Λαμπρινή
Η Λαμπρινή είναι μία από τις βορειότερες συνοικίες του Δήμου Αθηναίων, ενώ μέρος της καλύπτει τη δυτική πλευρά του Δήμου Γαλατσίου. Συνορεύει με τις συνοικίες: Κυπριάδου, Ριζούπολη και Άνω Πατήσια, αν και αρκετοί θεωρούν το δυτικό κομμάτι της Λαμπρινής υπο-συνοικία της ευρύτερης περιοχής των Πατησίων, και το ανατολικό ως αναπόσπαστο τμήμα του Γαλατσίου.
Το τμήμα της Λαμπρινής που υπάγεται στον Δήμο Αθηναίων ορίζεται από τις οδούς Ιωάννου Φωκά και Αλιάρτου στα βόρεια, την οδό Ωρωπού στα ανατολικά, την οδό Σύμης στα δυτικά και την οδό Ορφανίδου στα νότια. Αντίστοιχα, το τμήμα της Λαμπρινής που εντάσσεται εντός του Δήμου Γαλατσίου καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος δυτικά της Λεωφόρου Βεΐκου, από την Αγία Ειρήνη μέχρι τη Λεωφόρο Γαλατσίου, με εξαίρεση τη συνοικία Κρητικά[1].
Η περιοχή χαρακτηρίζεται από αρκετά καλή ρυμοτομία, αν και οι χώροι πρασίνου είναι περιορισμένοι. Τα περισσότερα κτήρια στο δυτικό κομμάτι της συνοικίας είναι πολυκατοικίες και διπλοκατοικίες της δεκαετίας του 1960 και του 1970, ενώ στο ανατολικό υπάρχουν αρκετές σύγχρονες πολυκατοικίες, αλλά και μικρές πλατείες, πάρκα τσέπης και παιδικές χαρές.
Ιστορία και ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αρχικά, η Λαμπρινή κατοικήθηκε στα χρόνια του Μεσοπολέμου από εργατικές οικογένειες, βιομηχανικών μονάδων της γύρω περιοχής, καταγόμενες κατά κύριο λόγο από τη Νάξο, καθώς και από άλλα νησιά των Κυκλάδων, και αστικοποιήθηκε κυρίως μετά τον πόλεμο, με αποτέλεσμα η πληθυσμιακή σύνθεση και πυκνότητα να είναι παρεμφερής με εκείνη του Δήμου Γαλατσίου.
Η ονομασία της περιοχής προέκυψε από τους τότε ιδιοκτήτες των εκτάσεων (οι γνωστοί Βέικοι), προς τιμήν του προγόνου τους Σουλιώτη οπλαρχηγού Λάμπρου Βεΐκου, ο οποίος σκοτώθηκε στη Μάχη του Ανάλατου (1827), καθώς ο άρχων της περιοχής είχε συνάψει σχέσεις με μια υπηρέτρια, τη Λαμπρινή, την οποία και ερωτεύτηκε σφόδρα. Μετά τον θάνατό του, της «αφιέρωσε» τη συνοικία για να μείνει ο έρωτάς τους χαραγμένος στον χρόνο.
Μία από τις πιο γνωστές επιχειρήσεις που ιδρύθηκε το 1931 ήταν η ΘΕΡΜΙΣ ΑΒΕ (ή Θερμίδα όπως επικράτησε), με σκοπό την κατασκευή προϊόντων θέρμανσης κυρίως (θερμαντικών σωμάτων, θερμαστρών, σιδηροσωλήνων κλπ.). Εκ των ιδιοκτητών ήταν και η οικογένεια Μητσοτάκη, συγγενείς των δύο Ελλήνων πρωθυπουργών.
