Καζιμιέρα Ζουουάφσκα
| Καζιμιέρα Ζουουάφσκα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 22 Φεβρουαρίου 1883[1] Chemerysy-Barski |
| Θάνατος | 18 Απριλίου 1971[1] Βαρσοβία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνία[1] |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μεταφράστρια[1] λατινολόγος |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Wawrzyniec Żuławski |
| Οικογένεια | d:Q63532193 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Δίκαιοι των Εθνών (25 Δεκεμβρίου 1980)[1] |
Η Καζιμιέρα Ζουουάφσκα (πολωνικά: Kazimiera Żuławska, το γένος Χανίτσκι) (22 Φεβρουαρίου 1883 - 18 Απριλίου 1971) ήταν Πολωνή ρομανίστρια, μεταφράστρια, ορειβάτισσα και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Καζιμιέρα γεννήθηκε Τσεμερίσι. Οι γονείς της ήταν αριστοκράτες γαιοκτήμονες. Ο πατέρας της ήταν ο Ιγκνάτσι Ντιονίζι Χανίτσκι και η μητέρα της η Ζόφια, το γένος Οστόλσκα. Αποφοίτησε από το 2ο Γυμνάσιο Θηλέων της Βαρσοβίας, λαμβάνοντας ένα αργυρό μετάλλιο το 1900 και τα προσόντα ως δασκάλα στο σπίτι.[2] Σπούδασε ρομανικές σπουδές στα πανεπιστήμια του Λβιβ και της Βέρνης. Στο τελευταίο, το 1910, απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα για τη διατριβή της «Γυναίκες στο Θέατρο Βολτέρα».
Παντρεύτηκε τον συγγραφέα Γέζι Ζουουάφσκι στις 22 Ιουνίου 1907. Με τον σύζυγό της και τον αδερφό του, Γιάνους, ανέβηκε στις Άλπεις και στα Όρη Τάτρα. Τα έτη 1910–1921 έζησε στο Ζακοπάνε. Μετά το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γέζι Ζουουάφσκι εντάχθηκε στις Λεγεώνες και η Καζιμιέρα ήταν η πρόεδρος του τμήματος Ζακοπάνε του Γυναικείου Συνδέσμου της Γαλικίας και της Σιλεσίας (1915–1918).[3] Μετά τον θάνατο του συζύγου της το 1915, έγινε γραμματέας του Καζίμιες Τετμάγιερ. Ο Οίκος Ζουουάφσκι - "Łada" στην οδό Χαουουμπινσκιέγκο (Chałubińskiego) 3 - ήταν ένα κέντρο συνάντησης για τους μποέμ του Ζακοπάνε Στανίσουαφ Ιγκνάτσι Βιτκιέβιτς, Καζίμιες Πσέρβα-Τετμάγιερ, Γιαν Κασπρόβιτς, Τίμον Νιεσιοουόφσκι και Μπρονίσουαφ Μαλινόφσκι.[4][5] Για να αποκτήσει χρήματα για την ίδια και τα παιδιά της, διατηρούσε επίσης ξενώνα και φούρνο στον οίκο.[6]
Στην ανεξάρτητη Πολωνία, μετακόμισε στο Τόρουν με τους γιους της, διευθύνοντας τον ξενώνα "Zofiówka" στην οδό Μπιντγκόσκα 26, την οποία επισκέφτηκαν και οι φίλοι της από το Ζακοπάνε, συμπεριλαμβανομένων των Στανίσουαφ Πσιμπισέφσκι, Τίμον Νιεσιοουόφσκι, Τσαρλς Ζαβοντζίνσκι, Στανίσουαφ Ιγκνάτσι Βιτκιέβιτς και Γιούλιους Οστέρβα.[7] Εκείνα τα χρόνια είχε σχέση με τον συνθέτη και βιολιστή Μαρτσέλι Φέλιξ Ποπουάφσκι. Αφού μετακόμισε στη Βαρσοβία, εργάστηκε ως υπάλληλος στο Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Ήταν επίσης μεταφράστρια γαλλικής και ισπανικής λογοτεχνίας και ορειβατικών βιβλίων. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, επέστρεψε στην Πολωνική Ένωση Γυναικών.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έκρυψε Εβραίους στο διαμέρισμά της, τους οποίους βοήθησε να αποκτήσουν πλαστά έγγραφα και να βρουν δουλειά. Για τον ηρωισμό της, μαζί με τον γιο της, Βαβζίνιετς, τιμήθηκε μετά θάνατον από το Γιαντ Βασσέμ το 1981 με τον τίτλο «Δίκαιος των Εθνών».[8]
