Άαρον Άπελφελντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Άαρον Άπελφελντ
Γενικές πληροφορίες
Προφορά
Γέννηση16  Φεβρουαρίου 1932[1][2][3]
Stara Zhadova
Θάνατος4  Ιανουαρίου 2018[3][4][5]
Πετάχ Τίκβα
Τόπος ταφήςΌρος της Ηρεμίας
ΚατοικίαMevaseret Zion
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Ρουμανίας
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Ισραήλ
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓερμανικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΕβραϊκά[6][7]
ΣπουδέςΕβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
διδάσκων πανεπιστημίου
πεζογράφος
καθηγητής φυσικής αγωγής
Εργοδότηςπανεπιστήμιο Μπεν Γκουριόν
Περίοδος ακμής1950
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΙσραηλινό Εργατικό Κόμμα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Ισραήλ (1983)
Βραβείο Μπιαλίκ (1979)
βραβείο Μέντισις ξένης λογοτεχνίας (2004)
βραβείο Νέλλυ Ζαχς (2005)
Ussishkin Prize (1967)
National Jewish Book Awards (1979)
Brenner Prize (1975)
Independent Foreign Fiction Prize (2012)
μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών
Newman Prize (1977)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Άαρον Άπελφελντ (1932-2018) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους Ισραηλινούς συγγραφείς.

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1932 στο χωριό Zhadova κοντά στο Τσέρνοβιτς, το οποίο ανήκε τότε στην αυστροουγγρική αυτοκρατορία ενώ σήμερα ανήκει στην Ουκρανία. Το 1940 οι Ναζί κατέλαβαν την περιοχή και εκτέλεσαν πολλούς Εβραίους κατοίκους, μεταξύ των οποίων και την μητέρα του. Στο αυτοβιογραφικό έργο του Ιστορία μιας ζωής ο Άπελφελντ αναφέρει ότι το τελευταίο πράγμα που θυμάται από τη μητέρα του ήταν την κραυγή της, τη στιγμή που την εκτελούσαν. Ο ίδιος και ο πατέρας του, στάλθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ουκρανία. Λίγους μήνες αργότερα ο Άπελφελντ κατάφερε να δραπετεύσει και αφού περιπλανήθηκε για τρία χρόνια στα δάση της Ουκρανίας, τρώγοντας ότι έβρισκε, κατέληξε μάγειρας στον Κόκκινο Στρατό. Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έζησε ένα διάστημα σε στρατόπεδο εκτοπισμένων στην Ιταλία και τελικά εγκαταστάθηκε στην Παλαιστίνη το 1946. Εκεί, στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα, βρήκε τον πατέρα του, για τον οποίο πίστευε ότι ήταν νεκρός, σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στο Be'er Tuvia. Η συνάντηση ήταν τόσο πολύ συναισθηματικά φορτισμένη, που ο Απελφελντ δεν τόλμησε ποτέ να αναφερθεί σε αυτή στο έργο του.

Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Εβραϊκό πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. Ξεκίνησε να γράφει μικρές ιστορίες, σταδιακά όμως πέρασε στο μυθιστόρημα. Όλα τα έργα του είναι γραμμένα στα Εβραϊκά μολονότι όταν μετανάστευε στην Παλαιστίνη δε γνώριζε την εβραϊκή γλώσσα. Επειδή όμως δεν ήθελε να γράφει στα γερμανικά, που ήταν η γλώσσα των δολοφόνων της μητέρας του ούτε στα γίντις που θεωρούνταν υποτιμητικό τότε να τα μιλάει κάποιος, έμαθε τα Εβραϊκά. Εκτός από τα Εβραϊκά ο Άαρον Άπελφελντ μιλούσε Γίντις, Γερμανικά, Ουκρανικά, Ρωσικά, Αγγλικά και Ιταλικά.

Έζησε ένα προάστιο της Ιερουσαλήμ και δίδαξε λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Μπεν Γκουριόν του Νεγκέβ.

Το έργο του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε αντίθεση με άλλους συγγραφείς που επέζησαν του Ολοκαυτώματος, ο Άπελφελντ στα έργα του δεν καταγράφει τις προσωπικές του εμπειρίες από το Ολοκαύτωμα αλλά αναφέρεται σε αυτό με ένα τρόπο έμμεσο.

Μερικά από τα έργα του που έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά είναι:

  1. Απρόσμενη αγάπη
  2. Ιστορία μιας ζωής
  3. Μπαντενχάιμ 1939 (Βραβείο Prix Médicis, Γαλλία)
  4. Ξαφνικός έρωτας

Άλλα έργα του:

The Immortal Bartfuss(Εθνικό βραβείο εβραϊκού βιβλίου-1989), The Age of Wonders, Tzili, To the Land of the Cattails, Katerina, Iron Tracks, The Conversion.

Το 1979, έλαβε (μαζί με τον Avot Yeshurun) το βραβείο Bialik για τη λογοτεχνία και το 1983 του απονεμήθηκε το βραβείο Ισραήλ για την λογοτεχνία.

Η πόλη του Ντόρτμουντ απένειμε στον Άπελφελντ το Nelly Sachs Prize το 2005.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]