Λαουριάκουμ
Συντεταγμένες: 48°13′0.1″N 14°28′30.0″E / 48.216694°N 14.475000°E
| Λαουριάκουμ | |
|---|---|
 | |
  Λαουριάκουμ | |
| Χώρα | Αυστρία[1] |
| Διοικητική υπαγωγή | Enns[1] |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Λαουριάκουμ ήταν μια σημαντική ρωμαϊκή πόλη λεγεωνάριων, η οποία βρισκόταν στους λίμες του Δούναβη στην Αυστρία.[2][3]
Οι γεωγραφικές συντεταγμένες της πόλης είναι: 48 ° 13′0 ″ Β, 14 ° 28′30 ″ E. Τα ερείπια της βρίσκονται στους 48 ° 13′0 ″ Β, 14 ° 28′30 ″ E., κοντά στην πόλη Ενς της Αυστρίας.[4]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ρωμαϊκή εποχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη θέση όπου κάποτε βρισκόταν ένας μόνο μικρός ρωμαϊκός οικισμός, σε μια οδό πάνω από την πόλη Ενς, η λεγεώνα Legio II Italica έχτισε ένα στρατόπεδο λεγεωνάριων γύρω στα 200 μ.Χ., μετά την εγκατάλειψη παλαιότερης θέσης του στο Άλμπινγκ. Κατά τα επόμενα 400 χρόνια της κατοχής του, το στρατόπεδο χρησίμευσε ως το διοικητικό κέντρο της ρωμαϊκή επαρχία Νόρικουμ. Στη συνέχεια, το στρατόπεδο λεγεωνάριων αποτέλεσε επίσης μέρος των λιμών του Δούναβη, ενώ είναι πολύ πιθανό από τον 3ο έως τον 5ο αιώνα να κατεχόταν συνεχώς από τα ρωμαϊκά στρατεύματα. Στα βόρεια και νοτιοδυτικά του στρατοπέδου, υπήρχε ένας εκτεταμένος οικισμός πολιτών, ο οποίος πιθανότατα ενσωματώθηκε στον δήμο στις αρχές του τρίτου αιώνα μ.Χ., ενώ εντάχθηκε στη δικαιοδοσία του επισκόπου του βόρειου Νόρικουμ τον 5ο αιώνα. Επίσης, υπήρχε εκτεταμένη έκταση με χωράφια σε πολλά μέρη εντός και εκτός της περιοχής του οικισμού.
Στα τέλη της ίδιας περιόδου, το Λαουριάκουμ έγινε η βάση για έναν στόλο περιπολικών σκαφών καθώς και κέντρο παραγωγής για ένα κρατικού εργοστασίου ασπίδων. Μετά την εγκατάλειψη των συνόρων στο Νόρικουμ και τη Ρέτια ως αποτέλεσμα της διάλυσης της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το Λαουριάκουμ έπαιξε και πάλι σημαντικό ρόλο από ιστορικής πλευράς κατά την εκκένωση του ρωμαϊκού πληθυσμού από το Νόρικουμ. Το μεγαλύτερο μέρος του αρχαίου οικοδομικού υλικού πέφτει θύμα της εξόρυξης λίθινου υλικού κατά τα χρόνια του Μεσαίωνα και τη νεότερη εποχή, ενώ υφίσταται καταστροφές και από διάφορες οικοδομικές δραστηριότητες, από τη γεωργική χρήση και από τη διάβρωση του εδάφους.
Μεσαιωνικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αν και σήμερα αποτελεί μέρος της πόλης Ενς, κατά τον Μεσαίωνα αυτή η συνοικία αποτελούσε αυτόνομο οικισμό. Η πόλη έχει δημιουργηθεί από τη ρωμαϊκή πόλη Λαουριάκουμ, που ονομάστηκε προς τιμήν του Αγίου Λαυρεντίου.
