Σίνθια Λένον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σίνθια Λένον
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Cynthia Lillian Powell (Αγγλικά)
Γέννηση10  Σεπτεμβρίου 1939[1][2]
Μπλάκπουλ
Θάνατος1  Απριλίου 2015[1][3][2]
Μαγιόρκα[4]
Αιτία θανάτουκαρκίνος του πνεύμονα[5] και καρκίνος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
ΚατοικίαΧόιλεϊκ
Kenwood, St. George's Hill (1964–1968)
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΒρετανικά αγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[6]
ΣπουδέςLiverpool College of Art
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεικαστικός καλλιτέχνης[7]
δημοσιογράφος άποψης[7]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΤζον Λένον (1962–1968)
Τζον Τουίστ (1978–1982)
Ρομπέρτο ​​Μπασανίνι (1970–1976)
ΤέκναΤζούλιαν Λένον
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Σίνθια Λένον (αγγλικά: Cynthia Lennon, το γένος Πάουελ, 10 Σεπτεμβρίου 1939 – 1 Απριλίου 2015) ήταν η πρώτη σύζυγος του Τζον Λένον και μητέρα του Τζούλιαν Λένον.

Γεννημένη στο Μπλάκπουλ και μεγαλωμένη στο Χόιλεϊκ στη χερσόνησο Γουίραλ, φοίτησε στο Liverpool College of Art, όπου ο Λένον ήταν επίσης φοιτητής. Η Πάουελ και ο Λένον τα έφτιαξαν αφού συναντήθηκαν σε ένα μάθημα καλλιγραφίας. Όταν ο Λένον έπαιζε στο Αμβούργο με τους Beatles, η Πάουελ νοίκιασε την κρεβατοκάμαρά του στη λεωφόρο Menlove 251 στο προάστιο Γούλτον του Λίβερπουλ από τη θεία του και νόμιμη κηδεμόνα του, Μίμι Σμιθ. Όταν η Πάουελ έμεινε έγκυος, εκείνη και ο Λένον παντρεύτηκαν τον Αύγουστο του 1962 και το ζευγάρι έζησε στο Κένγουντ του Γουέιμπριτζ από το 1964 έως το 1968, έχοντας κοινωνική ζωή με έδρα το Λονδίνο. Το 1968, ο Λένον την εγκατέλειψε για τη Γιαπωνέζα καλλιτέχνιδα Γιόκο Όνο. Το διαζύγιο του ζευγαριού εκδόθηκε νόμιμα τον Νοέμβριο του 1968 για λόγους μοιχείας.

Η Πάουελ έκανε άλλους τρεις γάμους. Δημοσίευσε ένα βιβλίο με απομνημονεύματα, το A Twist of Lennon, το 1978, και μια πιο τολμηρή βιογραφία, με τίτλο John, το 2005. Με τα χρόνια, πραγματοποίησε πολλές δημοπρασίες αναμνηστικών που σχετίζονται με τη ζωή της με τον Λένον. Στα τελευταία της χρόνια έζησε στην Πάλμα Νόβα της Μαγιόρκας, όπου πέθανε το 2015.

Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σίνθια Πάουελ γεννήθηκε στο Μπλάκπουλ στις 10 Σεπτεμβρίου 1939.[8] Ήταν τα μικρότερο από τα τρία παιδιά του υπαλλήλου της General Electric Company, Τσαρλς Πάουελ[9] και της συζύγου του, Λίλιαν (το γένος Ρόμπι), που είχε ήδη δύο γιους, τους Τσαρλς και Άντονι.[10] Οι γονείς της ήταν από το Λίβερπουλ, αλλά η μητέρα της (μαζί με άλλες έγκυες γυναίκες) στάλθηκε στην ασφαλέστερη περιοχή του Μπλάκπουλ μετά την κήρυξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου ζούσε σε ένα νοικιασμένο δωμάτιο με πρωινό στην παραλία του Μπλάκπουλ.[9] Μετά τη γέννηση του παιδιού, ενώ το Λίβερπουλ γινόταν συχνός στόχος γερμανικών αεροπορικών επιδρομών, η οικογένεια Πάουελ μετακόμισε σε μια ημιανεξάρτητη κατοικία με δύο υπνοδωμάτια στο Χόιλεϊκ,[9] μια περιοχή μεσαίας τάξης στη χερσόνησο Γουίραλ που θεωρούνταν «πολυτελής» σε σχέση με το Λίβερπουλ.[11] Σε ηλικία 11 ετών, η Πάουελ κέρδισε ένα βραβείο ζωγραφικής σε διαγωνισμό που διοργάνωσε η Liverpool Echo.[12] Έναν χρόνο αργότερα, έγινε δεκτή στο Junior Art School του Λίβερπουλ,[13] στο οποίο φοιτούσε και ο Μπιλ Χάρι, που θα γινόταν εκδότης της εφημερίδας Mersey Beat του Λίβερπουλ.[14]

Σπουδές καλών τεχνών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν η Πάουελ ήταν 16 ετών, ο πατέρας της πέθανε μετά από μια μακρά περίοδο ασθένειας με καρκίνο του πνεύμονα.[15] Πριν πεθάνει, της είπε ότι έπρεπε να βρει δουλειά για να συντηρήσει τη μητέρα της και ότι δεν θα μπορούσε να πάει σε σχολή καλών τεχνών. Καθώς η μητέρα της ήθελε να σπουδάσει, νοίκιασε ένα δωμάτιο σε τέσσερις μαθητευόμενους ηλεκτρολόγους.[9] Τον Σεπτέμβριο του 1957, η Πάουελ κέρδισε μια θέση στο Κολέγιο Καλών Τεχνών του Λίβερπουλ.[16] Αν και σπούδαζε γραφιστική, παρακολούθησε κι άλλα μαθήματα γράμματα, όπως και ο Τζον Λένον.[17] Αυτός δεν είχε ποτέ σχεδιαστικά εργαλεία μαζί του, γι' αυτό δανειζόταν συνεχώς στιλό και μολύβια από την Πάουελ, η οποία ανακάλυψε ότι βρισκόταν εκεί λόγω του ότι άλλοι δάσκαλοι είχαν αρνηθεί να τον αναλάβουν.[18] Η Πάουελ είχε έναν αέρα αξιοπρέπειας και κινούνταν σε διαφορετικούς κοινωνικούς κύκλους από τον μελλοντικό της σύζυγο. Ο Λένον και ένας φίλος του από τη σχολή, ο Τζεφ Μοχάμεντ, την κορόιδευαν σταματώντας τη συζήτηση όταν έμπαινε στο δωμάτιο, λέγοντας: "Ησυχία παρακαλώ! Όχι βρόμικα αστεία, ήρθε η Σίνθια".[11]

Κάποτε η Πάουελ άκουσε τον Λένον στο κολέγιο να κάνει ένα κομπλιμέντο σε ένα ξανθό κορίτσι, που έμοιαζε με τη Γαλλίδα ηθοποιό Μπριζίτ Μπαρντό. Το επόμενο Σάββατο, η Πάουελ εμφανίστηκε στο κολέγιο με ξανθές ανταύγειες στα μαλλιά.[17] Ο Λένον το παρατήρησε αμέσως, φωνάζοντας: «Πάρε, δεσποινίς Χόυλεικ!» (Το παρατσούκλι του Λένον γι' αυτήν,[16] μαζί με το "δεσποινίς Πάουελ" και "δεσποινίς Πριμ").[19] Ντυμένος σαν τεντιμπόι, μερικές φορές έφερνε μια κιθάρα μαζί του στην τάξη και μια φορά τραγούδησε το "Ain't She Sweet" απευθείας στην Πάουελ.[9]

Σχέση με τον Τζον Λένον[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά από ένα πάρτι στο κολέγιο για τον εορτασμό της λήξης της περιόδου, ο Λένον ρώτησε την Πάουελ αν θα ήθελε να «βγει έξω» μαζί του.[20] Εκείνη απάντησε γρήγορα ότι ήταν αρραβωνιασμένη με έναν νεαρό στο Χόιλεϊκ, αν και ο αρραβώνας είχε τελειώσει.[21][22] Εκείνος τότε της είπε: "Δεν σου ζήτησα να με παντρευτείς, σωστά;"[23][24] Αργότερα την πλησίασε και τη ρώτησε αν θα πήγαινε στο παμπ Cracke. Εκείνη μπερδεύτηκε όταν αυτός την αγνόησε όλο το βράδυ, αλλά τελικά την κάλεσε στην παρέα με ένα αστείο.

