Αβενσεράγοι
Οι Αβενσεράγοι (ισπ. Abencerrajes, αγγλ. Abencerrages), όνομα που ετυμολογείται από την αραβική φράση που σημαίνει «γιος του κατασκευαστή σαμαριών»[1], ήταν μια οικογένεια ή φατρία που θεωρείται ότι είχε εξέχουσα θέση στο Βασίλειο της Γρανάδας κατά τον 15ο αιώνα.[2]
Η επωνυμία εμφανίζεται με τον Γιουσούφ μπεν-Σεράγκ, του επικεφαλής της γενιάς την εποχή του Μωάμεθ Ζ΄ της Γρανάδας (1370-1408). Ο Γιουσούφ, μνημονευόμενος και ως βεζίρης στην αυλή των Νασριδών, προσέφερε τις καλές του υπηρεσίες στον μονάρχη αυτόν στους αγώνες του να διατηρήσει τον θρόνο της Γρανάδας, τον οποίο του αποστέρησαν τρεις φορές.[2]
Λίγα είναι γνωστά με βεβαιότητα για τους Αβενσεράγους. Αναφέρεται ότι έφθασαν στην Ισπανία τον 8ο αιώνα[1], αλλά το επώνυμο έγινε οικειο χάρη στο μυθιστόρημα του Χινές Πέρεθ δε Ίτα Guerras civiles de Granada, που εξιστορεί τις διαμάχες των Αβενσεράγων με την αντίπαλη φατρία των Βενεδίνων (από το αραβικό μπανού εντίν) ή των Θέγρις, καθώς και την απάνθρωπη μεταχείριση μελών της πρώτης. Το έργο Gonsalve de Cordoue του Ζ.Π. ντε Φλοριάν και το Le dernier des Abencerrages του Σατωμπριάν αποτελούν προσαρμογές της ιστορίας του Πέρεθ δε Ίτα.[2]
Η ιστορία είναι πως ένας από τους Αβενσεράγους ερωτεύτηκε μια κυρία της βασιλικής οικογένειας και πιάστηκε επ' αυτοφώρω τη στιγμή που σκαρφάλωνε ως το παράθυρό της. Τότε ο Ιμπραχήμ Βενεδίνος, που είχε αντιδικία με την οικογένεια των Αβενσεράγων, διάταξε να δολοφονηθούν όσα μέλη της ήταν δυνατό. Λέγεται ότι έκλεισε όλους τους Αβενσεράγους σε μία από τις αίθουσες των ανακτόρων Αλάμπρα και έδωσε εντολές να τους σκοτώσουν όλους. Το μέρος όπου αυτό λέγεται ότι έλαβε χώρα είναι μια από τις ομορφότερες αυλές της Αλάμπρα και μέχρι σήμερα αποκαλείται «Αίθουσα των Αβενσεράγων».[3]
Ο Αμερικανός συγγραφέας Ουάσινγκτον Ίρβινγκ στις Ιστορίες της Αλάμπρα (1832) διαφωνεί με τα παραπάνω, γράφοντας ότι η σφαγή ήταν παραμύθι, αλλά ότι ένας αριθμός Αβενσεράγων σκοτώθηκε σε μία από τις μάχες της εποχής. Παρ' όλα αυτά, πολλά ποιήματα, θεατρικά έργα, η νουβέλα Historia del Abencerraje y la hermosa Jarifa και δύο όπερες (η Les Abencérages του Λουίτζι Κερουμπίνι και L'esule di Granata του Τζάκομο Μάιερμπεερ) αναφέρουν τον θρύλο.
Πέραν αυτών, σε μια σοβαρή αποτίμηση του ιστορικού ρόλου της οικογένειας των Αβενσεράγων, φαίνεται ότι οι εμφύλιες έριδες ανάμεσα σε αυτούς και την αριστοκρατία των γαιοκτημόνων συνέβαλαν στην εξασθένηση του κράτους των Νασριδών και οδήγησαν στην ομαδική σφαγή τους από τον τελευταίο ηγεμόνα της Γρανάδας, τον Αμπού Αμπνταλλάχ Μωάμεθ ΙΑ΄ στην Αλάμπρα περί το 1485.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Chambers Biographical Dictionary, σελ. 3
- ↑ 2,0 2,1 2,2
Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Abencerrages» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 1 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 42
- ↑ «The Hall of the abencerrages». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2021.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το ομώνυμο λήμμα στην Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Larousse-Britannica, έκδ. 2006, τόμος 1, σσ. 91-92
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Οι Αβενσεράγοι», μέρος #17 των Ιστοριών της Αλάμπρα του Ουάσινγκτον Ίρβινγκ
- «Abencerrages». Collier's New Encyclopedia. 1921.