Διονύσης Βίτσος
| Διονύσης Βίτσος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Διονύσης Βίτσος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1956 Ζάκυνθος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας εκδότης κριτικός θεάτρου ραδιοφωνικός παραγωγός |
| Εργοδότης | Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης |
Ο Διονύσης Βίτσος είναι εκδότης, συγγραφέας, επιμελητής εκδοτικών σειρών και ερευνητής.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1956 στη Ζάκυνθο, ήλθε από το 1974 στην Αθήνα για σπουδές και από τότε ζει εκεί.
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών Οικονομικά και, στη συνέχεια, Νομικά.
Το 1975 μπήκε με τον πρώτο δημόσιο διαγωνισμό της μεταπολίτευσης στην Εθνική Τράπεζα κι εκεί εργάστηκε σε διάφορες θέσεις μέχρι το 1993, με τελευταία θέση στο Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ) [1] Πρωτοστάτησε το 1976 στην ίδρυση του Πολιτιστικού Τμήματος εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα και ήταν από τους βασικούς συντελεστές του σημαντικού λογοτεχνικού περιοδικού αυτού του τμήματος «Πολιτιστική».
Το 1984 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο «Εκδόσεις Περίπλους» [2], με έδρα τη Ζάκυνθο, ο οποίος αρχικά εξέδωσε το πανελλήνιας κυκλοφορίας ομώνυμο περιοδικό «περίπλους, τετράδιο για τα Γράμματα και τις Τέχνες (1984-2003). Το περιοδικό είχε ως έναυσμα επιστολή του μεγάλου λογοτέχνη Διονύση Ρώμα, την τελευταία της ζωής του, μέρες πριν το θάνατό του με την οποία ζητούσε από το Διονύση Βίτσο να φροντίσει να συνεχισθεί η μεγάλη πολιτισμική ζακυνθινή παράδοση, εξ ου και ο τίτλος του περιοδικού είναι ο γενικός τίτλος του πολύτομου μυθιστορήματος του Διον. Ρώμα. Ήταν περιοδικό πανελλήνιας κυκλοφορίας κι έφτασε να διαθέτει 8.000 αντίτυπα σε όλη την Ελλάδα. Κυρίως στις σελίδες του έφερε στο φως ξεχασμένες σελίδες του πολιτισμού της Ζακύνθου, συσπείρωσε καταξιωμένους πνευματικούς ανθρώπους, ζακυνθινούς και μη, ανέδειξε νέους δημιουργούς και μελετητές, πολλοί από τους οποίους σήμερα κατέχουν έδρα στα Πανεπιστήμια, τόνισε τη συμβολή της Ζακύνθου στη διαμόρφωση του Νεοελληνικού Πολιτισμού και προσπάθησε να τηρήσει το ζακυνθινό/επτανησιακό ύφος της διανόησης, δηλαδή να είναι συγχρόνως σοβαρό, δηκτικό και γελαστό. Παράλληλα, είχε τα μάτια ανοικτά στο τι έγινε και το τι γίνεται στο χώρο του Πνεύματος στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Με άλλα λόγια έκανε ό,τι έκανε τους προηγούμενους αιώνες το ζακυνθινό πνεύμα.
Στο διάστημα 1990-91 διετέλεσε Κριτικός Θεάτρου στην αθηναϊκή εφημερίδα «Επικαιρότητα[3]» (εκδότης Σωκράτης Κόκκαλης). Την περίοδο 1987-1993 παραγωγός ραδιοφωνικών πολιτιστικών εκπομπών στην κρατική και ιδιωτική ραδιοφωνία, κυρίως με θέματα επτανησιακού περιεχομένου.
Από το 1993 οι «Εκδόσεις Περίπλους [4]» επεκτάθηκαν και στις εκδόσεις βιβλίων σε πανελλήνια κλίμακα, με έδρα την Αθήνα.
Το 1994 παραιτήθηκε από την Εθνική Τράπεζα, μετά 17,5 χρόνια υπηρεσίας, για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τις εκδόσεις.
Αμέσως μετά διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της μεγάλης αθηναϊκής εκδοτικής εταιρείας «ΜΠΑΣΤΑΣ-ΠΛΕΣΣΑΣ ΑΕΒΕΕ» όπου συνετέλεσε στην έκδοση βιβλίων υποδομής, όπως τα άπαντα[5] του μεγάλου αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη, σχολιασμένα θεμελιώδη λογοτεχνικά έργα Νεοελλήνων Συγγραφέων, καθώς συλλογές μονογραφιών[6]για Νεοέλληνες δημιουργούς, όπως για παράδειγμα τον Μάνο Χατζιδάκι.
