Κάρελ Σλάβιτσεκ
| Κάρελ Σλάβιτσεκ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 24 Δεκεμβρίου 1678 Jimramov[1][2][3] |
| Θάνατος | 24 Αυγούστου 1735 Πεκίνο[4] |
| Τόπος ταφής | Zhalan Cemetery |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[5] |
| Θρησκευτικό τάγμα | Αδελφότητα του Ιησού |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Παλάτσκο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μαθηματικός αστρονόμος γλωσσολόγος μουσικολόγος παιδαγωγός καθολικός ιερέας[5] μουσικός[3] συγγραφέας[3] |
Ο Κάρελ Σλάβιτσεκ, (απλοποιημένα κινέζικα: 严嘉乐- παραδοσιακά κινέζικα: 嚴嘉樂- pinyin: Yán Jiālè), (12 Δεκεμβρίου 1678 - 24 Σεπτεμβρίου 1735) ήταν Ιησουίτης ιεραπόστολος στην Κίνα[6] που ήταν επίσης μαθηματικός, αστρονόμος, μουσικός και ο πρώτος Τσέχος ή Μοραβός σινολόγος.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νεαρή ηλικία και σπουδές στην Τσεχία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κάρελ Σλάβιτσεκ γεννήθηκε σε ένα σπίτι που ονομάζεται στα τσέχικα: U Slunce ("δίπλα στον ήλιο") στην κεντρική πλατεία του Τζιμάμοφ, μιας μικρής πόλης που εκτείνεται στα ιστορικά σύνορα μεταξύ της Βοημίας και της Μοραβίας. Ο πατέρας του, Βάκλαβ Βόιτεχ Σλάβιτσεκ, ήταν δάσκαλος και δημοτικός σύμβουλος και συγγραφέας.[7] Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο (σχολείο) στο Μπρνο, ο Σλάβιτσεκ εντάχθηκε στο τάγμα των Ιησουιτών ως δόκιμος το 1694. Αργότερα σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή και στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Όλομουτς. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, παρέμεινε στο πανεπιστήμιο ως καθηγητής μαθηματικών και εβραϊκής γλώσσας και ιστορίας. Αργότερα πήγε στην Πράγα, όπου σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου.[8] Χειροτονήθηκε ιερέας το 1707[7] . Η αστρονομία έγινε σύντομα το χόμπι του. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Πράγα, ο Σλάβιτσεκ βοήθησε στη σύνταξη ενός ακριβούς χάρτη της πρωτεύουσας[8].
Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Πράγα, πήγε να διδάξει στο Jičín, στη συνέχεια δίδαξε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο του Βρότσλαβ, και τελικά επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο του Όλομουτς, όπου ανακηρύχθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας, έγινε καθηγητής μαθηματικών και, το 1712, πλήρες μέλος του Τάγματος των Ιησουιτών[9]. Το 1714 πήγε στο Μπρνο, όπου το έργο του περιελάμβανε τη βοήθεια του πρώην καθηγητή του στο Όλομουτς, Ιακούμπ Κρέσα. Αμέσως μετά αποφάσισε να γίνει ιεραπόστολος. Λόγω των γνώσεών του στα μαθηματικά καθώς και στη μουσική, αποφασίστηκε να σταλεί στην Κίνα[8].
Το 1715 έφυγε από το Μπρνο για την Πράγα, όπου συναντήθηκε με τον Ιγκνάζ Κέγκλερ. Μαζί πήγαν στη Λισαβόνα, όπου ενώθηκαν με έναν ιησουίτη από την Πορτογαλία. Στις 13 Μαρτίου 1716 αναχώρησαν για την Κίνα.[10] Χρειάστηκαν 170 ημέρες για να φτάσουν εκεί, επιβιώνοντας από μια μεγάλη καταιγίδα, κατά τη διάρκεια της οποίας πολλά από τα υπάρχοντά τους υπέστησαν ζημιές[8].