Το παμπ Cracke

Άρχισαν να βγαίνουν ραντεβού, με τον Λένον να την αποκαλεί πλέον «Σιν».[25] Το φθινόπωρο του 1958, εκείνη τερμάτισε τον αρραβώνα της για να είναι μαζί του,[21] και εκείνος έβαλε τέλος στη σχέση του με μια άλλη φοιτήτρια καλών τεχνών, τη Θέλμα Πικλς.[26][27] Η ζήλια του εκδηλωνόταν με βίαιη συμπεριφορά απέναντί της,[28] όπως όταν τη χαστούκισε (κάνοντας το κεφάλι της να χτυπήσει στον τοίχο),[29] αφού την είδε να χορεύει με τον Στιούαρτ Σάτκλιφ.[30] Μετά το περιστατικό, η Πάουελ χώρισε με τον Λένον για τρεις μήνες, αλλά συνέχισαν τη σχέση τους μετά τη συγγνώμη του.[31]

Άρχισε να αμελεί τη δουλειά της στη σχολή και οι καθηγητές της είπαν ότι η σχέση με τον Λένον δεν της έκανε καλό. Ο Λένον συνέχισε να είναι αδιάφορος απέναντί της, λέγοντας αργότερα: «Ήμουν σε τυφλή οργή για δύο χρόνια. Ήμουν μεθυσμένος ή τσακωνόμουν. Το ίδιο συνέβαινε και με άλλες κοπέλες που είχα. Κάτι δεν πήγαινε καλά με εμένα». [32]

Η πρώτη δουλειά των Beatles στο Αμβούργο έκλεισε το 1960, με τον Λένον να γράφει συχνά και παθιασμένα γράμματα στην Πάουελ.[33] Όταν επέστρεψε στην πατρίδα, η θεία του Λένον και νόμιμη κηδεμόνας του, Μίμι Σμιθ, του πέταξε έναν καθρέφτη επειδή ξόδεψε πολλά χρήματα για να πάρει στην Πάουελ ένα σουέτ παλτό. Η Σμιθ αργότερα την ανέφερε ως «γκόμενα για γκάνγκστερ» και ήταν συχνά δυσάρεστη απέναντί της.[34] Οι Beatles πήγαν στο Αμβούργο για δεύτερη φορά το 1961 και τόσο η Πάουελ όσο και η Ντοτ Ρον (η τότε κοπέλα του Πολ Μακάρτνεϊ), τους επισκέφτηκαν δύο εβδομάδες αργότερα, στις διακοπές του Πάσχα.[35][36] Αναγκάζονταν να μένουν ξύπνιες όλη νύχτα λόγω των μεγάλων προγραμμάτων, παίρνοντας και οι δύο Preludin για να μένουν ξύπνιες, τα οποία έπαιρνε και το συγκρότημα.[37] Ο Λένον και η Πάουελ έμεναν με τη φίλη του Σάτκλιφ, Άστριντ Κίρχερ, στο σπίτι της μητέρας της.[35]

Μετά το ταξίδι στο Αμβούργο, η μητέρα της Πάουελ, Λίλιαν, είπε ότι η ξαδέλφη της Πάουελ και ο σύζυγός της μετανάστευαν στον Καναδά με το νεογέννητο μωρό τους[38] και ότι η ίδια θα πήγαινε να ζήσει μαζί τους όσο σπούδαζαν δάσκαλοι.[39] Η Πάουελ περίμενε να επιστρέψει ο Λένον από το Αμβούργο και ρώτησε τη Σμιθ -που την είχε φιλοξενήσει στο παρελθόν στη λεωφόρο Μένλοβ 251- αν θα της νοίκιαζε δωμάτιο. Η Σμιθ νοίκιασε το μικροσκοπικό δωμάτιο πάνω από την εξώπορτα (που ήταν η κρεβατοκάμαρα του Λένον), αλλά επέμεινε να κάνει και δουλειές στο σπίτι. Μετά την εξάντληση της υποτροφίας της, έπιασε δουλειά σε ένα κατάστημα Woolworths στο Λίβερπουλ για να πληρώνει το ενοίκιο.[40] Την ίδια χρονιά, όταν ήταν 21 ετών, ο Λένον έλαβε 100 λίρες (που ισοδυναμούν με 2.400 λίρες το 2924)[41] από τη θεία του Ελίζαμπεθ Σάδερλαντ που ζούσε στο Εδιμβούργο (την οποία αποκαλούσε «μάνα») και πήγε στο Παρίσι με τον Μακάρτνεϊ. Η Πάουελ δεν κατάφερε να τους συνοδεύσει καθώς μελετούσε για τις τελικές της εξετάσεις.[42]

Όταν ο Λένον πήγε ξανά στο Αμβούργο τον Απρίλιο του 1962, εκείνη βρήκε ένα κρεβάτι σε ένα σπίτι στην οδό Γκαρμόιλ 93 του Λίβερπουλ.[43] Λίγο αφότου απέτυχε στις εξετάσεις για δίπλωμα διδασκαλίες της τέχνης,[44] τον Αύγουστο του 1962,[45] έμαθε ότι ήταν έγκυος από τον Λένον.[40] Αργότερα εξήγησε ότι αυτή και ο Λένον δεν είχαν χρησιμοποιήσει ποτέ αντισύλληψη, δεν είχαν μιλήσει ποτέ γι' αυτό και δεν το είχαν καν σκεφτεί. Όταν το είπε στον Λένον, εκείνος της είπε: "Μόνο ένα πράγμα μπορούμε να κάνουμε, Σιν, να παντρευτούμε".[9]

Γάμος με τον Λένον και γέννηση του Τζούλιαν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Πάουελ και ο Λένον παντρεύτηκαν στις 23 Αυγούστου 1962[46] στο δημαρχείο του Μάουντ Πλέζαντ στο Λίβερπουλ.[47] Άλλοι δύο Beatles, ο Πολ Μακάρτνεϊ και ο Τζορτζ Χάρισον, ήταν παρόντες, όπως και ο μάνατζέρ τους, Μπράιαν Επστάιν, ο οποίος ήταν κουμπάρος. Δεν υπήρχαν γονείς.[47][48][32] Ο γάμος κατέληξε σε κωμωδία, γιατί μόλις ξεκίνησε η τελετή, ένας εργάτης στην πίσω αυλή του απέναντι κτιρίου άρχισε να χρησιμοποιεί ένα κομπρεσέρ που έπνιγε οτιδήποτε έλεγε ο δημοτικός υπάλληλος, ο Λένον και η Πάουελ. Όταν ο υπάλληλος ζήτησε από τον γαμπρό να πλησιάσει, πλησίασε αντί για αυτόν ο Χάρισον.[49] Χωρίς φωτογραφίες και λουλούδια, η γαμήλια δεξίωση τελέστηκε, μετά από πρόσκληση του Επστάιν, στο εστιατόριο Reece στην Πλατεία Κλέιτον, όπου είχαν γιορτάσει τον γάμο τους και οι γονείς του Λένον, Άλφρεντ Λένον και Τζούλια Λένον, το 1938.[49] Ο Λένον ήταν 21 ετών και η Πάουελ 22.[38] Οι νεόνυμφοι δεν έκαναν μήνα του μέλιτος, καθώς ο Λένον έπρεπε να παίξει σε έναν αρραβώνα στο Riverpark Ballroom του Τσέστερ το ίδιο βράδυ.[49] Πήγαν στο ξενοδοχείο George V στο Παρίσι[50] για καθυστερημένο μήνα του μέλιτος στις 16 Σεπτεμβρίου[51] αλλά τους συνόδευε ο Επστάιν,[52] παρόλο που δεν τον είχαν προσκαλέσει.[53]

Κατά την εγκυμοσύνη της Πάουελ, ο Επστάιν πρόσφερε σε εκείνη και στον Λένον τη χρήση του διαμερίσματός του στην οδό Φόλκνερ 36, στο Λίβερπουλ, και αργότερα πλήρωσε ένα μονόκλινο δωμάτιο νοσοκομείου όταν πλησίαζε η εγκυμοσύνη.[54] Αν και ακόμα άγνωστοι εκτός Λίβερπουλ, οι Beatles είχαν ήδη φανατικές θαυμάστριες στην πόλη.[32] Ο Επστάιν είχε έναν όρο που έπρεπε να ακολουθήσει το ζεύγος ο Λένον: ο γάμος και το μωρό έπρεπε να κρατηθούν μυστικά, ώστε να μην ενοχλήσουν καμία από αυτές τις θαυμάστριες.[55][32] Μια φορά που τα νέα του γάμου διέρρευσαν, το συγκρότημα τα διέψευσε.[32]

Ο γιος των Λένον, Τζούλιαν Λένον,[56] γεννήθηκε στις 7.45 π.μ. στις 8 Απριλίου 1963, στο Νοσοκομείο Sefton.[57] Ο Λένον, που βρισκόταν σε περιοδεία εκείνη την εποχή, δεν είδε τον γιο του παρά μόνο τρεις μέρες αργότερα,[56] και όταν έφτασε τελικά στο νοσοκομείο, είπε: «Είναι υπέροχος, Σιν!... Θα γίνει διάσημος ρόκερ όπως ο μπαμπάς του».[58] Στη συνέχεια εξήγησε ότι θα πήγαινε τετραήμερες διακοπές στη Βαρκελώνη με τον Επστάιν.[59] Ο Λένον αργότερα αναφέρθηκε στον Τζούλιαν ως «κάτι σπέσιαλ το σαββατόβραδου· ο τρόπος με τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι φτάνουν εδώ» και είπε ότι ο γιος του «ήρθε από ένα μπουκάλι ουίσκι»,[60] υποδεικνύοντας αυτό ως εξήγηση για το πόσο κακός πατέρας ήταν για τον Τζούλιαν. Για τον δεύτερο γιο του, Σον Λένον, είχε πει: «Ο Σον είναι ένα προγραμματισμένο παιδί, και εκεί βρίσκεται η διαφορά. Δεν αγαπώ λιγότερο τον Τζούλιαν ως παιδί».[61]

Μπιτλομανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την εποχή γύρω από τη γέννηση του Τζούλιαν Λένον, οι Beatles έγιναν ποπ σταρ σε όλη τη Βρετανία. Ήταν ένα φαινόμενο που έγινε γνωστό ως μπιτλομανία.[62] Το ότι ένα από τα μέλη ήταν παντρεμένο και είχε γιο δεν ήταν δημοσίως γνωστό εκείνη την εποχή. Μια σελίδα με τίτλο "Lifelines of the Beatles" του 1963 στο New Musical Express περιελάμβανε περισσότερα από 25 βιογραφικά στοιχεία για κάθε μέλος του γκρουπ, αλλά ποτέ δεν έδωσε καμία ένδειξη ότι ο Λένον ήταν παντρεμένος, ακόμη και ανέφερε τα «κορίτσια» ως ένα από τα χόμπι του.[63]

