Αντώνης Καρκαγιάννης
| Αντώνης Καρκαγιάννης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αντώνης Καρκαγιάννης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 10 Μαρτίου 1932 Αμπελάκια Λάρισας |
| Θάνατος | 13 Μαΐου 2010 Αθήνα |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος συγγραφέας |
Ο Αντώνης Καρκαγιάννης (Αμπελάκια Λάρισας, 10 Μαρτίου 1932 – Αθήνα, 13 Μαΐου 2010) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος. Σε νεανική ηλικία, διώχθηκε για την συμμετοχή του σε δραστηριότητες του Κομμουνιστικού Κόμματος. Από το 1983 έως τον θάνατό του, εργάστηκε για την αθηναϊκή εφημερίδα Η Καθημερινή ως συντάκτης, αρχισυντάκτης, διευθυντής σύνταξης και εκδότης.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γόνος εύπορης οικογένειας από την Λάρισα, ο Αντώνης Καρκαγιάννης ήταν παιδί του ειρηνοδίκη και δικηγόρου Αστέριου Καρκαγιάννη και της Ασπασίας Καρκαγιάννη το γένος Παμπούρα[1][2]. Οι γονείς του είχαν τρία παιδιά — όλα αγόρια — και ο Αντώνης ήταν ο δεύτερος γιος. Oλοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Α΄ Γυμνάσιο Αμαρουσίου και το 1951 έγινε δεκτός στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όμως δύο χρόνια αργότερα διέκοψε τις σπουδές του στην Νομική — και δεν τις τελείωσε ποτέ — εξαιτίας της εμπλοκής του στις δυναμικές διαδηλώσεις της εποχής για το Κυπριακό, και της ενασχόλησής του με το Κομμουνιστικό Κόμμα. Για το τελευταίο, συμμετείχε στην έκδοση της παράνομης Νέας Γενιάς (περιοδικό της ΕΠΟΝ) και του παράνομου Ριζοσπάστη.
Από το 1953 έως το 1973, φυλακίστηκε και εκτοπίσθηκε επανειλημμένα λόγω των πολιτικών του ιδεών[3][4]. Τον καιρό της Δικτατορίας, ίδρυσε με άλλους τις εκδόσεις Ολκός, από τις οποίες αποσύρθηκε όταν έγινε η Μεταπολίτευση. Τον Μάιο του 1972, μαζί με τον Χρήστο Παπουτσάκη, εξέδωσε το περιοδικό Αντί, αλλά οι Αρχές της Δικτατορίας απαγόρευσαν την κυκλοφορία του αμέσως μετά το πρώτο τεύχος[5]. (Το περιοδικό επανακυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1974 με εκδότη τον Χρήστο Παπουτσάκη.) Ο Καρκαγιάννης ήταν επίσης συνιδρυτής των περιοδικών Σύγχρονος Κινηματογράφος (1969), Τώρα (1973) και Ο Πολίτης (1976)[6][7].
Το 1974, άρχισε να δουλεύει ως διορθωτής κειμένων στην αθλητική εφημερίδα Φως των Σπορ. Tο 1983 προσελήφθη ως συντάκτης ύλης στην εφημερίδα Η Καθημερινή. Κατόπιν συνέχισε στην ίδια εφημερίδα ως αρχισυντάκτης, διευθυντής σύνταξης και εκδότης. Το όνομά του συνδέθηκε με την ανανέωση της Καθημερινής, μετά την εξαγορά της από τον Αριστείδη Αλαφούζο το 1988.
Διακρίθηκε για την προσήλωσή του στις αρχές της δημοσιογραφίας, για την την εργασιομανία του, για την ευρεία κοινωνική του μόρφωση και για την τόλμη της γνώμης του. Δεν δίστασε να έρθει σε ρήξη με την Αριστερά για θέσεις που ο ίδιος έκρινε πως ήταν λανθασμένες, όπως οι κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων, η παραμονή γηραλέων πρωταιτίων της Χούντας στην φυλακή, η εκτροπή του Αχελώου στον Θεσσαλικό κάμπο, τα «κεκτημένα [εργασιακά] δικαιώματα», κ.ά.[1].
Ο Αντώνης Καρκαγιάννης πέθανε από καρκίνο σε νοσοκομείο της Αθήνας τα ξημερώματα της 13ης Μαΐου 2010.
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρότι έγραψε πάρα πολλά άρθρα στην Καθημερινή και σε άλλα έντυπα, εντούτοις μόνον δύο βιβλία έχουν κυκλοφορήσει με το όνομά του[8]:
- Καρκαγιάννης, Αντώνης (2002). Τρομοκρατία και Αριστερά. Αθήνα: Πόλις. ISBN 9789608132870.
- Καρκαγιάννης, Αντώνης (2011). Μπουκάλας, Παντελής· Κατσίγερας, Μιχάλης, επιμ. Κάθε μέρα και κάθε Κυριακή: Εκλογή άρθρων 1998-2010. Αθήνα: Καθημερινή. ISBN 9789604751730.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Νάτσιος, Δημήτριος Γ. (2015-05-14). «Πέντε χρόνια χωρίς τον Αντώνη Καρκαγιάννη». Σερραϊκόν Θάρρος (Σέρρες). https://sertharros.gr/%CF%80%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B3%CE%B9/. Ανακτήθηκε στις 2020-08-11.
- ↑ Νάτσιος, Δημήτριος Γ. (13 Μαΐου 2020). «Δέκα χρόνια χωρίς τον Αντώνη Καρκαγιάννη». larissapress.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2020.
- ↑ Κατσίγερας, Μιχάλης Ν. (2010-05-14). «"Είμαι ανίκανος να στραφώ εναντίον της πατρίδας μου"». Η Καθημερινή (Αθήνα). https://www.kathimerini.gr/393265/article/epikairothta/ellada/eimai-anikanos-na-strafw-enantion-ths-patridas-moy. Ανακτήθηκε στις 2020-08-12.
- ↑ Καρκαγιάννης, Αντώνης (2017). «Η δολοφονία του Παναγιώτη Ελή». Στο: Κούλογλου, Στέλιος. Μαρτυρίες από τη δικτατορία και την αντίσταση. Αθήνα: Εστία. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2020.
- ↑ Δουκίδου, Λένα (2018-11-17). «Το πρώτο "Αντί"». Η Αυγή (Αθήνα). http://www.avgi.gr/article/10842/9350625/to-proto-ant-1. Ανακτήθηκε στις 2020-08-12.
- ↑ Καψάλης, Διονύσης· Μπαλτάς, Αριστείδης· Μπουκάλας, Παντελής (2010-06-06). «To περιοδικό "Ο Πολίτης": ένα εργαστήριο αριστερών ιδεών και αισθημάτων». Η Αυγή (Ενθέματα) (Αθήνα). https://enthemata.wordpress.com/2010/06/06/politis/. Ανακτήθηκε στις 2020-08-12.
- ↑ Τρούσας, Φώντας (17 Νοεμβρίου 2019). «15 διαφορετικά περιοδικά που κυκλοφόρησαν επί δικτατορίας: Οι "άλλες" φωνές στην πολιτική, την Τέχνη και τα γράμματα». lifo.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Καρκαγιάννης, Αντώνης, 1932-2010». biblionet.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2020.
|