Φαμπρ ντ'Εγκλαντίν
| Φαμπρ ντ'Εγκλαντίν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Fabre d'Églantine (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 28 Ιουλίου 1750[1][2][3] Καρκασσόν[1] |
| Θάνατος | 5 Απριλίου 1794[1][4][2] Παρίσι[1] |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Τόπος ταφής | Errancis Cemetery |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[4][5] |
| Σπουδές | priests of the Christian Doctrine |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός ποιητής θεατρικός συγγραφέας συγγραφέας[6] ηθοποιός θεάτρου ηθοποιός[7] επαναστάτης[7] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Λέσχη των Ιακωβίνων και Ορεινοί (Κόμμα) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φιλίπ-Φρανσουά-Ναζαίρ Φαμπρ ντ'Εγκλαντίν (γαλλικά: Philippe-François-Nazaire Fabre d´Églantine) (28 Ιουλίου 1750 - 5 Απριλίου 1794), γνωστός ως Φαμπρ ντ'Εγκλαντίν, ήταν Γάλλος ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και πολιτικός της Γαλλικής Επανάστασης. Κατηγορήθηκε για διαφθορά και αποκεφαλίστηκε στη γκιλοτίνα. [8]
Είναι γνωστός για την ονοματοδοσία των μηνών στο Γαλλικό Δημοκρατικό Ημερολόγιο και για το τραγούδι Il pleut, il pleut, bergère που εξακολουθεί να είναι δημοφιλές παιδικό τραγούδι έως σήμερα.[9]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φαμπρ ντ'Εγκλαντίν γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1750 στην Καρκασόν. Το επώνυμό του ήταν Φαμπρ, το ντ'Εγκλαντίν προστέθηκε σε ανάμνηση βραβείου με ασημένιο άγριο τριαντάφυλλο (γαλλικά: églantine) στον λογοτεχνικό διαγωνισμό Jeux Floraux της Ακαδημίας της Τουλούζης. Το 1778 παντρεύτηκε. Αφού ταξίδεψε στις επαρχίες ως ηθοποιός, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου έγραφε κωμωδίες.[10]
Επαναστατικός θεατρικός πολιτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολλά από τα έργα του ήταν δημοφιλή και χαρακτηρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους δραματουργούς κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Το πιο δημοφιλές έργο του ήταν το Φιλίντ, ή Η συνέχεια του Μισάνθρωπου (Philinte, ou La suite du Misanthrope, 1790), που υποτίθεται ότι ήταν η συνέχεια του Μισάνθρωπου του Μολιέρου, αλλά οι ήρωες του έργου ήταν διαφορετικοί από το πρωτότυπο. Ο Αλσέστ αντιπροσώπευε τον πατριώτη πολίτη, ενώ ο Φιλίντ ήταν ένας επικίνδυνος μεταμφιεσμένος αριστοκράτης. [11]Ο Φαμπρ έγραψε το έργο για να παρουσιάσει αυτό που οραματίστηκε ως τη νέα σχέση θεάτρου και κοινωνίας. Ο εκκολαπτόμενος θεατρικός συγγραφέας πίστευε ότι μαζί με την κοινωνία του Παλαιού καθεστώτος που είχε χρεοκοπήσει, κατέρρευσε και η κωμωδία. Πίστευε ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα θέατρο επαναστατικού πολιτισμού και να αναβιώσει το γαλλικό δράμα αναπτύσσοντας μια νέα μορφή θεάτρου που θα προωθούσε τη νέα κοινωνική τάξη ισότητας και αδελφότητας. Βρήκε το θεωρητικό πλαίσιο στην κριτική του Ρουσσώ για τη θεατρικότητα και υποστήριξε τη διαφάνεια ως το κρίσιμο μετασχηματιστικό στοιχείο που θα μπορούσε να δημιουργήσει θέατρο αντάξιο και σύμφωνο με τον επαναστατικό πολιτισμό. Ένας αναγεννημένος επαναστατικός θεατρικός πολιτισμός θα δημιουργούσε μια νέα, επαναστατική κοινωνία.
Πολιτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg)
Ο Φαμπρ ντ'Εγκλαντίν υπήρξε πρόεδρος και γραμματέας της λέσχης των Κορδελιέρων και ανήκε επίσης στη Λέσχη των Ιακωβίνων. Ο Ζωρζ Νταντόν τον επέλεξε ως ιδιωτικό γραμματέα του και έλαβε μέρος ως βουλευτής στη Συμβατική Εθνοσυνέλευση του 1792-1794. Ψήφισε υπέρ του θανάτου του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ΄, υποστηρίζοντας και έναν νόμο που επέτρεπε συνοπτικές εκτελέσεις, και ήταν φανατικός εχθρός των Γιρονδίνων.[12]
Μετά το θάνατο του Ζαν-Πωλ Μαρά στις 13 Ιουλίου 1793, ο Φαμπρ δημοσίευσε το Πορτρέτο του στην εφημερίδα Ο φίλος του λαού.
