Αμβρόσιος Κωνσταντινίδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αμβρόσιος Κωνσταντινίδης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1841
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος4  Ιουνίου 1885
Αιτία θανάτουδυσεντερία
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΙερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταορθόδοξος ιερέας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος, κατά κόσμο Κωνσταντινίδης (1841[1] – Αύγουστος 1885), ήταν μητροπολίτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως σε μητροπόλεις που ανήκουν σήμερα στις λεγόμενες «Μητροπόλεις των Νέων Χωρών» της ελληνικής επικράτειας.

Ο Αμβρόσιος γεννήθηκε στο προάστιο Βαφειοχώρι (Μπογιατζήκιοϊ) της Κωνσταντινούπολης και ήταν νεότερος αδελφός του Μητροπολίτη Σερρών και μετέπειτα Κυζίκου Νικοδήμου, αλλά και συγγενής από την πλευρά της μητέρας του του καταγόμενου από τη Χίο Οικουμενικού Πατριάρχη Ιωακείμ Β΄.

Ο Αμβρόσιος σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και το 1868, σε ηλικία μόλις 27 ετών, χειροτονήθηκε επίσκοπος και του δόθηκε ο τίτλος του τιτουλάριου Επισκόπου Λαμψάκου. Το 1872 εξελέγη Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, ενώ το 1877 εξελέγη Μητροπολίτης Χίου, διαδεχόμενος τον Γρηγόριο Γ΄. Στη Χίο αναδείχθηκε ιδίως με τις δράσεις αρωγής του μετά τον καταστρεπτικότατο σεισμό της Χίου την άνοιξη του 1881 (ο πλέον πολύνεκρος σεισμός στον ελλαδικό χώρο από το 1870 μέχρι σήμερα). Αλλά και παντού επέδειξε ζήλο και μεγάλη δραστηριότητα. Τον Αύγουστο του 1881 ο Αμβρόσιος τοποθετήθηκε από τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄ στη Μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης, αμέσως μετά την ανεξαρτητοποίησή της από τη Μητρόπολη Άρτης και Πρεβέζης (τη σημερινή Μητρόπολη Άρτης), την οποία και διεποίμανε μέχρι τον θάνατό του. Από το έργο του εκεί αξιολογότερη ήταν η ανέγερση του μητροπολιτικού μεγάρου, το οποίο ωστόσο καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς της Πρέβεζας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (το 1940). Ο Αμβρόσιος απεβίωσε ξαφνικά σε ηλικία 44 ετών ενώ βρισκόταν στη Λευκάδα και η σορός του μεταφέρθηκε στην Πρέβεζα, όπου και τάφηκε στο προαύλιο του ναού του Αγίου Χαραλάμπους.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 4, σσ. 710-711