Οι δημοσιογράφοι έμαθαν τις φήμες για τη σύζυγο και το παιδί του Τζον Λένον στα τέλη του 1963 - αφού η μπιτλομανία είχε ήδη σαρώσει το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη - και κατέβηκαν στο σπίτι της μητέρας της στο Χόιλεϊκ (όπου έμεναν η μητέρα και ο γιος), τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο[64] Φίλοι και γείτονες προστάτευαν την ανωνυμία τους, αλλά συχνά την προσέγγιζαν δημοσιογράφοι.[65] Τον Νοέμβριο, βάφτισε τον γιο της στην εκκλησία της ενορίας του Χόιλεϊκ, αλλά δεν το είπε στον Λένον (που ήταν σε περιοδεία εκείνη την εποχή), επειδή φοβόταν μη διαρρεύσει στα μέσα ενημέρωσης. Του το είπε δύο μέρες αργότερα και εκείνος θύμωσε, καθώς δεν ήθελε να βαφτιστεί ο γιος του,[66] παρόλο που ο Μπράιαν Επστάιν είχε ζητήσει να γίνει νονός του Τζούλιαν. Λίγο μετά τη βάφτιση, όλες οι εφημερίδες ήταν γεμάτες με τα νέα για την κρυφή σύζυγο και το αγοράκι του Λένον.[67]

Ο Μπράιαν Επστάιν είπε στους υπόλοιπους Beatles να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και ήλπιζε ότι οι εφημερίδες δεν θα έλεγαν ότι η Σίνθια ήταν έγκυος πριν παντρευτεί τον Λένον.[68] Αφού έζησε στο σπίτι της θείας του Λένον μερικούς μήνες, το ζευγάρι μετακόμισε στο Λονδίνο και βρήκε ένα τριάρι στην οδό 13 Emperor's Gate.[69] Το διαμέρισμα του τελευταίου ορόφου ήταν χτισμένο σε δύο ορόφους που τους χώριζαν έξι σκαλοπάτια, καθώς το κτίριο δεν είχε ανελκυστήρα. Η Σίνθια έπρεπε πρώτα να μεταφέρει τον Τζούλιαν στο διαμέρισμα και μετά να γυρνάει για να μαζέψει τις τσάντες με ψώνια.[9] Σύντομα οι θαυμαστές των Beatles έμαθαν πού ζούσαν και εκείνη τους στον διάδρομο κι αναγκαζόταν να τους σπρώχνει μπαίνοντας ή βγαίνοντας.[70]

Το ζεύγος Λένον το 1964

Η Σίνθια συνόδευσε τον Λένον στις Ηνωμένες Πολιτείες στην πρώτη περιοδεία των Beatles εκεί. Ο Λένον επέτρεψε στον Τύπο να τους φωτογραφίσει μαζί,[17] γεγονός που εξόργισε τον Επστάιν, καθώς ήθελε να κρατήσει τον γάμο τους μυστικό.[71] Στην περιοδεία, εκείνη έμεινε στη Νέα Υόρκη όταν ο Λένον και οι άλλοι Beatles μπήκαν γρήγορα σε ένα αυτοκίνητο, ενώ στο Μαϊάμι αναγκάστηκε να ζητήσει τη βοήθεια των θαυμαστριών για να πείσει έναν φύλακα για την ταυτότητά της. Η απάντηση του Λένον ήταν: «Μην είσαι τόσο αργή την επόμενη φορά—θα μπορούσαν να σε είχαν σκοτώσει».[72] Ήταν η μοναδική φορά που η Σίνθια θα πήγαινε σε περιοδεία μαζί τους.[73] Στο σπίτι τους στο Λονδίνο, η κατάσταση χειροτέρεψε,[28] καθώς οι θαυμάστριες κολλούσαν τσίχλες στην κλειδαριά του διαμερίσματος και τους έσκιζαν τα ρούχα αυτή ή ο Λένον έμπαιναν ή έβγαιναν.[74] Κορίτσια από τις ΗΠΑ της έστελναν γράμματα διακηρύσσοντας την απελπισμένη αγάπη τους για τον Τζον. Οι γυναίκες στις ζωές των άλλων Beatles λάμβαναν αντίστοιχες επιστολές.[32] Μέχρι το 1967, οι σύζυγοι των Beatles εξακολουθούσαν να αντιμετωπίζουν κατά καιρούς σωματικό κίνδυνο από θαυμάστριες των Beatles, ενώ η Σίνθια δέχτηκε κλοτσιά στα πόδια από κάποια που της ζήτησε «να αφήσει τον Τζον ήσυχο!»[75]

Καθώς ο Λένον έκανε περιοδεία ή ηχογραφήσεις, οι υποτιθέμενες οικογενειακές διακοπές το 1966 πέρασαν κάνοντας σκι στο Σεντ Μόριτζ με τον παραγωγό Τζορτζ Μάρτιν και την κοπέλα του ή μένοντας σε ένα κάστρο στην Ιρλανδία, με τον Τζορτζ Χάρισον και τη σύζυγό του Πάτι Μπόιντ.[76] Ακόμη και αυτά ανακαλύφθηκαν από τις θαυμάστριες, και η Σίνθια και η Μπόιντ αναγκάστηκαν να δραπετεύσουν από το κτήριο στην Ιρλανδία ντυμένες υπηρέτριες.[32] Ως αποτέλεσμα των πολλών ηχογραφήσεων και περιοδειών, ο Λένον συνήθως μετά κοιμόταν επί μέρες.[77] Όταν ο Λένον ξεκίνησε τα γυρίσματα του Πώς κέρδισα τον πόλεμο (How I Won the War) στην Αλμερία της Ισπανίας, υποσχέθηκε στη γυναίκα και τον γιο του ότι θα μπορούσαν να τον βρουν εκεί μετά από δύο εβδομάδες γυρισμάτων. Το μικρό διαμέρισμα που τους παραχωρήθηκε αντικαταστάθηκε γρήγορα από μια βίλα όταν ήρθαν μαζί τους ο Ρίνγκο Σταρ και η σύζυγός του.[9]

Κένγουντ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οικογενειακή ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο λογιστής των Beatles είπε στον Μπράιαν Επστάιν ότι τα μέλη του γκρουπ έπρεπε να μετακομίσουν σε σπίτια κοντά του στο Έσερ, κι έτσι ο Τζον Λένον αγόρασε ένα σπίτι με το όνομα Κένγουντ τον Ιούλιο του 1964. Ήταν ένα σπίτι σε στιλ ψευτοτυδώρ έσα σε ένα οικόπεδο 12 στρέμματα στο Γουέιμπριτζ, όπου ζούσε ήδη ο Κλιφ Ρίτσαρντ.[31] Στη συνέχεια, ο Λένον ξόδεψε τα διπλάσια από την αρχική τιμή αγοράς των 20.000 λιρών (που ισοδυναμεί με 431,200 λίρες το 2024)[41] σε ανακαινίσεις του Κένγουντ,[78] μειώνοντας τα 22 δωμάτιά του σε 17.[79] Η νέα κουζίνα ήταν τόσο μοντέρνα και περίπλοκη, που έπρεπε να έρθει κάποιος για να εξηγήσει πώς λειτουργούσαν τα πάντα.[80] Στη διάρκεια των εκτεταμένων ανακαινίσεων το ζευγάρι αναγκάστηκε να μείνει στην κρεβατοκάμαρα της σοφίτας επί εννέα μήνες.[81] Αν και η Σίνθια απολάμβανε να δέχεται κόσμο στα μεγαλύτερα δωμάτια, ο Λένον συνήθως περνούσε τον χρόνο του σε ένα μικρό λιακωτό στο πίσω μέρος του σπιτιού με θέα στην πισίνα, το οποίο ήταν παρόμοιο με το λιακωτό της θείας του στο Λίβερπουλ.[82] Είχαν μια γάτα που την έλεγαν Μίμι όπως και τη θεία του Λένον.[83] Η Σίνθια φρόντιζε μόνη της τον Τζούλιαν, χωρίς νταντά, παρόλο που απασχολούνταν συχνά μπέιμπι σίτερ. Επίσης μαγείρευε μόνη της, αλλά απασχολούσε οικονόμο, κηπουρό και σοφέρ, που έμεναν εκτός σπιτιού.[32]

Όταν πέρασε τις εξετάσεις οδήγησης, ο Λένον της αγόρασε πρώτα ένα λευκό Mini, στη συνέχεια μια χρυσή Porsche, μια κόκκινη Ferrari και τέλος ένα πράσινο Σκαθάρι, συνήθως ως εκπλήξεις χωρίς να την έχει ρωτήσει.[9] Η Σίνθια απολάμβανε την παρέα της Πάτι Μπόιντ και της Μορίν Στάρκι (συζύγου του Ρίνγκο Σταρ), καθώς και οι δύο ζούσαν κοντά, πηγαίνοντας συχνά μαζί διακοπές ή για ψώνια.[9] Συχνά φωτογραφιζόταν σε πρεμιέρες ταινιών και εκδηλώσεις των Beatles, και ενίοτε στο σπίτι με τον Τζον και τον Τζούλιαν, στον ρόλο της συζύγου και μητέρας. Οι Λένον έβγαιναν συχνά σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στο κέντρο του Λονδίνου σχεδόν μέχρι τα ξημερώματα και μετά πήγαιναν τον Τζούλιαν στο σχολείο.[9] Το Κένγουντ έγινε το μέρος συγκέντρωσης όλων των Beatles, διαφόρων Αμερικανών μουσικοί αλλά και εντελώς αγνώστων που γνώριζε ο Λένον το προηγούμενο βράδυ σε νυχτερινά κέντρα του Λονδίνου.[9]

