Heinkel He 50
| Heinkel He 50 | |
|---|---|
 Το Heinkel He 50. | |
| Τύπος | βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης/αεροσκάφη νυκτερινής προσβολής/παρενόχλησης των εχθρικών στρατευμάτων |
| Κατασκευαστής | Heinkel |
| Χώρα προέλευσης | Γερμανία |
| Παρθενική πτήση | 1931 |
| Πρώτη παρουσίαση | 1935 |
| Αποσύρθηκε | 1944 |
| Κύριος χειριστής | Luftwaffe |
| Παραγωγή | 1935–1944 |
| Μονάδες που παρήχθησαν | 78 |
Το Heinkel He 50 ήταν γερμανικό βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης της περιόδου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Παρόλο που αναπτύχθηκαν για να πωληθεί στο Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό, τα He 50 εντάχθηκαν στις τάξεις της Luftwaffe. Προπολεμικά ως βομβαρδιστικά κάθετης εφόρμησης και στον παγκόσμιο πόλεμο ως αεροσκάφη νυκτερινής προσβολής/παρενόχλησης των εχθρικών στρατευμάτων. Στο δεύτερο ρόλο παρέμειναν επιχειρησιακά μέχρι τα καταληκτικά στάδια της σύρραξης.
Σχεδιασμός και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1931 το Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό ζήτησε από την Heinkel να αναπτύξει ένα διθέσιο βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης που θα μπορούσε να μεταφέρει 250 kg βομβών και ενισχυμένη δομή που θα του επέτρεπε να απονηώνεται με χρήση καταπέλτη.[1] Επίσης θα μπορούσε να έχει συμβατικό σύστημα προσγείωσης ή πλωτήρες.[1]
Το πρωτότυπο (Heinkel He 50aW) ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 1931. Επρόκειτο για διπλάνο μικτής κατασκευής που διέθετε πλωτήρες και προωθούνταν από κινητήρα Junkers L5. Η ισχύς που παρείχε ο κινητήρας αυτός αποδείχθηκε ανεπαρκής, γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία δεύτερου πρωτοτύπου (He 50aL) με τον αστεροειδή κινητήρα Siemens Jupiter VI. Επίσης, το He 50aL διέθετε συμβατικό σύστημα προσγείωσης. Κατασκευάστηκε και δεύτερο He 50aL, που ονομάστηκε He 50b και αποτέλεσε τη βάση για το τρίτο πρωτότυπο, το Heinkel He 66.[2] Το He 66 ολοκληρώθηκε για το Ιαπωνικό Ναυτικό και με τη σειρά του αποτέλεσε τη βάση για την ανάπτυξη του Aichi D1A.[2]
Οι άνω και κάτω πτέρυγες του He 50 ήταν ίσου εκπετάσματος.[2] Η άτρακτός του ήταν ορθογώνιας διατομής και κατασκευασμένη από συγκολλημένους ατσάλινους σωλήνες, διαμορφωμένη σε οβάλ σχήμα με ξύλινους διαμορφωτές και δοκούς. Εξαιρουμένου του ακραίου τμήματος του ρύγχους, όλες οι επιφάνειες της ατράκτου είχαν υφασμάτινη επικάλυψη.[2] Οι πτέρυγες είχαν πολύ μικρή οπισθόκλιση και ήταν ξύλινες, επίσης καλυμμένες με ύφασμα. Και οι τέσσερις ημιπτέρυγες διέθεταν πηδάλια κλίσης (αγγλ. ailerons).[2]
Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το He 50aL μετονομάστηκε σε He 50 V1 και παρουσιάστηκε το 1932 στο γερμανικό Υπουργείο Άμυνας. Ακολούθησε παραγγελία που αφορούσε τρία επιπλέον αεροσκάφη για δοκιμές καθώς και εξήντα αεροσκάφη παραγωγής, που ονομάστηκαν He 50A-1 και και κατασκευάστηκαν το καλοκαίρι του 1933. Η Κίνα παρήγγειλε δώδεκα αεροσκάφη, αλλά με τροποποιημένο κάλυμμα κινητήρα. Αυτά ονομάστηκαν He 66b και επιτάχθηκαν το 1935 από τη Luftwaffe, που τα μετονόμασε σε He 50B. Τα He 50 εξόπλισαν την πρώτη μονάδα βομβαρδιστικών κάθετης εφόρμησης της γερμανικής αεροπορίας, ενώ ακολούθησαν εννέα ακόμη μονάδες που εξοπλίστηκαν εν μέρει με τα Heinkel. Σταδιακά όμως τα Heinkel αντικαταστάθηκαν από τα Henschel Hs 123 και Junkers Ju 87, ενώ τα ίδια στάλθηκαν σε μονάδες εκπαιδεύσεως.
Τη άνοιξη του 1943, ενώ μαινόταν ο πόλεμος στο Ανατολικό Μέτωπο, οι Γερμανοί ορμώμενοι από την επιτυχία των σοβιετικών Polikarpov Po-2, που πραγματοποιούσαν αποστολές νυκτερινής προσβολής/παρενόχλησης των εχθρικών στρατευμάτων, αποφάσισαν να αξιοποιούσαν τα διαθέσιμα He 50 στον ρόλο αυτόν. Τα Heinkel συνέχισαν να δρουν στο Ανατολικό Μέτωπο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1944.
Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγή:[2]
- He 50aW
- Αρχικό πρωτότυπο (υδροπλάνο) με κινητήρα Junkers L5 των 390 hp.
- He 50aL
- Δεύτερο πρωτότυπο με συμβατικό σύστημα προσγείωσης και κινητήρα Siemens Jupiter VI των 490 hp.
- He 50b
- Τρίτο πρωτότυπο το οποίο ως He 66 εξήχθη στην Ιαπωνία. Τρία ακόμη ολοκληρώθηκαν για αξιολόγηση από το τη γερμανική αεροπορία. Διέθεταν κινητήρα Bramo 322B των 600 hp.
- He 50A
- Έκδοση παραγωγής για την Luftwaffe.
- He 50L
- Άλλη ονομασία των He 50A.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του He 50
- Συγκρίσιμα αεροσκάφη
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Cortet, Pierre (April 2002). «Rétros du Mois» (στα γαλλικά). Avions: Toute l'Aéronautique et son histoire (109): 5. ISSN 1243-8650.
- Donald, D., ed. Warplanes of the Luftwaffe: Combat Aircraft of Hitler’s Luftwaffe, 1933–1945. London: Aerospace Publishing, 2001. (ISBN 9781840133943).
- Eden, Paul and Soph Moeng, eds. The Complete Encyclopedia of World Aircraft. London: Amber Books Ltd., 2002. (ISBN 0-7607-3432-1).
- Gerdessen, Frederik. "Estonian Air Power 1918 – 1945". Air Enthusiast, No. 18, April – July 1982. pp. 61–76. ISSN 0143-5450.
- Kay, A.L. and J.R. Smith. German Aircraft of World War II. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 2002. (ISBN 1-55750-010-X).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Heinkel He 50 στο Wikimedia Commons
| ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
