Αλεσάντρο Αλτομπέλι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλεσάντρο Αλτομπέλι
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης28 Νοεμβρίου 1955 (1955-11-28) (68 ετών)
Τόπος γέννησηςΣονίνο, Ιταλία
Ύψος1,81 μ.
ΘέσηΚεντρικός επιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1973–1974Λατίνα28(7)
1974–1977Μπρέσια76(26)
1977–1988Ίντερ317(128)
1988–1989Γιουβέντους20(4)
1989–1990Μπρέσια32(7)
Σύνολο473(172)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1980–1988Ιταλία61(25)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Αλεσάντρο Αλτομπέλι (ιταλ.: Alessandro Altobelli), (ιταλική προφορά: alesˈsandro altoˈbɛlli, γεννηθείς στις 28 Νοεμβρίου 1955) είναι πρώην διεθνής Ιταλός ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε ως επιθετικός και κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 με την Ιταλία. Με το παρατσούκλι Spillo ("Βελόνι") για το λεπτό του σώμα, [1] ο Αλτομπέλι ήταν παραγωγικός σκόρερ και θεωρήθηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους και πιο αποτελεσματικούς Ιταλούς επιθετικούς στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και του 1980.[2] Είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο Κύπελλο Ιταλίας, με 56 γκολ σε 93 εμφανίσεις, [1] και ο ένατος Ιταλός παίκτης με τα περισσότερα γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, με σχεδόν 300.

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε συλλόγους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αλτομπέλι γεννήθηκε στο Σονίνο της Λατίνας. Μετά από περιόδους σε Λατίνα (Σέριε Γ) και Μπρέσια (Σέριε Β), υπόγραψε συμβόλαιο με τον σύλλογο της Σέριε Α, Ίντερ το 1977, για τον οποίο αγωνίστηκε 466 φορές, σκοράροντας 209 γκολ (128 στη Σέριε Α). Συνέβαλε σημαντικά στη νίκη της ομάδας του στο σκουντέτο το 1980 (πετυχαίνοντας 15 γκολ), και βοήθησε επίσης την Ίντερ να κερδίσει δύο τίτλους Κυπέλλου Ιταλίας το 1978 και το 1982, τερματίζοντας ως ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με εννέα γκολ. Ο Αλτομπέλι ήταν επίσης ο πρώτος σκόρερ στο Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης 1978–79, με επτά γκολ, οδηγώντας την Ίντερ στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Μετά τη μακρά περίοδο του με την Ίντερ, έπαιξε μια σεζόν με τη Γιουβέντους κατά τη διάρκεια της σεζόν 1988-89, πριν τελειώσει την καριέρα του με την Μπρέσια στη Σέριε Β για άλλη μια φορά, κατά τη διάρκεια της σεζόν 1989-90.[2][3]

Στην Εθνική Ιταλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την Εθνική Ιταλίας, ο Αλτομπέλι συμμετείχε 61 φορές μεταξύ 1980 και 1988, σημειώνοντας 25 γκολ και είναι ο έκτος καλύτερος σκόρερ της Εθνικής.[1] Το πιο αξιομνημόνευτο γκολ του ήταν το τρίτο γκολ της Ιταλίας στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982, στον οποίο η Ιταλία νίκησε με 3-1 τη Δυτική Γερμανία.[1] Αφού μπήκε στο έβδομο λεπτό του αγώνα ως αλλαγή για τον τραυματία Φραντσέσκο Γκρατσιάνι, έγινε ο δεύτερος αναπληρωματικός που σκόραρε σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου FIFA (μετά τον Ντικ Νανίγκα το 1978 και με τους Ρούντι Φέλερ και Μάριο Γκέτσε να το επαναλαμβάνουν, το 1986 και το 2014, αντίστοιχα). Ο Αλτομπέλι έπαιξε επίσης στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980, με την Ιταλία να τερματίζει στην τέταρτη θέση εντός έδρας, καθώς και να εκπροσωπεί την Ιταλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1986, σημειώνοντας τέσσερα γκολ, τα οποία, ωστόσο, δεν ήταν αρκετά για να αποτρέψουν τους υπερασπιστές της πρωταθλήτριες από το να αποκλειστούν στη φάση των "16. Εκπροσώπησε επίσης την Ιταλία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988, όπου έπαιξε ως αρχηγός της ομάδας, φτάνοντας στους ημιτελικούς για άλλη μια φορά. Έκανε τέσσερις αναπληρωματικές εμφανίσεις σκοράροντας αμέσως μετά την είσοδό του στη νίκη με 2-0 επί της Δανίας στη φάση των ομίλων.[2][4] [5][6]

