New York, New York (ταινία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη
New York, New York
ΣκηνοθεσίαΜάρτιν Σκορσέζε[1][2][3]
ΠαραγωγήΊρβιν Γουίνκλερ και Ρόμπερτ Τσάρτοφ
ΣενάριοEarl Mac Rauch και Μάρντικ Μάρτιν
ΠρωταγωνιστέςΛάιζα Μινέλι[1][2][4], Ρόμπερτ Ντε Νίρο[1][2][4], Λάιονελ Στάντερ[1][2][4], Μπάρι Πρίμους[2][4][5], Μαίρη Κέι Πλέις[4][5], Georgie Auld[4][5], Τζορτζ Μέμολι[4][5], Ντικ Μίλερ[4][5], Κλάρενς Κλέμονς[4][5] και Dimitri Logothetis[5]
ΜουσικήRalph Burns, Τζον Κάντερ και Fred Ebb
ΤραγούδιΛάιζα Μινέλι
ΦωτογραφίαΛάσλο Κόβατς
Εταιρεία παραγωγήςChartoff-Winkler Productions
ΔιανομήUnited Artists
Πρώτη προβολή21  Ιουνίου 1977 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[6], 8  Αυγούστου 1977 (Βραζιλία)[6], 13  Αυγούστου 1977 (Ιαπωνία)[6], 25  Αυγούστου 1977 (Ολλανδία)[6], 1  Σεπτεμβρίου 1977 (Γερμανία)[6], 15  Σεπτεμβρίου 1977 (Ηνωμένο Βασίλειο)[6], 23  Σεπτεμβρίου 1977 (Δημοκρατία της Ιρλανδίας)[6], 29  Σεπτεμβρίου 1977 (Ιταλία)[6], 26  Οκτωβρίου 1977 (Γαλλία)[6], 3  Νοεμβρίου 1977 (Μεξικό)[6], 25  Νοεμβρίου 1977 (Δανία)[6], 5  Δεκεμβρίου 1977 (Βαρκελώνη)[6], 23  Δεκεμβρίου 1977 (Ισπανία)[6], 25  Δεκεμβρίου 1977 (Κολομβία)[6], 6  Ιανουαρίου 1978 (Φινλανδία)[6], 23  Μαΐου 1978 (Νταβάο)[6], 17  Αυγούστου 1978 (Ιράν)[6], 25  Δεκεμβρίου 1978 (Σουηδία)[6], 1  Ιανουαρίου 1979 (Πολωνία)[6], 6  Ιανουαρίου 1979 (Βρετανικό Χονγκ Κονγκ)[6] και 1977
Διάρκεια155 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Το New York, New York (σε ελληνική απόδοση: Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη) είναι αμερικανική μουσική δραματική ταινία του 1977 σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορσέζε και σενάριο των Μάρντικ Μάρτιν και Ερλ Μακ Ράουτς βασισμένη σε μια ιστορία του Ράουτς. Είναι ένα μουσικό αφιέρωμα, που περιλαμβάνει νέα τραγούδια των Τζον Κάντερ και Φρεντ Εμπ καθώς και πρότυπα τζαζ, στη γενέτειρα του Σκορσέζε, τη Νέα Υόρκη, και πρωταγωνιστούν οι Λάιζα Μινέλι και Ρόμπερτ Ντε Νίρο ως ζευγάρι μουσικών και εραστών.

Η ιστορία αναφέρεται σε έναν σαξοφωνίστα της τζαζ (Ντε Νίρο) και μία τραγουδίστρια της ποπ (Μινέλι) που ερωτεύονται παράφορα και παντρεύονται. Ωστόσο, η εξωφρενικά ασταθής προσωπικότητα του σαξοφωνίστα επιβαρύνει συνεχώς τη σχέση τους και αφού αποκτήσουν ένα μωρό, ο γάμος τους καταρρέει, ακόμη και όταν η καριέρα τους εξελίσσεται σε χωριστούς δρόμους.[7] Η ταινία σηματοδότησε την τελευταία εμφάνιση στην οθόνη του ηθοποιού Τζακ Χέιλι.  

