Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Λος Άντζελες
| Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Λος Άντζελες | |
|---|---|
| Απονέμεται για | Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινίας |
| Τοποθεσία | Λος Άντζελες |
| Χώρα |  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Απονέμεται από | Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Λος Άντζελες |
| Συχνότητα | Ετήσιο |
| Πρώτη απονομή | 1997 |
| Τελευταία απονομή | 2020 |
| Ιστοσελίδα | lafca.net |
Το Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Λος Άντζελες (αγγλικά:Los Angeles Film Critics Award For Best Foreign Picture) είναι ένα βραβείο που απονέμεται από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Λος Άντζελες για να τιμήσει μια ξενόγλωσση ταινία της κινηματογραφικής βιομηχανίας.[1]
Νικητές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δεκαετία 1970[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Πρωτότυπος τίτλος | Χώρα | Σκηνοθέτης |
|---|---|---|---|---|
| 1975 | And Now My Love | Toute une vie | Γαλλία / Ιταλία | Κλοντ Λελούς |
| 1976 | Πρόσωπο με Πρόσωπο | Ansikte mot ansikte | Σουηδία | Ίνγκμαρ Μπέργκμαν |
| 1977 | Το Σκοτεινό Αντικείμενο του Πόθου | Cet obscur objet du désir | Γαλλία / Ισπανία | Λουί Μπουνιουέλ |
| 1978 | Madame Rosa | La vie devant soi | Γαλλία | Moshé Mizrahi |
| 1979 | Soldier of Orange | Soldaat van Oranje | Ολλανδία | Πολ Βερχόφεν |
Δεκαετία 1980[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Πρωτότυπος τίτλος | Χώρα | Σκηνοθέτης |
|---|---|---|---|---|
| 1981 | The Tin Drum | Die Blechtrommel | Δυτική Γερμανία | Volker Schlöndorff |
| 1982 | Pixote | Pixote: A lei do mais fraco | Βραζιλία | Hector Babenco |
| 1983 | Mad Max 2: The Road Warrior | Αυστραλία | George Miller | |
| 1984 | Φάνι και Αλέξανδρος | Fanny och Alexander | Σουηδία | Ίνγκμαρ Μπέργκμαν |
| 1984 | Ο τέταρτος άνθρωπος | De vierde man | Ολλανδία | Πολ Βερχόφεν |
| 1985 | Ραν | Ιαπωνία / Γαλλία | Ακίρα Κουροσάβα | |
| The Official Story | La historia oficial | Αργεντινή | Luis Puenzo | |
| 1986 | Vagabond | Sans toit ni loi | Γαλλία / Αγγλία | Ανιές Βαρντά |
| 1987 | Goodbye, Children | Au revoir, les enfants | Γαλλία / Γερμανία | Λουί Μαλ |
| 1988 | Τα φτερά του έρωτα | Der Himmel über Berlin | Γαλλία / Γερμανία | Βιμ Βέντερς |
| 1989 | Distant Voices, Still Lives | Αγγλία | Terence Davies | |
| Μια υπόθεση γυναικών | Une affaire de femmes | Γαλλία | Κλοντ Σαμπρόλ | |
Δεκαετία 1990[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Πρωτότυπος τίτλος | Χώρα | Σκηνοθέτης |
|---|---|---|---|---|
| 1990 | Life and Nothing But | La vie et rien d'autre | Γαλλία | Bertrand Tavernier |
| 1991 | The Beautiful Troublemaker | La belle noiseuse | Γαλλία / Ελβετία | Jacques Rivette |
| 1992 | The Crying Game | Αγγλία / Ιαπωνία | Νιλ Τζόρνταν | |
| 1993 | Αντίο, παλλακίδα μου | Ba wang bie ji | Κίνα / Χονγκ Κονγκ | Chen Kaige |
| 1994 | Three Colours: Red | Trois couleurs: Rouge | Γαλλία / Πολωνία | Κριστόφ Κισλόφσκι |
| 1995 | Wild Reeds | Les roseaux sauvages | Γαλλία | André Téchiné |
| 1996 | A Judgement in Stone | La cérémonie | Γαλλία | Κλοντ Σαμπρόλ |
| 1997 | The Promise | La promesse | Βέλγιο | Jean-Pierre καιLuc Dardenne |
| 1998 | The Celebration | Festen | Δανία | Thomas Vinterberg |
| 1999 | Όλα για τη μητέρα μου | Todo sobre mi madre | Ισπανία | Πέδρο Αλδομόβαρ |
Δεκαετία 2000[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Πρωτότυπος τίτλος | Χώρα | Σκηνοθέτης |
|---|---|---|---|---|
| 2000 | Yi Yi | Yī Yī | Ιαπωνία / Ταιβαν | Edward Yang |
| 2001 | No Man's Land | Βοσνία | Danis Tanovic | |
| 2002 | And Your Mother Too | Y Tu Mamá También | Μεξικό | Αλφόνσο Κουαρόν |
| 2003 | The Man on the Train | L'homme du train | Γαλλία | Patrice Leconte |
| 2004 | House of Flying Daggers | Shi mian mai fu | Κίνα / Χονγκ Κονγκ | Zhang Yimou |
| 2005 | Hidden | Caché | Αυστρία / Γαλλία | Μισέλ Χάνεκε |
| 2006 | The Lives of Others | Das Leben der Anderen | Γερμανία | Florian Henckel von Donnersmarck |
| 2007 | 4 Months, 3 Weeks and 2 Days | 4 luni, 3 săptămâni şi 2 zile | Ρουμανία | Cristian Mungiu |
| 2008 | Still Life | Sanxia haoren | Κίνα / Χονγκ Κονγκ | Jia Zhangke |
| 2009 | Summer Hours | L'Heure d'été | Γαλλία | Olivier Assayas |
Δεκαετία 2010[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Πρωτότυπος τίτλος | Χώρα | Σκηνοθέτης |
|---|---|---|---|---|
| 2010 | Carlos | Γαλλία / Γερμανία | Olivier Assayas | |
| 2011 | City of Life and Death | Nanjing! Nanjing! | Κίνα | Lu Chuan |
| 2012 | Holy Motors | Γαλλία | Leos Carax | |
| 2013 | Blue Is the Warmest Colour | Γαλλία | Abdellatif Kechiche | |
| 2014 | Ida | Πολωνία | Paweł Pawlikowski | |
| 2015 | Son of Saul | Saul fia | Ουγγαρία | László Nemes |
| 2016 | The Handmaiden | Agassi | Νότια Κορέα | Park Chan-wook |
| 2017 | BPM (Beats per Minute) | Γαλλία | Robin Campillo | |
| Loveless | Нелюбовь | Ρωσία | Andrey Zvyagintsev | |
| 2018 | Burning | Beoning | Νότια Κορέα | Lee Chang-dong |
| Shoplifters | 万引き家族 / Manbiki Kazoku | Ιαπωνία | Hirokazu Kore-eda | |
| 2019 | Pain and Glory | Dolor y Gloria | Ισπανία | Πέδρο Αλμοδόβαρ |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Τα βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Λος Άντζελες» (στα Αγγλικά). lafca.net. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2020.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| |||||||||||