Βασίλειος Μόστρας
| Βασίλειος Μόστρας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Βασίλειος Μόστρας (Ελληνικά) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης συγγραφέας |
| Περίοδος ακμής | 20ος αιώνας |
| Οικογένεια | |
| Οικογένεια | Οικογένεια Μελά |
Ο Βασίλειος Μόστρας (Οκτώβριος 1898 - 16 Μαρτίου 1968) ήταν Έλληνας διπλωμάτης.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Δημήτριου Μόστρα, συνταγματάρχη του Μηχανικού στον Ελληνικό Στρατό και μετέπειτα εργολάβου. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από τις οικογένειες Μόστρα, από την Κέρκυρα, και Μελά, και ήταν εγγονός του Σπυρίδωνος Μόστρα, αντιναυάρχου, ανηψιός του Παναγιώτη Δαγκλή και δισέγγονος του Λέοντος Μελά. Αδελφός του ήταν ο Σπυρίδων Δ. Μόστρας.
Απεβίωσε στην Αθήνα το 1968. Ήταν παντρεμένος με την Ευφροσύνη Χωρέμη και είχαν αποκτήσει μια κόρη, την Ελένη Μόστρα.
Διπλωματική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εισήλθε στο διπλωματικό σώμα το 1921, αναλαμβάνοντας μεταξύ άλλων προϊστάμενος του τμήματος για τα Δωδεκάνησα του Υπουργείου Εξωτερικών και προϊστάμενος της Α' πολιτικής διεύθυνσης του Υπουργείου Εξωτερικών. Τον Οκτώβριο του 1953[1] τοποθετήθηκε πρέσβης στο Λονδίνο ενώ τον επόμενο χρόνο ανακλήθηκε στην Ελλάδα σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να εκτονώσει την δυσφορία της κοινής γνώμης απέναντι στη βρετανική πολιτική.[2][3][4] Μετά από διάστημα ενός έτους επέστρεψε στο Λονδίνο. Σύντομα, όμως, και μετά από επιθέσεις του ελληνικού τύπου, η κυβέρνηση τον αντικατέστησε με τον Γεώργιο Σεφέρη. Την αντικατάστασή του, η οποία αποτελούσε δυσμενής εξέλιξη για τον ίδιο και αποδοκιμασία της κυβέρνησης προς το πρόσωπό του, ακολούθησε η παραίτησή του στις στις 10 Απριλίου του 1957, η οποία προκάλεσε την λύπη της αγγλικής διπλωματίας.[4][5] Υποστηρίζεται, επίσης, ότι η παραίτησή του οφειλόταν σε προσωπικές διαφωνίες σχετικά με την διαχείριση του Κυπριακού Ζητήματος από την ελληνική πλευρά καθώς και σε αντιδράσεις της κυπριακής ηγεσίας σχετικά με την τοποθέτησή του καθώς τον θεωρούσε ακατάλληλο για την θέση αυτή.[4] Ο ίδιος θεωρούσε ότι η αντικατάστασή του οφειλόταν σε ενδοκυβερνητικές συγκρούσεις.[5]
Ως επικεφαλής της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο συμμετείχε στην σύσκεψη της 15ης Απριλίου 1954 μεταξύ των Κύρου, Παπάγου και Στεφανόπουλου κατά την οποία αποφασίστηκε η προσφυγή της Ελλάδας στον ΟΗΕ για το ζήτημα της Κύπρου.[6] Ο ίδιος ήταν ο μόνος διαφώνησε στη συνεδρίαση αυτή με την διεθνοποίηση του κυπριακού ζητήματος υποστηρίζοντας ότι η Αγγλία δεν θα φοβόταν να θέσει σε κίνδυνο την ελληνοβρετανική φιλία προκαλώντας την επέμβαση της Τουρκίας στο Κυπριακό ζήτημα.[5][6] Υποστηρίζεται ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του λειτούργησε αρκετές φορές υπονομευτικά προς την ελληνική κυβέρνηση και τα ελληνικα συμφέροντα αποκαλύπτοντας εμπιστευτικές πληροφορίες προς την βρετανική πλευρά ή λειτουργώντας ως άτυπος σύμβουλος αυτής προσφέροντάς της συμβουλές για την αντιμετώπιση των ελληνικών κινήσεων.[7] Αρνητική άποψη για την παρουσία του Μόστρα στο Λονδίνο διατηρούσε και ο Γεώργιος Σεφέρης, ο οποίος στο ημερολόγιό του είχε σημειώσει "Μόστρας - πατικωμένος ψύλλος".[4] Ειδικότερα θεωρούσε ότι ο Μόστρας επεδίωκε μία "όπως - όπως" λύση του κυπριακού ζητήματος ενώ είχε εκφράσει αντοιχτά τις επιφυλάξεις του προς τον Ευάγγελο Αβέρωφ.[5]
Οι Βρετανοί επίσης θεωρούσαν ότι ο Μόστρας λειτουργούσε υπέρ των δικών τους συμφερόντων, και στα αρχεία του Φόρειν Όφφις που έχουν αποχαρακτηριστεί υπάρχουν πολλές επαινετικές αναφορές για την πολιτική του, καθώς και για τον "σχεδόν απολογητικό" τόνο με τον οποίο κατέθετε διαβήματα, ενώ ο ίδιος ο Μόστρας εξέφραζε παράπονα στους Βρετανούς για την "ακραία" ελληνική προσέγγιση του Κυπριακού ζητήματος.[8]
Υπήρξε συγγραφέας έργου υπό τον τίτλο "Η Μικρασιατική επιχείρησις" (1969, εκδόσεις Ίκαρος).[9]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Oct. 10, 1953 - New Greek Ambassador To London Presents Credentials, Alamy.com, Keystone Press / Alamy Stock Photo
- ↑ Τομαή Φωτεινή, Οι αντιδράσεις για τη δίκη Μπελογιάννη, εφημερίδα "Το Βήμα"
- ↑ Κοντάκος Αναστάσιος - Κουντούρης Αναστάσιος, ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΣ – ΘΡΗΣΚΕΙΑ- ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: ΚΑΛΥΜΝΟΣ 1935-1937
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Γεωργής Γεώργιος, Σεφέρης - Αβέρωφ: Η ρήξη, εκδόσεις Καστανιώτη, σελ. 76 - 77, 93 - 94
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Χατζηβασιλείου Ευάνθης, Ο διάλογος Γιώργου Σεφέρη - Ευάγγελου Αβέρωφ, Οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2019, σελ. 74 - 77
- ↑ 6,0 6,1 Crouzet Francois, Η Κυπριακή διένεξη, 1946 - 1959, εκδόσεις ΜΙΕΤ, Αθήνα 2011, τόμος Α΄, 401, 404
- ↑ Καραγεώργος Δημήτρης, Η διαδρομή του Ελληνικού Συναγερμού από την ίδρυσή του ως την αδρανοποίησή του, 1951-1956, διδακτορική διατριβή ΕΚΠΑ, Αθήνα 2015, σελ. 190, 366, 490
- ↑ Ioannis D. Stefanidis, Isle of Discord: Nationalism, Imperialism and the Making of the Cyprus Problem, σελ. 263-265, 1999, Hurst & Company, London
- ↑ πληροφορίες για τον Μόστρα, από την βάση δεδομένων biblionet.gr