Οι ιδρυτές της συνοικίας εμφανίζονται ρομαντικοί οραματιστές που έβλεπαν ότι το μέλλον της Ελλάδας ήταν η εκβιομηχάνιση της χώρας σε μια εποχή που και η λέξη βιομηχανία σπάνιζε, αλλά τόσο την εποχή εκείνη όσο και αργότερα υπήρξαν οικονομολόγοι αριστεροί που υποστήριζαν ότι μπορεί να αναπτυχθεί βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα. Ένας εξ αυτών ήταν ο Δημήτριος Μπάτσης, που στο βιβλίο του «Η βαριά βιομηχανία στη Ελλάδα», με πρόλογο του καθηγητή Ν. Κιτσίκη, αναπτύσσονται με σαφήνεια και απλότητα οι απόψεις των τεχνικών για τις δυνατότητες της βαριάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας. Το βιβλίο είναι εξοπλισμένο με πλήθος στοιχείων που καθιστούν ακόμα πιο πειστική την άποψη. Ο Δημήτρης Μπάτσης εκτελέστηκε το 1952 μαζί με τον Μπελογιάννη, τον Αργυριάδη και τον Καλούμενο.
Η ΘΕΡΜΙΣ ακολούθησε και αυτή τον δρόμο της αποβιομηχάνισης. Το εργοστάσιο έμεινε ερείπιο. Οι κάτοικοι της Λαμπρινής και της γειτονικής Ριζούπολης προσπάθησαν με αγώνες να αποδοθεί το παλιό εργοστάσιο στους πολίτες για να μετατραπεί σε πολλαπλό πολιτιστικό κέντρο και χώρους πρασίνου[2].
Ιεροί Ναοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Άγιος Ανδρέας (στην πλατεία Εργατών Πολεμιστών)
- Άγιος Νικόλαος
- Αγία Ειρήνη
- Αγία Αικατερίνη
Συγκοινωνίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Λαμπρινή εξυπηρετείται από αρκετές αστικές γραμμές λεωφορείων ΟΑΣΑ και τρόλεϊ που τη συνδέουν με το κέντρο της Αθήνας και τις γύρω περιοχές:
- 5 (ΛΑΜΠΡΙΝΗ - ΠΛ. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ - ΤΖΙΤΖΙΦΙΕΣ)
- 14 (ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ - Λ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ - ΛΑΜΠΡΙΝΗ)
- 054 ΠΕΡΙΣΣΟΣ - ΛΑΜΠΡΙΝΗ - ΟΜΟΝΟΙΑ)
- Α8 (ΜΑΡΟΥΣΙ - Ν. ΙΩΝΙΑ - ΠΟΛΥΤΕΧΝEIO)
- 444 (ΣΤ. ΕΙΡΗΝΗ - ΓΑΛΑΤΣΙ - ΣΤ. ΑΝΩ ΠΑΤΗΣΙΑ)
Οι σταθμοί του ΗΣΑΠ Περισσός και Άνω Πατήσια βρίσκονται σε σχετικά κοντινή απόσταση. Παράλληλα, μέσα στην επόμενη δεκαετία οι κάτοικοι της περιοχής αναμένεται να αποκτήσουν ακόμα καλύτερη συγκοινωνιακή συνδεσιμότητα με την υπόλοιπη Αθήνα, όταν και ολοκληρωθούν οι εργασίες για τη Γραμμή 4 του Μετρό (σταθμοί Άλσος Βεΐκου και Γαλάτσι).
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μανταδάκης, Άγγελος (7 Δεκεμβρίου 2018). Λαμπρινή: Ο μεγάλος έρωτας του Λάμπρου Βεΐκου. Η Αυγή. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2024.
- «Η θέση του Γαλατσίου – φυσικά και διοικητικά όρια»
- ↑ «Η θέση του Γαλατσίου – φυσικά και διοικητικά όρια».
- ↑ Μανταδάκης, Άγγελος (7 Δεκεμβρίου 2018). «Λαμπρινή: Ο μεγάλος έρωτας του Λάμπρου Βεΐκου». Η Αυγή. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2024.