Καθεδρικός Ναός της Νάπολης

Καθεδρικός Ναός της Αναλήψεως της Παρθένου Μαρίας
Καθεδρικός Ναός της Αναλήψεως της Παρθένου Μαρίας
	Η πρόσοψη του Καθεδρικού της Νάπολης
Βασικές πληροφορίες
Τοποθεσία	Νάπολη, Ιταλία
Γεωγραφικές συντεταγμένες	40°51΄09΄΄ Β,; 14°15΄35΄΄ Α
Υπαγωγή	Ρωμαιοκαθολικισμός
Χώρα	Ιταλία
Έτος αφιέρωσης	13ος αιώνας
Καταστατικό	λειτουργική
Αρχιτεκτονική περιγραφή
Αρχιτεκτονικός ρυθμός	Γοτθικός,; αναγεννησιακός,; μπαρόκ,; νεογοτθικός
Έναρξη ανέγερσης	13ος αιώνας
Αποπεράτωση	19ος αιώνας

Ο Καθεδρικός Ναός της Νάπολης ή Καθεδρικός Ναός της Αναλήψεως της Παρθένου Μαρίας, (ιταλ. Duomo di Napoli, Cattedrale di Santa Maria Assunta ή Cattedrale di San Gennaro, ναπολιτάνικα Viscuvato 'e Napule) είναι Ρωμαιοκαθολικός Καθεδρικός Ναός, ο κυριότερος ναός στην πόλη Νάπολη της Ιταλίας και η έδρα του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου Νεαπόλεως. Είναι ευρύτατα γνωστή και ως Καθεδρικός ναός του Αγίου Τζεννάρο, προς τιμή του Αγίου Ιανουαρίου, του πολιούχου της πόλεως.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο σημερινός καθεδρικός ναός ανάγεται στη μεσαιωνική εποχή, καθώς η κατασκευή του παραγγέλθηκε από τον Βασιλέα Κάρολο τον Ανδεγαυό. Η κατασκευή του συνεχίσθηκε κατά τη βασιλεία του διαδόχου του, Καρόλου Β΄ της Νεαπόλεως (1285-1309), και ολοκληρώθηκε στις αρχές του 14ου αιώνα υπό τον Ροβέρτο τον Ανδεγαυό. Ανεγέρθηκε όμως στα θεμέλια δύο παλαιοχριστιανικών βασιλικών, των οποίων τα ίχνη είναι ακόμη και σήμερα εύκολα ορατά. Κάτω από το κτήριο, ανασκαφές έχουν αποκαλύψει ελληνικά και ρωμαϊκά τεχνουργήματα.

Στον καθεδρικό ναό συνάπτεται η κατοικία («παλάτσο») του εκάστοτε αρχιεπισκόπου Νεαπόλεως.

Εσωτερικό και έργα τέχνης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κυριότερο αξιοθέατο του εσωτερικού του ναού είναι το «Βασιλικό Παρεκκλήσιο του Θησαυρού του Αγίου Ιανουαρίου, που διακοσμείται με νωπογραφίες του Ντομενικίνο και του Τζοβάννι Λανφράνκο, έργα της κόγχης των Ντομενικίνο, Μάσσιμο Σταντσιόνε και Τζουζέπε Ριμπέρα, τον πλούσιο υψηλό βωμό (Αγία Τράπεζα) του Φραντσέσκο Σολιμένα, το ορειχάλκινο κιγκλίδωμα του Κόζιμο Φαντσάγκο κι άλλα σημαντικά έργα, όπως μια λειψανοθήκη κατασκευασμένη από Γάλλους καλλιτέχνες του 14ου αιώνα.

Σε άλλα μέρη του ναού ξεχωρίζουν έργα τέχνης όπως, μια «Ανάληψη της Θεοτόκου» του Περουτζίνο, ζωγραφικοί πίνακες του Λούκα Τζορντάνο και το παλαιοχριστιανικό βαπτιστήριο με ψηφιδωτά του 4ου αιώνα. Το κύριο παρεκκλήσιο είναι μία ανακατασκευή του 18ου αιώνα με ένα μπαρόκ ανάγλυφο του Πιέτρο Μπράτσι. Το Παρεκκλήσιο Μινούτολο, το οποίο αναφέρει ο Βοκάκιος στο Δεκαήμερο, έχει νωπογραφίες του 14ου αιώνα.

Η κρύπτη του ναού είναι έργο του Λομβαρδού Τομμάζο Μαλβίτο (Tommaso Malvito, θάν. 1508) με πρόσοψη που ξαναδουλεύτηκε από τον Ενρίκο Αλβίνο στα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά διατηρεί την πύλη του 15ου αιώνα με κάποια γλυπτά του Τίνο ντι Καμάινο.

Ταφές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]