Το 1965, η Σίνθια άνοιξε την εξώπορτα του Κένγουντ και είδε άναν άντρα που «έμοιαζε με αλήτη», αλλά με τα χαρακτηριστικά του συζύγου της.[84] Της εξήγησε ότι ήταν ο Άλφρεντ Λένον, ο πατέρας τον οποίο υποτίθεται ότι ο Λένον είχε χρόνια να δει.[9] Ο Λένον ενοχλήθηκε όταν γύρισε σπίτι, λέγοντάς της για πρώτη φορά ότι ο πατέρας του είχε επισκεφτεί την επιχείρηση του Έπσταϊν, λίγες εβδομάδες νωρίτερα.[9] Τρία χρόνια αργότερα, ο Άλφρεντ Λένον (ο οποίος ήταν τότε 56 ετών) εμφανίστηκε ξανά στο Κένγουντ με την αρραβωνιαστικιά του, τη 19χρονη φοιτήτρια Πολίν Τζόουνς.[85] Ρώτησε αν οι Λένον μπορούσαν να δώσουν δουλειά στην Πολίν κι εκείνοι την προσέλαβαν για να βοηθάει με τον Τζούλιαν και τη σωρεία αλληλογραφίας των θαυμαστριών των Beatles. Στη συνέχεια, ο πατέρας του Λένον και η αρραβωνιαστικιά του πέρασαν μερικούς μήνες στο υπνοδωμάτιο της σοφίτας.[85] Σε μια συνέντευξη στο Κένγουντ με τη δημοσιογράφο της εφημερίδας Evening Standard Μορίν Κλιβ, ο Λένον είπε: "Βρίσκομαι στο Χάνσελ και Γκρέτελ σπίτι μου, διάσημος και πάμπλουτος, και δεν μπορώ να πάω πουθενά. Θα κάνω κάτι άλλο, αλλά δεν ξέρω τι, αλλά ξέρω ότι αυτό δεν είναι για μένα».[86]

Ναρκωτικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σίνθια ήξερε ότι ο σύζυγός της έπαιρνε ναρκωτικά όπως Preludin, και κάπνιζε τακτικά κάνναβη, αλλά θεωρούσε ότι δεν ήταν πολύ επικίνδυνα.[81] Στις 27 Μαρτίου 1965,[87] σε δείπνο που παρέθεσε ο οδοντίατρος Τζον Ράιλι[88] στους Λένον, Χάρισον και Μπόιντ δόθηκε LSD εν αγνοία τους.[89] Αν και τους είπαν να μη φύγουν από το σπίτι, ο Χάρισον τους πήγε σε διάφορα νυχτερινά μαγαζιά, ενώ ο Ράιλι τους ακολουθούσε με ταξί.[87][90] Στο κλαμπ Ad Lib, νόμιζαν ότι ο ανελκυστήρας είχε πάρει φωτιά και άρχισαν να ουρλιάζουν.[91] Τελικά, τους έβγαλαν από τον ανελκυστήρα τον οποίο περίμεναν οι Μικ Τζάγκερ, Μαριάν Φέιθφουλ και Ρίνγκο Σταρ. Ο Χάρισον τους πήγε αργότερα πίσω στο σπίτι με το Mini Cooper της Μπόιντ πηγαίνοντας με 15 χλμ/ώρα, καθώς αισθανόταν τις επιπτώσεις του ναρκωτικού. Έμειναν ξύπνιοι όλη τη νύχτα στο Κένγουντ, βιώνοντας την πλήρη εμπειρία του πρώτου τους ταξιδιού με LSD.[92]

Στη συνέχεια, ο Λένον άρχισε να παίρνει LSD σε τακτική βάση εκτός από την καθημερινή χρήση κάνναβης.[17] Μετά από πολλή ενθάρρυνση από τον ίδιο, η Σίνθια συμφώνησε να δοκιμάσει LSD άλλη μια φορά, αλλά τα αρνητικά αποτελέσματα ήταν τα ίδια. Αν και τότε είπε ότι δεν θα έπαιρνε ποτέ ξανά, υποχώρησε και το πήρε για τελευταία φορά λίγες βδομάδες αργότερα, καθ' οδόν για ένα πάρτι στο εξοχικό του Μπράιαν Επστάιν στο Γουόρμπλετον τους ανατολικού Σάσεξ.[9] Αν και μισούσε τις ψυχολογικές επιπτώσεις του ναρκωτικού, έβλεπε την αλλαγή στον σύζυγό της: «Ήταν σαν να ζούσα με κάποιον που μόλις είχε ανακαλύψει τη θρησκεία... Οι εντάσεις, ο φανατισμός και η κακή διάθεση αντικαταστάθηκαν από την κατανόηση και αγάπη».[93] Το 1970, ο Λένον ομολόγησε ότι πιθανότατα είχε πάρει LSD χίλιες φορές από το 1965, λέγοντας: «Έπαιρνα συνέχεια».[94] Τις επόμενες δεκαετίες, η Σίνθια υποστήριζε πάντα ότι η χρήση ναρκωτικών από τον Τζον ήταν η αρχή του τέλους για το ζευγάρι.[95][9]

Μέχρι το 1967, τα απομεινάρια επιθετικότητας από την παιδική ηλικία του Λένον είχαν εξαφανιστεί και περνούσε αρκετό χρόνο καθισμένος στο λιακωτό ή στον κήπο ονειροπολώντας.[32] Έγινε κάπως μη επικοινωνιακός με τους περισσότερους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένης της Σίνθια (αλλά όχι με τους άλλους Beatles, οι οποίοι είχαν την ικανότητα να καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον).[32] Η Σίνθια παραπονέθηκε κάποτε λέγοντας: «Αυτό που θα ήθελα ήταν οι δικές μας διακοπές... Ο Τζον, ο Τζούλιαν και εγώ». Ο Λένον απάντησε: «Κατάλαβα, να αποσυρθούμε όλοι σε ένα μικρό εξοχικό σε έναν γκρεμό στην Κορνουάλη, έτσι;» Για να προσθέσει στη συνέχεια «Όχι, έχω να γράψω αυτά τα κωλοτράγουδα. Πρέπει να δουλέψω, για να δικαιολογήσω το ότι ζω».[32] Εκείνη καταλάβαινε την ιδιοσυγκρασία του, αλλά απογοητευόταν που δεν είχε κάνει ποτέ τη δική της καριέρα στις καλές τέχνες.[32]

Ινδία και Όνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Beatles είχαν πρόγραμμα να πάνε στην Ινδία για να επισκεφθούν τον Μαχαρίσι για δύο ή τρεις μήνες Υπερβατικού Διαλογισμού. Πριν φύγουν, η Σίνθια βρήκε γράμματα από τη Γιόκο Όνο προς τον Τζον Λένον που φανέρωναν ότι είχε αρκετό καιρό επαφή μαζί της.[96] Ο Λένον αρνήθηκε ότι είχε σχέση με την Όνο, εξηγώντας ότι ήταν απλώς μια «τρελή καλλιτέχνιδα» που ήθελε να γίνει χορηγός, αν και ο Όνο συνέχιζε τα τηλεφωνήματα και τις επισκέψεις στο Κένγουντ.[17] Στις 15 Φεβρουαρίου 1968,[97] οι Λένον έφυγαν για την Ινδία, ακολουθούμενοι από τους άλλους Beatles και τις συντρόφους τους τέσσερις μέρες αργότερα:[98] Μπόιντ, Άσερ και Μορίν Στάρκι.[99] Ο διαχωρισμός μεταξύ των φύλων ήταν έκδηλος, καθώς οι μουσικοί περνούσαν τη νύχτα έξω συνθέτοντας τραγούδια, ενώ οι σύντροφοί τους συγκεντρώνονταν σε ένα από τα δωμάτιά τους, μιλώντας συχνά για τη ζωή ως σύζυγοι ή σύντροφοι ενός Beatle.[100] Οι Λένον μοιράζονταν ένα κρεβάτι με ουρανό στο άσραμ, όπου ο Τζον έπαιζε κιθάρα και η Σίνθια σχεδίαζε και έγραφε ποίηση μεταξύ εκτενών συνεδριών διαλογισμού.[100]

Ο "Magic Alex" (ο ελληνικής καταγωγής Αλέξης Μάρδας, ο οποίος είχε τον έλεγχο της Apple Electronics) ήρθε και τους βρήκε αργότερα, φέρνοντας αλκοόλ από το κοντινότερο χωριό, παρά το ότι αυτό δεν επιτρεπόταν στο άσραμ. Μετά από δύο εβδομάδες, ο Λένον ζήτησε να κοιμηθεί σε χωριστό δωμάτιο, λέγοντας ότι μπορούσε να διαλογιστεί μόνο όταν ήταν μόνος.[101] Κάθε πρωί, ο Λένον πήγαινε στο τοπικό ταχυδρομείο για να δει αν είχε λάβει τηλεγράφημα από την Όνο, η οποία του τηλεγραφούσε σχεδόν καθημερινά. Η Σίνθια αυτό το έμαθε πολύ αργότερα, λέγοντας: «Πίστευα ότι το μαγικό μας διάλειμμα με τον Μαχαρίσι θα έφτιαχνε τον γάμο μας – αλλά στην πραγματικότητα προμήνυε το τέλος».[102] Ο Πολ Σάλτσμαν εξέδωσε αργότερα ένα φωτογραφικό βιβλίο με τίτλο The Beatles in Rishikesh,[103] που δείχνει τον Λένον σε βαθιά περισυλλογή και τη Σίνθια με απορημένη έκφραση.[104] Παρά την αποξένωση από τον Λένον, αργότερα μίλησε για το πέρασμά της από εκεί, λέγοντας: «Μου άρεσε να είμαι μακριά από τις θαυμάστριες, τις ορδές ανθρώπων, τις προθεσμίες, τις απαιτήσεις και τις φωτογραφικές μηχανές με τα φλας».[102]

Διαζύγιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την πτήση της επιστροφής στην Αγγλία,[100] ο Λένον μέθυσε πολύ με ουίσκι και ομολόγησε ότι είχε σχέσει με άλλες γυναίκες στη διάρκεια του γάμου τους.[105] Συνέχισε με λεπτομέρειες για τις σχέσεις του με θαυμάστριες, φίλες (όπως η Τζόαν Μπαέζ, η ηθοποιός Έλινορ Μπρον, η δημοσιογράφος Κλιβ) και «χιλιάδες» γυναίκες σε όλο τον κόσμο.[106] Η Σίνθια, αν και δεν ήθελε να ακούσει την ομολογία του Λένον, ήξερε ότι οι γυναίκες έλκονταν από αυτόν.[107] Δύο εβδομάδες αργότερα, τον Μάιο του 1968, ο Λένον πρότεινε στη Σίνθια να πάει διακοπές στην Ελλάδα με τον Αλέξη Μάρδα, τον Ντονοβαν και δύο φίλους, καθώς ο ίδιος θα ήταν πολύ απασχολημένος με την ηχογράφηση τραγουδιών για αυτό που θα γινόταν το White Album.[9] Η Σίνθια επέστρεψε στο Κένγουντ από την Ελλάδα νωρίτερα από το αναμενόμενο, στις 4 η ώρα της 22ης Μαΐου 1968[108] και βρήκε τον Λένον και τη Γιόκο Όνο να κάθονται σταυροπόδι στο πάτωμα με ασορτί λευκά μπουρνούζια, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο στα μάτια.[109] Στη συνέχεια, βρήκε τις παντόφλες της Όνο έξω από την πόρτα του υπνοδωματίου του Λένον.[110] Σοκαρισμένη ρώτησε την Τζένη Μπόιντ και τον Μάρδα αν μπορούσε να μείνει τη νύχτα στο διαμέρισμά τους.[111] Εκεί, η Μπόιντ πήγε κατευθείαν για ύπνο, αλλά εκείνη και ο Μάρδας ήπιαν περισσότερο αλκοόλ, ενώ ο Μάρδας προσπαθούσε να την πείσει να το σκάσουν μαζί. Αφού έκανε εμετό στο μπάνιο, σωριάστηκε σε ένα κρεβάτι στον ξενώνα, ενώ ο Μάρδας προσπαθούσε να τη φιλήσει μέχρι που τον έδιωξε.[9]

Ο Λένον έκανε σαν να μη συμβαίνει τίποτα όταν επέστρεψε στο σπίτι της την επόμενη μέρα και επέμενε σταθερά στην αγάπη του για εκείνη και τον γιο τους,[112] λέγοντας: "I love you I love Σιν... Σ' αγαπώ τώρα περισσότερο από ποτέ".[111] Ο Λένον πήγε στη Νέα Υόρκη με τον Πολ Μακάρτνεϊ λίγο αργότερα,[113] αλλά καθώς δεν είχαν πει στη Σίνθια να πάει μαζί τους, κανονίστηκε ένα ταξίδι στο Πέζαρο της Ιταλίας με τη μητέρα της.[111] Μετά από μια βραδιά με τον Ιταλό ξενοδόχο Ρομπέρτο Μπασανίνι, ο Μάρδας την περίμενε στο ξενοδοχείο για να της ανακοινώσει ότι ο Λένον σχεδίαζε να πάρει διαζύγιο λόγω μοιχείας, να ζητήσει την αποκλειστική επιμέλεια του Τζούλιαν και να "τη στείλει πίσω στο Χόιλεϊκ".[114] Όπως είπε το 2005: "Το γεγονός και μόνο ότι ο "Magic Alex" [Μάρδας] ήρθε στην Ιταλία μες στη νύχτα χωρίς να ξέρει πού έμενα με έβαλες σε μεγάλες υποψίες. Με εξανάγκαζαν να το κάνω εύκολο να με κατηγορήσουν [ο Λένον και η Όνο] ότι έκανα κάτι που θα τους έκανε να μη φαίνεται ότι έχουν τόσο άδικο".[115] Όταν ο Λένον ξεκίνησε τη διαδικασία διαζυγίου, εκείνη αναφωνήσει: "Αυτό θέλει να πάρει διαζύγιο από εμένα; Για ποιους λόγους"[116] Όταν κυκλοφόρησε η είδηση της εγκυμοσύνης της Όνο, η Σίνθια ανταπέδωσε με αγωγή εναντίον του Λένον στις 22 Αυγούστου 1968.[117]

Το διαζύγιό τους βγήκε στις 8 Νοεμβρίου 1968.[118] Ο οικονομικός διακανονισμός παρεμποδίστηκε από την άρνηση του Λένον να προσφέρει περισσότερα από 75.000 λίρες (1.383.800 λίρες το 2024 ),[119] λέγοντάς της στο τηλέφωνο ότι δεν ήταν αξίζει περισσότερα.[120] Στη συνέχεια, ο διακανονισμός αυξήθηκε σε 100.000 λίρες (1.845.000 λίρες το 2024), 2.400 ετησίως (44.300 το 2024) και την επιμέλεια του Τζούλιαν.[121] Άλλες 100.000 λίρες τοποθετήθηκαν σε ένα καταπιστευματικό ταμείο το οποίο θα κληρονομούσε ο Τζούλιαν στα 21 του και μέχρι τότε η μητέρα του θα λάμβανε τους τόκους. Το καταπίστευμα είχε μια ρήτρα που προέβλεπε κι άλλα παιδιά του Λένον, οπότε όταν γεννήθηκε ο Σον Λένον το 1975, η κληρονομιά του Τζούλιαν μειώθηκε σε 50.000 λίρες (922.500 λίρες το 2024).[122]

Η Σίνθια έζησε μερικούς μήνες σε ένα διαμέρισμα του Ρίνγκο Σταρ στην πλατεία Montagu 34, στο κεντρικό Λονδίνο,[123] αλλά επέστρεψε στο Κένγουντ καθώς ο Λένον και η Όνο προτιμούσαν να ζουν εκεί αντί στο απομονωμένο Γουέιμπριτζ.[124] Ο Λένον και η Σίνθια είχαν μια τελευταία σύντομη συνάντηση στο Κένγουντ (με την Όνο να έχει έρθει μαζί με τον Λένον), στην οποία ο Λένον την κατηγόρησε ότι είχε εξωσυζυγική σχέση στην Ινδία, λέγοντας ότι δεν ήταν «αθώο λουλούδι».[125] Ο Πολ Μακάρτνεϊ επισκέφτηκε εκείνη και τον Τζούλιαν εκείνη τη χρονιά[126] και πηγαίνοντας στο Κένγουντ συνέθεσε στο κεφάλι του ένα τραγούδι που αργότερα έγινε το "Hey Jude".[126] Μιλώντας για το διαζύγιό τους,[127] ο Μακάρτνεϊ είπε αργότερα: «Ήμασταν πολύ καλοί φίλοι εκατομμύρια χρόνια και σκέφτηκα ότι παραήταν να γίνουν ξαφνικά personae non gratae και να βγουν από τη ζωή μου».[128] Η Σίνθια θυμάται: «Έμεινα πραγματικά έκπληκτη όταν, ένα απόγευμα, ήρθε μόνος του ο Πολ. Με συγκίνησε η εμφανής ανησυχία του για το αν είμαστε καλά... Στη διαδρομή συνέθεσε το "Hey Jude" στο αυτοκίνητο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τ χειρονομία φροντίδας και ανησυχίας του Πολ που ήρθε να μας δει».[129]

Κάποτε τη ρώτησαν αν ο Λένον είχε γράψει τραγούδια για την εποχή που ήταν μαζί και απάντησε: «Ήταν πολύ χαζό στα νιάτα μας να αφιερώνεις οτιδήποτε σε οποιονδήποτε. Οι σκληροί άντρες από τον Βορρά δεν το έκαναν αυτό εκείνη την εποχή».[12] Αντίθετα, ο Λένον είπε ότι έγραψε το τραγούδι του 1965 "Norwegian Wood (This Bird Has Flown) για μια εξωσυζυγική σχέση που είχε, αλλά δεν ήθελε να το μάθει η Σίνθια.[130]

Αποσπάσματα της Σίνθια και του Τζούλιαν Λένον στην έκθεση The Beatles Story, Λίβερπουλ, 2010

Τα επόμενα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 31 Ιουλίου 1970, η Σίνθια παντρεύτηκε τον Μπασανίνι, με τον οποίο τα είχε φτιάξει μετά τον χωρισμό με τον Λένον.[131] Το ζευγάρι χώρισε το 1973.[132] Στη συνέχεια άνοιξε ένα εστιατόριο στο Ράθιν της Ουαλίας, το Oliver's Bistro, το οποίο είχε και ενοικιαζόμενα δωμάτια στον πάνω όροφο. Έγραψε τον γιο της στο σχολείο του Ράθιν.[133] Στη διάρκεια του χωρισμού του Λένον από τη Γιόκο Όνο το 1973–74, η σύντροφός του εκείνη την εποχή, Μέι Πανγκ, προσπάθησε να κάνει τον Λένον να περνάει περισσότερο χρόνο με τον γιο του, δημιουργώντας φιλία με τη Σίνθια, η οποία συνεχίστηκε ακόμη και μετά τη συμφιλίωση του Τζον με τη Γιόκο.[9] Μια συνάντηση εκείνη την περίοδο ήταν η τελευταία φορά που η Σίνθια είδε τον Τζον.[95] Στον Τζούλιαν είχε επιτραπεί να επισκέπτεται τον πατέρα του δύο φορές τον χρόνο μόνος του, αλλά ο Τζον Λένον παραπονιόταν, όσο είχε σχέση με την Πανγκ, ότι ήθελε να είναι παρούσα και η πρώην σύζυγός του. Μετά τη συμφιλίωση του με την Όνο, παραπονέθηκε ξανά ότι δεν του επέτρεπαν να δέχεται τον γιο του.[134]

