Ίσμαρ Ισιντόρ Μπόας
| Ίσμαρ Ισιντόρ Μπόας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Isidor Ismar Boas (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 28 Μαρτίου 1858[1][2] Κτσίνια |
| Θάνατος | 15 Μαρτίου 1938[1][2] Βιέννη |
| Συνθήκες θανάτου | αυτοκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανικό Ράιχ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Λειψίας Πανεπιστήμιο Χούμπολτ Πανεπιστήμιο Μαρτίνου Λούθηρου του Χάλλε-Βιτεμβέργης[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιατρός |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ίσμαρ Ισιντόρ Μπόας (Ismar Isidor Boas) (28 Μαρτίου 1858 – 15 Μαρτίου 1938) ήταν Γερμανός γαστρεντερολόγος που γεννήθηκε στην πόλη Κτσίνια, στην τότε πρωσική επαρχία Posen της σημερινής Πολωνίας.
Ο Μπόας γεννήθηκε στην οικογένεια ενός μικροέμπορου και ανάμεσα σε πολλά αδέρφια ήταν ο μόνος που μορφώθηκε. Πήγε σε γυμνάσιο στο Zülichau στη Σιλεσία, έπειτα σπούδασε ιατρική στο Βερολίνο, το Χάλλε και τη Λειψία και στη συνέχεια έγινε βοηθός του Carl Anton Ewald (1845-1915) στο νοσοκομείο Augusta στο Βερολίνο. Το 1886 έλαβε άδεια ως ειδικός γαστρεντερικών παθήσεων στο Βερολίνο.
Ο Μπόας ήταν ένας εκ των κορυφαίων αυθεντιών στη γαστρεντερολογία στην Ευρώπη. Μόνος, αλλά και σε συνεργασία με τον καθηγητή Ewald, έκανε αρκετές συνεισφορές στην παθολογία και τη φυσιολογία της πέψης . Περιέγραψε τον Lactobacillus acidophilus, έναν βάκιλο που βρίσκεται στο γαστρικό υγρό ατόμων με καρκίνωμα στομάχου. Αυτό το βακτήριο αναφέρεται μερικές φορές ως «βάκιλος Boas-Oppler».
Το 1895 ίδρυσε το Archiv für Verdauungs-Krankheiten, το πρώτο ιατρικό περιοδικό αφιερωμένο σε γαστρεντερολογικά θέματα και το 1913 ίδρυσε τη Γερμανική Γαστρεντερολογική Εταιρεία (Deutsche Gesellschaft für Verdauungs-und Stoffwechselkrankheiten). Δημιούργησε μια πολυκλινική στο βόρειο Βερολίνο.[4] Προς τιμήν του έχουν δοθεί ονοματισμοί, όπως:
- το «Αλγεσίμετρο του Boas»: όργανο που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της ευαισθησίας πάνω από το επιγάστριο.
- το «Σημείο Boas»: ένα ευαίσθητο σημείο στα αριστερά του δωδέκατου θωρακικού σπονδύλου σε άτομα με γαστρικό έλκος.
Ως Εβραίος, ο Μπόας έχασε τη θέση του ως καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και έφυγε για τη Βιέννη το 1936. Η γυναίκα του διέφυγε στην Ολλανδία. Όταν οι Ναζί μπήκαν στην Αυστρία, αυτοκτόνησε με υπερβολική δόση του ηρεμιστικού Veronal. Η σύζυγός του Sophie και ο γιος του Kurt, δερματολόγος, σκοτώθηκαν από τους Ναζί.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118660322. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Who Named It?. 2656. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019.
- ↑ Avery, Harold (1958). «Tribute to Ismar Boas (1858-1938)» (στα αγγλικά). Digestion 90 (1): 49–53. doi:. ISSN 0012-2823. PMID 13598025. https://www.karger.com/Article/FullText/201865.
- ↑ Hoenig, Leonard J.; Boyle, James D. (1988). «The Life and Death of Ismar Boas» (στα αγγλικά). Journal of Clinical Gastroenterology 10 (1): 16–24. doi:. ISSN 0192-0790. PMID 3282002. https://dx.doi.org/10.1097%2F00004836-198802000-00006.
|