Σοφία Τζεξ-Μπλέικ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σοφία Τζεξ-Μπλέικ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση21  Ιανουαρίου 1840[1][2][3]
Χέιστινγκς[4]
Θάνατος7  Ιανουαρίου 1912[5][1][2]
Mark Cross[4]
Αιτία θανάτουνόσος
Τόπος ταφήςRotherfield
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Εδιμβούργου
School of Medicine, Trinity College Dublin
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιατρός
δασκάλα
συγγραφέας[6]
δημοσιογράφος[7]
σουφραζέτα
ΕργοδότηςThe Scotsman[7]
Οικογένεια
ΣύντροφοςMargaret Todd[8]
ΓονείςThomas Jex-Blake[9] και Maria Emily Cubitt[9]
ΑδέλφιαThomas Jex-Blake
ΣυγγενείςKatharine Jex-Blake (ανιψιά) και Henrietta Jex-Blake (ανιψιά)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Σοφία Τζεξ-Μπλέικ (Sophia Louisa Jex-Blake, 21 Ιανουαρίου 1840 – 7 Ιανουαρίου 1912) ήταν Αγγλίδα ιατρός, δασκάλα και φεμινίστρια . Ηγήθηκε της εκστρατείας για την εξασφάλιση της πρόσβασης των γυναικών σε πανεπιστημιακή εκπαίδευση όταν εκείνη και έξι άλλες γυναίκες, συλλογικά γνωστές ως Edinburgh Seven , άρχισαν να σπουδάζουν ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου το 1869. Ήταν η πρώτη ασκούμενη γυναίκα γιατρός στη Σκωτία και μία από τις πρώτες στο ευρύτερο Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας ,υπεύθυνη για την ιατρική εκπαίδευση των γυναικών και συμμετείχε στην ίδρυση δύο ιατρικών σχολών για γυναίκες, στο Λονδίνο και το Εδιμβούργο σε μια εποχή που καμία άλλη ιατρική σχολή δεν εκπαίδευε γυναίκες.

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

A plaque commemorating the birthplace of Sophia Jex-Blake
Μια πινακίδα για τη μνήμη της γενέτειρας της Sophia Jex-Blake.

Η Sophia Jex-Blake γεννήθηκε στο 3 Croft Place Hastings της Αγγλίας στις 21 Ιανουαρίου 1840, κόρη του συνταξιούχου δικηγόρου Thomas Jex-Blake, προϊστάμενου των γιατρών και της Mary Jex-Blake (née Cubitt). [10] Ο αδελφός της ήταν ο Thomas Jex-Blake, μελλοντικός Πρύτανης του Καθεδρικού Ναού Wells, και πατέρας της Katharine Jex-Blake, υποστηρίκτρια του Κλασικισμού και καθηγήτρια του Girton College, Cambridge . Μέχρι την ηλικία των οκτώ εκπαιδεύτηκε στο σπίτι. [11] Παρακολούθησε διάφορα ιδιωτικά σχολεία στη νότια Αγγλία και το 1858 εγγράφηκε στο Queen's College του Λονδίνου, παρά τις αντιρρήσεις των γονιών της. Το 1859, ενώ ήταν ακόμη φοιτήτρια, της προσφέρθηκε μια θέση ως καθηγήτρια μαθηματικών στο κολέγιο, όπου έμεινε μέχρι το 1861, ζώντας για κάποιο διάστημα εκείνη την εποχή με την οικογένεια της Octavia Hill. Δούλεψε χωρίς αμοιβή: η οικογένειά της δεν περίμενε την κόρη τους να κερδίσει τα προς το ζην, και πράγματι ο πατέρας της αρνήθηκε την άδειά της να δεχθεί μισθό. [12]

Ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον επόμενο μήνα, η Sophia Jex-Blake ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να μάθει περισσότερα για την εκπαίδευση των γυναικών. Επισκέφτηκε διάφορα σχολεία, επηρεάστηκε έντονα από τις εξελίξεις στη συνεκπαίδευση στις ΗΠΑ και αργότερα δημοσίευσε το 'Μια επίσκεψη σε ορισμένα αμερικανικά σχολεία και κολέγια' . Στο νοσοκομείο γυναικών και παιδιών της Νέας Αγγλίας στη Βοστώνη, συνάντησε μια από τις πρωτοπόρες γυναίκες γιατρούς της χώρας, τη Δρ Lucy Ellen Sewall, η οποία έγινε σημαντική και δια βίου φίλη και εργάστηκε εκεί για μια φορά ως βοηθός . Αυτό ήταν ένα σημείο καμπής για την Jex-Blake, καθώς συνειδητοποίησε, κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης, ότι το να γίνει γιατρός ήταν το έργο της ζωής της. [13]

Το 1867, μαζί με τη Σούζαν Ντιμόκ, ασκούμενη από το Νοσοκομείο της Νέας Αγγλίας, έγραψε απευθείας στον Πρόεδρο και τα Μέλη του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ ζητώντας εισαγωγή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου. Έλαβαν την απάντησή τους ένα μήνα αργότερα, σε μια επιστολή που ανέφερε: "Δεν υπάρχει πρόβλεψη για την εκπαίδευση των γυναικών σε κανένα τμήμα αυτού του πανεπιστημίου". Τον επόμενο χρόνο, ήλπιζε να παρακολουθήσει ένα νέο ιατρικό κολέγιο που ιδρύθηκε από την Elizabeth Blackwell στη Νέα Υόρκη, αλλά τον ίδιο χρόνο ο πατέρας της πέθανε και επέστρεψε στην Αγγλία για να είναι μαζί με τη μητέρα της. [10]

«Ένα δίκαιο πεδίο χωρίς χάρη»[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1869, το δοκίμιο της Jex-Blake Medicine as a profession for women εμφανίστηκε σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε από την Josephine Butler : Γυναικεία Εργασία και Γυναικείος Πολιτισμός . Σε αυτό υποστήριξε ότι το φυσικό ένστικτο οδηγεί τις γυναίκες να ενδιαφέρονται για τη φροντίδα των ασθενών. Ωστόσο, με την εκπαίδευση κοριτσιών να περιορίζεται στις οικιακές τέχνες, οι γυναίκες γενικά δεν μπορούσαν να πληρούν τις προϋποθέσεις για να ανταγωνιστούν τους άνδρες ως ιατρούς. Ωστόσο, υποστήριξε ότι δεν υπήρχε αντικειμενική απόδειξη της πνευματικής κατωτερότητας των γυναικών από τους άνδρες. Είπε ότι το ζήτημα θα μπορούσε εύκολα να εξεταστεί δίνοντας στις γυναίκες ένα «δίκαιο πεδίο και όχι χάρη» - διδάσκοντάς τες όπως διδάσκονταν οι άνδρες και υποβάλλοντας τες στις ίδιες ακριβώς εξετάσεις.

Η εκστρατεία για την εξασφάλιση πανεπιστημιακής εκπαίδευσης για γυναίκες ξεκινάει[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Sophia Jex-Blake ήταν αποφασισμένη να αναζητήσει ιατρική εκπαίδευση στο Ηνωμένο Βασίλειο και λόγω της ήδη φωτισμένης στάσης της Σκωτίας απέναντι στην εκπαίδευση, ένιωσε ότι αν κάποιο πανεπιστήμιο θα επέτρεπε στις γυναίκες να σπουδάσουν θα ήταν σκωτσέζικο.

Υπέβαλε αίτηση για σπουδές ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου τον Μάρτιο του 1869 και παρόλο που η Ιατρική Σχολή και ο Senatus Academus ψήφισαν υπέρ τών σπουδών της στην ιατρική, το Πανεπιστημιακό Δικαστήριο απέρριψε την αίτησή της με το επιχείρημα ότι το Πανεπιστήμιο δεν μπορούσε να προβεί στις απαραίτητες ρυθμίσεις «προς το συμφέρον μιας κυρίας».

Η αίτηση της Jex-Blake για εγγραφή στο πανεπιστήμιο, υποβεβλημένη στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και αποθηκεμένη στα αρχεία τους.

