλεγμένων από τον Ντροβέτι και κατόπιν αντικείμενο μελέτης του Σαμπολιόν
  • Ισιακή Τράπεζα
  • Κανόνας του Τορίνο

Το μουσείο κατέχει τρεις διαφορετικές εκδοχές του Βιβλίου των Νεκρών, μεταξύ των οποίων και το πιο αρχαίο γνωστό αντίγραφο.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας: ISTAT 2015 survey on museums and similar institutions. 2017. www.istat.it/it/archivio/167566.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2020 survey on museums and similar institutions. 2022.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Indagine sui musei e le istituzioni similari». ISTAT 2022 survey on museums and similar institutions. 2024.
  4. ↑ catalogo.beniculturali.it.
  5. ↑ «Museo Egizio 2015, 772 mila visitatori - Piemonte» (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2016. 
  6. ↑ Dulu Jones, "Spectacular Turin: The reopening of the Museum of Egyptian Antiquities", Minerva, 17 (May/June 2006), pp. 10f.
  7. ↑ Jones, "Spectacular Turin", p. 10.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Wolfgang Kosack: Schenute von Atripe De judicio finale. Papyruskodex 63000.IV im Museo Egizio di Torino. Einleitung, Textbearbeitung und Übersetzung herausgegeben von Wolfgang Kosack. Berlin 2013, Verlag Brunner Christoph, (ISBN 978-3-9524018-5-9)
  • Wolfgang Kosack: Basilios "De archangelo Michael": sahidice Pseudo - Euhodios "De resurrectione": sahidice Pseudo - Euhodios "De dormitione Mariae virginis": sahidice & bohairice : < Papyruskodex Turin, Mus. Egizio Cat. 63000 XI. > nebst Varianten und Fragmente. In Parallelzeilen ediert, kommentiert und übersetzt von Wolfgang Kosack. Verlag Christoph Brunner, Berlin 2014. (ISBN 978-3-906206-02-8).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Συντεταγμένες: 45°04′06″N 7°41′04″E / 45.06833°N 7.68444°E / 45.06833; 7.68444

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αιγυπτιακό_Μουσείο_(Τορίνο)&oldid=10384917"