Καμπάνα της Ουέσκας
Η Καμπάνα της Ουέσκας είναι ένας μύθος που περιγράφει πώς ο Ραμίρο Β΄ της Αραγωνίας, ο Μοναχός, έκοψε τα κεφάλια των δώδεκα ευγενών που δεν τον υπάκουαν. Ο θρύλος είναι καταγεγραμμένος στο ποίημα Cantar de la campana de Huesca, στην Αραγωνική γλώσσα, έργο αγνώστου συγγραφέα του 13ου αιώνα και αποτελεί μέρος της λαϊκής παράδοσης στην Αραγωνία, και ιδιαίτερα στην πόλη της Ουέσκας.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τον θάνατο του Αλφόνσου Α΄της Αραγωνίας το 1134 χωρίς να αφήσει απογόνους, ο αδελφός του Ραμίρο, ο επίσκοπος της Ρόδας (Roda de Isábena), κληρονόμησε το Βασίλειο της Αραγωνίας, ένα από τα κράτη της Ιβηρικής Χερσονήσου. Εκείνη την εποχή το βασίλειο είχε σοβαρά εγχώρια και ξένα προβλήματα.
Το Χρονικό του Σαν Χουάν ντε λα Πένια (Crónica de San Juan de la Peña) από τον 14ο αιώνα, διηγείται πώς ο Ραμίρο Β΄ ήταν τόσο ανήσυχος για το γεγονός πως οι ευγενείς του καταχρώνται την υπομονή του, που έστειλε ένα αγγελιοφόρο κήρυκα στο Αββαείο του Saint-Pons-de-Thomières να ζητήσει συμβουλές από τον πρώην αφέντη του.
Ο κήρυκας εμφανίστηκε στον κήπο της μονής, όπου ο γέρος μοναχός αφαιρούσε τα κεφάλια από τριαντάφυλλα που ξεχώρισαν από τα υπόλοιπα (σε άλλες εκδοχές της ιστορίας, τα τριαντάφυλλα αντικαθίστανται από λάχανα). Ο μοναχός στην συνέχεια είπε στον κήρυκα να μεταφέρει την συμβουλή του στον βασιλιά, η οποία ήταν να επαναλάβει αυτό που είχε δει ο κήρυκας.
Μετά την την επιστροφή του κήρυκα, ο Ραμίρο Β΄ έστειλε μήνυμα στον αρχηγό των ευγενών, καλώντας όλους τους ευγενείς του βασιλείου να τον επισκεφτούν, με την δικαιολογία ότι ήθελε να τους δείξει μία καμπάνα που χτίζει η οποία μπορούσε να ακουστεί σε όλη την Αραγωνία. Όταν οι ευγενείς έφτασαν, ο βασιλιάς τους ανάγκασε να εισέρχονται ένας-ένας στο δωμάτιο όπου βρισκόταν η καμπάνα, όπου τους περίμενε ο ίδιος. Στην συνέχεια, καθώς αυτοί εισέρχονταν αποκεφάλιζε τους πιο απείθαρχους από αυτούς. Έπειτα τοποθέτησε σε κύκλο τα κεφάλια τους, με το κεφάλι του επισκόπου της Χάκας να ξεχωρίζει στο κέντρο κρεμασμένο από το γλωσσίδι της καμπάνας. Στο τέλος συγκάλεσε τους υπόλοιπους ευγενείς και τους παρουσίασε το αποτέλεσμα ως παράδειγμα τιμωρίας για την ανυπακοή τους προκειμένου να συνετιστούν. Με αυτόν τον τρόπο ο Ραμίρο Β΄ κατέστειλε την ανταρσία τους εναντίον του.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Carmen Orcástegui Gros (εκδ. lit.), Crónica de San Juan de la Peña (αραγωνική έκδοση), στο Cuadernos de Historia Jerónimo Zurita, 51-52, Σαραγόσα, Ίδρυμα «Fernando el Católico», 1985, σελ. 468-469.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Alvar, Carlos y Manuel ALVAR, Épica medieval española, Μαδρίτη, Cátedra, 1997. (ISBN 84-376-0975-5)
- Laliena Corbera, Carlos, La campana de Huesca, Σαραγόσα, CAI (CAI 100, nº 69), 2000.
- Soria Andreu, Francisca, "Προκαταρκτική Μελέτη" στο: Lope de Vega, La campana de Aragón, Σαραγόσα, Ίδρυμα «Fernando el Católico», 2001, σελ. 5-70. (ISBN 84-7820-755-4)