Στη Βαρσοβία, έζησε μέχρι το θάνατό της, αλλάζοντας διευθύνσεις. Διατηρούσε ακόμα ένα ανοιχτό σπίτι και ήταν καλλιτέχνης. Συνέχισε να μεταφράζει στα πολωνικά, συμπεριλαμβανομένου του δράματος «Γιουντίτα» του Σαρλ ντε Περέ-Σαπού, που ανέβηκε από τον Καζίμιες Ντέιμεκ στο Νέο Θέατρο του Λοτζ (10 Σεπτεμβρίου 1960) και στη συνέχεια στο Τηλεοπτικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Στανίσουαφ Βολ (1960) και Ιρένα Μπάμπελ (1974).[9] Μετά τη συνταξιοδότησή της, την υποστήριξαν οι γιοι της - ο Μάρεκ, καλλιτέχνης-ζωγράφος που ζούσε εξόριστος στο Λονδίνο, ο Γιούλιους, συγγραφέας και μακροχρόνιος πρόεδρος του Pen Club, και ο νεότερος, Βαβζίνιετς, (μουσικολόγος και συνθέτης). Όλοι οι γιοί της κληρονόμησαν το πάθος της για την αναρρίχηση και την ορειβασία. Ενταφιάστηκε στο Κοιμητήριο Ποβόνσκι (τμήμα R, σειρά 4, θέση 21: Ταντέους Οστόλσκι, παρ. 14884).[10]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «The Righteous Among the Nations Database» (Αγγλικά)
- ↑ Natalia Yakubova, Kazimiera Żuławska - biogram Portal internetowy projektu „Archiwum kobiet: Piszące” Αρχειοθετήθηκε 2019-06-21 στο Wayback Machine. [dostęp 21 czerwca 2019]
- ↑ Joanna Dufrat, Kobiety w kręgu lewicy niepodległościowej. Od Ligi Kobiet Pogotowia Wojennego do Ochotniczej Legii Kobiet (1908–1918/1919, Toruń 2001, s.181
- ↑ Zob. hasło w Wikipedii - Projekty architektoniczne Stanisława Witkiewicza
- ↑ Marek Żuławski - biografia - strona internetowa
- ↑ Natalia Yakubova, Kazimiera Żuławska - biogram Portal internetowy projektu „Archiwum kobiet: Piszące” Αρχειοθετήθηκε 2019-06-21 στο Wayback Machine. [dostęp 21 czerwca 2019]
- ↑ Marek Żuławski - biografia - strona internetowa
- ↑ Lista Polscy Sprawiedliwi wśród narodów świata - Portal internetowy Muzeum Polin [dostęp 21 czerwca 2019]; Żuławska FAMILY - The Righteous Among The Nations - Portal internetowy Yad Washen [dostęp 21 czerwca 2019]
- ↑ Encyklopedia Polskiego Teatru - Portal internetowy [dostęp 23 czerwca 2019]
- ↑ «Cmentarz Stare Powązki: TADEUSZ OSTOLSKI». [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online]. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Καζιμιέρα Ζουουάφσκα, με δικά της λόγια, αγγλική μετάφραση του δοκιμίου της Ζουουάφσκα από το Ten jest z ojczyzny mojej σχετικά με τις εμπειρίες της στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
|