Σ Λέοντος
| σ Λέοντος | ||
|---|---|---|
| Αστερισμός: | Λέων | |
| Συντεταγμένες (εποχή 2000.0): | α = 11h:21m:08,2s , δ = +6°.01′46″ | |
| Φαινόμενο μέγεθος: | 4,05 | |
| Φασματικός τύπος: | B9.5 Vs | |
| Απόσταση από τη Γη: | 210 ± 10 έτη φωτός | |
| Ονομασίες σε καταλόγους | 77 Λέοντος, BD−06°2437, HD 98664, HIP 55434, HR 4386, SAO 118804 | |
Ο σ (σίγμα) Λέοντος (σ Leo, Sigma Leonis) είναι αστέρας στον ζωδιακό αστερισμό Λέοντα, ορατός με γυμνό μάτι από τοποθεσίες μακριά από πόλεις[1], χαμηλά στα πίσω πόδια του λέοντα που απεικονίζει ο αστερισμός (στο νοτιοανατολικό τμήμα του). Απέχει περίπου 210 έτη φωτός από τη Γη, καθώς εμφανίζει μία ετήσια ηλιοκεντρική παράλλαξη ίση με 15,24 χιλιοστά του δευτερολέπτου της μοίρας. Η απόσταση αυτή μειώνεται με ταχύτητα 5,3 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο (19 χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα).[2]
Οι Chini κ.ά. (2012) το χαρακτηρίζουν φασματοσκοπικώς διπλό αστέρα χωρίς διπλές φασματικές γραμμές.[3] Το ορατό μέλος του συστήματος έχει φασματικό τύπο B9.5 Vs, δηλαδή είναι λευκός-γαλανόλευκος αστέρας της Κύριας ακολουθίας, με δείκτη χρώματος[4] B−V = −0,06. Πιθανότατα είναι μαγνητικός αστέρας Ap, που δείχνει ανώμαλα υψηλή περιεκτικότητα σε πυρίτιο.[5] Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο σ Λέοντος έχει περίπου 2,76 φορές[6] τη μάζα του Ήλιου και 3,3 φορές[7] τη διάμετρό του, δηλαδή έχει όγκο 36 φορές μεγαλύτερο από τον όγκο του Ήλιου. Η ηλικία του σ Λέοντος εκτιμάται σε περίπου 293 εκατομμύρια έτη[6]. Ο αστέρας ακτινοβολεί με 133 φορές[8] τη φωτιστική ισχύ του Ήλιου, που αντιστοιχεί σε απόλυτο μέγεθος −0,10, καθώς η επιφανειακή θερμοκρασία του φθάνει τους 10.250 βαθμούς K.[7]
Ονομασίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην παραδοσιακή κινεζική αστρονομία η ονομασία 太微右垣 (Tài Wēi Yòu Yuán), που σημαίνει «το δεξί τείχος του Ανώτατου Ανακτόρου», αναφέρεται σε μια ομάδα αστέρων (συνάστρωση) που αποτελείται από τους σ Λέοντος, β Παρθένου, ι Λέοντος, θ Λέοντος και δ Λέοντος.[9] Ο ίδιος ο σίγμα Λέοντος είναι έτσι γνωστός ως 太微右垣二 (Tài Wēi Yòu Yuán èr), δηλαδή «ο δεύτερος (αστέρας) του δεξιού τείχος του Ανώτατου Ανακτόρου».[10]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Cousins, A.W.J. (1984), «Standardisation of broad band photometry of equatorial standards», South Africa Astronomical Observatory Circular 8: 59–67
- ↑ Wilson, Ralph Elmer (1953). General Catalogue of Stellar Radial Velocities. Washington: Carnegie Institution of Washington. Bibcode:1953GCRV..C......0W.
- ↑ Chini, R.; Hoffmeister, V.H.; Nasseri, A.; Stahl, O.; Zinnecker, H. (Αύγουστος 2012), «spectroscopic survey on the multiplicity of high-mass stars», Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 424 (3): 1925–1929, doi:
- ↑ Johnson, H.L.; Iriarte, B.; Mitchell, R.I.; Wisniewskj, W.Z. (1966). «UBVRIJKL photometry of the bright stars». Communications of the Lunar and Planetary Laboratory 4 (99). Bibcode: 1966CoLPL...4...99J.
- ↑ Wraight, K.T.; Fossati, L.; Netopil, M.; Paunzen, E.; Rode-Paunzen, M.; Bewsher, D.; Norton, A.J.; White, Glenn J. (Φεβρουάριος 2012), «A photometric study of chemically peculiar stars with the STEREO satellites - I. Magnetic chemically peculiar stars», Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 420 (1): 757–772, doi:
- ↑ 6,0 6,1 David, Trevor J.; Hillenbrand, Lynne A. (2015), «The Ages of Early-Type Stars: Strömgren Photometric Methods Calibrated, Validated, Tested, and Applied to Hosts and Prospective Hosts of Directly Imaged Exoplanets», The Astrophysical Journal 804 (2): 146, doi:
- ↑ 7,0 7,1 Lipski, Ł.; Stȩpień, K. (Μάρτιος 2008). «Effective temperatures of magnetic chemically peculiar stars from full spectral energy distributions». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 385 (1): 481–492. doi:. Bibcode: 2008MNRAS.385..481L.
- ↑ Anderson, E.; Francis, Ch. (2012), «XHIP: An extended Hipparcos compilation», Astronomy Letters 38 (5): 331, doi:
- ↑ 中國星座神話, του 陳久金, έκδοση 台灣書房出版有限公司, 2005, ISBN 978-986-7332-25-7
- ↑ 香港太空館 - 研究資源 - 亮星中英對照表 Αρχειοθετήθηκε 2010-08-19 στο Wayback Machine., Μουσείο Διαστήματος του Χονγκ Κονγκ. Ανακτήθηκε on line στις 23 Νοεμβρίου 2010.