Την 1η Μαΐου 1976, η Σίνθια παντρεύτηκε τον Τζον Τουίστ, τεχνικό τηλεοράσεων από το Λάνκασιρ.[135] Εκείνη την περίοδο, εξέδωσε τα απομνημονεύματά της με τίτλο A Twist of Lennon, το 1978, για τη ζωή της πριν και μαζί με τον Λένον με δικές της εικονογραφήσεις και ποίηση.[136][137] Ο Λένον προσπάθησε να σταματήσει την έκδοση του βιβλίου μετά τη δημοσίευση ενός αποσπάσματος σε εφημερίδα.[138] Τα απομνημονεύματα της Σίνθια κέρδισαν νέο ενδιαφέρον και κυκλοφόρησαν σε τρίτη εκτύπωση 200.000 αντιτύπων τις εβδομάδες μετά τον θάνατο του Λένον.[139] Με τον Τουίστ ήρθαν σε διάσταση το 1981 και πήραν διαζύγιο το 1982.[140] Πούλησε το μπιστρό και άλλαξε το όνομά της σε Λένον, σχολιάζοντας αργότερα γιατί αυτό ήταν οικονομικά απαραίτητο.[9][12]

Στη συνέχεια, τα έφτιαξε με τον σοφέρ Τζιμ Κρίστι από το Λίβερπουλ το 1981, ο οποίος έγινε ο σύντροφός της για 17 χρόνια καθώς και ο διευθυντής της επιχείρησής της, ενώ ζούσαν στο Πένριθ της Κάμπρια.[141][142] Είχε πει τότε: "Ο Τζιμ δεν ένιωσε ποτέ ότι ζει στη σκιά του Τζον Λένον. Είναι τέσσερα χρόνια νεότερος από εμένα και δεν ήταν πραγματικά μέρος αυτής της σκηνής των Beatles".[143] Αργότερα έζησαν στη Νήσος του Μαν και μερικά χρόνια στη Νορμανδία αλλά χώρισαν το 1998.[95][142]

Η Σίνθια κρατούσε χρόνια αναμνηστικάαπό τνυ Λένο , αλλά άρχισε να τα δημοπρατεί μετά τον θάνατό του [144] Ανάμεσά τους ήταν μια χριστουγεννιάτικη κάρτα που είχε προσωπικά ζωγραφίσει ο Λένον για εκείνη, η οποία έφτασε τις 8.800 λίρες στον οίκο Christie's τον Αύγουστο του 1981.[145] Με τα οικονομικά της σε ασταθή κατάσταση –θα έλεγε το 1999 ότι «εκτός από τον Τζον, οι άντρες που έχω ερωτευτεί δεν ήταν ποτέ καλοί στο να κερδίζουν τα προς το ζην» – περισσότερα αναμνηστικά της από τον Λένον βγήκαν σε δημοπρασία το 1991, ανάμεσα στα οποία και αντίκες από το Κένγουντ.[142][141] Είπε τότε: "Απολαμβάνω αυτά τα πράγματα εδώ και 30 χρόνια. Αλλά ήρθε η ώρα για αλλαγή".[141] Ένα ακόμη σύνολο αντικειμένων, ανάμεσα στα οποία και κάποια σύνεργα ναρκωτικών του Λένον, της απέφερε πάνω από 60.000 δολάρια το 1995.[146]

Με τα χρόνια έκανε κάποια αποτυχημένα επιχειρηματικά εγχειρήματα, όπως το 1988 ένα άρωμα με το όνομα Woman[147][148] (από το ομώνυμο τραγούδι του Τζον Λένον του 1980) και, τον Απρίλιο του 1989, ένα εστιατόριο με το όνομα Lennon's — στο 13/14 Upper St Martin's Lane του Κόβεντ Γκάρντεν —το οποίο είχε πιάτα όπως Rubber Sole (λογοπαίγνιο πάνω στο άλμπουμ των Beatles του 1965 Rubber Soul),[141][142] Sgt. Pepper's Steak και Penny Lane Pâté.[149]

Οι μέρες του Αμβούργου των Beatles ήταν το θέμα της ταινίας Backbeat του 1994, με την Τζένιφερ Ελ να υποδύεται τη Σίνθια Πάουελ.[150] Η ταινία χαρακτηρίζει τη σχέση του Λένον και της Σίνθια ως μια σχέση που τελικά θα καταδικαστεί επειδή θέλουν διαφορετικά πράγματα από τη ζωή, αλλά με τον Λένον να μη θέλει να την πληγώσει.[151] Η Σίνθια αργότερα παραπονέθηκε ότι η ταινία την έκανε να φαίνεται "μια εξαρτημένη, άχρωμη κοπελίτσα με μαντίλι".[152] Σε μια άλλη ταινία που καλύπτει τα πρώτα χρόνια των Beatles με τίτλο Ο θρύλος των Beatles (Birth of the Beatles, 1979), την υποδύθηκε η Γουέντι Μόργκαν.[153] Τον ρόλο της στην τηλεοταινία του 2000 In His Life: The John Lennon Story ερμήνευσε η Τζίλιαν Κίρνι.[154] Στη συνέχεια, η Σίνθια παρουσιάστηκε στο προβληματικό αμερικανικό μιούζικαλ του 2005 Lennon, με τον χαρακτήρα της –που υποδύεται η Τζούλια Μάρνεϊ να κερδίζει λίγο περισσότερη προβολή κατά τη διάρκεια μιας από τις επαναλήψεις της σειράς.[155][156] Η ζωή της είχε έναν πιο κεντρικό ρόλο στην ταινία του BBC Four του 2010 Lennon Naked, με την Κλοντί Μπλάκέϊ να παίζει τον ρόλο της.[157] Ο χαρακτήρας της απουσίαζε από τη βρετανική ταινία του 2009 Όλοι θέλουν λίγη αγάπη (Nowhere Boy), η οποία υποτίθεται ότι κάλυπτε τη ζωή του Λένον από το 1955 έως το 1960, αλλά εστίαζε στις σχέσεις του με τη θεία και τη μητέρα του.[158]

Το 1995, η Σίνθια έκανε την πρώτη της ηχογράφηση με μια διασκευή του "They Were the Days" το οποίο, σε παραγωγή Πολ Μακάρτνεϊ, είχε γίνει η νούμερο ένα επιτυχία της Μαίρη Χόπκιν το 1968.[12] Το τραγούδι δεν γνώρισε επιτυχία. Ενώ ζούσε στη Νορμανδία, μια έκθεση με σχέδια και τυς πίνακές της παρουσιάστηκε στην γκαλερί KDK του Portobello Road το 1999.[142] Μέχρι τη δεκαετία του 1990, εμφανιζόταν σε ορισμένες εκδηλώσεις των Beatles, αν και φαινόταν αμφίθυμη σχετικά με αυτό.[12][141] Άλλοτε υποστήριζε ότι συνέχιζε τη ζωή της και άφηνε πίσω της το παρελθόν των Beatles και άλλοτε φαινόταν να ασπάζεται το συνεχές ενδιαφέρον για αυτό το παρελθόν ως αναπόφευκτο.[12][95][141][142] Η εφημερίδα Daily Telegraph ανέφερε το 1999: «Στην ουσία, είναι μια γυναίκα των προαστίων που –σχεδόν αντίθετα στον εαυτό της– έμπλεξε με έναν από τους πιο εξαιρετικούς άντρες της σύγχρονης εποχής. Στο τέλος των 30 και πλέον χρόνων του γάμου της με τον Τζον Λένον, είναι εξίσου μπλεγμένη».[142]

Τελευταία χρόνια και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σίνθια και ο Τζούλιαν Λένον στα αποκαλυπτήρια του μνημείου ειρήνης Τζον Λένον στο Λίβερπουλ, 9 Οκτωβρίου 2010, στα70ά γενέθλια του Λένον

Το 2002, η Σίνθια παντρεύτηκε τον Νόελ Τσαρλς, ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου από τα Μπαρμπάντος.[159] Τον Σεπτέμβριο του 2005, εξέδωσε μια νέα βιογραφία με τίτλο John, επανεξετάζοντας τη ζωή της με τον Λένον και τα χρόνια μετά. Η εφημερίδα The Guardian είπε για το βιβλίο: "Το John είναι η προσπάθεια της Σίνθια να αποδείξει πόσο περισσότερα άξιζε. Θεωρητικά, οι αποκαλύψεις της πιστής συντρόφου του Λένον από το 1958 έως το 1968 δεν μπορούν να μην είναι πολύτιμες. Στο γραπτό, η δυναμική φθίνει".[119] Η εφημερίδα New York Times έγραψε ότι το βιβλίο "δίνει την εικόνα ενός άνδρα που τραυματίστηκε από τους θανάτους συγγενών και φίλων και αφηγείται τη δύσκολη ιστορία του οικογνενειακύ μετώπου κατά τη διάρκεια της μπιτλομανίας".[160]

Το 2006, η Σίνθια και ο γιος της παρακολούθησαν το Λας Βέγκας την πρεμιέρα της παράστασης Love του Cirque du Soleil, η οποία ήταν και μια σπάνια δημόσια εμφάνιση με τη Γιόκο Όνο.[161] Το 2009, μαζί με τον γιο της έκανε μια έκθεση αναμνηστικών με τίτλο The Beatles Story στο Λίβερπουλ,[162] ενώ μαζί με την Πάτι Μπόιντ έκαναν μια πρώτη κοινή εμφάνιση στα εγκαίνια του Cafesjian Centre for the Arts στο Γερεβάν της Αρμενίας.[163] Στις 30 Σεπτεμβρίου 2010, ο Τζούλιαν εγκαινίασε τη φωτογραφική του έκθεση "Timeless" στη Morrison Hotel Gallery στη Νέα Υόρκη. Παρόντες ήταν η Σίνθια, η Όνο, ο Σον και η Πανγκ. Ήταν η πρώτη φορά που και οι πέντε βρίσκονταν μαζί στο ίδιο δωμάτιο.[164]

Το Μνημείο Ειρήνης Τζον Λένον αποκαλύφθηκε από τη Σίνθια και τον Τζούλιαν σε μια τελετή στο Chavasse Park του Λίβερπουλ, στις 9 Οκτωβρίου 2010 για τον εορτασμό της επετείου των 70ών γενεθλίων του Λένον.[165] Η Σίνθια έζησε με τον σύζυγό της, Νόελ, στο ισπανικό νησί της Μαγιόρκας[162] μέχρι το θάνατό του στις 11 Μαρτίου 2013.[166]