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την Ημέρα Νίκης κατά της Ιαπωνίας το 1945, μια μαζική γιορτή σε ένα νυχτερινό κέντρο της Νέας Υόρκης βρίσκεται σε εξέλιξη, με μουσική από την Ορχήστρα του Τόμι Ντορσεϊ. Ενώ εκεί, ο εγωιστής και ιδιότροπος σαξοφωνίστας Τζίμι Ντόιλ συναντά τη νεαρή τραγουδίστρια Φρανσίν Έβανς, η οποία, αν και μοναχική, εξακολουθεί να μην θέλει να έχει καμία σχέση με τον Τζίμι, ο οποίος συνεχίζει να την ενοχλεί για πάρει τον αριθμό τηλεφώνου της. Το επόμενο πρωί, καταλήγουν να μοιράζονται ένα ταξί και, παρά τη θέλησή της, η Φρανσίν συνοδεύει τον Τζίμι σε μια ακρόαση. Εκεί τσακώνεται με τον ιδιοκτήτη του κλαμπ. Η Φρανσίν, για να επαναφέρει την ακρόαση σε καλό δρόμο, αρχίζει να τραγουδά το παλιό τραγούδι, "You Bought a New Kind of Love to Me?"

Ο Τζίμι μπαίνει με το σαξόφωνο του. Ο ιδιοκτήτης του κλαμπ εντυπωσιάζεται και, προς έκπληξη της Φρανσίν, προσφέρεται και στους δύο μια δουλειά—ως ένα ντουέτο. Από εκείνη τη στιγμή, η σχέση του Τζίμι και της Φρανσίν βαθαίνει σε ένα μείγμα εμμονής και αγάπης. Ωστόσο υπάρχουν προβλήματα—κυρίως η τάση του Τζίμι να τσακώνεται με τους συναδέλφους του, η υπερβολικά δραματική συμπεριφορά του και οι ολοένα και πιο βίαιες διαφωνίες του με τη Φρανσίν, η οποία μένει έγκυος στο παιδί του. Ένας ιδιαίτερα άσχημος καυγάς μεταξύ τους έχει ως αποτέλεσμα η Φρανσίν να γεννήσει. Ο Τζίμι τη μεταφέρει στο νοσοκομείο, όπου γεννά ένα αγοράκι. Αλλά ο Τζίμι δεν είναι έτοιμος να γίνει πατέρας ή καλός σύζυγος και εγκαταλείπει τη γυναίκα του, αρνούμενος ακόμη και να δει τον νεογέννητο γιο του καθώς φεύγει από το νοσοκομείο.

Αρκετά χρόνια αργότερα, σε ένα στούντιο ηχογράφησης, η Φρανσίν ηχογραφεί το "But the World Goes Round", ένα τραγούδι που κάνει επιτυχία στα charts και τη μετατρέπει σε δημοφιλή προσωπικότητα της ψυχαγωγίας. Στα χρόνια που ακολουθούν, ο Τζίμι και η Φρανσίν γίνονται επιτυχημένοι στη μουσική βιομηχανία. Ο Τζίμι γίνεται διάσημος μουσικός της τζαζ και ιδιοκτήτης κλαμπ, ενώ η Φρανσίν γίνεται επιτυχημένη τραγουδίστρια και κινηματογραφική ηθοποιός.

Ο Τζίμι ηχογραφεί ένα τραγούδι του στο σαξόφωνό του που βρίσκεται στην κορυφή των τσαρτ της τζαζ και η Φράνσιν εδραιώνει τη καριέρα της αφού τραγούδησε το τραγούδι, "New York, New York", για το οποίο έχει δώσει τους στίχους. Η ερμηνεία της, που γίνεται αποδεκτή από ένα κοινό που εκτιμά ξέφρενα, λαμβάνει χώρα στο ίδιο νυχτερινό κέντρο όπου, χρόνια νωρίτερα, είχαν γνωριστεί εκείνη και ο Τζίμι. Μετά την παράσταση, ο Τζίμι τηλεφωνεί στην πρώην σύζυγό του, προτείνοντας να πάνε για δείπνο. Η Φρανσίν μπαίνει στον πειρασμό, κατευθύνεται προς την έξοδο της εξόδου της σκηνής, αλλά την τελευταία στιγμή αλλάζει γνώμη. Ο Τζίμι, περιμένοντας στο πεζοδρόμιο, συνειδητοποιεί ότι έχει σηκωθεί όρθιος και κατευθύνεται προς το δρόμο, συνοδευόμενος από το τραγούδι που έχει γράψει - το "New York, New York".

Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Λάιζα Μινέλι ως Φρανσίν Έβανς
  • Ρόμπερτ Ντε Νίρο ως Τζίμι Ντόιλ
  • Λάιονελ Στάντερ ως Τόνι Χάργουελ
  • Μπάρι Πρίμους ως Πολ Γουίλσον
  • Μαίρη Κέι Πλέις ως Μπέρνις Μπένετ
  • Φρανκ Σιβέρο ως Έντι Ντι Μούζιο
  • Τζόρτζι Άυντ ως Φράνκι Χάρτ
  • Τζορτζ Μενόλι ως Νίκι
  • Χάρι Νόρθουπ ως Αλαμπάμα
  • Ντικ Μίλερ ως ιδιοκτήτης του Κλαμπ Παλμ
  • Κλάρενς Κλέμονς ως Σέσιλ Πάουελ
  • Κάσεϊ Κάσεμ ως DJ
  • Άνταμ Ντέιβιντ Γουίνκλερ ως Τζίμι Ντόιλ τζούνιορ
  • Τζακ Χέιλι ως επικεφαλής τελετών (χωρίς πιστοποίηση)

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Box office[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία έγινε μετά τον επιτυχημένο Ταξιτζή του Σκορσέζε και ήταν μια αποτυχία στο box office. Ο προϋπολογισμός της ήταν 14 εκατομμύρια δολάρια, μεγάλο νούμερο για εκείνη την εποχή, και είχε εισπράξεις μόλις 16,4 εκατομμύρια δολάρια. Η απογοητευτική υποδοχή οδήγησε τον Σκορσέζε σε κατάθλιψη και ναρκωτικά. [8] Στο βιβλίο του Πίτερ Μπίσκιντ Easy Riders, Raging Bulls αναφέρεται ότι ο εθισμός του Σκορσέζε στην κοκαΐνη και η πλήρης έλλειψη ελέγχου στον αυτοσχεδιασμό των διαλόγων στο πλατό ήταν σημαντικοί παράγοντες που συνέβαλαν στην αποτυχία της ταινίας. Η United Artists τελικά ανέκτησε την ζημία της από την ταινία ως αποτέλεσμα μιας συμφωνίας, σύμφωνα με την οποία θα μοιράζονταν τα κέρδη με τον Ρόκυ, κάτι που τα στελέχη περίμεναν ότι θα ήταν αποτυχία. [9]

Στην εισαγωγή του στο DVD της ταινίας, που κυκλοφόρησε το 2005, ο Σκορσέζε εξηγεί ότι γύρισε την ταινία ως ένα διάλειμμα από τον σκληρό ρεαλισμό για τον οποίο είχε γίνει διάσημος, και το ότι βλέπει ως φόρο τιμής στις μουσικές ταινίες του Κλασικού Χόλιγουντ. Για αυτόν τον λόγο, σχεδίασε τα σκηνικά και την ιστορία της ταινίας έτσι ώστε να έχουν σκόπιμα τεχνητή εμφάνιση. Παραδέχεται ότι ήταν ένα πείραμα που δεν άρεσε σε όλους.

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον ιστότοπο ανασκόπησης κριτικών Rotten Tomatoes η ταινία έχει βαθμολογία αποδοχής 57% με βάση 46 κριτικές. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου αναφέρει: Η τεχνική δεξιοτεχνία του Μάρτιν Σκορσέζε και η μαγνητική παρουσία της Λάιζα Μινέλι εμφανίζονται πλήρως στο «New York, New York», αν και ο συνδυασμός αυτού του φιλόδοξου μιούζικαλ από το τρελό στυλ και τον σκληροτράχηλο ρεαλισμό δημιουργεί ένα δυσάρεστο μείγμα. [10]

Ο κριτικός του Time, Κρίστοφερ Πόρτφιλντ, δήλωσε ότι Αν αυτή η ταινία ήταν μια διασκευή μεγάλου συγκροτήματος, θα ήταν ένα ντουέτο για έναν άντρα σαξοφωνίστα και μια τραγουδίστρια, αλλά με τους σολίστ σε διαφορετικό κλειδί από το συγκρότημα. Ο κριτικός Ντέιβ Κερ από το περιοδικό Chicago Reader έγραψε ότι ο Σκορσέζε δημιούργησε μια πολύ όμορφη και δυναμική ταινία, αλλά τα θεαματικά σκηνικά δεν είναι πολλά. [11]

