Αρχιτεκτονικός ρυθμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Ο όρος Αρχιτεκτονικός ρυθμός περιγράφει μια συγκεκριμένη τεχνοτροπία αρχιτεκτονικής που επικρατεί συνήθως σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Η ανάπτυξη διαφόρων αρχιτεκτονικών ρυθμών εξαρτάται και εξαρτώταν από κλιματικούς, τεχνικούς, θρησκευτικούς και πολιτιστικούς παράγοντες. Με τη βιομηχανοποίηση ο ρυθμός ανάπτυξης νέων αρχιτεκτονικών ρυθμών επιταχύνθηκε, καθώς διευρύνθηκαν οι ανάγκες και απαιτήσεις από την κατασκευή των κτιρίων, αλλά και τα υλικά και οι τεχνικές που ήταν διαθέσιμες για την κατασκευή τους. Η εμφάνιση αρχιτεκτονικών ρυθμών εντοπίζεται ήδη στην προϊστορία, με την προϊστορική αρχιτεκτονική, και συνεχίζεται σαν διαδικασία μέχρι και τις μέρες μας.

Αρχιτεκτονική των πρώτων πολιτισμών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι προϊστορικοί πολιτισμοί ανέπτυξαν για πρώτη φορά την αρχιτεκτονική, με πρώτους τους Σουμέριους στη Μεσοποταμία, και αργότερα τους Βαβυλώνιους στην ίδια περιοχή, με τους περίφημους Κρεμαστούς Κήπους της Βαβυλώνας. Επίσης οι Αιγύπτιοι ανέπτυξαν πολύ την αρχιτεκτονική, παράλληλα με τη γεωμετρία. Το πιο γνωστό είδος κτιρίου που άφησαν στην ιστορία είναι οι Πυραμίδες. Στη συνέχεια η αρχιτεκτονική αναπτύχθηκε στην Περσική Αυτοκρατορία, ενώ εξίσου αξιοσημείωτα είναι και τα επιτεύγματα του Μινωικού πολιτισμού, κυρίως στην Κρήτη αλλά και στη Θήρα. Το πιο γνωστό αρχιτεκτονικό μνημείο που άφησε είναι το παλάτι της Κνωσσού στην Κρήτη. Τέλος ο Μυκηναϊκός πολιτισμός φρόντισε πολύ την αρχιτεκτονική, με κύρια δείγματα τους θολωτούς τάφους, τις οχυρωμένες πόλεις και τα γνωστά μέγαρα.

Αρχαιοελληνική Αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική είναι η πρώτη σπουδαία αρχιτεκτονική που εμφανίζεται στην Ευρώπη. Έγινε πρότυπο και έθεσε τις βάσεις για πολλούς άλλους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Κυριάρχησε ο Ιωνικός, ο Δωρικός ρυθμός και ο Κορινθιακός ρυθμός.

Ρωμαϊκή αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξίσου σπουδαία είναι και η αρχιτεκτονική των Ρωμαίων, που έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με αυτή των αρχαίων Ελλήνων. Πολύ γνωστά είναι τα Ρωμαϊκά υδραγωγεία και οι περίφημες Ρωμαϊκές γέφυρες. Η Ρωμαϊκή αρχιτεκτονική ήταν διαδεδομένη τους πρώτους αιώνες μετά Χριστόν σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης.

Μεσαίωνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τον Μεσαίωνα παρατηρείται κυρίως ανάπτυξη της θρησκευτικής αρχιτεκτονικής, αρχιτεκτονικής δηλαδή που σχετίζεται με εκκλησίες και ναούς. Στην Ευρώπη κυριαρχεί ο Γοτθικός ρυθμός και πριν από αυτόν ο Ρομανικός ρυθμός. Ο Γοτθικός ρυθμός άνθισε από το 1130 μέχρι το 1500. Πολλοί καθεδρικοί ναοί χτίστηκαν σύμφωνα με αυτόν τον ρυθμό, όπως η Παναγία των Παρισίων. Επίσης σημαντικά αναπτύχθηκε και η Βυζαντινή αρχιτεκτονική, με κλασσικό δείγμα την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη.

Νεότερη Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1450 ως το 1600 κυριαρχεί στην Ευρώπη και κυρίως στην Ιταλία η Αναγέννηση, η οποία παρουσιάζεται τόσο στην αρχιτεκτονική, αλλά κυρίως στη ζωγραφική και τη γλυπτική. Από το 1600 και ως το 1750 το Μπαρόκ είναι ο κύριος αρχιτεκτονικός ρυθμός στην Ευρώπη, με λαμπρά δείγματα στηνΓαλλία και στη Γερμανία. Μέχρι το 1790 το Μπαρόκ περνάει στο Ροκοκό, το οποίο είναι η τελευταία φάση του Μπαρόκ ουσιαστικά. Τον 19ο αιώνα προκύπτει ο Ιστορισμός μαζί με τη Βικτωριανή Εποχή. Από το 1890 εμφανίζεται το Άρτ Νουβό, ενώ κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα εμφανίζονται διαδοχικά ο Εξπρεσιονισμός, ο Κονστρουκτιβισμός κ.α.