Πέθανε την 1η Απριλίου 2015 στο σπίτι της στη Μαγιόρκα, σε ηλικία 75 ετών μετά από μια σύντομη περίοδο με καρκίνο, έχοντας δίπλα της τον γιο της Τζούλιαν.[167][168] Δημόσια συλλυπητήρια μηνύματα απηύθυναν ο Πολ Μακάρτνεϊ και ο Ρίνγκο Σταρ. Ο Μακάρτνεϊ είπε: "Ήταν μια υπέροχη κυρία που την γνώριζα από τα πρώτα χρόνια που ζούσαμε μαζί στο Λίβερπουλ. Ήταν καλή μητέρα για τον Τζούλιαν και θα μας λείψει σε όλους", ενώ ο Σταρ είπε: "Ειρήνη και αγάπη στον Τζούλιαν Λένον και ο Θεός να ευλογεί τη Σίνθια".[168] Η Όνο δήλωσε, υπογραμμίζοντας την κοινή τους θέση: "Το να είσαι ο μόνος γονιός ενός δυνατού και έξυπνου αγοριού δεν είναι ποτέ εύκολο. Η Σίνθια και εγώ καταλαβαίναμε ο ένας τον άλλον με αυτόν τον τρόπο, γεμάτες ευχές για τους γιους μας και το μέλλον τους".[169] Ο βιογράφος των Beatles Χάντερ Ντέιβις, ο οποίος είχε περάσει αρκετό χρόνο μαζί της και με τον Λένον τη δεκαετία του 1960 κάνοντας έρευνα για το βιβλίο του, τη θυμόταν ως "μια υπέροχη γυναίκα… τελείως διαφορετική από τον Τζον επειδή ήταν ήσυχη, συγκρατημένη και ήρεμη".[168]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 144444569. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Discogs. 4275182. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ «John Lennon's first wife Cynthia dies from cancer».
  4. ↑ «Cynthia Lennon. First wife of John Lennon. September 10, 1939 - April 1, 2015. Age 75». 4  Απριλίου 2015.
  5. ↑ www.hola.com/actualidad/2015040277850/fallece-cynthia-powell-john-lennon/.
  6. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0088498. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  7. ↑ 7,0 7,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0088498. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  8. ↑ Lennon 2005, σελ. 13.
  9. ↑ 9,00 9,01 9,02 9,03 9,04 9,05 9,06 9,07 9,08 9,09 9,10 9,11 9,12 9,13 9,14 9,15 9,16 9,17 9,18 9,19 Lennon 2005.
  10. ↑ Lennon 2005, σελ. 14.
  11. ↑ 11,0 11,1 Davies 1968, σελ. 57.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 «You ask the questions». The Independent. 7 July 1999. https://www.independent.co.uk/arts-entertainment/you-ask-the-questions-such-as-cynthia-lennon-if-you-could-ask-yoko-ono-one-question-about-john-lennon-what-would-it-be-1104764.html. Ανακτήθηκε στις 5 April 2011. 
  13. ↑ Lennon 2005, σελ. 15.
  14. ↑ Harry 2000, σελ. 266.
  15. ↑ Edmondson 2010, σελ. 28.
  16. ↑ 16,0 16,1 Edmondson 2010, σελ. 27.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 Spitz 2005.
  18. ↑ Lennon 2005, σελ. 22.
  19. ↑ Anderson 2010, σελ. 31.
  20. ↑ Lennon 2005, σελ. 27.
  21. ↑ 21,0 21,1 Mulligan 2010, σελ. 23.
  22. ↑ Lewisohn 2013, σελ. 1291.
  23. ↑ Spitz 2005, σελ. 156.
  24. ↑ «Cynthia Lennon – obituary». The Daily Telegraph. 1 April 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220111/https://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/11509668/Cynthia-Lennon-obituary.html. Ανακτήθηκε στις 11 August 2019. 
  25. ↑ Spitz 2005, σελ. 155.
  26. ↑ Cross 2004, σελ. 9.
  27. ↑ Clayson 2003, σελ. 31.
  28. ↑ 28,0 28,1 «Living with Lennon». BBC. 21 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2011. 
  29. ↑ Edmondson 2010, σελ. xvii.
  30. ↑ «Lennon's friends recall ex-Beatle». BBC News. 25 November 2005. http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/4469292.stm. Ανακτήθηκε στις 27 March 2011. 
  31. ↑ 31,0 31,1 Miles 1997.
  32. ↑ 32,00 32,01 32,02 32,03 32,04 32,05 32,06 32,07 32,08 32,09 32,10 32,11 Davies 1968.
  33. ↑ Davies 1968, σελ. 100.
  34. ↑ Spitz 2005, σελ. 80.
  35. ↑ 35,0 35,1 Cross 2004, σελ. 33.
  36. ↑ Brown & Gaines 2002, σελ. 46.
  37. ↑ Miles 1997, σελ. 59.
  38. ↑ 38,0 38,1 Mulligan 2010, σελ. 57.
  39. ↑ Spitz 2005, σελ. 132.
  40. ↑ 40,0 40,1 Spitz 2005, σελ. 313.
  41. ↑ 41,0 41,1 UK Retail Price Index inflation figures are based on data from Clark, Gregory (2017). «The Annual RPI and Average Earnings for Britain, 1209 to Present (New Series)». MeasuringWorth. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2020. 
  42. ↑ Lennon 2005, σελ. 99.
  43. ↑ Salewicz 1987, σελ. 130.
  44. ↑ Coleman 1984, σελ. 173.
  45. ↑ Edmondson 2010, σελ. 47.
  46. ↑ Edmondson 2010, σελ. xviii.
  47. ↑ 47,0 47,1 Spitz 2005, σελ. 348.
  48. ↑ Brown & Gaines 2002, σελ. 83.
  49. ↑ 49,0 49,1 49,2 Spitz 2005, σελ. 349.
  50. ↑ Dewitt 1985, σελ. 246.
  51. ↑ Cross 2004, σελ. 67.
  52. ↑ Loker 2009, σελ. 114.
  53. ↑ Barrow 2006, σελ. 94.
  54. ↑ Brown & Gaines 2002, σελ. 93.
  55. ↑ Mulligan 2010, σελ. 58.
  56. ↑ 56,0 56,1 Edmondson 2010, σελ. 51.
  57. ↑ «Cynthia Powell Lennon». Lennon by Lennon Ltd. 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2011. 
  58. ↑ Wiener 1991, σελ. 51.
  59. ↑ Barrow 2006, σελ. 38.
  60. ↑ Ryan 1982, σελ. 153.
  61. ↑ «John Lennon Interview: Playboy 1980 (Page 2) – Beatles Interviews Database». www.beatlesinterviews.org. 
  62. ↑ Carr & Tyler 1975.
  63. ↑ Carr & Tyler 1975, σελ. 25.
  64. ↑ Davies 1968, σελ. 226.
  65. ↑ Spitz 2005, σελ. 412.
  66. ↑ Loker 2009, σελ. 123.
  67. ↑ Lennon 2005, σελ. 271.
  68. ↑ Womack & Davis 2006, σελ. 109.
  69. ↑ Miles 1997, σελ. 103.
  70. ↑ Spitz 2005, σελ. 436.
  71. ↑ Barrow 2006, σελ. 80.
  72. ↑ Lennon 2005, σελ. 180.
  73. ↑ Davies 1968, σελ. 219.
  74. ↑ Spitz 2005, σελ. 514.
  75. ↑ Davies 1968, σελ. 358.
  76. ↑ Loker 2009.
  77. ↑ Anderson 2010, σελ. 62.
  78. ↑ Tremlett 1975, σελ. 53.
  79. ↑ Miles 1997, σελ. 168.
  80. ↑ Miles 1997, σελ. 169.
  81. ↑ 81,0 81,1 Spitz 2005, σελ. 548.
  82. ↑ Miles 1997, σελ. 143.
  83. ↑ Thomson & Gutman 2004, σελ. 73.
  84. ↑ Edmondson 2010, σελ. 80.
  85. ↑ 85,0 85,1 Spitz 2005, σελ. 739.
  86. ↑ Cleave, Maureen (5 October 2005). «The John Lennon I knew». The Daily Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220111/https://www.telegraph.co.uk/culture/music/rockandjazzmusic/3646983/The-John-Lennon-I-knew.html. Ανακτήθηκε στις 9 April 2011. 
  87. ↑ 87,0 87,1 Cross 2004, σελ. 107.
  88. ↑ Edmondson 2010, σελ. 81.
  89. ↑ Herbert, Ian (9 September 2006). «Revealed: Dentist who introduced Beatles to LSD». The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 December 2008. https://web.archive.org/web/20081205165415/http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/music/news/revealed-dentist-who-introduced-beatles-to-lsd-415230.html. Ανακτήθηκε στις 19 October 2009. 
  90. ↑ Mann 2009, σελ. 21.
  91. ↑ Cross 2004, σελ. 148.
  92. ↑ Spitz 2005, σελ. 566.
  93. ↑ Tillery 2010, σελ. 53.
  94. ↑ Wenner 1971, σελ. 76.
  95. ↑ 95,0 95,1 95,2 95,3 Smith, Julia Llewellyn (25 July 2000). «I'm trying to make Julian feel that John did love him, even if he can't tell him any more». Daily Express. 
  96. ↑ Spitz 2005, σελ. 740.
  97. ↑ Loker 2009, σελ. 280.
  98. ↑ Spitz 2005, σελ. 750.
  99. ↑ Anderson 2010, σελ. 74.
  100. ↑ 100,0 100,1 100,2 Mulligan 2010, σελ. 105.
  101. ↑ Spitz 2005, σελ. 755.
  102. ↑ 102,0 102,1 Lennon, Cynthia (10 February 2008). «The Beatles, the Maharishi and me». The Times: σελ. 1. http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/music/article3340963.ece. Ανακτήθηκε στις 27 March 2011. 
  103. ↑ Roy, Amit (27 March 2005). «Long and Winding Road to Rishikesh». The Telegraph (Kolkata). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 September 2011. https://web.archive.org/web/20110911101848/http://www.telegraphindia.com/1050327/asp/look/story_4519992.asp. Ανακτήθηκε στις 6 April 2011. 
  104. ↑ Kane 2007, σελ. 61.
  105. ↑ Edmondson 2010, σελ. 101.
  106. ↑ Spitz 2005, σελ. 758.
  107. ↑ Kane 2007, σελ. 56.
  108. ↑ Mulligan 2010, σελ. 108.
  109. ↑ Ryan 1982, σελ. 155.
  110. ↑ Spitz 2005, σελ. 772.
