Άνθιμος Σαρίδης

Άνθιμος Σαρίδης
Πληροφορίες ασχολίας
	δεδομένα

Ο Μαρωνείας Άνθιμος, κατά κόσμο Γεώργιος Σαρίδης (1870-1938) ήταν Μητροπολίτης Βιζύης από τις 19 Φεβρουαρίου 1908 και Επίσκοπος Μαρωνείας και Θάσου από τις 17 Νοεμβρίου 1922 μέχρι την ημέρα του θανάτου του, στις 4 Αυγούστου 1938.

Γεννήθηκε στα Υψωμάθεια της Κωνσταντινουπόλεως και φοίτησε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από όπου απεφοίτησε το 1896. Κατόπιν υπηρέτησε ως αρχιδιάκονος της Μητροπόλεως Αμασείας και τον Νοέμβριο του 1898 διορίσθηκε ιεροκήρυκας της ενορίας Κοντοσκαλίου Κωνσταντινουπόλεως. Στις 20 Νοεμβρίου 1899 εξελέγη τιτουλάριος Επίσκοπος Ροδοστόλου, έχοντας συνυποψηφίους τους αρχιμανδρίτες Σμάραγδο Χατζηευσταθίου (προϊστάμενο του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου των Χίων Γαλατά Κωνσταντινουπόλεως) και Πολύκαρπο Θεολογίδη (προϊστάμενο της Κοινότητος Τζιβαλίου Κωνσταντινουπόλεως). Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1899 από τον Μητροπολίτη Πελαγωνείας Αμβρόσιο και τρεις ημέρες αργότερα επίσκοπος από τον Μητροπολίτη Αμασείας Άνθιμο. Ως τιτουλάριος Ροδοστόλου, ο Άνθιμος Σαρίδης εκτελούσε χρέη βοηθού επισκόπου της Μητροπόλεως Αδριανουπόλεως με έδρα τις Σαράντα Εκκλησιές.

Στις 31 Μαρτίου 1905 εξελέγη Μητροπολίτης Μογλενών (Φλωρίνης) με 6 ψήφους έναντι 1 ψήφου που έλαβε ο Επίσκοπος Τρωάδος Τιμόθεος και 1 ψήφου που έλαβε ο αρχιμανδρίτης Μελέτιος Λουκάκης. Για την αξιόλογη δράση του εκεί, καθώς και στη Μητρόπολη Βιζύης όπου μετατέθηκε το 1908, ο Άνθιμος προσλήφθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄ ως «αριστίνδην» συνοδικός. Μάλιστα ο Ιωακείμ τού ανέθεσε και μία δύσκολη εμπιστευτική αποστολή στα Ιεροσόλυμα το 1921. Υπήρξε ένας από τους τρεις υποψήφιους για τον πατριαρχικό θρόνο μετά τον θάνατο του Ιωακείμ.^[1] Επί της αρχιερατείας του Ανθίμου ως Επισκόπου Μαρωνείας και Θάσου συνεχίσθηκε και ολοκληρώθηκε η εγκατάσταση των προσφύγων από την Ανατολική Θράκη, τον Πόντο και την Μικρά Ασία στην επαρχία Μαρωνείας και η αποκατάστασή τους. Επίσης συντελέστηκε η εκούσια ανταλλαγή των βουλγαρόφωνων της περιοχής με τους Έλληνες της βόρειας Θράκης, πολλοί από τους οποίους εγκαταστάθηκαν στη Μητρόπολη Μαρωνείας.

Το 1919 ως μέλος της συνόδου διορίσθηκε πρόεδρος της επιτροπής για την εξέταση του ημερολογιακού ζητήματος, σχετικώς με το οποίο συνέγραψε το 1932 εμπεριστατωμένη πραγματεία. Σε ηλικία 68 ετών απεβίωσε (και κηδεύθηκε με μεγάλες τιμές) στην Κομοτηνή, τάφηκε στον περίβολο του εκεί Ιερού Ναού της του Θεού Σοφίας, ενώ στην οδό μπροστά στον ναό δόθηκε το όνομά του.^[2]