Ο κριτικός Τζέοφ Άντριου από το Time Out δηλώνει ότι το αφιέρωμα/παρωδία/κριτική του Σκορτσέζε για το μιούζικαλ του MGM είναι μια αιχμηρή ανασκόπηση των συμβάσεων τόσο των χαριτωμένων ρομάντζων που συναντώνται όσο και των βιογραφικών βιβλίων. Ο κριτικός Βίνσεντ Κάνμπι από τους New York Times αναρωτήθηκε: Γιατί ένας άντρας με το ταλέντο του κ. Σκορτσέζε να μας δίνει κάτι περισσότερο από ένα δοκίμιο ενός κινηματογραφόφιλου σε μια φόρμα ποπ ταινίας που δεν ήταν ποτέ, σε κανένα σημείο στην ιστορία του κινηματογράφου, της πρώτης φρεσκάδας; [12] Ο κριτικός Ρότζερ Ίμπερτ από τους Chicago Sun-Times γράφει ότι το New York, New York του Σκορσέζε δεν συνδυάζεται ποτέ σε ένα συνεκτικό σύνολο, αλλά αν συγχωρήσουμε την ταινία τα μπερδέματά της, θα περάσουμε καλά. [13]

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία αναγνωρίζεται από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου στις εξής λίστες:

  • 2004: AFI's 100 Χρόνια...100 Τραγούδια :
    • Θέμα από το New York, New York – #31 [14]
  • 2006: Τα καλύτερα μιούζικαλ ταινιών της AFI – Υποψηφιότητα [15]

Βραβεία Χρυσής Σφαίρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υποψηφιότητες [16]
  • Καλύτερο πρωτότυπο τραγούδι : «New York, New York» των Φρεντ Εμπ και Τζον Κάντερ
  • Καλύτερη Ταινία – Μιούζικαλ ή Κωμωδία
  • Καλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος – Μιούζικαλ ή Κωμωδία: Λάιζα Μινέλι
  • Καλύτερος Α' Ανδρικός Ρόλος – Μιούζικαλ ή Κωμωδία: Ρόμπερτ Ντε Νίρο

Επανακυκλοφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν η ταινία κυκλοφόρησε αρχικά, είχε διάρκεια 155 λεπτών. Η αποτυχία της ταινίας στο box office ώθησε την United Artists να μειώσει την ταινία στα 136 λεπτά. Στη συνέχεια επανακυκλοφόρησε το 1981 με τις κομμένες σκηνές να έχουν αποκατασταθεί, συμπεριλαμβανομένου του μεγάλου μουσικού αριθμού "Happy Endings", μόνο ένα μικρό μέρος του οποίου είχε εμφανιστεί στην αρχική κυκλοφορία. Ο συνολικός χρόνος εκτέλεσης της έκδοσης DVD είναι 163 λεπτά.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 stopklatka.pl/film/new-york-new-york. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουλίου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=2554.html. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουλίου 2016.
  3. ↑ www.imdb.com/title/tt0076451/. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουλίου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 bbfc.co.uk/releases/new-york-new-york-1970-0. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουλίου 2016.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 www.imdb.com/title/tt0076451/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουλίου 2016.
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 6,15 6,16 6,17 6,18 6,19 www.imdb.com/title/tt0076451/releaseinfo.
  7. ↑ «New York, New York». Rotten Tomatoes. 
  8. ↑ Behind the screen: Minnelli on New York New York
  9. ↑ Nashawaty, Chris (2002-02-19). «EW: The Right Hook: How Rocky Nabbed Best Picture». Entertainment Weekly. https://ew.com/article/2002/02/19/how-rocky-nabbed-best-picture/. 
  10. ↑ New York, New York στο Rotten Tomatoes
  11. ↑ «New York, New York». 
  12. ↑ Vincent Canby (23 Ιουνίου 1977). «Film: 'New York' In a Tuneful Era». New York Times. 
  13. ↑ Ebert, Roger (1 Ιανουαρίου 1977). «New York, New York Movie Review (1977)». Chicago Sun-Times. 
  14. ↑ «AFI's 100 Years...100 Songs» (PDF). American Film Institute. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2016. 
  15. ↑ «AFI's Greatest Movie Musicals Nominees» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2016. 
  16. ↑ «New York, New York». Golden Globe Award. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=New_York,_New_York_(ταινία)&oldid=10341961"