Στην Κίνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1715 έφυγε από το Μπρνο για την Πράγα, όπου συναντήθηκε με τον Ιγκνάζ Κέγκλερ. Μαζί πήγαν στη Λισαβόνα, όπου ενώθηκαν με έναν ιησουίτη από την Πορτογαλία. Στις 13 Μαρτίου 1716 αναχώρησαν για την Κίνα. Χρειάστηκαν 170 ημέρες για να φτάσουν εκεί, επιβιώνοντας από μια μεγάλη καταιγίδα, κατά τη διάρκεια της οποίας πολλά από τα υπάρχοντά τους υπέστησαν ζημιές[8].
Ο Σλάβιτσεκ σύντομα αδιαθέτησε και έφυγε από το Πεκίνο για να αναρρώσει μακριά από την πόλη. Εν τω μεταξύ, τον αυτοκράτορα Κάνγκσι διαδέχθηκε το 1722 ο αυτοκράτορας Γιονγκτσένγκ, ο οποίος ήταν πολύ λιγότερο φιλικός προς τους χριστιανούς. Ο Γιονγκτζένγκ διέταξε όλοι οι Ιησουίτες στην Κίνα να φιλοξενηθούν στο Πεκίνο: κατά συνέπεια ο Σλάβιτσεκ έπρεπε να επιστρέψει εκεί[8].
Ο Σλάβιτσεκ έμαθε την κινεζική γλώσσα αρκετά γρήγορα. Ασχολήθηκε με την αστρονομία και τα μαθηματικά και συνέταξε μια πραγματεία για την κινεζική μουσική: ωστόσο η πραγματεία αυτή δεν έχει διασωθεί.[6] Αν και αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Πεκίνο, ο Σλάβιτσεκ δεν απομονώθηκε. Πράγματι, βρισκόταν σε συχνή επαφή μέσω επιστολών με Ευρωπαίους επιστήμονες, όπως ο Στεφάν Σουσιέ και ο Γκιγιόμ ντε Λ'Ιλ. Πολλές από τις επιστολές έχουν χαθεί, αλλά όσες έχουν διασωθεί παρέχουν πληροφορίες για τη ζωή του Σλάβιτσεκ στην Κίνα και τώρα βρίσκονται στη βιβλιοθήκη της Μονής Στράχοβ[8].
Ο Σλάβιτσεκ πέθανε μετά από 18 χρόνια στην Κίνα- τον διαδέχτηκε ένας άλλος Τσέχος Ιησουίτης, ο Γιαν Βάλτερ του Μπίλινα[8].
Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- KALISTA, Zdeněk. Cesty ve znamení kříže : Dopisy a zprávy českých misionářů 17. a 18. věku ze zámořských krajů. 3. vyd. Praha: Vyšehrad, 1947. 335 s. Kapitola Listy Karla Slavíčka, s. 137–166, 288–300.
- Slavíček Karel, Listy z Číny do vlasti a jiná korespondence s evropskými hvězdáři (1716-1735), k vydání připravil Josef Kolmaš, Praha, Vyšehrad 1995. ISBN 80-7021-127-X.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jk01111828. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /70680. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 3,0 3,1 3,2 Research Library in Olomouc: (Τσεχικά) REGO. aleph
.vkol .cz /F /?func=find-c&ccl _term=sys%3D000003711&local _base=svk04. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2024. - ↑ (Τσεχικά) regional database of the Regional Library of Highlands. tritius
.kkvysociny .cz /authority /1061177. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2024. - ↑ 5,0 5,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jk01111828. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 Saraiva, Luis (2013). Europe and China: Science and Arts in the 17th and 18th Centuries. World Scientific. ISBN 978-981-4390-44-6.
- ↑ 7,0 7,1 «Karel Slavíček - z Jimramova až do Pekingu». zdarskevrchy.cz (στα Τσεχικά). 10 Ιανουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2011.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 8,7 «Český jezuita na čínském dvoře». cinsky.cz (στα Τσεχικά). 26 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2011.
- ↑ «Historie asijských studií na Univerzitě Palackého v Olomouci». upol.cz (στα Τσεχικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2011.
- ↑ Liščak, Vladimir (2015-12-30). «Karel Slavíček, SJ and His Correspondence from China with European Astronomers and Scholars» (στα αγγλικά). Asian Studies 3 (2): 59–74. doi:. ISSN 2350-4226. https://journals.uni-lj.si/as/article/view/3406.
|
