Μεγάλο Περμ

Πριγκιπάτο του Μεγάλου Περμ Ыджыт Перем ӧксуму
	; Εθνόσημο
	; Εθνόσημο
	Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
Πρωτεύουσα	Τσέρντιν, Πόκτσα
Επίσημες γλώσσες	κόμι
Θρησκεία	Κόμι πολυθεϊσμός, Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία
Μοναρχία	1323-1505 (προσάρτηση από το Μεγάλο Δουκάτο της Μόσχας

Το Μεγάλο Περμ (ρωσικά: Пермь Великая‎‎) ή απλά Περμ (λατινικά Permiae^[1]) ήταν ένα μεσαιωνικό κράτος Κόμι στα εδάφη, που στη σύγχρονη εποχή περιλαμβάνει το Κράι Περμ της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η πόλη Τσέρντιν λέγεται ότι ήταν η πρωτεύουσα του. ^[2]

Η προέλευση του ονόματος Περμ είναι αβέβαιη. Ενώ η πόλη Περμ είναι ένας σύγχρονος οικισμός αυτού, που άλλοτε ονομαζόταν Περμία, και η πόλη Τσέρντιν αυτή καθεαυτή φέρεται να ήταν γνωστή ως "Μεγάλο Περμ" στο παρελθόν. Το Τσέρντιν ενήργησε ως κεντρική εμπορική πόλη και μερικές φορές προτείνεται ότι ο όρος περμ ήταν απλά μια λέξη για τους "εμπόρους" ή την "αγορά" σε μια τοπική γλώσσα^[3], αλλά υπήρξαν και άλλες προτάσεις^[4]. Το ίδιο όνομα πιθανότατα αντικατοπτρίζεται στο τοπωνύμιο Μπιάρμια ή Μπιάρμαλαντ στις σκανδιναβικές σάγκες.^[5]

Η γενική περιοχή του Μεγάλου Περμ ήταν γνωστή ως βίσου (وِيسُو wīsū) στη μεσαιωνική αραβική εθνογραφία, όπως αναφέρεται στα έργα των Αχμάντ ιμπν Φαντλάν, Αμπού Χαγιάν αλ-Γκαρμάτι, Ζακαρίγια αλ-Καζουίνι και Γιακούτ αλ-Χαμάουι. Ο όρος προέρχεται ίσως από το όνομα του λαού των Βέψων, που εγκαταστάθηκαν γύρω από τη λίμνη Λάντογκα και τον ποταμό Σουχόνα. ^[6]

Πριγκιπάτο του Μεγάλου Περμ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Πριγκιπάτο του Μεγάλου Περμ (ρωσικά: Великопермское княжество‎‎, κόμι περμιάκ Ыджыт Перем ӧксуму, Чердін ӧксуму) εμφανίστηκε ως ξεχωριστή φεουδαρχική οντότητα Κόμι-Περμιάκ τον 14ο-15ο αιώνα λόγω της χαλάρωσης της Δημοκρατίας του Νόβγκοροντ. Το πριγκιπάτο διατήρησε ένα βαθμό αυτονομίας υπό την εξουσία του Μεγάλου Δουκάτου της Μόσχας, αλλά τελικά απορροφήθηκε σε αυτό το 1505.

Το πριγκιπάτο βρισκόταν στην άνω περιοχή του ποταμού Κάμα και διατηρούσε στενές συνδέσεις με το κοντινό Περμ της Βιτσέγκντα (εναλλακτικά γνωστό ως Μικρό Περμ). Και τα δύο κράτη πλήρωναν φόρο υποτέλειας στη Δημοκρατία του Νόβγκοροντ από τον 9ο ή τον 10ο αιώνα. Το Περμ της Βιτσέγκντα εκχριστιανόιστηκε από τον Στέφανο του Περμ τον 14ο αιώνα και στη συνέχεια υποτάχθηκε από το Μεγάλο Δουκάτο της Μόσχας.

Το 1451, μια Βουλή Πριγκίπων του Περμ κέρδισε τον έλεγχο και των δύο περιοχών ως υποτελείς της Μόσχας. Είχαν τους τίτλους των πρίγκιπων Βίμσκι και πριγκίπων Βελικοπέρμσκι. Στην πραγματικότητα, παρόλο που είχε εκχριστιανιστεί λίγο μετά το Περμ της Βιτσέγκντα, το Μεγάλο Περμ απέκτησε μεγαλύτερη ανεξαρτησία, αν και ευρισκόμενο μεταξύ τριών δυνάμεων: της Μόσχας, του Νόβγκροντ και του Καζάν. Τελικά, το 1472 ένας στρατός υποτελών της Μόσχας με τους πρίγκιπες Βίμσκι ανάμεσά τους κατέκτησαν το Μεγάλο Περμ και αιχμαλώτισαν τον αδερφό τους πρίγκιπα Μιχαήλ Βελικοπέρμσκι. Ωστόσο, ο τελευταίος επέστρεψε σύντομα από τη Μόσχα ως κυβερνήτης και κυβέρνησε την περιοχή του διά βίου. Ο γιος του, Ματθαίος Βελικοπέρμσκι, εκτοπίστηκε τελικά από τον Μεγάλο Πρίγκιπα της Μόσχας το 1505.

Μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα, η ονομασία Μεγάλο Περμ χρησιμοποιήθηκε επίσημα στην περιοχή του Άνω Κάμα, νότιο τμήμα της οποίας διέθετε η οικογένεια Στρογκάνοφ.

Την ονομασία δανείστηκε (ως Πέρμια Περίοδο) ο γεωλόγος του 19ου αιώνα Σερ Ρόντρικ Μέρτσισον για να αναφερθεί σε πετρώματα μιας συγκεκριμένης εποχής, μετά από εκτεταμένες μελέτες, που διεξήγαγε στην περιοχή.