Μισέλ Γκαζιέ
| Μισέλ Γκαζιέ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 26 Σεπτεμβρίου 1946[1] Μπεζιέ[2] |
| Ψευδώνυμο | Michèle Gazier[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | εκδότρια κριτικός λογοτεχνίας μεταφράστρια |
| Εργοδότης | Libération Télérama |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Pierre Lepape[4][2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Cabri d'or (1994) Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (13 Φεβρουαρίου 2015)[5] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
H Μισέλ Γκαζιέ, γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1946 [6] στο Μπεζιέ, είναι Γαλλίδα συγγραφέας, μεταφράστρια, κριτικός λογοτεχνίας και εκδότρια .
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μισέλ Παρντινά, γνωστή ως Γκαζιέ [7], έγινε καθηγήτρια Ισπανικών το 1970. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μετέφρασε και βοήθησε στην ανακάλυψη Ισπανών συγγραφέων: Μάνουελ Βάσκεζ Μονταλμπάν (Manuel Vasquez Montalban), Χουάν Μαρσέ, Φρανσίσκο Ουμπράλ .
Μετά από ένα χρόνο (1981) συνεργασίας με την εφημερίδα Libération όπου τα άρθρα της αφορούσαν κυρίως την ισπανική, ιταλική και πορτογαλική λογοτεχνία, εντάχθηκε στη βιβλιοκριτική του περιοδικού Télérama όπου έγινε αρθρογράφος για ένα διάστημα, αφήνοντας στην πορεία την εργασία στον δημόσιο τομέα.
Το 1992 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο, μια συλλογή διηγημάτων, "En sortant de l'école" το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Julliard. Ακολούθησαν μυθιστορήματα, διηγήματα, κείμενα για την τέχνη, κόμικς που κέρδισαν πολλά βραβεία, όπως το βραβείο Hermès, το βραβείο Cabri d'or από την Académie Cévenole [8], το βραβείο Exbrayat, το βραβείο Bibliothèque pour tous, το βραβείο Printemps du roman, το βραβείο Joseph-Delteil, το βραβείο Europe 1 και το βραβείο γυμνασίου Île-de-France (Εσόν).
Το 2010 ίδρυσε τις εκδόσεις Éditions des Busclats, σε συνεργασία με τη Μαρί-Κλοντ Σαρ (Marie-Claude Char), σύζυγο του ποιητή Ρενέ Σαρ.[9]
Με τον σύζυγό της Πιερ Λελάπ (Pierre Lepape), δημοσιογράφο, κριτικό λογοτεχνίας και συγγραφέα, δημοσίευσε δύο λογοτεχνικά δοκίμια και ένα μυθιστόρημα ως μια σύγχρονη επανεγγραφή του μυθιστορήματος του Σταντάλ, Το κόκκινο και το μαύρο (Le Seuil, 2015).
Ζούσε στο Παρίσι και κατέφυγε για να ζήσει στην οροσειρά Σεβέν, στη Σαν-Ζαν-ντε-Μαγουεζόλ-ε-Αβεζάν[10].
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιππότης του τάγματος των τεχνών και των γραμμάτων (13 Φεβρουαρίου 2015)
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συγγραφέας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Romanciers du XXe siècle, (με τον Pierre Lepape), 1990
- Écrivains du XIXe siècle, δοκίμιο (με τον Pierre Lepape), 1991
- En sortant de l’école, μυθιστόρημα, 1992
- Histoire d'une femme sans histoire, 1993)
- Nativités, 1995
- Un Cercle de famille, 1996
- Sorcières ordinaires, 1997
- L’Été du secret, 1999
- Le Merle bleu, 1999
- Les Vitrines Hermès, 1999
- Le Fil de soie, 2001
- Les Garçons d'en face, 2003
- Colette Deblé, 2003
- Parle-moi d'amour (συλλογικό), 2004
- Mont-Perdu, 2005
- En souvenir de vous, 2006
- Un soupçon d’indigo, 2008
- L’Espagne / Écriture visuelle, 2008
- Abécédaire gourmand, 2008
- Noir panthère, 2008
- La Fille, 2010
- Le Goût de la lecture, 2010
- Nathalie Sarraute, l'après-midi, 2010
- L’Homme à la canne grise, 2012
- Le Goût des mères, 2012
- Les Convalescentes, 2014
- Noir et Or (με τον Pierre Lepape), 2015
- Le Goût du mariage, 2015
- Silencieuse, 2017
- Leila Menchari, la Reine Mage, Actes Sud, 2017
- Le Nom du père (εικονογράφηση του Juliette Lemontey), Εκδόσεις Chemin de fer, 2018
- Les passantes, Mercure de France, 2020
- Les silences d'Alexandrie, Mercure de France, 2023
Κόμικς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Virginia Woolf (σε συνεργασία με τον Bernard Ciccolini), 2011
- La Passionaria (σε συνεργασία με τον Bernard Cicciolini), 2014
Μεταφραστικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Or et monnaie chez Martin de Azpilcueta, 1978
- Juan Marsé :
- L'Obscure histoire de ma cousine Montsé, 1981
- Francisco Umbral :
- Le Chapelet d'amours, 1981
- Manuel Vasquez Montalban :
- Marquises, si vos rivages, 1980
- La Solitude du manager, 1981
- Meurtre au comité central, 1982
- Les Oiseaux de Bangkok, 1987
- Les Mers du sud, 1988
- Happy End, 1989
- Tatouage, 1990
- Le Pianiste, 1990
Ντοκιμαντέρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Jean-Marie Gustave Le Clézio de Jacques Malaterre, 1996 (συγγραφέας του κειμένου και του σχολιασμού,υπεύθυνη των συνεντεύξεων)
- Doris Lessing de Paule Zajdermann, 1997 (συγγραφέας του σχολιασμού)
- George Sand, une femme libre de Gérard Poitou-Weber, 2000 (σεναριογράφος)
- Julio Cortazar de Gérard Poitou-Weber, 2005 (υπεύθυνη των συνεντεύξεων)
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η Μισέλ Γκαζιέ στο Evene
Σημειώσεις και παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 132037920. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 www
.occitanielivre .fr /annuaire /gazier-michele. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2023. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb119044823. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Le Monde». (Γαλλικά) Le Monde. Societe Editrice Du Monde. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ MCCA1501340A.
- ↑ (1946-....), Gazier, Michèle. «BnF Catalogue général». catalogue.bnf.fr (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2018.
- ↑ «GAZIER MICHÈLE». occitanielivre.fr. Ανακτήθηκε στις 09-06-2023. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο:
|accessdate=(βοήθεια). - ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ Les éditions des Busclats, consulté le 14 octobre 2011.
- ↑ «Annuaire des professionnels du livre en occitanie | Occitanie Livre & Lecture». www.occitanielivre.fr. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2023.
|