Μαρίνος Χαρμπούρης
| Μαρίνος Χαρμπούρης | |
|---|---|
| Γέννηση | 1729[1][2][3] Αργοστόλι |
| Θάνατος | 1782 Ληξούρι |
| Υπηκοότητα | Βενετική Δημοκρατία |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Βόννης και Πανεπιστήμιο της Μπολόνια |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός μηχανικός και μηχανικός |
| δεδομένα () | |
Ο Μαρίνος Χαρμπούρης (Κεφαλονιά 1729 - 1782), ήταν Έλληνας, Κεφαλονίτης[α] μηχανικός. Έμεινε στην ιστορία για το κατόρθωμά του να δώσει λύση στο πρόβλημα της μετακίνησης ενός τεράστιου μονόλιθου, προκειμένου να χρησιμεύσει ως βάση για τον έφιππο ανδριάντα του Μεγάλου Πέτρου της Ρωσίας στην Αγία Πετρούπολη.[5]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καταγωγή και οικογενειακά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο ενετοκρατούμενο Αργοστόλι το 1729. Ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας (στα ιταλικά εμφανίζεται ως Carburi), με απώτερη καταγωγή από την Κρήτη.[4] Είχε τρεις αδελφούς, τους Τζοβαμπατίστα ή Τζαμπατίστα[6][β] (Giovanni Battista, Κεφαλονιά 1722 - Πάδοβα 1804), Μάρκο[γ] (Κεφαλονιά 1731 - Πάδοβα 1808) και Πάολο (Κεφαλονιά 1740 - Ζάκυνθος 1813), καθώς και μια αδελφή, τη Μαρία (Κεφαλονιά 1735 -;), σύζ. Χωραφά (Corafa).[9]
Σπουδές. Μετάβαση στη Ρωσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σπούδασε μαθηματικά στην Μπολόνια και μηχανικός στη Βόννη, όπου πήρε το δίπλωμά του. Παράνομη πράξη τον ανάγκασε να καταφύγει στην Τεργέστη, αλλάζοντας ταυτόχρονα το όνομά του σε Αλέξανδρος Λάσκαρις.[10] Το 1761 κατετάγη στο στρατό της Μαρίας Θηρεσίας και το 1763 εγκαταστάθηκε στη Ρωσία, όπου τον πήρε υπό την προστασία του ο Κεφαλονίτης στρατηγός Πέτρος Μελισσηνός.[11]. Το 1770 έγινε αξιωματικός στο Σώμα Μηχανικών της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας.[12]
Το μεγάλο κατόρθωμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1770, εκτέλεσε φιλόδοξο μηχανικό σχέδιο μεταφέροντας συμπαγή βράχο 2.000 τόνων, από απόσταση 20 χιλιομέτρων, από τους βάλτους της Φινλανδίας, στο κέντρο της Αγίας Πετρούπολης, μετατρέποντάς τον σε βάση του αγάλματος του τσάρου Μεγάλου Πέτρου, έργο του ροκοκό Γάλλου γλύπτη Étienne Maurice Falconet.[13] Για να τα καταφέρει, ο Χαρμπούρης σχεδίασε έναν ιδιότυπο μηχανισμό ρουλεμάν και χρειάστηκε να στήσει ένα ολόκληρο χωριό, ικανό να στεγάσει 400 εργάτες και τεχικούς, προκειμένου να ξεκινήσει τη διαδικασία της μεταφοράς (χειμώνας 1769-70), η οποία στο τελικό στάδιό της ολοκληρώθηκε με τη συνδρομή του ρωσικού ναυτικού. Το έργο κόστισε συνολικά 300.000 γαλλικά φράγκα. Για το κατόθρωμά του, ο Χαρμπούρης έλαβε το βαθμό του αντισυνταγματάρχη, ορίστηκε διευθυντής στη Σχολή Αξιωματικών του ρωσικού στρατού[14] και έλαβε ως αμοιβή 7.000 ρούβλια.[11]
Αναχώρηση από Ρωσία. Εγκατάσταση στην Κεφαλονιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το θάνατο της συζύγου του, το 1777, πήγε στο Παρίσι. Στη συνέχεια περιπλανήθηκε σε Πετρούπολη, Βενετία και Βιέννη, για να καταλήξει στην Κεφαλονιά την επόμενη χρονιά.[11] Οι Βενετικές αρχές του παραχώρησαν μια μεγάλη, αλλά βαλτώδη, έκταση στην περιοχή του Λιβαδιού, στη χερσόνησο της Παλικής. Με τη συνδρομή της δεύτερης συζύγου του, Στεφανί, και δυο συνεργατών του επιχείρησε, με αρδευτικά μέσα (ανοίγοντας χαντάκια που υπάρχουν έως σήμερα[15]) και τη χρήση νέων μεθόδων εκμετάλλευσης, να καλλιεργήσει και να επεξεργαστεί αποικιακά φυτά. Εκεί, ο Χαρμπούρης και ένας από τους δυο συνεργάτες του, δολοφονήθηκαν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες το 1782. Για την πράξη κατηγορήθηκαν κάποιοι εργάτες του κτήματος από τη Λακωνία, στους οποίους αποδόθηκε η πρόθεση της ληστείας.[7]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ο Χαρμπούρης, όπως και τα αδέρφια του, θεωρούσε τον εαυτό του πάνω απ' όλα Κεφαλονίτη.[4]
- ↑ Σπούδασε γιατρός και έδρασε κυρίως σε Ιταλία και Γαλλία.[7]
- ↑ Σπούδασε ιατρική και χημεία στην Ιταλία. Δίδαξε χημεία στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας και ήταν μέλος της Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών (Accademia di scienze, lettere ed arti) της ίδιας πόλης.[8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Early Modern Letters Online. 3f8396bb-d293-4763-8013-639badf252df. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ NUKAT. n2015097791.
