Σουλτάν Αλί Κεστμάντ
| Σουλτάν Αλί Κεστμάντ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 22 Μαΐου 1935 Καμπούλ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αφγανιστάν |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Καμπούλ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα του Αφγανιστάν |
Ο Σουλτάν Αλί Κεστμάντ (περσικά: سلطانعلی کشتمند, 22 Μαΐου 1935, Καμπούλ), ήταν Αφγανός πολιτικός. Διετέλεσε δύο φορές Πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών κατά τη δεκαετία του 1980, από το 1981 έως το 1988 και από το 1989 έως το 1990 στη Λαϊκή Δημοκρατία του Αφγανιστάν.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κεστμάντ γεννήθηκε στην Καμπούλ. Κατάγεται από την εθνοτική ομάδα των Χάζαρων, σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Καμπούλ και ενεπλάκη στο Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα του Αφγανιστάν. Εντάχθηκε στη συνιστώσα Παρτσάμ του κόμματος, την οποία ηγούνταν ο Μπαμπράκ Καρμάλ. Ζήτησε και έλαβε πολιτικό άσυλο από τον βρετανό Πρωθυπουργό Τζον Μέιτζορ και πλέον κατοικεί στο Ηνωμένο Βασίλειο.[1]
Ρόλος στην πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αμέσως μετά το πραξικόπημα του Απριλίου του 1978, με το οποίο το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα κατέλαβε την εξουσία, ο Κεστμάντ έγινε υπουργός χωροταξίας στη νεοσυσταθείσα Λαϊκή Δημοκρατία του Αφγανιστάν.[2]
Έχασε τη θέση αυτή τον Αύγουστο του 1978 όταν συνελήφθη για σχέδιο κατά του προέδρου Νουρ Μουχαμάντ Ταρακί, μέλους της αντίπαλης συνιστώσας του κόμματος, Χαλκ. Το Πολιτικό Γραφείο του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος διέταξε τη σύλληψη του Κεστμάντ και του Υπουργού Δημοσίων Έργων Μουχαμάντ Ραφί για τη συμμετοχή τους στην πιθανή συνωμοσία κατά του καθεστώτος. Αυτός και οι άλλοι κατηγορούμενοι υπέστησαν βαριά βασανιστήρια και μακρά φυλάκιση. Έμεινε στη φυλακή και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά αυτή η απόφαση ανακλήθηκε και αναθεωρήθηκε σε 15 χρόνια φυλάκισης.[3]
Τον Δεκέμβριο του 1979, η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε στο Αφγανιστάν, φέρνοντας στην εξουσία τον Μπαμπράκ Καρμάλ και τη συνιστώσα Παρτσάμ. Ο Κεστμάντ αποφυλακίστηκε και έγινε πάλι μέλος του Πολιτικού Γραφείου.[2]
Οι τριβές μεταξύ των μελών του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος εντάθηκαν το 1980 όταν ο Καρμάλ απομάκρυνε τον Ασαντουλάχ Σαρβαρί από τη θέση του πρώτου αναπληρωτή προέδρου του Συμβουλίου Υπουργών και τον αντικατέστησε με τον Σουλτάν Αλί Κεστμάντ. Ο Κεστμάντ, μέλος του Παρτσάμ, σύντομα έγινε ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες του καθεστώτος. Τον Ιούνιο του 1981, ο Καρμάλ διατήρησε τα αξιώματα που κατείχε αν και παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου του Συμβουλίου Υπουργών και όρισε τον Κεστμάντ ως διάδοχο του. Ένα 21μελές Ανώτατο Συμβούλιο Άμυνας με επικεφαλής τον Μοχαμάντ Νατζιμπουλάχ ανέλαβε εν τέλει την εξουσία.[4]
Η αύξηση του ελλείμματος ανησυχούσε σε μεγάλο βαθμό την κυβέρνηση, και όπως σημείωσε ο πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών Κεστμάντ τον Απρίλιο του 1983, οι εισπράξεις φόρων ήταν ανεπαρκείς λόγω των αυξημένων κρατικών δαπανών. Ωστόσο, η κατάσταση επιφυλακής στη χώρα εμπόδιζε την κυβέρνηση να βελτιώσει τις φορολογικές της εισπράξεις.[5]
Τον Σεπτέμβριο του 1987, η κυβέρνηση της Καμπούλ υποστήριξε μια μεγάλη συγκέντρωση Χάζαρων από διάφορες περιοχές της χώρας και τους πρόσφερε αυτονομία. Στην ομιλία του προς τους Χάζαρους, ο Κεστμάντ δήλωσε ότι η κυβέρνηση θα δημιουργούσε αρκετές νέες επαρχίες στο Χαζαρατζάτ, οι οποίες θα διοικούνταν από αυτόχθονες κατοίκους της περιοχής.