Στη συνέχεια, διαφημίστηκε στο The Scotsman και σε άλλες εθνικές εφημερίδες με σκοπό να συμμετάσχουν περισσότερες γυναίκες. Μια δεύτερη αίτηση υποβλήθηκε το καλοκαίρι του 1869 εκ μέρους της ομάδας των πέντε γυναικών αρχικά (με δύο ακόμη να συμμετάσχουν αργότερα το έτος για να κάνουν το Edinburgh Seven - την ομάδα αποτελούσαν η Mary Anderson, η Emily Bovell, η Matilda Chaplin, η Helen Evans, η Sophia Jex-Blake, Edith Pechey και Isabel Thorne ). Ζήτησε την εγγραφή στο πανεπιστήμιο και όλα αυτά που συμπεριλάμβανε - το δικαίωμα παρακολούθησης όλων των μαθημάτων και των εξετάσεων που απαιτούνται για πτυχίο ιατρικής. Αυτή η δεύτερη αίτηση εγκρίθηκε από το Πανεπιστημιακό Δικαστήριο και το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου έγινε το πρώτο βρετανικό πανεπιστήμιο που δέχθηκε γυναίκες.

Η Sophia Jex-Blake έγραψε σε μία από τις επιστολές της στη μεγάλη της φίλη Lucy Sewall:

"Είναι σπουδαίο να μπαίνεις στο πρώτο Βρετανικό Πανεπιστήμιο που άνοιξε ποτέ στις γυναίκες, έτσι δεν είναι;"

Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την Εκστρατεία του Εδιμβούργου, ανατρέξτε στη σελίδα Seven του Εδιμβούργου

Η εχθρότητα αυξάνεται και η Αναταραχή στην Αίθουσα Χειρουργών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθώς οι γυναίκες άρχισαν να αποδεικνύουν ότι θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν ισότιμα με τους άνδρες φοιτητές, η εχθρότητα απέναντί τους άρχισε να αυξάνεται. Έλαβαν άσεμνα γράμματα, τις ακολουθούσαν μέχρι το σπίτι τους, κολλούσαν πυροτεχνήματα στην μπροστινή τους πόρτα, τις έριχναν λάσπη. Αυτό κορυφώθηκε με την Αναταραχή της Αίθουσας Χειρουργών στις 18 Νοεμβρίου 1870, όταν οι γυναίκες έφτασαν για να εξεταστούν στην ανατομία στην Αίθουσα Χειρουργών και ένας θυμωμένος όχλος πάνω από διακοσίων ατόμων συγκεντρώθηκαν έξω ρίχνοντας λάσπη, σκουπίδια και προσβάλλοντας τις γυναίκες. [10]

Οι εκδηλώσεις έγιναν πρωτοσέλιδο και εξασφάλισαν στις γυναίκες πολλούς νέους υποστηρικτές. Ωστόσο, ισχυρά μέλη της Ιατρικής Σχολής τελικά έπεισαν το Πανεπιστήμιο να αρνηθεί την αποφοίτηση των γυναικών ασκώντας έφεση σε ανώτερα δικαστήρια. Τα δικαστήρια αποφάσισαν τελικά ότι οι γυναίκες που είχαν λάβει πτυχία δεν θα έπρεπε ποτέ να έχει επιτραπεί στις ίδιες να μπουν στο μάθημα. [10] Τα πτυχία τους αποσύρθηκαν και η εκστρατεία στο Εδιμβούργο απέτυχε το 1873.

Πολλές από τις γυναίκες πήγαν σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια που είχαν ήδη επιτρέψει στις γυναίκες να αποφοιτήσουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους εκεί.