- ↑ 4,0 4,1 Μπακουνάκης (2002).
- ↑ Τάσιος (1997), σελ. 25.
- ↑ Harbouri (2002), σελ. 3.
- ↑ 7,0 7,1 Τουμασάτος (2016).
- ↑ Baldini (1976).
- ↑ Harbouri (2002), σελ. 311.
- ↑ Harbouri (2002), σελ. 41-42.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Λειβαδά.
- ↑ Μόρτογλου (2003).
- ↑ Τάσιος (2002).
- ↑ Τάσιος (1997), σελ. 26-27.
- ↑ Βασαλά (2006), σελ. 45.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Harbouri, Petrie (2002). The Brothers Carburi. Λονδίνο: Bloomsbury. ISBN 978-0747557081. Ελληνική έκδοση: Πήτρη Χαρμπούρη (2002). Φιλάδελφος. Μετάφραση: Αλέξης Πανσέληνος. Αθήνα: Πατάκης. ISBN 960-16-0525-8.
- Βασαλά, Παρασκευή (2006). Κεφαλονιά. Υγρότοποι (PDF). Αργοστόλι: ΤΕ Δήμων και Κοινοτήτας Κεφαλονιάς και Ιθάκης. σελίδες 43–45. ISBN 960-88978-1-5. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2016.
- Baldini, Ugo (1976). «Carburi, Marco». Dizionario biografico degli Italiani (στα Ιταλικά). Treccani. La cultura italiana. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2016.
- Λειβαδά, Ευρυδίκη. «18 Απριλίου 1782: μια παρεμφερής ιστορία Μανωλάδας στο Λιβάδι Παλικής Κεφαλληνίας». inewsgr.com (από Εφημερίδα των Κεφαλληνίων). Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2016.
- Μόρτογλου, Η(λιάννα). (2003). «Μια έκθεση ... 2.000 τόνων». Ριζοσπάστης (16 Μαρτίου): 6, στο Ένθετο "7 μέρες μαζί". http://www.rizospastis.gr/story.do?id=1686551. Ανακτήθηκε στις 2016-06-16.
- Μπακουνάκης, Νίκος (2002). «Τρεις ζωές, τρεις περιπέτειες. Οι αδελφοί Καρμπούρι από την Κεφαλλονιά». Το Βήμα (8 Δεκεμβρίου). http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=147506. Ανακτήθηκε στις 2016-04-04.
- Tάσιος, Θεοδόσης Π. (1997). «Τρεις πρόδρομοι νεοέλληνες μηχανικοί». Αρχαιολογία και Τέχνες 13 (Ιούλιος): 22-30. http://www.archaiologia.gr/wp-content/uploads/2011/07/97-13.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-03-17.
- Tάσιος, Θεοδόσης Π. (2002). «Το τεχνικό θαύμα του Χαρμπούρη». Το Βήμα (2 Ιουνίου). http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=143020. Ανακτήθηκε στις 2016-03-16.
- Τουμασάτος, Ηλίας (18 Μαρτίου 2016). «Οι περιπέτειες ενός δαιμόνιου Κεφαλονίτη. Μαρίνος Χαρβούρης». Κεφαλονιά mas. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2016.
- (Γαλλικά) Niqueux, Michel (2003). «Comment fut transporté le rocher qui servit de base à la statue équestre de Pierre le Grand, ou l'ingéniosité d'un aventurier grec à Saint-Pétersbourg et ses vicissitudes». Revue Russe (22): 31-44. doi:.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Χρυσό μετάλλιο της Μεγάλης Αικατερίνης, αναμνηστικό της μεταφοράς του Μονόλιθου[νεκρός σύνδεσμος] (1770). Duke's Auctioneers Vault. Ανακτήθηκε στις 6.04.2016.
|