  111. ↑ 111,0 111,1 111,2 Edmondson 2010, σελ. 102.
  112. ↑ Spitz 2005, σελ. 773.
  113. ↑ Mulligan 2010, σελ. 106.
  114. ↑ Coleman 1999, σελ. 464.
  115. ↑ Hunt, Chris (December 2005). «The Loves Of John Lennon». Lennon: The Life – The Legend – The Legacy: 25th Anniversary Issue (Uncut Legends). 
  116. ↑ Brown & Gaines 2002, σελ. 273.
  117. ↑ Mulligan 2010, σελ. xxii.
  118. ↑ Spitz 2005, σελ. 800.
  119. ↑ 119,0 119,1 Faber, Michel (8 October 2005). «Imagine all the butties». The Guardian. https://www.theguardian.com/books/2005/oct/08/highereducation.biography. Ανακτήθηκε στις 4 April 2011. 
  120. ↑ Coleman 1999, σελ. 467.
  121. ↑ Edmondson 2010, σελ. 113.
  122. ↑ Cross 2004, σελ. 195.
  123. ↑ Cross 2004, σελ. 184.
  124. ↑ Edmondson 2010, σελ. 107.
  125. ↑ Lennon 2005, σελ. 300.
  126. ↑ 126,0 126,1 Spitz 2005, σελ. 782.
  127. ↑ Edmondson 2010, σελ. xxxii.
  128. ↑ Miles 1997, σελ. 465.
  129. ↑ Kehe, John (17 June 2012). «Paul McCartney: 40 career highlights on his birthday». The Christian Science Monitor. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 March 2019. https://web.archive.org/web/20190323174420/https://www.csmonitor.com/Books/2012/0617/Paul-McCartney-40-career-highlights-on-his-birthday/Hey-Jude-single-1968. Ανακτήθηκε στις 23 March 2019. 
  130. ↑ Wenner 1971, σελ. 226.
  131. ↑ Lennon 2005, σελ. 293.
  132. ↑ Sweeting, Adam (2 Απριλίου 2015). «Cynthia Lennon obituary». The Guardian. 
  133. ↑ «Cynthia Lennon». BBC. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2011. 
  134. ↑ Harry 2000, σελ. 334.
  135. ↑ Lennon, Cynthia (2006). John. Translated by Iván Morales. Teia, Barcelona: Ma Non Troppo. σελίδες 236–237. ISBN 84-96222-74-8. 
  136. ↑ «Life with The Beatles». BBC News. 27 August 1999. http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/431822.stm. Ανακτήθηκε στις 4 May 2007. 
  137. ↑ «Cynthia Powell». lambiek.net. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022. 
  138. ↑ Ingham 2003, σελ. 349.
  139. ↑ «'Instant' books focus on Lennon». Ottawa Citizen. Reuters: σελ. 38. 30 December 1980. https://news.google.com/newspapers?id=bdAyAAAAIBAJ&pg=5662,512965&dq=a-twist-of-lennon&hl=en. Ανακτήθηκε στις 17 April 2011. 
  140. ↑ «Names in the News: Cynthia Lennon Twist». The Daily Times. Associated Press (Portsmouth, Ohio): σελ. 10. 14 September 1981. https://news.google.com/newspapers?id=p7hQAAAAIBAJ&pg=5181,1144353&dq=cynthia-lennon&hl=en. 
  141. ↑ 141,0 141,1 141,2 141,3 141,4 141,5 «Goodbye to All That: Cynthia Lennon Sells What John Left Behind». People. 2 September 1991. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-06-04. https://web.archive.org/web/20090604140146/http://www.people.com/people/archive/article/0,,20115831,00.html. Ανακτήθηκε στις 10 April 2011. 
  142. ↑ 142,0 142,1 142,2 142,3 142,4 142,5 142,6 Moir, Jan (28 May 1999). «I want John out of my life». The Daily Telegraph. 
  143. ↑ «The Linda McDermott interview: Cynthia Lennon». merseyworld.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2007. 
  144. ↑ Lennon 2005, σελ. 285.
  145. ↑ Badman 2001, σελ. 287.
  146. ↑ «Names in the News: John Lennon». Kingman Daily Miner. Associated Press: σελ. 1B. 8 September 1995. https://news.google.com/newspapers?id=bK1PAAAAIBAJ&pg=3306,1475521&dq=cynthia+lennon+christie%27s&hl=en. 
  147. ↑ «On Tuesday, April 05, 1988, a U.S. federal trademark registration was filed for CYNTHIA LENNON». Trademarkia, Inc. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2011. 
  148. ↑ «Perfume Intelligence – The Encyclopaedia of Perfume». Perfume Intelligence. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2011. 
  149. ↑ Badman 2001, σελ. 421.
  150. ↑ «Backbeat (1994)». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2011. 
  151. ↑ Seibert, Perry. «Backbeat: Critics' Reviews». Rovi Corporation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2011. 
  152. ↑ Anthony, Andrew (16 October 2005). «Imagine? Not here». The Observer. https://www.theguardian.com/books/2005/oct/16/biography.johnlennon. Ανακτήθηκε στις 10 April 2011. 
  153. ↑ «Birth of the Beatles (1979)». BFI (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2023. 
  154. ↑ Oxman, Steven (30 November 2000). «Review: 'In His Life: The John Lennon Story'». Variety. https://variety.com/2000/tv/reviews/in-his-life-the-john-lennon-story-1200466086/. 
  155. ↑ Kozinn, Allan (31 July 2005). «The Many Faces of John Lennon: Black, White, Male, Female». The New York Times. http://theater.nytimes.com/2005/07/31/theater/newsandfeatures/31kozi.html?pagewanted=2. Ανακτήθηκε στις 17 April 2011. 
  156. ↑ Hernandez, Ernio (August 2005). «Behind the Musical: Nine Johns Come Together for Broadway's Lennon». Playbill. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 August 2010. https://web.archive.org/web/20100822005616/http://www.playbill.com/features/article/94312-Behind-the-Musical-Nine-Johns-Come-Together-for-Broadways-Lennon. Ανακτήθηκε στις 17 April 2011. 
  157. ↑ «Lennon Naked: Characters». PBS Masterpiece. PBS. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  158. ↑ Blackie, Andrew (21 January 2010). «An Interesting Proposition with 'Nowhere' Much to Go». PopMatters. https://www.popmatters.com/pm/post/119469-an-interesting-proposition-with-nowhere-much-to-go/. Ανακτήθηκε στις 17 April 2011. 
  159. ↑ «Cynthia Lennon: The first wife of John Lennon whose steadfastness was». Independent.co.uk. Απριλίου 2015. 
  160. ↑ Donadio, Rachel (18 December 2005). «Inside the List». The New York Times. https://www.nytimes.com/2005/12/18/books/review/inside-the-list.html. 
  161. ↑ Thompson, Jody (1 July 2006). «All you need is Love: Beatles show hits Vegas». BBC News. https://www.bbc.co.uk/6music/news/20060630_beatles.shtml. Ανακτήθηκε στις 4 May 2007. 
  162. ↑ 162,0 162,1 Brooks, Richard (13 June 2009). «Julian Lennon gives family peace a chance». The Sunday Times. http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/music/article6492509.ece. Ανακτήθηκε στις 5 April 2011. 
  163. ↑ Titizian, Martia (14 November 2009). «Cynthia, Pattie, and the Beatles». The Armenian Reporter. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 October 2011. https://web.archive.org/web/20111005082050/http://www.reporter.am/go/article/2009-11-14-cynthia-pattie-and-the-beatles. Ανακτήθηκε στις 17 April 2011. 
  164. ↑ «Julian Lennon: 'Timeless' exhibition at Morrison Hotel Gallery». Yoko Ono. 30 Σεπτεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2011. 
  165. ↑ «Monument to John Lennon unveiled in Liverpool on his '70th birthday'». The Daily Telegraph. 9 October 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220111/https://www.telegraph.co.uk/culture/music/music-news/8052634/Monument-to-John-Lennon-unveiled-in-Liverpool-on-his-70th-birthday.html. Ανακτήθηκε στις 5 April 2011. 
  166. ↑ «Obituary: Cynthia Lennon - the beautiful Wirral student who caught John's eye». Απριλίου 2015. 
  167. ↑ «In Loving Memory – Cynthia Lennon – 1939–2015». julianlennon.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2015. 
  168. ↑ 168,0 168,1 168,2 «John Lennon's first wife Cynthia dies from cancer». BBC News. 1 April 2015. https://www.bbc.com/news/uk-england-merseyside-32153908. Ανακτήθηκε στις 2 April 2015. 
  169. ↑ «Yoko Ono Remembers Cynthia Lennon: 'She Embodied Love and Peace'». Rolling Stone. 3 April 2015. https://www.rollingstone.com/music/news/yoko-ono-remembers-cynthia-lennon-she-embodied-love-and-peace-20150403?ea=ampkb250ZmlnaHRAZ21haWwuY29t. Ανακτήθηκε στις 5 April 2015. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σίνθια_Λένον&oldid=10550395"