"Ήρθε η ώρα για μεταρρύθμιση"[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι γυναίκες τελικά έγιναν δεκτές σε προγράμματα σπουδών σε άλλα βρετανικά πανεπιστήμια το 1877. Ο Τζέιμς Στάνσφελντ, ο οποίος είχε στενή σχέση με την εκστρατεία του Λονδίνου (μετά την αποτυχία της εκστρατείας του Εδιμβούργου) έγραψε, στη σύντομη ιστορία του για τα γεγονότα:

Η Δρ Sophia Jex-Blake έχει συμβάλει στο μέγιστο για το αποτέλεσμα που επιτεύχθηκε. Δεν λέω ότι ήταν η απόλυτη αιτία επιτυχίας. Η τελική αιτία ήταν απλά αυτό, ότι ο χρόνος ήταν κοντά. Είναι ένα από τα διδάγματα της ιστορίας της προόδου που όταν έρθει η ώρα της μεταρρύθμισης δεν μπορείτε να αντισταθείτε, αν όμως κάνετε την προσπάθεια, αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να διευρύνετε τον χαρακτήρα του ή να επιταχύνετε την έλευση του. Οι αντίπαλοι, όταν έρθει η ώρα, δεν σύρονται απλώς στους άξονες της προόδου - βοηθούν να τους γυρίσουν. Οι ισχυρότερες δυνάμεις, με όποιον τρόπο κι αν φαίνεται να λειτουργούν, βοηθούν περισσότερο. Οι δυνάμεις της μεγαλύτερης συγκέντρωσης ήταν εδώ, κατά τη γνώμη μου, αφενός το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου με επικεφαλής τον Sir Robert Christison, αφετέρου οι γυναίκες διεκδικήτριες με επικεφαλής τη Δρ Sophia Jex-Blake. [14]

Τελική πιστοποίηση ως γιατρός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1874, η Sophia Jex-Blake βοήθησε στην ίδρυση του London School of Medicine for Women, αλλά συνέχισε επίσης την εκστρατεία και τη μελέτη. Ο ιατρικός νόμος (39 και 40 Vict, Ch. 41) ακολούθησε σύντομα, ο οποίος ήταν μια πράξη για την κατάργηση του προηγούμενου καταστατικού, ενώ ταυτόχρονα επέτρεπε στις ιατρικές αρχές να αδειοδοτήσουν όλους τους ειδικούς αιτούντες ανεξάρτητα από το φύλο τους. Ο πρώτος οργανισμός που επωφελήθηκε από αυτήν τη νέα νομοθεσία ήταν το Royal College of Physicians of Ireland, αλλά προτού η Jex-Blake υποβάλει αίτηση σε αυτές, πέρασε τις ιατρικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης όπου έλαβε το MD τον Ιανουάριο του 1877. Τέσσερις μήνες αργότερα, είχε περαιτέρω επιτυχία στο Δουβλίνο και προκρίθηκε ως κάτοχος άδειας του King's and Queen's College of Physicians of Ireland (LKQCPI) που σήμαινε ότι θα μπορούσε επιτέλους να εγγραφεί στο Γενικό Ιατρικό Συμβούλιο, ως η τρίτη εγγεγραμμένη γυναίκα γιατρό στη χώρα. [15] [16] [17]

Καριέρα στην Ιατρική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το νοσοκομείο Bruntsfield έχει μετατραπεί σε ιδιωτικά διαμερίσματα, 2010

Η Jex-Blake επέστρεψε στο Εδιμβούργο, όπου νοίκιασε ένα σπίτι στο 4 Manor Place και τον Ιούνιο του 1878 το Εδιμβούργο είχε την πρώτη γυναίκα γιατρό. Τρεις μήνες αργότερα άνοιξε μια κλινική εξωτερικών ασθενών στην οδό 73 Grove, Fountainbridge, όπου οι φτωχές γυναίκες θα μπορούσαν να λάβουν ιατρική βοήθεια με μικρή οικονομική επιβάρυνση. Μετά το θάνατο της μητέρας της το 1881, η Sophia Jex-Blake πέρασε μια περίοδο κατάθλιψης. Το ιατρείο που επεκτάθηκε το 1885 μεταφέρθηκε σε μεγαλύτερες εγκαταστάσεις στην οδό 6 Grove Street όπου προστέθηκε ένας μικρός πεντάκλινος θάλαμος. Η μικρή κλινική εξωτερικών ασθενών έγινε το Νοσοκομείο του Εδιμβούργου. Το Ιατρείο για τις Γυναίκες ήταν το πρώτο νοσοκομείο της Σκωτίας για γυναίκες, όπου απασχολούνταν εξ ολοκλήρου γυναίκες.

