Αβρούπολις
| Αβρούπολις | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 3ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 2ος αιώνας π.Χ. |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλιάς των Οδρυσών |
Ο Αβρούπολις (2ος αι. π.Χ.) ήταν βασιλιάς του θρακικού φύλου των Σαπαίων[1], «σύμμαχος και φίλος» («socius et amicus») των Ρωμαίων. Ο Αβρούπολις επιτέθηκε στις κτήσεις του Περσέως, του πρωτότοκου γιου του προσφάτως τότε αποβιώσαντος βασιλέως Φιλίππου Ε΄ της Μακεδονίας περί το 179 π.Χ., και τις λεηλάτησε μέχρι την Αμφίπολη, γενόμενος κύριος και των χρυσωρυχείων του Παγγαίου. Στη συνέχεια εκδιώχθηκε από τον Περσέα[2][3], γεγονός που συνετέλεσε στο ξέσπασμα του Γ΄ Μακεδονικού Πολέμου, καθώς οι Ρωμαίοι ενοχλήθηκαν από την εκδίωξη του συμμάχου τους.[4]
Μία από τις αξιώσεις που προέβαλε η Ρώμη όταν κήρυξε τον πόλεμο αυτόν, που σήμανε το τέλος του επίσημου Μακεδονικού Βασιλείου, ήταν και η επαναφορά του Αβρουπόλιδος στον θρόνο του[5] Ορισμένοι συγγραφείς, αρχαίοι και νεότεροι, θεωρούν την εκδίωξη του Αβρουπόλιδος από τον Περσέα ως ένα βασικό αίτιο του Γ΄ Μακεδονικού Πολέμου[6], ενώ μεταγενέστεροι Ρωμαίοι συγγραφείς και σύγχρονοι μελετητές τείνουν να τη θεωρούν ως πράξη αυτοάμυνας[7], με τη Ρώμη να τη χρησιμοποιεί απλώς ως ένα πρόσχημα για τον πόλεμο με τον Περσέα.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Thirlwall, Connop (1855). The History of Greece. 8. Λονδίνο: Longman, Brown, Green and Longmans. σελ. 426.
- ↑ Τίτος Λίβιος, xlii. 13. 30. 41
- ↑ Smith, William (1867). «Abrupolis». Στο: William Smith. Λεξικό της ελληνικής και ρωμαϊκής βιογραφίας και μυθολογίας. 1. Βοστώνη. σελ. 3. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ Πολυβίου Ιστορίαι, Βιβλίο XXII, §8.
- ↑ Τίτος Λίβιος, xlii. 13. 6 κ.α.
- ↑ Mommsen, Theodor (1854). Römische Geschichte.
- ↑ Αππιανού Μακεδονικοί πόλεμοι, από τις Πρεσβείες του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου, §18, §22
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το ομώνυμο λήμμα στην Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Larousse-Britannica, έκδ. 2006, τόμος 1, σελ. 144