Διηύθυνε στο διάστημα 1997-1999 στον εκδοτικό οίκο ΩΚΕΑΝΙΔΑ σειρά σε έκταση σχολιασμένων εκδόσεων έργων Επτανησίων Συγγραφέων[7], όπως Ανδρέα Κάλβου (Ωδαί), Ούγκο Φώσκολο (Ποιήματα), Δημητρίου Γουζέλη (Ο Χάσης), Νικολάου Κονεμένου (Τα ματογυάλια), Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου ( Αυτοβιογραφία).
Το 1999 ίδρυσε μαζί με Πέτρο Κωστόπουλο εκδοτική εταιρεία βιβλίων, την «Π Εκδοτική ΑΕΕΕ», η οποία εντάχθηκε στον Όμιλο επιχειρήσεων ΙΜΑΚΟ και είχε το δικαίωμα της χρήσης της επωνυμίας «Εκδόσεις Περίπλους»[2]. Στην εταιρεία αυτή ήταν διευθύνων σύμβουλος. Από το 2005 οι «Εκδόσεις Περίπλους»[2] αποδεσμεύτηκαν από την ΙΜΑΚΟ και επανήλθαν εξολοκλήρου στον Διονύση Βίτσο.
Οι «Εκδόσεις Περίπλους» [8]έχουν εκδώσει μέχρι σήμερα(2020) περί τους 1000 τίτλους βιβλίων και 53 τεύχη του περιοδικού «Περίπλους». Όλα τα τεύχη του περιοδικού έχουν αναρτηθεί και είναι προσιτά στον καθένα στους ιστοτόπους του Υπουργείου Πολιτισμού[9] (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού), του Μουσείου Σολωμού[10] και του Πανεπιστημίου Πατρών.
Υπήρξε διοργανωτής εικαστικών εκθέσεων και συμμετείχε τη διοργάνωση επιστημονικών συνεδρίων.
Ίδρυσε επίσης, αλλά και διοργάνωσε επί δημαρχίας Διονυσίου Πυλαρινού το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Δήμου Ζακυνθίων» (1988-1990), με εισηγητές διακεκριμένες προσωπικότητες της δημόσιας ζωής, που ταξίδευαν για τον σκοπό αυτό στη Ζάκυνθο.
Πολλά άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ζακυνθινές (Ελεύθερη Φωνή, Ελεύθερη Άποψη, Ημέρα τση Ζάκυθος, Ερμής) και αθηναϊκές εφημερίδες (Βήμα, Ελεύθερος Τύπος, Ελευθεροτυπία, Καθημερινή, Επικαιρότητα κ.α.) και περιοδικά (Οικονομικός Ταχυδρόμος, Τέταρτο, Σήμα κ.α.).
Από το 1983 μέχρι το 1993 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας της «Ένωσης Ζακυνθίων Αθήνας», επί προεδρίας Δημήτρη Λογαρά.
Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Ζακυνθιακών Σπουδών» και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου επί δεκαετία, καθώς επίσης Ιδρυτικό Μέλος των επιστημονικών σωματείων «Εταιρεία Ζακυνθιακών Σπουδών» και «Εταιρεία Ζακυνθινών πολιτισμικών ερευνών».
Μέλος του «Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων» και του σωματείου «Οι φίλοι του Μουσείου Σολωμού».
Συνίδρυσε το 1991 μαζί με τη Ζωζώ Λιδωρίκη και τον δικηγόρο Γιώργο Στεφανάκη τις «Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού»[11] με στόχο τις πολιτιστικές ανταλλαγές της Ελλάδας με άλλες χώρες.
Συνιδρυτής το 2011 και Α΄ Αντιπρόεδρος του «Κέντρου Επτανησιακού Πολιτισμού» με έδρα την Κέρκυρα, πρόεδρο την Άντζελα Γκερέκου, Β΄Αντιπρόεδρο τον Θεόδωρο Βασιλάκη της Aegean, και καλλιτεχνικό διευθυντή τον διεθνούς φήμης κλαρινετίστα Διονύση Γραμμένο. Διοργανώθηκαν από το Κέντρο τρία «Φεστιβάλ Τεχνών» με θέμα την κλασική μουσική στην Κέρκυρα. Υπήρχε προοπτική επέκτασης του θεσμού και στα υπόλοιπα Επτάνησα με ένα ανάλογο Φεστιβάλ στο καθένα κάθε καλοκαίρι και θέμα τον τομέα της Τέχνης όπου είχε ιδίως επιδόσεις ιστορικά ο τοπικός πολιτισμός κάθε νησιού[12].