Το 1886 ίδρυσε την Ιατρική Σχολή του Εδιμβούργου για τις Γυναίκες . [18] Ουσιαστικά μια μικρή εξωσχολική τάξη, επετράπη σε μεγάλο βαθμό από μικρό αριθμό ανδρών ιατρών που συνδέονταν με το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, διεξάγοντας εξωσχολικές τάξεις ανοιχτές σε άνδρες και γυναίκες (τις οποίες το πανεπιστήμιο δεν μπορούσε να αποτρέψει). Οι πρώτες μαθήτριες ήταν η Elsie Inglis, η Grace Ross Cadell και η αδερφή της Georgina, αλλά η ικανότητα της Jex-Blake ως δασκάλα δεν ταίριαζε με τον ρόλο της ως γιατρός. Ένα άδικο χάσμα εμφανίστηκε με τους μαθητές της να καταλήγουν σε μια περίφημη δικαστική υπόθεση το 1889, όπου η Jex-Blake άσκησε αγωγή με επιτυχία για αποζημίωση. Στη συνέχεια, οι αδερφές Cadell συνέχισαν τις σπουδές τους με την πιο συμπαθητική, αν και πολύ νεότερη, Elsie Inglis που είχε ιδρύσει ένα αντίπαλο σχολείο, το Edinburgh College of Medicine for Women . Το σχολείο της Jex-Blake έφτασε στο τέλος του το 1892 όταν το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου άρχισε να παίρνει γυναίκες φοιτήτριες. Το Elsie Inglis College λειτούργησε μέχρι το 1916, όταν συγχωνεύτηκε με την Ιατρική Σχολή Royal Colleges στην Αίθουσα Χειρουργών. [19]

Η Jex-Blake έζησε και εξάσκησε την πρακτική της για 16 χρόνια στο σπίτι, γνωστό ως Bruntsfield Lodge στο Whitehouse Loan. Όταν αποσύρθηκε το 1889, το Νοσοκομείο του Εδιμβούργου και το Ιατρείο για Γυναίκες και Παιδιά μετακόμισε σε αυτή την τοποθεσία και έγινε γνωστό ως Νοσοκομείο Bruntsfield, όπου συνέχισε να λειτουργεί στην τοποθεσία μέχρι το 1989. [14]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υποστηρίζεται ότι η Jex-Blake ήταν σε μια ρομαντική σχέση με τη Δρ Margaret Todd . Με την συνταξιοδότηση της Jex-Blake το 1899 μετακόμισαν στο Windydene, Mark Cross, Rotherfield, όπου η Δρ Todd έγραψε το The Way of Escape το 1902 και το Growth το 1906.

Το σπίτι της έγινε τόπος συνάντησης για πρώην φοιτητές και συναδέλφους και καλωσόρισε συγγραφείς και γνωστούς από όλο τον κόσμο. [18]

Θάνατος και αναμνηστική τελετή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ιστορική αναμνηστική πλακέτα της Σκωτίας στο Edinburgh Seven και στην Αναταραχή στην Αίθουσα Χειρουργών

Η Jex-Blake πέθανε στο Windydene στις 7 Ιανουαρίου 1912 και θάφτηκε στο St Wulfrans, Ovingdean. Η Τοντ έγραψε στη συνέχεια το The Life of Dr Sophia Jex-Blake . [12]

Το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου τιμά τη Sophia Jex-Blake με μια πλακέτα (από τον Pilkington Jackson ) κοντά στην είσοδο της ιατρικής σχολής, τιμώντας την ως «Γιατρός, πρωτοπόρος της ιατρικής εκπαίδευσης γυναικών στη Βρετανία, απόφοιτη του Πανεπιστημίου».

Το 2015, παρουσιάστηκε μια ιστορική πλακέτα της Σκωτίας προς τιμήν της Ταραχής της Αίθουσας Χειρουργών της 18ης Νοεμβρίου 1870.