Άνοδος και πτώση στην εξουσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διετέλεσε πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών από το 1981 έως το 1988 και το 1989 έως το 1990 και αντιπρόεδρός του από τον Μάιο του 1990 μέχρι τον Απρίλιο του 1991[6], όταν απομακρύνθηκε λίγο πριν την πτώση της κυβέρνησης.
Ένας ραδιοφωνικός σταθμός των μουτζαχεντίν ανέφερε ότι στην περιοχή της Καμπούλ πραγματοποιήθηκαν ενδοπαραταξιακές συγκρούσεις μεταξύ υποστηρικτών του Νατζιμπουλάχ και του Κεστμάντ.
O Μοχαμάντ Χασάν Σαρκ, ο οποίος δεν ανήκε στο Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα, επιλέχθηκε από τον Πρόεδρο Νατζιμπουλάχ ως νέος πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών, αντικαθιστώντας τον Κεστμάντ. Αυτή η κίνηση έγινε για να δημιουργηθούν χώροι στη νέα κυβέρνηση για υποψήφιους που δεν ανήκουν στο κόμμα.
Στη συνέχεια εγκατέλειψε το Αφγανιστάν, μετακομίζοντας αρχικά στη Ρωσία και στη συνέχεια στην Αγγλία. Εκεί έγινε υπερασπιστής των δικαιωμάτων των Χάζαρων και άλλων μειονοτήτων, υποστηρίζοντας ότι η πλειοψηφία των Παστούν στο Αφγανιστάν κατείχε μεγάλο μέρος της εξουσίας σε όλα τα καθεστώτα του Αφγανιστάν, παρελθόντα και παρόντα. Μετά την κομμουνιστική Εξέγερση του Σαούρ, η οποία ανέτρεψε την πρώτη Αφγανική Δημοκρατία του Μοχάμεντ Νταούντ Χαν, σύμφωνα με πληροφορίες ανέφερε: «Αδελφοί, έχουν περάσει σήμερα οι πέντε μακροί αιώνες πολιτικής κυριαρχίας των Παστούν».
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Steele, Jonathan (26 Φεβρουαρίου 2002). «Analysis: Kabul's loss» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/world/2002/feb/26/afghanistan.comment. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 Amstutz, J. Bruce (1994). Afghanistan: The First Five Years of Soviet Occupation. Washington: DIANE Publishing. σελ. 73. ISBN 9780788111112.
- ↑ Dupree, Louis (2014). Afghanistan. Princeton: Princeton University Press. σελ. 774. ISBN 9781400858910.
- ↑ Publications, Europa (2003). A Political Chronology of Central, South and East Asia. London: Routledge. σελ. 6. ISBN 9781135356804.
- ↑ Area Handbook Series. USA: American University, Foreign Area Studies. 1986. σελ. 157.
- ↑ «Chiefs of State and Cabinet members of foreign governments / National Foreign Assessment Center. 1991Jan-June». HathiTrust (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2019.
|