Στυλ παιχνιδιού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αλτομπέλι ήταν ένας παραγωγικός σκόρερ, ο οποίος θεωρήθηκε ως ένας ολοκληρωμένος επιθετικός παγκόσμιας κλάσης.[2] Ένας κεντρικός επιθετικός, με αίσθηση του γκολ, ήταν ικανότατος στον αέρα λόγω της ακρίβειας στις κεφαλιές, της δύναμης, της ευκινησίας και της ακροβατικής του ικανότητας. Ήταν επίσης ένας γρήγορος, εργατικός και καιροσκόπος παίκτης, με εξαιρετική τεχνική και ένα ακριβές σουτ και με τα δύο πόδια, παρά το ότι ήταν αριστεροπόδαρος. Παρά τη λεπτή του δομή, είχε εξαιρετική ισορροπία και δύναμη. Επιπλέον, ήταν ικανός να προστατεύει την μπάλα με την πλάτη του στο τέρμα και να την κρατάει για τους συμπαίκτες του.[7][8][9][10][11][12]

Μετά την αποχώρηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, έπαιξε για την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου παραλίας της Ιταλίας, όντας ο πρώτος σκόρερ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπιτς Σόκερ το 1995 και το 1996.[13]

Τη δεκαετία του 1990 μπήκε στην πολιτική.[14] Εργάστηκε επίσης ως αθλητικός διευθυντής στην Πάντοβα και ως σκάουτερ στην Ίντερ.[15]

Στη δεκαετία του 2000, υπηρέτησε ως ειδικός σχολιαστής για το Al Jazeera.[16] Από τον Σεπτέμβριο του 2020, υπηρετεί ως αναλυτής της τηλεοπτικής εκπομπής RAI A tutto campo .[17] Συμμετείχε επίσης και στα 90º minuto.[18]

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ίντερ Μιλάνου [2]

Ιταλία[2]

Ατομικές

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Cosentino, Antonio (19 Ιουνίου 2014). «Mondiali di calcio 1982. Altobelli o il gol della sicurezza». Mauro della Porta Raffo (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Bedeschi, Stefano (28 Νοεμβρίου 2013). «Gli eroi in bianconero: Alessandro Altobelli». Tutto Juve (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2021. 
  3. ↑ Claudio Colombo (5 Δεκεμβρίου 2016). «Beccalossi Evaristo: scusate se insisto…». Storie di Calcio (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2021. 
  4. ↑ «Alessandro Altobelli». FIFA.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014. 
  5. ↑ «Nazionale in cifre: Altobelli, Alessandro». FIGC.it (στα Ιταλικά). Federazione Italiana Giuoco Calcio. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2015. 
  6. ↑ «Italy beats West Germany in World Cup final». The New York Times. 12 Ιουλίου 1982. σελ. 1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2021. 
  7. ↑ Bedeschi, Stefano (19 Απριλίου 2013). «Gli eroi in bianconero: Pietro Vierchowod». Tutto Juve (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2021. 
  8. ↑ Dell'Arti, Giorgio (22 Ιανουαρίου 2015). «Biografia di Alessandro Altobelli». Cinquantamila.it (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2021. 
  9. ↑ Mosca, Maurizio (2 Οκτωβρίου 2009). «Altobelli: "Ecco perché l'Inter fatica"». Sport Mediaset (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2017. 
  10. ↑ Castellani, Massimiliano (24 Νοεμβρίου 2015). «Il personaggio. Altobelli, lo Spillo nel pallone». Avvenire (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2021. 
  11. ↑ «I 59 anni di "Spillo"». Inter.it (στα Ιταλικά). 28 Νοεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2018. 
  12. ↑ Badolato, Franco (6 Ιανουαρίου 1994). «Lo zar: di Van Basten ce n'è Uno». La Stampa (στα Ιταλικά). σελ. 26. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2018. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Vent'anni di Mondiali di beach soccer. In principio furono Zico, Junior e Altobelli». Il Napolista (στα Ιταλικά). 8 Ιουλίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2021. 
  14. ↑ «Elezioni, "Spillo" Altobelli candidato con Paroli». Giornale di Brescia (στα Ιταλικά). 25 Απριλίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2021. 
  15. ↑ «Alessandro Altobelli». Leggenda Nerazzurra (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014. 
  16. ↑ Scime, Adam (11 Μαρτίου 2009). «Altobelli Believes Inter Can Overcome Manchester United». Goal.com. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2021. 
  17. ↑ Liotta, Christian (13 Σεπτεμβρίου 2020). «Alessandro Altobelli nuovo volto della Rai: sarà opinionista di 'A tutta rete'». FC Inter news (στα Ιταλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2021. 
  18. ↑ «Lele Adani a 90 minuto come ospite fisso: colpo grosso della Rai». True News (στα Ιταλικά). 21 Σεπτεμβρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2022. 
  19. ↑ Di Maggio, Roberto· Rota, Davide (4 Ιουνίου 2015). «Italy - Coppa Italia Top Scorers». RSSSF.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2015. 
  20. ↑ «Da Zola a Mourinho e Zidane: le nuove leggende della Hall of fame del calcio italiano». Sky Italia (στα Ιταλικά). 16 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Εθνική Ιταλίας – Μουντιάλ 1982 (3ος τίτλος)
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αλεσάντρο_Αλτομπέλι&oldid=10530419"