Επίσης συμμετείχε σε Διεθνή επιστημονικά συνέδρια, ημερίδες, έδωσε πολλές διαλέξεις και δίδαξε την τέχνη των εκδόσεων σε σεμινάρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Ζακυθινά φαγιά, ψωμιά και γλυκίσματα», Περίπλους 2002 & 2004.
- «Στην Αυλή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή» Περίπλους 2014,
- «Οι Ζακυνθινοί Εβραίοι (15ος αι.-20ος αι.) & η διάσωσή τους από τους Ναζί», Περίπλους 2015 & 2016 & 2017,
- «Ιωάννης Τσακασιάνος: Αυτοβιογραφία» Περίπλους 2019
Επιμέλειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Κονεμένος Νικόλαος: Τα ματογυάλια» Ωκεανίδα 1997,
- «Πηδάλιον, περί μαλακίας, αρσενοκοιτίας, μοιχείας, αιμομιξίας και πορνείας» Περίπλους 2006,
- «Candappa, Rohan: Το Φενγκ Σούι από την ανάποδη : Πώς να φτιάξετε τη ζωή σας μετακινώντας απλώς και μόνο τα έπιπλά σας» Περίπλους 2000,
- «Ονειροκρίτης: Ερμηνείες κατά Freud, Jung και σύμφωνα με την παράδοση», Περίπλους, 2004.
Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Επίκουρου: Επιστολή προς Μενοικέα περί ευτυχίας» Περίπλους 2001 (Η μετάφραση περιελήφθη στα σχολικά βιβλία του Γυμνασίου),
- «Σοφοκλή, W. H. Auden, Arthur Rimbaud κ.ά.: Λόγια του έρωτα» Περίπλους 2000,
- «Αλκίφρονα: Επιστολές από αρχαίες εταίρες» Περίπλους 1995,
- «Ηροδότου: Η γυναίκα του Κανδαύλη» Περίπλους 1997,
- «Αριστοτέλη: Η μαντική μέσα από τα όνειρα» Περίπλους 1997,
- «Ιπποκράτη: Περί υγιεινής διατροφής» Περίπλους 1997,
- «Πλάτωνος: Συμπόσιο, Η ομιλία του Αλκιβιάδη» Περίπλους 1996,
- «Στοβαίου Ιωάννου: Ότι ουκ αγαθόν το γαμείν» Περίπλους 1995,
- «Balzac, Honoré de: Περί συμβολαιογράφων και δικηγόρων και πώς μπορούν να σας αφανίσουν την περιουσία» Περίπλους 2006,
- «Machiavelli, Niccolo: Ο ηγεμόνας, Υποθήκες για μελλοντικούς ηγέτες» Περίπλους 2003,
- «Jowly, Maurice: The success manager» Περίπλους 2001,
- «Machiavelli, Niccolo: Ο Αρχιδιάολος που πήγε και παντρεύτηκε» Περίπλους 2001,
- «Bricklin, Mark, Τα ζώα γράφουν στο Θεό» Περίπλους 2002,
- «Περί της πολιτικής» Περίπλους 1998,
- «Περί του έρωτα» Περίπλους 1998,
- «Μακιαβελλικό ημερολόγιο» Περίπλους 2006,
- «Sun Tzu, H τέχνη του πολέμου» Περίπλους 2002,
- «Gaston Leroux, Το φάντασμα της Όπερας» Εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος (ένθετο) 2007,
- «Ε.Α.Πόε: Η 1002η ιστορία της Σεχραζάτ», Περίπλους 2008,
- «Αριστοτέλη: Ποιοι πρέπει να μας κυβερνούν» Αποτύπωμα 2010
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ».
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Εκδόσεις Περίπλους».
- ↑ «Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου».
- ↑ «biblionet».
- ↑ «Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας».
- ↑ «Μάνος Χατζιδάκις». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ «Εκδόσεις Ωκεανίδα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ «οσδελnet».
- ↑ «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαΐου 2022.
- ↑ «Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ «Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού».
- ↑ «Πολιτισμός Πολίτης».
|