Το Edinburgh Seven απονεμήθηκε το μεταθανάτιο επίτιμο MBChB στο McEwan Hall του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου το Σάββατο 6 Ιουλίου 2019. Τα πτυχία συλλέχθηκαν εκ μέρους μιας ομάδα τρεχόντων μαθητών στην Ιατρική Σχολή του Εδιμβούργου . Η φοιτήτρια Ιατρικής Simran Piya παρέλαβε τιμητικό πτυχίο εκ μέρους της Sophia Jex-Blake. Η αποφοίτηση ήταν η πρώτη από μια σειρά εκδηλώσεων που προγραμματίστηκαν από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου για τον εορτασμό των επιτευγμάτων και της σημασίας του Edinburgh Seven. [20]

Το 2020, η Bellfield Brewery κυκλοφόρησε ένα νέο IPA που πήρε το όνομά του από τη Sophia Jex-Blake. [21]

  • Thomas William Jex-Blake (1832–1915), αδελφός, διευθυντής του Rugby School από το 1874 έως το 1887
  • Katharine Jex-Blake, ανιψιά, ερωμένη του Girton College από το 1916 έως το 1922
  • Henrietta Jex-Blake, ανιψιά, διευθυντής της Lady Margaret Hall από το 1909 έως το 1921
  • Arthur John Jex-Blake, ανιψιός, Βρετανός ιατρός και συνεργάτης του Royal College of Physicians

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Sophia-Louisa-Jex-Blake. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p56664.htm#i566634. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 16946742p.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Oxford Dictionary of National Biography» (Αγγλικά) Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004. 34189. Ανακτήθηκε στις 22  Ιανουαρίου 2023.
  5. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6rv0zv2. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. ↑ Σοφία Τζεξ-Μπλέικ: «Medical Missionaries» (Αγγλικά) 1  Ιανουαρίου 1894. σελ. 159-160.
  7. ↑ 7,0 7,1 «The Authority of Anonymity: Sophia Jex-Blake’s Scotsman Leaders and the Politics of Self-Citation» Δεκέμβριος 2021. σελ. 583-603.
  8. ↑ www.pinknews.co.uk/2020/06/18/british-lgbt-heroes-gay-lesbian-trans-history/.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Shirley Roberts, ‘Blake, Sophia Louisa Jex- (1840–1912)’, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004, accessed 11 Nov 2008
  11. ↑ Knox, William (2006). Lives of Scottish women. Edinburgh: Edinburgh University Press. σελίδες 71. ISBN 9780748617883. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Margaret Todd, The Life of Sophia Jex-Blake (Macmillan, 1918)
  13. ↑ S. Roberts, Dictionary of National Biography
  14. ↑ 14,0 14,1 Roberts, Shirley (1993). Sophia Jex-Blake : a woman pioneer in nineteenth-century medical reform (1. publ. έκδοση). London u.a.: Routledge. ISBN 978-0-415-08753-7. 
  15. ↑ British Medical Journal. British Medical Association. 1908. σελίδες 1079–. 
  16. ↑ John A. Wagner Ph.D. (25 Φεβρουαρίου 2014). Voices of Victorian England: Contemporary Accounts of Daily Life. ABC-CLIO. σελίδες 211–. ISBN 978-0-313-38689-3. 
  17. ↑ Great Britain. Parliament. House of Commons (1892). Parliamentary Papers, House of Commons and Command. H.M. Stationery Office. σελίδες 40–. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Lutzker, Edythe (1969). Women Gain a Place in Medicine. New York: McGraw Hill. σελ. 149. 
  19. ↑ Biographical Dictionary of Scottish Women: From the Earliest Times to 2004, by Elizabeth Ewan, Sue Innes and Sian Reynolds
  20. ↑ Drysdale, Neil. «UK's first female students posthumously awarded their medical degrees in Edinburgh». Press and Journal (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2019. 
  21. ↑ Brewery, Bellfield. «New, single-hop beer: Jex-Blake Mosaic IPA». Bellfield Brewery (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020. 

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σοφία_Τζεξ-Μπλέικ&oldid=10357827"