Άγαλμα του Σέραπι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κεφαλή αγάλματος του Σέραπη από την Καρχηδόνα. Μουσείο του Λούβρου

Το Άγαλμα του Σέραπι υπήρξε περίφημο αρχαίο ελληνικό καλλιτέχνημα του Βρύαξη.

Εικόνιζε την ελληνιστική θεότητα του Σέραπη που είχαν ιδρύσει οι Πτολεμαίοι για να φέρουν πιο κοντά τους δύο πολιτισμούς, των Αιγυπτίων και των Ελλήνων.

Περιγραφές μας αναφέρουν, ότι ο Σέραπις εικονίζονταν καθιστός σε θρόνο, με πλούσια κόμη και γενειάδα. Είχε 12 μέτρα ύψος και ήταν βαμμένος μπλε. Σύμφωνα με τον Τάκιτο αρχικά εικόνιζε τον Ασκληπιό ή τον Άδη, αργότερα όμως αφιερώθηκε στον Σέραπη. Σύμφωνα πάντα με τον Τάκιτο το άγαλμα αυτό ήταν στημένο αρχικά ή στη Σινώπη, Μέμφιδα, ή Σελεύκεια Πιερία, και μεταφέρθηκε από τον Πτολεμαίο Α΄ ή Πτολεμαίο Γ΄ στο Σεραπείο της Αλεξανδρείας. Ήταν έργο των ελληνιστικών χρόνων που καταστράφηκε το 391 στις αναταραχές που ξέσπασαν στην Αλεξάνδρεια μεταξύ Χριστιανών και εθνικών. Η απώλεια του αγάλματος είχε συνδεθεί συναισθηματικά με το τέλος του κόσμου στην εποχή του. Τα αγάλματα του Σέραπη που σώζονται μέχρι σήμερα πιστεύεται ότι είναι αντίγραφά του, ή εμπνευσμένα από αυτό.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Jerome Jordan Pollitt: Art in the Hellenistic age. Cambridge University Press, 1986, ISBN 0-521-27672-1, S. 279-280.