Το ρωμαϊκό Λαουριάκουμ (Lorch) αναφέρεται στα χειρόγραφα Vita Sancti Severini και Lauriacensis scutaria (Notitia Dignitatum).[5]
.JPG)
Μεταξύ των ετών 1960 και 1966 έλαβαν χώρα αρχαιολογικές ανασκαφές για την αποκάλυψη των τειχών των παλαιότερων ρωμαϊκών οικισμών (που χρονολογούνται από το 180 μ.Χ.). Ήρθε, επίσης, στο φως η πρώτη χριστιανική εκκλησία (χτισμένη κατά τον 4ο-5ο αιώνα) καθώς και άλλα εκκλησιαστικά κτήρια από την πρώτη χιλιετία. Η σημερινή εκκλησία της πόλης είναι γοτθικού ρυθμού και χτίστηκε γύρω στο 1300.
Αρχαιολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την ολοκλήρωση των ανασκαφικών έργων το 1966, ο Άγιος Λαυρέντιος απέκτησε σύντομα νέο αρχαιολογικό ενδιαφέρον:
- 1968: νέα τοπογραφική αποτύπωση της ενοριακής εκκλησίας της πόλης
- 1968: τοπογραφική αποτύπωση της πρώτης ονομαστικής αρχιεπισκοπής της Κεντρικής Ευρώπης. Πρώτος αρχιεπίσκοπος του Λαουριάκουμ ήταν ο Girolamo Prigione, πρώην νούντσιος στη Γουατεμάλα, το Ελ Σαλβαδόρ και το Μεξικό.
- 1970: Επίσκεψη στη βασιλική του Πάπα Παύλου ΣΤ΄.
- 1988: Επίσκεψη του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄, ο οποίος, ενώπιον χιλιάδων πιστών, χοροστάτησε σε λειτουργία που έγινε στη Βασιλική του Αγίου Λαυρεντίου.
Επισκοπή του Λαουριάκουμ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Λαουριάκουμ αποτελεί επισκοπική έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας,[6] ο καθεδρικός της οποίας βρίσκεται στην περιοχή Lorch της πόλης Ενς .
Η αρχαία επισκοπή μπορεί να ήταν μια κάπως δομημένη ιεραποστολική αποστολή που ιδρύθηκε από την Ακυληία και μεταφέρθηκε στους λίμες με τη μετεγκατάσταση της πρωτεύουσας του Νόρικουμ από την Teurnia (στην Καρινθία, επισκοπή της Tiburnia) στην Ovilava (Βελς). Κατά την αναταραχή που επέφερε η μετανάστευση των πληθυσμών, η πόλη εγκαταλείφθηκε μετά την απόσυρση των Ρωμαίων το 488 και ο πληθυσμός της δεν αντικαταστάθηκε.
Γνωστοί επίσκοποι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μαξιμιλιανός του Τσέλιε (περ. 284), ο πρώτος επίσκοπος σύμφωνα με την παράδοση
- Κωνστάντιος του Λαουριάκουμ (5ος αιώνας), επικεφαλής του δήμου Ενς, όπως αναφέρεται στο Vita Severini
- Τζιρόλαμο Πριτζόνε, Αποστολικός νούντσιος (1968-2016)
- Άντζεϊ Γιουζβόβιτς, Αποστολικός νούντσιος (2017-σήμερα)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Wiki Loves Monuments monuments database. 18 Αυγούστου 2017. tools
.wmflabs .org /heritage /api /api .php?action=search&format=json&srcountry=at&srlanguage=de&srid=113762. - ↑ Lothar Eckhart: Die Stadtpfarrkirche und Friedhofskirche St. Laurentius von Enns-Lorch-Lauriacum in Oberösterreich. In: Forschungen in Lauriacum 11/1-3, Linz 1981
- ↑ Roman Igl: Die Basilika St. Laurentius in Enns, OÖ. In: Beiträge zur Mittelalterarchäologie in Österreich 21, 2005, p141-152
- ↑ Otto Winkler, St.Laurenz-Basilika zu Enns-Lorch. Kirchenführer, Hrsg.: Pfarramt St. Laurenz, Enns. Kunstverlag Hofstetter, Ried im Innkreis, 1990.
- ↑ Lauriacensis scutaria (fabrica). Notitia Dignitatum occ. IX, 21.
- ↑ Eintrag auf Giga-Catholic
|