Η κριτική του σχολείου των γυναικών
 Εικονογράφηση της έκδοσης του 1682 | |
| Συγγραφέας | Μολιέρος |
|---|---|
| Τίτλος | La Critique de l'École des femmes |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 1663 |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1663 |
| Μορφή | θεατρικό έργο |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η κριτική του σχολείου των γυναικών (γαλλικός τίτλος: La Critique de l'école des femmes) είναι μονόπρακτη θεατρική κωμωδία του Μολιέρου σε πεζό, που ανέβηκε στο θέατρο του Παλαί Ρουαγιάλ τον Ιούνιο του 1663 και δημοσιεύτηκε το ίδιο έτος.[1]
Πρόκειται για μια απάντηση στις πολυάριθμες κριτικές και αντιδράσεις που προκάλεσε η κωμωδία Το σχολείο των γυναικών, που είχε ανεβεί στη σκηνή έξι μήνες νωρίτερα με τεράστια επιτυχία. Το έργο είχε γίνει στόχος επιθέσεων, που ίσως προκλήθηκαν από τους αδερφούς Τομά και Πιέρ Κορνέιγ και πυροδότησε αλυσιδωτές αντιδράσεις αμοιβαίων κατηγοριών και προσβολών. [2]
Με την Κριτική του σχολείου των γυναικών, ο Μολιέρος προσπάθησε να υποστηρίξει την τέχνη του αποδεικνύοντας την ασυνέπεια και αβασιμότητα των ισχυρισμών των επικριτών του έργου και εκθέτοντας τους μηχανισμούς διαμόρφωσης της «κοινής γνώμης».
Η διαμάχη συνεχίστηκε και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους ο Μολιέρος επανήλθε με την παράσταση Ο αυτοσχεδιασμός των Βερσαλλιών.
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το έργο αρχίζει με μια αφιέρωση στη μητέρα του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄ , Άννα της Αυστρίας.
Η σκηνή διαδραματίζεται στο σαλόνι της κοσμικής κυρίας Ουρανίας (αναφέρεται στη μούσα της αστρονομίας), όπου με την εξαδέλφη της Ελίζα υποδέχονται καλεσμένους. Γίνεται ζωηρή συζήτηση για την κωμωδία Το σχολείο των γυναικών του Μολιέρου που μόλις είδαν, με τους επικριτές και τους υποστηρικτές του έργου να εκφράζουν τη γνώμη τους.[3]
Ανάμεσα στους επικριτές του έργου, η φρόνιμη και σεμνή Κλιμένη, εκπρόσωπος των Περισπούδαστων, έχει την αίσθηση ότι το έργο προσβάλλει την αιδημοσύνη της. Ο λόγιος Λυσίδας, συγγραφέας που ζηλεύει την επιτυχία του έργου, ενοχλείται από τη μη τήρηση των κλασικών δραματικών κανόνων. Ο «Μαρκήσιος», ένας ανόητος και επιτηδευμένος χαρακτήρας, αν και μόλις βγήκε από τη θεατρική παράσταση, δεν έχει δει καθόλου το έργο, ωστόσο το επικρίνει από καθαρό δογματισμό.[4]
Στους υποστηρικτές του έργου συγκαταλέγονται η οικοδέσποινα Ουρανία και ο Ντοράντ, που εμφανίζεται ως εκπρόσωπος του Μολιέρου. Υπερασπίζεται το έργο ενάντια στους επικριτές του, τονίζοντας τα πλεονεκτήματα της κωμωδίας χαρακτήρων έναντι της κλασικής τραγωδίας.
Η Ελίζα, μια γυναίκα του πνεύματος, αλλάζει εύκολα από επιδοκιμαστική σε καταδικαστική γνώμη.
Το έργο τελειώνει με τον υπηρέτη να ανακοινώνει ότι σερβίρεται το δείπνο.
Επιχειρήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρά τη συντομία του έργου, ο Μολιέρος κατάφερε να δημιουργήσει ρεαλιστικές κοινωνικο-ψυχολογικές εικόνες των χαρακτήρων. Ανάμεσα στα επιχειρήματα για την υπεράσπιση της κωμωδίας που προτάθηκαν από τον Ντοράντ και την Ουρανία:
- «Γιατί τελικά, είναι πολύ πιο εύκολο να γράφεις για μεγάλα συναισθήματα, να αμφισβητείς την Τύχη σε στίχους, να κατηγορείς τη μοίρα και να οργίζεσαι με τους θεούς, από το να παραστήσεις εύστοχα την ανθρώπινη ανοησία και να διακωμωδείς ευχάριστα τα ελαττώματα των ανθρώπων στη σκηνή.»[5]
- «Αν τα έργα που είναι σύμφωνα με τους κανόνες δεν ευχαριστούν και αυτά που ευχαριστούν δεν είναι σύμφωνα με τους κανόνες, σίγουρα οι κανόνες δεν δημιουργήθηκαν σωστά.»
- «Το έργο αρέσει στη βασιλική αυλή και πού, αν όχι εκεί, μπορεί κανείς να βρει τόσους φωτισμένους και ικανούς ανθρώπους, γνώστες των τεχνών;»
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «journal-laterrasse.fr/la-critique-de-lecole-des-femmes-3/».
- ↑ . «comedie-francaise.fr/fr/evenements/la-critique-de-lecole-des-femmes12-13#».
- ↑ . «theatre/classique.fr/pages/pdf/MOLIERE_CRITIQUEECOLEDESFEMMES.pdf» (PDF).
- ↑ . «larousse.fr/encyclopedie/oeuvre/la_Critique_de_l'école_des_femmes/».
- ↑ Πρωτότυπο στα γαλλικά: Car enfin, je trouve qu'il est bien plus aisé de se guinder sur de grands sentiments, de braver en vers la Fortune, accuser les Destins, et dire des injures aux dieux, que d'entrer comme il faut dans le ridicule des hommes, et de rendre agréablement sur le theatre les défauts de tout le monde.
| |||||||
.jpg)
|