Με την κατάργηση του Γρηγοριανού Ημερολογίου στη Γαλλία, ο Φαμπρ έλαβε μέρος στην επιτροπή που ανέλαβε τη δημιουργία του Γαλλικού Δημοκρατικού Ημερολογίου της Πρώτης Γαλλικής Δημοκρατίας. Το ημερολόγιο σχεδιάστηκε από τον πολιτικό και γεωπόνο Ζιλμπέρ Ρομ, αν και συνήθως αποδίδεται στον Φαμπρ ντ'Εγκλαντίν, ο οποίος επινόησε μόνο τα ονόματα των μηνών. Αυτό το Ημερολόγιο είχε μια δεκαήμερη εβδομάδα, έτσι ώστε η Κυριακή να ξεχαστεί ως θρησκευτική ημέρα και οι μήνες πήραν το όνομά τους από τις ιδιότητες των εποχών. Στην έκθεσή του για το θέμα, στις 24 Οκτωβρίου 1793, περιέγραψε τον στόχο της επιτροπής: «να αντικαταστήσει τα οράματα της άγνοιας με την πραγματικότητα του λόγου και το ιερό κύρος την αλήθεια της φύσης», «να εξυψώσει το γεωργικό σύστημα ... σημειώνοντας τις ημέρες και τις διαιρέσεις του έτους με κατανοητά ή ορατά σημάδια που προέρχονται από τη γεωργία και την αγροτική ζωή».
Θάνατος στη γκιλοτίνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Νοέμβριο 1793, ο Φαμπρ ντ'Εγκλαντίν κατηγορήθηκε για διαφθορά και συνωμοσία, καθώς μια ομάδα βασιλόφρονων συνωμοτών εξαγόρασε την ψήφο του κατά την εκκαθάριση μετοχών της Γαλλικής Εταιρείας Ανατολικής Ινδίας. Η απάτη είχε πραγματοποιηθεί στις αρχές Οκτωβρίου, όταν η εταιρεία είχε εκκαθαριστεί σύμφωνα με τη νομοθεσία του καλοκαιριού. Το 1794, ο Ροβεσπιέρος είχε αποδείξεις για τη δράση του Φαμπρ και τον κατήγγειλε για αυτό που θεωρούσε ως ιδιαίτερα αποτρόπαιο έγκλημα: εγκληματικότητα μεταμφιεσμένη σε πατριωτισμό.
Στις 12 Ιανουαρίου 1794 ο Φαμπρ συνελήφθη με εντολή της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας με την κατηγορία της απάτης και πλαστογραφίας σε σχέση με τις υποθέσεις της Γαλλικής Εταιρείας Ανατολικής Ινδίας. Κατά τη διάρκεια της δίκης του, κλήθηκε να καταθέσει για την υπεράσπισή του και προσπάθησε να στρέψει τα γεγονότα κατηγορώντας άλλους, αλλά δεν τα κατάφερε. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Φαμπρ επέδειξε μεγάλη ηρεμία και τραγούδησε το τραγούδι Il pleut, il pleut, bergère (Βρέχει βοσκοπούλα). [13]
Εκτελέστηκε στη λαιμητόμο στις 5 Απριλίου 1794 στο Παρίσι μαζί με τον Δαντών και άλλους οπαδούς του. Στο δρόμο προς το ικρίωμα μοίραζε χειρόγραφα ποιήματά του.
Ένα μεταθανάτιο έργο, Les Précepteurs (Οι Διδάσκαλοι), που χρησιμοποιεί τα θέματα του έργου Αιμίλιος, ή Περί αγωγής του Ζαν-Ζακ Ρουσσώ παίχτηκε τον Σεπτέμβριο 1794 και συνάντησε ενθουσιώδη υποδοχή. Μεταξύ των άλλων θεατρικών έργων του είναι το Convalescent de qualité (1791) και το L'Intrigue épistolaire (1791). Τα Άπαντα του συγγραφέα δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1802 σε δύο τόμους.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Γαλλικά) Sycomore. www
.assemblee-nationale .fr /sycomore /index .asp. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ 3,0 3,1 International Music Score Library Project. Category:Fabre_d'Églantine,_Philippe_François_Nazaire. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb125243800. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 85106531.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ 7,0 7,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk20231202469. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ . «en.wikisource.org/1911 Encyclopædia Britannica/Fabre d'Églantine, Philippe François Nazaire».
- ↑ . «historia.fr/Il pleut, bergère». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ . «britannica.com/biography/Philippe-Fabre-dEglantine».
- ↑ . «gallica.bnf.fr/ Le Philinte de Molière, ou La suite du Misanthrope : comédie en cinq actes représentée pour la première fois à Paris en 1790 (Nouv. ed.) / Fabre d'Églantine».
- ↑ . «assassinscreed.fandom.com/Fabre d'Églantine».
- ↑ . «rassat.com/textes_30/Il_pleut_bergere».
|